Connect with us

Πολιτισμός

Διαμαντής Αξιώτης: Γιώργος Χειμωνάς: Βασιληάς της Ασίας

Διαμαντής-Αξιώτης:-Γιώργος-Χειμωνάς:-Βασιληάς-της-Ασίας

του Παύλου Λεμοντζή

Πέρασαν κιόλας είκοσι πέντε χρόνια, αφότου ο Γιώργος Χειμωνάς σφράγισε τα μάτια του στο Παρίσι, αφήνοντας σε δικούς και φίλους σπαραγμό για τον αλλόκοτο χαμό του, που συμπαρέσυρε στον αφανισμό και όλα τα χαρτιά του. Ανάμεσά τους και το αφήγημα «Γερτρούδη», που ο ίδιος, από ό,τι διάβασα, το φαντάστηκε σαν κορυφή και σαν χαράδρα της ζωής και της γραφής του.

Τι έγινε το χειρόγραφο, ένας θεός το ξέρει. Όπως κι αν έχει το πράγμα, μαζί με το Γιώργο Χειμωνά, χάθηκε και η «Γερτρούδη», με τρόπο μάλιστα που ο διπλός αυτός χαμός θα μπορούσε να γίνει μυθιστόρημα κι αν ζούσε ακόμη, θα το έγραφε ο ίδιος ο Χειμωνάς, γιατί ο γιατρός, φιλόσοφος – στοχαστής, συγγραφέας και ζωγράφος Γιώργος Χειμωνάς, έπαιζε μια ζωή με τον θάνατο: έβαζε ενέχυρο σ’ αυτό το παιχνίδι τη ζωή του, για να κερδίσει ένα γραφτό, κάθε φορά το τελευταίο. Σαν τον Ιππότη στην «Έβδομη Σφραγίδα» του Μπέργκμαν, φορώντας πάντα μαύρα, περήφανος κι ωραίος.

Έτσι τον είδε ο σημαντικός Καβαλιώτης συγγραφέας Διαμαντής Αξιώτης και του αφιέρωσε το πρόσφατο βιβλίο του «Γιώργος Χειμωνάς- ο Βασιληάς της Ασίας», χαρακτηρίζοντάς το «μυθοπλαστικό ντοκουμέντο», στο οποίο ο αναγνώστης συναντά πολύ περισσότερες αλήθειες από τον μύθο.

 Ο Διαμαντής Αξιώτης τον φέρνει στην γενέτειρά του για ένα – λογοτεχνική αδεία ή και επιθυμία – τέλος στον τόπο που έκλαψε πρώτη φορά, μόλις βγήκε από τη μήτρα της μάνας του. Βάζει αφηγήτρια μια γυναίκα, την Θαυμασία, ένα αερικό ερωτευμένο με τον Χειμωνά, μπορεί η αινιγματική γυναίκα-ερωμένη Ελένη Ξένου από τον «Εχθρό του Ποιητή» ή , γιατί όχι, δίνει φωνή και λόγο στη χαμένη «Γερτρούδη» του και στις τέσσερις συνιστώσες του «Βασιληά της Ασίας»: «Φαντασμαγορία», «Φόβος», «Έρωτας» και «Κλέφτης», έτσι όπως τυπώθηκαν στο περιοδικό «Υπόστεγο» της Στέγης το 1992. Ταυτόχρονα, μοιράζει σπαράγματα από τα έργα του Χειμωνά: «Πεισίστρατος», «Η εκδρομή», «Μυθιστόρημα», «Ο γιατρός Ινεότης», «Οι Χτίστες» και «Τα ταξίδια μου», ανάμεσα στο λυρικό, ηθογραφικό πυκνό, άλλοτε λόγιο κι άλλοτε αφηγηματικό γράφημά του.

 Θα μπορούσα να πω επίσης, για την αφηγήτρια Θαυμασία, ότι εννέα «μαθήματα» παραδεδομένα στον αναγνώστη από τον ίδιο τον Χειμωνά συνιστούν μια απαραίτητη, ίσως, μαθητεία για την προσέγγιση του έργου του. Αν και ο ίδιος ο Χειμωνάς διαχωρίζει ρητά το θεωρητικό από το λογοτεχνικό του έργο και αρνείται τη μελέτη του πρώτου ως προϋπόθεση για την προσέγγιση του δεύτερου, είναι μεγάλος ο πειρασμός του κάθε επίδοξου μελετητή της λογοτεχνίας του Χειμωνά να εισδύσει στη σκέψη του τελευταίου μέσω των κειμένων του για τον λόγο.

 Με τον ίδιον ακριβώς τρόπο, και παρά τις κατηγορηματικές διευκρινίσεις του συγγραφέα για το αντίθετο, ο αναγνώστης του Χειμωνά δύσκολα μπορεί να αγνοήσει την πολύχρονη και επιστημονικά αναγνωρισμένη θητεία του στη θεωρητική και έμπρακτη άσκηση της Ψυχιατρικής επιστήμης. Οπότε, από μία άποψη, η «Θαυμασία» είναι ενσάρκωση αυτής της ιδέας του Διαμαντή Αξιώτη. Να προσαρμόσει το φρέσκο βιβλίο του στις ιδιότητες του ήρωά του.

 «Σκέπτομαι τώρα», έγραψε κάποτε ο Γεωργουσόπουλος, «ότι από την αρχαιότητα έρχεται ο μύθος για τον «Σκοτεινό» Ηράκλειτο, Ο Διογένης ο Λαέρτιος αναφέρει το ανέκδοτο ότι ο Σωκράτης συντήρησε αυτόν τον «μύθο», όταν, αφού διάβασε τα χειρόγραφα που του ενεχείρισε ο Ευριπίδης με το «Περί Φύσεως» σύγγραμμα του Εφέσιου σοφού, διατύπωσε τη γνώμη πως είναι καταπληκτικά όσα κατάλαβε από τα διανοήματα του Ηράκλειτου, αλλά υποπτευόταν πως ήταν καταπληκτικότερα όσα δεν κατάλαβε και χρειάζονταν «Δήλιο κολυμβητή». Τόσα, δηλαδή, δύσκολα περάσματα είχε η τρικυμιώδη θάλασσα της φιλοσοφίας του, ώστε χρειαζόταν επιτήδειος και τολμηρός κολυμβητής για να φθάσει απέναντι, στο πέρας, ακτή.

 Ανάλογη μοίρα έχουν πάμπολλοι μεγάλοι διανοητές, επιστήμονες και κυρίως ποιητές. Για τον Ηράκλειτο η μοίρα επεφύλαξε αιώνες μια σπαραγμένη αποσπασματικότητα, που ενέτεινε την τάχα μου σκοτεινότητά του. Και ονόμαζαν σκοτεινότητα την πυκνότητα της γραφής του, τον προφητικό του τόνο, τις έντονες και υπερφυείς εικόνες και την παιγνιώδη λεξιμαγεία του».

 Στην Ελλάδα η πρόσληψη του Γιώργου Χειμωνά είχε μιαν ανάλογη τύχη. Από τα πρώτα γραπτά του, τον πρωτόλειο «Πεισίστρατο» η κριτική τον υποδέχτηκε, χωρίς βέβαια επιφυλάξεις, ως πειραματιστή κατ’ αρχάς και πρωτοποριακό λογοτέχνη, αλλά του πρόσαψε συνάμα και τη σφραγίδα του δυσπρόσιτου, του αινιγματώδους, του λαβυρινθώδους, του σκοτεινού, του συμβολιστή και του οικοδόμου αλληγοριών.

Στον δικό του «Βασιληά της Ασίας», ο Διαμαντής Αξιώτης, τον κατεβάζει στη Γη, τον απεκδύει από την φορεσιά του δυσπρόσιτου, τον στέφει, βεβαίως, με το στέμμα του καλλίστου ανάμεσα σε τρανταχτά ονόματα της ελληνικής λογοτεχνίας, τον σεργιανάει – μαζί κι εμάς – στην Καβάλα περασμένων δεκαετιών, περιγράφει εξαίσια τη χερσόνησο της Παναγίας με τα απομεινάρια που κληροδότησε στην πόλη ο Μεχμέτ Αλή, παραθέτει συμβάντα – με ντοκουμέντα – που διημείφθησαν σε αίθουσες με βιβλία και σε άλλες με ποτά, όπως ακριβώς τα είχε διοργανώσει το Δ.Σ. της Στέγης του 1989 και η επιτροπή του παλιού «Υπόστεγου».

Ακόμη, του ανοίγει τις πόρτες της Καβάλας από Ανατολάς και Δυσμάς και ακουμπάει την Ξάνθη και τη Δράμα, χαϊδεύει με κοσμητικά επίθετα τη Θάσο και φωτογραφίζεται στη Νέα Πέραμο, με όλη την παρέα των ντόπιων και επισκεπτών ανθρώπων του πνεύματος, των γραμμάτων και των τεχνών.

 Αποτίνει φόρο τιμής σε διανοούμενους που γέννησε η πόλη, όπως ο Κρίτων Χουρμουζιάδης, και σε επισκέπτες ιδίου βεληνεκούς, ενώ γενναιόδωρα προσφέρει στους αναγνώστες εικόνες από μια ξεχασμένη εποχή και κι έναν πολύτιμο θησαυρό από λέξεις που σαγηνεύουν, από παρομοιώσεις και μεταφορές, από φράσεις που φανερώνουν τις πολυεπίπεδες γνώσεις του, την λογοτεχνική του ωριμότητα, την περιπλάνησή του ανάμεσα στο φανταστικό και στο πραγματικό και βάζει τη δική του υπογραφή πλάι στους κατά καιρούς κριτικούς του παλίμψηστου έργου του Καβαλιώτη, αλλά Γαλλοθρεμμένου «Άγγελου ξιφήρη, ολόσωμο αρχάγγελο Ουριήλ». Αληθινό ή καμωμένο από σύννεφο, αυτό που ανυψώνει η δεινότητα της πένας του, η διαύγεια του πνεύματός του, το ανοικτό σε άγνωστους ορίζοντες από τους κοινούς θνητούς.

Τις τέσσερις αισθήσεις της πρώτης του ζωής, όπως γράφει ο Διαμαντής Αξιώτης, Φαντασμαγορία, Έρωτας, Κλέφτης και Φόβος, δώρα -άδωρα της πόλης που τον γέννησε, τις αφηγείται μέσα από παραστάσεις, επεισόδια και εκμυστηρεύσεις. Οι αναγνώστες κερδίζουν σε ενσυναίσθηση και σε αυτογνωσία. Επειδή μέσα στα χρονικά άλματα του δοκιμίου ή μυθοπλαστικού ντοκουμέντου, στις αλληγορίες, στις αφηγήσεις αληθειών και στη μυθική φαντασία, μέσα στον λυρισμό των λέξεων, ανακαλύπτουμε ότι ο εαυτός μας είναι συνήθως σε μια διελκυστίνδα. Από τη μια τραβάει ο φόβος και από την άλλη οι επιθυμίες.

 Το ένα τροφοδοτεί το άλλο, επειδή έχουμε μάθει από μικρή ηλικία και από το συλλογικό ασυνείδητο να αντιμετωπίζουμε τα πάντα ως προβλήματα προς επίλυση, αντί να τα βιώνουμε ως έχουν. Ζούμε σε μια συνεχή πλάνη, ποτέ στο παρόν, όμως, ο φόβος βασίζεται στο ψεύτικο. Στις αναμνήσεις και στις προσδοκίες. Ποτέ στο παρόν. Στο παρόν, στη διαρκή στιγμή, δεν υπάρχει φόβος. Υπάρχει μόνο αυτό που είναι. Γι’ αυτό και το βιβλίο κλείνει με τη μαυροφορεμένη Λούλα Αναγνωστάκη να μηρυκάζει αέναα «Ο Γιώργος, ο Γιώργος, ο Γιώργος μου» ….»

«Καληνύχτα χρυσό μου»

Ο Χειμωνάς δηλώνει επανειλημμένα στις δημόσιες καταθέσεις του ότι γράφει ρεαλιστική λογοτεχνία. Η διαφορά του από τους άλλους ρεαλιστές συγγραφείς έγκειται στο ότι το έργο του προσπαθεί να ψηλαφίσει, σαν τους μακρινούς αρχαίους προκατόχους του, την τραγική ουσία του ανθρώπου, που εδώ φέρει τη μορφή του ποιητή. «Και η τραγική ουσία, για να αρθεί στο Ύψος, ζητάει από το συγγραφέα να φανταστεί εκ νέου ένα ολιστικό σύστημα, να συντάξει με το λόγο ένα Μεγάλο αφήγημα– έστω και κατακερματισμένο- που καθορίζει τις «μικρές» , ανθρώπινες ζωές.»

 Ακριβώς αυτό κάνει ο Διαμαντής Αξιώτης στο «Μυθοπλαστικό Ντοκουμέντο» του : «Γιώργος Χειμωνάς: Βασιληάς της Ασίας».

Υ.Σ. Με το φιλόδοξο αυτό αξίωμα προσδοκούσε η Ελένη Ξένου να χρίσει τον ποιητή στην έσχατη κατοικία του!

ΠΑΥΛΟΣ ΛΕΜΟΝΤΖΗΣ

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading
Advertisement
Click to comment

You must be logged in to post a comment Login

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Πολιτισμός

«Όμορφη πόλη-100 χρόνια Μίκης Θεοδωράκης»

«Όμορφη-πόλη-100-χρόνια-Μίκης-Θεοδωράκης»

ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΛΕΜΟΝΤΖΗ

Με άξονα-μύθο τις γνωστές μελωδίες και την ποίηση του μεγάλου μας μουσουργού Μίκη Θεοδωράκη ο δημιουργός Γιώργος Βάλαρης παρουσιάζει στο θέατρο «RadioCity» την εμβληματική παράσταση «Όμορφη πόλη-100 χρόνια Μίκης Θεοδωράκης».

Η παράσταση αυτή τιμά τον αείμνηστο συνθέτη μας με αφορμή το «Αφιερωματικό Έτος Μίκη Θεοδωράκη», που έχει ανακηρυχθεί επίσημα από το Υπουργείο Πολιτισμού για τον εορτασμό των 100 χρόνων από τη γέννησή του.

Τη νέα « Όμορφη πόλη» τιμούν οι κορυφαίοι τραγουδιστές Μανώλης Μητσιάς, Τάνια Τσανακλίδου, Δημήτρης Μπάσης και Γιώτα Νέγκα, η σημαντική τραγωδός Λυδία Κονιόρδου και ο βραβευμένος Μιχάλης Σαράντης. Τη σύνθεση συμπληρώνουν οι χορευτές Φαίδρα Νταϊόγλου, Κωστής Τσιαμάγκας και 7μελής ορχήστρα.

Πρόκειται για μια μοναδική θεατρική-μουσική παραγωγή, η οποία ανέβηκε πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1962, η οποία θεωρήθηκε τότε απόπειρα ανανέωσης της επιθεώρησης. Έμεινε όμως στην ιστορία περισσότερο για τα μουσικά παρά για τα θεατρικά της επιτεύγματα. 

Πενήντα οκτώ χρόνια μετά, το 2020, ο Γιώργος Βάλαρης ανεβάζει την παράσταση με συντελεστές άξιους καλλιτέχνες του θέατρου και του τραγουδιού, όπως ο Κώστας Καζάκος, ο Γιώργος Κιμούλης, η Λήδα Πρωτοψάλτη, η Ελισάβετ Μουτάφη, η Πέγκυ Σταθακοπούλου, ο Γιάννης Κότσιρας, η Δημήτρης Μπάσης, κ. α, όπου και υμνήθηκε από κοινό και κριτικούς στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και στο Ηρώδειο.

Αυτή τη φορά αναβιώνει στο RadioCity, ενώ θα ακολουθήσει μια παγκόσμια περιοδεία (Αμερική, Αυστραλία, Ευρώπη), σε πόλεις που σύντομα θα ανακοινωθούν.

 Όλο το επίτευγμα είναι ένα φαντασμαγορικό υπερθέαμα, που συνδυάζει την τέχνη της μουσικής με την ποίηση, τον χορό και την υποκριτική.

Μαζί με τα σπουδαία ποιητικά κείμενα του Μίκη Θεοδωράκη παρουσιάζονται για πρώτη φορά και πεζά κείμενα του Γιώργου Βάλαρη, τα οποία πραγματεύονται κυρίαρχα θέματα της ανθρώπινης ύπαρξης και της ελληνικής κοινωνίας , όπως ο έρωτας, η ξενιτιά, ο θάνατος, η ρωμιοσύνη, ενώ ακούγονται τα γνήσια λαϊκά και εμβληματικά τραγούδια του μεγάλου μας συνθέτη που γαλούχησαν γενιές και γενιές : «Όμορφη πόλη», «Φεγγάρι μάγια μου ’κανες», «Της δικαιοσύνης», «Ένα το χελιδόνι», «Στρώσε το στρώμα σου», «Βρέχει στη φτωχογειτονιά», κ.ά., καθώς και ένα σύγχρονο οπτικοακουστικό θέαμα, το οποίο συνοδεύουν κορυφαίοι ερμηνευτές.

Τα χρόνια περνούν, τα τραγούδια όχι… Τι κι αν γράφτηκαν πριν από πολλά χρόνια, κάποια τραγούδια συνεχίζουν να συγκινούν τους ανθρώπους ανεξαρτήτως ηλικίας, να τους συντροφεύουν στις μικρές και μεγάλες στιγμές της ζωής, να εκφράζουν τις αγωνίες, τον πόνο και τα όνειρά τους, να εμπνέουν τους αγώνες τους, τραγούδια που γράφτηκαν για τον έρωτα, την αγάπη, το μεροκάματο, τη μετανάστευση, τον αγώνα για λευτεριά και για καλύτερη ζωή.

ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ

Στην προσπάθεια να αναβιώσω τη θρυλική παράσταση του 1962 «Όμορφη πόλη» – πράγμα δύσκολο – σε μια σύγχρονη «Όμορφη πόλη» , μέσα από μια πολύμηνη μελέτη της ζωής και του έργου του Μίκη Θεοδωράκη και, παράλληλα, προσπαθώντας να βρω την κατάλληλη μορφή που θα αποτυπώνει πιο ολοκληρωμένα το έργο του στο διηνεκές του χρόνου, οδηγήθηκα μοιραία σε μονοπάτια που πολλές φορές χρησιμοποίησε ο σπουδαίος μουσουργός και ποιητής μας και, κυρίως, σε αυτό της αρχαίας τραγωδίας, η οποία παραμένει ζωντανή στη μνήμη μας και είναι ταιριαστή με την εποχή που διανύουμε.

Η μουσικοθεατρική παράσταση «Όμορφη πόλη» είναι μια εθνική και πανανθρώπινη ιστορία με τον δικό της χορό και τα δικά της παθόντα πρόσωπα-πρωταγωνιστές κι όπως λέει ο Θεοδωράκης «μέσα σε αυτήν την ιστορία τα τραγούδια δεν ήσαν πλέον σαν δέντρα που μετρούν τη μοναξιά του κάμπου, αλλά άπλωναν αναμεσά τους φύλλα και κλαδιά! Σχημάτιζαν ένα μικρό δάσος, όπου μπορούσαν να ζήσουν και να πεθάνουν πουλιά, μύθοι και άνθρωποι. Και το δάσος αυτό το ονομάζω ΤΡΑΓΟΥΔΙ με κεφαλαία».

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΛΑΡΗΣ

Η έναρξη καθηλώνει! Φαντασμαγορία, χορός, μουσική, φωτισμοί, βίντεο. Οι δύο εξαιρετικοί χορευτές Φαίδρα Νταϊόγλου και Κωστής Τσιαμάγκας, προϊδεάζουν το κοινό για την εμπνευσμένη σκηνοθεσία και την εντυπωσιακότατη σύζευξη τεχνολογικών μέσων και ανθρώπινων ικανοτήτων. Άλλωστε, προεξάρχον όργανο σε μια του είδους παράσταση, είναι η φωνή.

«Όμορφη Πόλη -Μίκης Θεοδωράκης», είναι μία αξιόλογη, σύγχρονη μουσικοθεατρική παράσταση, με επικολυρική δράση. Ένα έργο ποιητικό που εμπνέεται από το πνεύμα της αττικής τραγωδίας, με ιστορικό περιεχόμενο. Κι όπως είχε σημειώσει το 2020 ο ίδιος ο εμβληματικός μουσικός συνθέτης και ποιητής Μίκης Θεοδωράκης, η νέα αναβίωση της θρυλικής παράστασης του 1962, περικλείει το εύρος όλης του της ζωής.

 Ο Γιώργος Βάλαρης σκιαγραφώντας μια θεατρική συνθήκη γεμάτη ποίηση και δραματική εσωτερικότητα, ταξιδεύει το κοινό στην εποχή της πνευματικής αναγέννησης της χώρας, στη δεκαετία του ’60, περνά από σημαντικές καμπές ελληνικής ιστορίας, αλλά και από της σύγχρονης συνεισφοράς δημιουργών στη λογοτεχνία, την ποίηση, το θέατρο. Τα βιώματα του παρελθόντος, καθώς ενώνονται με τη δυναμική των παροντικών εικόνων, αναδεικνύουν την αξία του κάθε αγώνα για δίκαιη ζωή.

Οικουμενικά μηνύματα και συμβολισμοί στοιχειοθετούν τη δύναμη του έρωτα, ως κινητήρια δύναμη και της πολιτικής, ως θεμέλιο λίθο ενός κόσμου ειρηνικού. Από αυτή την έποψη η «Όμορφη Πόλη» είναι ο τόπος, όπου φωλιάζουν τα όνειρα για το εφικτό και το ανέφικτο. Είναι το λίκνο για πανανθρώπινα δικαιώματα.

«Όμορφη Πόλη- Μίκης Θεοδωράκης», σε μια κατάμεστη αίθουσα, όπου το κοινό απολαμβάνει και συμμετέχει σε μια πολύχρωμη art δημιουργία, με συγκινησιακό χαρακτήρα, γόνιμες υποκρίσεις, εξαιρετικά videosart, σωστά κοστούμια, εξαίσιους φωτισμούς, διαρκή χορογραφία και τη θεία μουσική του Μίκη Θεοδωράκη.

Το σύνολο των καλλιτεχνικών δυνάμεων στο έργο, οδηγεί – από το πρώτο λεπτό- την αίθουσα σε μυσταγωγική ιεροτελεστία , με την ολόψυχη συμπόρευση των θεατών πλάι στους επί σκηνής μύστες.

Φως και ποίηση έχουν το δικό τους λόγο και παρουσία σε ένα σπουδαίο σκηνικό προϊόν, που αφήνει το δικό του στίγμα στον σύγχρονο πολιτισμό.

«Όμορφη Πόλη», παράσταση αφιερωμένη στα 100 χρόνια του Μίκη Θεοδωράκη,ωδή σε μία πορεία καθόλα επαναστατική, διάρκειας ενενήντα έξι χρόνων.

Ανεπανάληπτη εμπειρία!

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Μουσική – ποίηση: Μίκης Θεοδωράκης

Σύνθεση Έργου – Σκηνοθεσία: Γιώργος Βάλαρης

Πεζά κείμενα: Γιώργος Βάλαρης, Στέλιος Παπαδόπουλος

Χορογραφία:ΦώτηςΝικολάου

Video art: X SQUARE DESIGN LAB

Χρήστος Μαγγανάς – Χριστόφορος Κώνστας

Κοστούμια:Χάρης Σουλιώτης

Φωτισμοί:Αλέκος Αναστασίου

Βοηθός σκηνοθέτη: Κωνσταντίνος Φρίγγας

Διεύθυνση παραγωγής: Κατερίνα Μπερδέκα

Βοηθός παραγωγής: Ρόζα Καλούδη

Φωτογράφος: Γιώργος Καλφαμανώλης

Τρέιλερ: Αχιλλέας Τσούτσης

Τραγουδούν:
Μανώλης Μητσιάς, Δημήτρης Μπάσης και η Γιώτα Νέγκα
Ερμηνεύουν:
Λυδία Κονιόρδου, Μιχάλης Σαράντης

Μαζί τους η Τάνια Τσανακλίδου

Χορεύουν: Φαίδρα Νταϊόγλου, Κωστής Τσιαμάγκας

Συμμετέχει 7μελής ορχήστρα

Ένα μεγάλο «Ευχαριστώ» στη Ρίτα Σίσιου, που έφερε στη Θεσσαλονίκη αυτή την παράσταση!

ΠΑΥΛΟΣ ΛΕΜΟΝΤΖΗΣ

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading

Πολιτισμός

«Girls & Boys» του Dennis Kelly στο Θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου

«girls-&-boys»-του-dennis-kelly-στο-Θέατρο-Αντιγόνη-Βαλάκου

Μετά την ενθουσιώδη πρεμιέρα στη Θεσσαλονίκη και τη θερμή υποδοχή του κοινού, η σκηνοθέτις Λητώ Τριανταφυλλίδου και η ηθοποιός Νατάσα Εξηνταβελώνη έρχονται στην Καβάλα στο Θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου, το Σάββατο 22 και την Κυριακή 23 Φεβρουαρίου με τον θεατρικό μονόλογο του Dennis Kelly, «Girls & Boys», ένα συνταρακτικό έργο για την προέλευση της βίας στη σύγχρονη κοινωνία.  

«Συνάντησα τον άντρα μου στην ουρά για να επιβιβαστώ σε μια πτήση της easyJet, και ομολογώ ότι τον αντιπάθησα από την πρώτη στιγμή.»

Μια τυχαία συνάντηση σε ένα αεροδρόμιο οδηγεί σε έναν κεραυνοβόλο έρωτα. Ένας γάμος, ένα σπίτι, δυο παιδιά, παράλληλες καριέρες – μια συνηθισμένη οικογενειακή ζωή. Όμως, καθώς ο χρόνος περνά, οι ισορροπίες διαταράσσονται και τα πράγματα παίρνουν μια αναπάντεχα σκοτεινή τροπή.

«Δεν θυμάμαι ακριβώς πότε τα πράγματα μεταξύ μας άρχισαν να πηγαίνουν στραβά – θυμάμαι μόνο ξαφνικά να βρίσκομαι μέσα σε αυτό.»

Ο Dennis Kelly σκιαγραφεί με αμεσότητα, οξυδέρκεια και αφηγηματική δεξιοτεχνία τις λεπτές γραμμές ανάμεσα στην ευτυχία και την απώλεια, αποτυπώνοντας με ακρίβεια τη γυναικεία ψυχοσύνθεση και αποκαλύπτοντας σταδιακά τις αποχρώσεις της βίας που υποβόσκει στην καθημερινότητα του ζευγαριού.

Στην παράσταση που σκηνοθετεί η Λητώ Τριανταφυλλίδου, η πρωταγωνίστρια αφηγείται τη ζωή της με αναστοχαστική διάθεση, ισορροπώντας με ευαισθησία ανάμεσα στο χιούμορ, τη συγκίνηση και την αγωνία. Στην προσπάθειά της να ανασυνθέσει την ιστορία της, αξιοποιεί οπτικοακουστικά μέσα για να καταγράψει και να επανεξετάσει τις αναμνήσεις της. Φτιάχνοντας από την αρχή το παζλ της ζωής της μέσα από βίντεο, ήχους και εικόνες, γίνεται ταυτόχρονα αφηγήτρια, σκηνοθέτις και θεατής της ιστορίας της. Έχουμε λοιπόν να κάνουμε με μια ζωντανή παράσταση ή με τη δημιουργία ενός ντοκιμαντέρ επί σκηνής; Ή μήπως, με ένα οπτικοακουστικό αυτοπορτρέτο (self-portrait);

Καθώς η ηρωίδα αναζητά τα αίτια και τις συνέπειες όσων έκανε και έζησε, η βία φαίνεται να διαπερνά κάθε στιγμή της φαινομενικά ευτυχισμένης ζωής της. Έτσι, αναδεικνύονται  θεμελιώδη ζητήματα όπως η βαθιά ριζωμένη βία στις ανθρώπινες σχέσεις, η έμφυλη ανισότητα και το φαινόμενο της οικογενειοκτονίας. Είναι τελικά η βία ένα αναπόφευκτο στοιχείο της ανθρώπινης φύσης ή προϊόν των κοινωνικών και πολιτισμικών συνθηκών μέσα στις οποίες μεγαλώνουμε; Όταν, τελικά, η ηθοποιός επί σκηνής στρέφει το βλέμμα της από την κάμερα στο κοινό, θέτει ένα καίριο ερώτημα: Μπορούμε ποτέ να ξεφύγουμε από τη βία που κρύβεται μέσα μας;

Για την παράσταση «Girls and Boys» σε μετάφραση και σκηνοθεσία Λητώς Τριανταφυλλίδου, συμπράττει μια εξαιρετική ομάδα συνεργατών: Τα σκηνικά φέρουν την υπογραφή του Δημήτρη Πολυχρονιάδη. Η Αλεξάνδρα Κατερινοπούλου συνθέτει τα ηχητικά τοπία και την πρωτότυπη μουσική. Τα βίντεο και οι φωτογραφίες της παράστασης αποτυπώθηκαν μέσα από τον φακό της Δέσποινας Σπύρου. Την κίνηση επιμελείται ο χορογράφος Κωνσταντίνος Παπανικολάου και τους φωτισμούς σχεδιάζει ο Αντώνης Διρχαλίδης.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Girls & Boys του Dennis Kelly

με τη Νατάσα Εξηνταβελώνη

Μετάφραση – Σκηνοθεσία: Λητώ Τριανταφυλλίδου

Σκηνικά: Δημήτρης Πολυχρονιάδης

Μουσική: Αλεξάνδρα Κατερινοπούλου

Κίνηση: Κωνσταντίνος Παπανικολάου

Φωτισμοί: Αντώνης Διρχαλίδης

Φωτογραφίες – Βίντεο: Δέσποινα Σπύρου

Video Editing: Μαριάνα Τρούμπη

Βοηθός Σκηνοθέτη: Τζέσικα Κουρτέση

Graphic Design: Mavra Gidia

Παραγωγή: Metropolitan: The Urban Theater

Διάρκεια παράστασης: 90 λεπτά

Τιμές εισιτηρίων:

15 € Γενική Είσοδος,

12 € Μαθητικό – Φοιτητικό-Ανέργων-ΑΜΕΑ (με την επίδειξη των αντίστοιχων δικαιολογητικών κατά την είσοδο)

Ηλεκτρονική προπώληση: https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/girls-and-boys-stin-kavala/

Προπώληση εισιτηρίων καθημερινά από τη Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου, 11.00 – 14.00 & 18.00 – 20.00, στο Κέντρο πληροφόρησης επισκεπτών Δήμου Καβάλας (πρώην ΕΟΤ) στην Κεντρική Πλατεία, τηλ: 2510-620566.

Για περισσότερες πληροφορίες και κρατήσεις μπορείτε να καλείτε στα τηλέφωνα του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας 2510. 220876 (10:00-14:00).

ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading

Πολιτισμός

Ακυρώνεται η παράσταση «Αναφορά στον Γκρέκο»

Ακυρώνεται-η-παράσταση-«Αναφορά-στον-Γκρέκο»

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading
Advertisement

Προτεινόμενα