«Ήθελε ώρα ακόμα για να φέξει. Ξαπλωμένος, με τα χέρια δεμένα πισώσβερκα, κοιτούσα τ’ άστρα που σπίθιζαν μες στο σκοτάδι της νύχτας. Όσο κι αν προσπαθούσα να ξεχαστώ στον ύπνο, εκείνο το βράδυ δεν μπόρεσα να κοιμηθώ. Μόλις σφαλνούσα τα μάτια μου πρόσωπα αγαπημένα και πράγματα περνούσαν σιωπηλά, ένα-ένα από μπροστά μου σε μιαν ατέλειωτη σειρά που χανόταν στο βάθος. Όμως εγώ δεν το ’θελα, τα ’νιωθα τόσο δικά μου, που με κανένα τρόπο δεν το ’στεργα να τ’ αποχωριστώ… Απ’ την άλλη μεριά το ’ξερα πως δεν γινόταν διαφορετικά: το πρωί φεύγαμε με τον πατέρα μου για το Πήλιο όπου θα εμπιστεύονταν στα χέρια του σοφού Χείρωνα την ανατροφή μου. Γι’ αυτό τη νύχτα τούτη, για να μπορέσω να φανώ τη μέρα ψύχραιμος σαν άντρας, άφηνα να κυλήσουν ποτάμι τα δάκρυα, κι αυτά, γλιστρώντας απ’ τα μάγουλα, μούσκευαν το προσκέφαλό μου».
Απόσπασμα από το βιβλίο του Βασίλη Βασιλικού «Η διήγηση του Ιάσονα», στο οποίο στηρίχτηκε το πόνημα της Κικής Κέρζελη.
«Το πως βρέθηκα στη θάλασσα δεν το θυμάμαι. Πέρασαν μέρες από
το τελευταίο μου βράδυ στο σπίτι. Ο αδερφός μου μετά από τις
πρώτες μέρες σιωπής άρχισε να αρθρώνει κάποιες λέξεις, και τα
βλέφαρά του άρχισαν και πάλι να ανοιγοκλείνουν, αλλά δεν
έκλειναν στην πραγματικότητα ποτέ. Κοιμόμουν, ξυπνούσα και
τον έβρισκα εκεί, εκεί στην ίδια θέση. Όταν μια μέρα τον
ρώτησα που πηγαίνουμε, μου απάντησε κοφτά “Στη ζωή”.»
Απόσπασμα από το κείμενο της Κικής Κέρζελη που αφορά ένα φανταστικό ταξίδι προς τη θάλασσα.
Με έκδηλα ποιητική διάθεση, που αποθεώνει τη φύση μέσω μιας πυκνής διαδοχής λυρικών εικόνων, η «Διήγηση του Ιάσονα» του Β. Βασιλικού σηματοδοτεί, πέρα από τη διακήρυξη για την ανάγκη απελευθέρωσης του εγώ από τα δεσμά της κοινότητας, και έναν επιπλέον νεωτερισμό: το πέρασμα της ελληνικής πεζογραφίας της δεκαετίας του 1950 σε μια εσκεμμένα αποσπασματική και ρευστή έκφραση, η οποία αμφισβητεί εκ των ένδον τον ρεαλισμό χωρίς να επιστρέψει στις άκαμπτες αρχές του προπολεμικού μοντερνισμού.
Με λυρική ποίηση η Κική Κέρζελη στεφανώνει τον πεζό της λόγο, ώστε το σημερινό άτομο να χειραφετείται και να αποδεσμεύεται από μια «δεδομένη» τάξη, αναζητώντας την προσωπική του φυσιογνωμία. Έτσι, περνάμε στον επώνυμο ποιητή της λυρικής ποίησης, που αναδύεται ως πρόσωπο και διαλέγεται ακόμη και με τον εαυτό του.
Το θεατρικό αναλόγιο, παραγωγής ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας για το 67Ο Φεστιβάλ Φιλίππων, εξερευνά, εν πολλοίς, τα θραύσματα μνήμης ως μηχανισμούς φροντίδας, πριν από μεγάλες και μικρές αναχωρήσεις.
Ως είδος, το Θεατρικό Αναλόγιο είναι το μεταίχμιο του θεάτρου μεταξύ γραπτού λόγου και σκηνικής κατάστασης, πριν δηλαδή το θεατρικό έργο αποδοθεί στη σκηνή ανάλογα µε την πρόθεση και την αντίληψη του εκάστοτε σκηνοθέτη. Το είδος αυτό προσφέρεται ιδιαίτερα για μια αυθεντική γνωριμία µε τα θεατρικά κείμενα, για την τριβή µε τη θεατρική γραφή και την καλλιέργειά της, µε έμφαση στη λογοτεχνική της υπόσταση. Η ανάγνωση ενός έργου που απευθύνεται σε κάποιο ακροατήριο, αναδεικνύει τη ζωντάνια και την ιδιαιτερότητα της γραφής αυτής, χωρίς να προχωρά στην καθαρά θεατρική απόδοση του έργου.
Εδώ, ένα σμήνος ανθρώπων ακολουθούν, παρατηρούν, «φροντίζουν» και αφηγούνται με το διάβασμα και τη φωνή τους, ιστορίες εγκιβωτισμένες μέσα στα κουφάρια των πλοίων που γέρνουν το σώμα τους στο καρνάγιο, περιμένοντας την επόμενη αναχώρηση.
Η συνθήκη που επιλέχτηκε από τη σκηνοθεσία – ταβέρνα – δε θα έλεγα ότι βοηθά στην ανάπτυξη των κειμένων, τα δε τραγούδια που ακούγονται είτε ζωντανά είτε όχι, στοχεύουν σε κάποια σημεία του κειμένου που μιλάνε για αναχώρηση. Η σκηνοθέτις παίζει ζωντανά ακορντεόν, μια μουσική νότα που διανθίζει την αφήγηση. Όλο το μουσικό μέρος, μοιάζει σαν ένα μπάλωμα σε μια οπή που από την αρχή την αντιλαμβάνεσαι, όμως ο περιβάλλοντας χώρος, το καρνάγιο, η συλλογική προσπάθεια και η συμμετοχή της ομάδας των ενηλίκων, δίνουν αξία στο όλο εγχείρημα. Φυσικά, ξεχωρίζουν οι καλοί επαγγελματίες ηθοποιοί Δημήτρης Μανδρινός και Ελένη Μόμτσου, οι οποίοι προσφέρουν μπόνους στο θεατρικό αναλόγιο.
Ωστόσο, πρέπει να τονίσω ότι τα οικεία στοιχεία που εμπεριείχε η αφήγηση στη συγκεκριμένη περφόρμανς, δεν είχαν επικοινωνιακά καύσιμα. Ναι μεν μας τροφοδοτούσαν με αναγκαίο πληροφοριακό υλικό ώστε να διαχειριστούμε τη συρραφή των επεισοδίων, όμως εκτιμώ, πως είχαν ανάγκη από ένα πιο δουλεμένο ή καλύτερα πιο «αναπάντεχο» πλαίσιο φιλοξενίας τους, ώστε να καταγραφούν ακαριαία οι λεπτομέρειές τους στο σκληρό δίσκο της μνήμης μας (που εννοείται ήταν και το ζητούμενο).
Το υπογραμμίζω αυτό γιατί το οικείο έχουμε πάντα την τάση να το προσπερνάμε ακριβώς γιατί δεν μας ξαφνιάζει, δεν προκαλεί ούτε προσκαλεί την προσοχή μας. Άλλως πώς, δεν αρκούν η απλή παρατήρηση, καταγραφή και μεταφορά του καθημερινού στο όποιο θεατρικό δρώμενο για να το μετατρέψει αυτόματα σε κάτι αξιοπρόσεκτο.
Για να παρατηρήσουμε και να αξιολογήσουμε το οικείο πρέπει να πάψει να είναι οικείο. Δηλαδή, όταν επιστρέψει στα δεδομένα της οικειότητας χωρίς όμως τις οικείες επικαλύψεις τους. Κι εδώ εκτιμώ, πως απουσίαζε ένα ανοίκειο πλαίσιο που να στεγάζει, με τους δικούς του όρους, τα μικρά, οικεία και ανάκατα από τη ζωή των ηρώων -αφηγητών.
Εν πολλοίς, επρόκειτο για μια παρεΐστικη βραδιά με λόγια (μέσα από το κείμενο) και τραγούδια κι έτσι έριξε αυλαία το 67ο Φεστιβάλ Φιλίππων!
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Κείμενο: Κική Κέρζελη
Σκηνοθεσία: Κική Κέρζελη & Φωτεινή Μελετιάδου
Μουσική σύνθεση & επιμέλεια: Κική Κέρζελη
Κινησιολογία: Φωτεινή Μελετιάδου
Σκηνικός χώρος – Φωτισμοί: Βασίλης Αποστολάτος
ΔΙΑΝΟΜΗ:
Δημήτρης Μανδρινός, Ελένη Μόμτσου
*Στην παράσταση συμμετέχει η ομάδα του ομώνυμου βιωματικού εργαστηρίου για ενήλικες άνω των 50 ετών.
«Αόρατος» της Σοφίας Δήμου από την παιδική σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας
«Οι άνθρωποι είναι λίγο σαν τα δέντρα. Ψάχνουν να ριζώσουν κάπου»
Η παιδική σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας παρουσιάζει το σύγχρονο έργο «Αόρατος» της Σοφίας Δήμου σε σκηνοθεσία της Βάσιας Χρονοπούλου.
Η ιστορία του μικρού Αλ που είναι από… Αλλού μάς μιλά για τη διαφορετικότητα, τις ανθρώπινες σχέσεις και την εφευρετικότητα της παιδικής ψυχής. Ο μικρός Αλ αφήνει την πατρίδα του για να εγκατασταθεί στην Ελλάδα. Η νέα του ζωή θα είναι γεμάτη από προκλήσεις. Μέσα στη σχολική τάξη όπου αισθάνεται αόρατος θα βρει τον τρόπο να επιβιώσει αλλά και να μάθει πολλά για τον εαυτό του. Το ίδιο θα συμβεί και σε όλους τους συμμαθητές του που μαθαίνουν τη δύναμη της αγάπης και της αποδοχής με τον πιο αναπάντεχο τρόπο. Η αλλιώτικη ιστορία του Αλ δεν έχει βασιλόπουλα ή μάγους. Δεν έχει καν ανθρώπους καλούς ή κακούς. Έχει απλά ανθρώπους. Ανθρώπους που αγαπούν, συγχωρούν, κάνουν λάθη και ζητούν συγγνώμη. Έχει όμως σφυρίχτρες και ουράνια τόξα και φιλίες και δέντρα και πολύ κλαρίνο. Και φυσικά έχει κι έναν μυστηριώδη καλό φίλο …γιατί όλες οι ιστορίες χρειάζονται και λίγο μυστήριο.
*Το έργο είναι εμπνευσμένο από το βραβευμένο μυθιστόρημα της Γιώτας Φώτου «Ο Αόρατος Πολ» των εκδόσεων Ψυχογιός.
Παραστάσεις για το κοινό Κυριακή 24 Νοεμβρίου, Κυριακή 1 και 8 Δεκεμβρίου 2024 στις 12.00, στο θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου.
Περιορισμένος αριθμός πρωινών παραστάσεων θα δοθούν για τους μαθητές των σχολείων από τη Δευτέρα 4 Νοεμβρίου έως και την Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2024, στο θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου.
Τιμές εισιτηρίων: 8€ γενική είσοδος για τις παραστάσεις κοινού
Στο θέατρο «ΜΑΙΩΤΡΟΝ» για δεύτερη χρονιά η παράσταση «Τρίτη Τετάρτη Νυχτερινή» του Τζων Μιχάλη
ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΛΕΜΟΝΤΖΗ
Θεωρώντας τον εαυτό της αυτουργό φόνου, μια αλαφιασμένη γυναίκα τηλεφωνεί στην αστυνομία με πρόθεση να παραδοθεί, ενώ στο διπλανό δωμάτιο βρίσκονται τα ακίνητα σώματα του συζύγου και της ερρωμένης του, που, υποτίθεται, ήταν και η καλύτερή της φίλη.
Στον επόμενο τόνο η αλήθεια ξεγυμνώνεται αργά μεν, εκκωφαντικά δε, καθώς όλοι αναζητούν στο τηλέφωνο το ζευγάρι των εραστών, αλλά μόνο αυτή μπορεί ν’ απαντήσει, ως μοναδική παρούσα στο σπίτι του συμβάντος. Κι όσο περνάει η ώρα, τόσο αποκαλύπτονται τα κρίματα όλων και το τίμημα της ενοχής που αναλογεί στον καθένα.
Η ηρωίδα, αιωρούμενη μεταξύ ρεαλιστικού και φανταστικού, φανερώνει σταδιακά τη δική της αλήθεια, μέσα στην οδυνηρή επίγνωση της ρημαγμένης της ζωής.
Όταν κάποια στιγμή φθάνει η αστυνομία, η ξεκάθαρη εικόνα της πραγματικότητας ξεπροβάλλει σαν τιμωρία και, ίσως, σαν λύτρωση.
Ένα έργο τρυφερό και ανθρώπινο, που ανοίγει παράθυρο στο θέμα της γυναικείας κακοποίησης, όχι κατ’ ανάγκη της άσκησης σωματικής βίας, αλλά της ψυχικής τυραννίας, φέρνοντας τους νέους, κυρίως, θεατές, αντιμέτωπους με θέματα όπως η διαμόρφωση της προσωπικότητας, οι διαπροσωπικές σχέσεις, η δυσκολία στην επικοινωνία, η μοναδικότητα του ατόμου, η αποποίηση ευθυνών και η ευάλωτη θέση του αδύναμου.
Σημείωμα σκηνοθέτη Σε μια εποχή που η υποκρισία, το προσωπικό συμφέρον και η κοινωνική ανευθυνότητα κάθε μορφής εξουσίας, τείνουν να γίνουν κανόνας – κόντρα στην λογική και την επιθυμία του μέσου πολίτη – ο Τζων Μιχάλης, με το θεατρικό μονόλογό του «ΤΡΙΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ», καταγράφει αριστοτεχνικά με την πένα του, το καίριο ζήτημα της σχέσης εξουσιαστή – εξουσιαζόμενου και τις τραγικές, ενίοτε, συνέπειές του.
Μέσα από μια ιστορία, που θα μπορούσε κανείς με ευκολία να χαρακτηρίσει «προσωπικό δράμα», ο συγγραφέας διεισδύει στη σαθρή λογική όλων όσοι θεωρούν δεδομένη τη δική τους ισχύ.
Στοχοποιεί τη χρήση των μέσων επικοινωνίας, «εισβάλλει» σε αξίες που χάνονται, όπως η εμπιστοσύνη, το φιλότιμο, η ντροπή και το «καθαρό μέτωπο», όπως λέγανε οι παλιοί.
Τέλος, καταδικάζεται στο κείμενό του η άνανδρη – καθ΄ οιονδήποτε τρόπο – επίθεση εναντίων των γυναικών και, δυστυχώς, η απώλεια της ζωής τους.
Πρόκειται για ένα ψυχολογικό θρίλερ, που συναντάμε στην καθημερινότητα μας, συνήθως, ως αυτήκοες ή αυτόπτες μάρτυρες. Ωστόσο, το σαρκαστικό χιούμορ, διάσπαρτο μέχρι το απροσδόκητο φινάλε, κυριαρχεί και προβληματίζει.
Σταύρος Παρχαρίδης
Είναι προφανές ότι οι συγγραφέας Τζών Μιχάλης μελέτησε σε βάθος το φαινόμενο «κακοποίηση γυναικών», ως αποτέλεσμα ψυχολογικής πίεσης και ενέπλεξε στη μυθοπλασία του τα σημαινόμενα: Η συστηματική και διαδεδομένη ψυχολογική βία, η οποία αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, εδράζεται σε έμφυλες κοινωνικές δομές και δεν αποτελεί μια τυχαία πράξη, παρά μια βαθιά ριζωμένη πρακτική με ένα ευρύ φάσμα τραυματικών επιπτώσεων στην ψυχοσωματική ζωή των εμπλεκόμενων ανθρώπων.
Οι μορφές που μπορεί να λάβει αυτή η «αρρώστια» είναι ανάλογες του περιβάλλοντος, στο οποίο θα εμφανιστεί και οι πιο συνήθεις μορφές περιλαμβάνουν την ενδοοικογενειακή βία, τη συντροφική βία, τη σεξουαλική βία, τη σεξουαλική παρενόχληση, αλλά και τη συναισθηματική – ψυχολογική βία και, βεβαίως, τα συνεπακόλουθά τους, όπως η παραφροσύνη και το έγκλημα, ακόμα και με τη μορφή αυτοχειρίας.
Όλα όσα εισπράξαμε, δηλαδή, στη φροντισμένη παράσταση του Σταύρου Παρχαρίδη, .με τη συγκλονιστική ερμηνεία της Βάσως Δήμογλου, η οποία, αξιοποιώντας στο έπακρον τα εκφραστικά της μέσα, βιώνει τον μονόλογο με ένταση, χιούμορ αλλά και με αγχωτικό ρυθμό.
Οι εναλλασσόμενες εντυπώσεις αποδομούν τον αρχικό της δυναμισμό, μέσα σ’ ένα δυστοπικό σκηνικό (Μαρία Παπατζέλου) από κούτες με πραμάτειες ή κούτες μετακόμισης , μπορεί μεταφοράς αντικειμένων – γιατί όχι, κούτες απορριμμάτων- ένα μπαούλο με σπαράγματα ζωής της ηρωίδας που αποκαλύπτονται σταδιακά κι ένα τηλέφωνο ως μέσο διαφυγής, αλλά και με συνεπίκουρους στην ατμόσφαιρα ψυχολογικού θρίλερ τους φωτισμούς της ομάδας και τη μουσική του Νίκου Πανδή.
Η σκηνοθεσία του Σταύρου Παρχαρίδη κρατά το κοινό σε εγρήγορση με τις εκπλήξεις και τη διαρκή κίνηση της πρωταγωνίστριας. Οι εναλλαγές του φωτός με το σκοτάδι στον ψυχικό της κόσμο προμηνύουν ανατροπές, οι οποίες έρχονται στο προσκήνιο και κρατούν δέσμιο το «δια ταύτα» ως το φινάλε. Εκεί ο θεατής αντιλαμβάνεται με σαφήνεια την καταστροφική επίδραση της προδοσίας, της απάτης, της κοροϊδίας, της μοναξιάς και της απόγνωσης στον ψυχισμό μιας γυναίκας.
Ρεαλιστική και τρυφερή η παράσταση αναδεικνύει, μέσα από τα κινούμενα κάδρα της, το στοιχείο της ενδοσκόπησης και διαποτίζει με ρεαλισμό τη ζοφερή πραγματικότητα.
Ιδιαιτέρως εντυπώθηκε στο κοινό και το τραγούδι «Ρόδα ολάνθιστα» του μουσικοσυνθέτη Νίκου Πανδή, σε στίχους του συγγραφέα και ερμηνεία από την Αναστασία Κόσμογλου.
Η παράσταση ανέβηκε για πρώτη φορά στο πλαίσιο του προγράμματος του Θεάτρου ΜΑΙΩΤΡΟΝ: το «ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ», ένα πετυχημένο πρόγραμμα που – σε πρώτη φάση -ξεκίνησε δίνοντας την ευκαιρία σε τρεις πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς να παρουσιάσουν το έργο τους.
Το τραγούδι της παράστασης «Ρόδα ολάνθιστα» μελοποίησε ο Νίκος Πανδής σε στίχους του Τζων Μιχάλη και ερμηνεύει η Αναστασία Κόσμογλου. Η παραγωγή του τραγουδιού έγινε στο Riverside Studio Thessaloniki από τον Σωκράτη Παπαιωάννου.
Το Σάββατο 9 και την Κυριακή 10 του μηνός, οι τελευταίες παραστάσεις στο «ΜΑΙΩΤΡΟΝ»!
«Το χρονικό ενός δυσλεκτικού» στο Θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου
«Ας γίνει το παιδί ό,τι θέλει, δεν είναι ανάγκη να μάθει γράμματα!»
Μετά τις sold-out περσινές παραστάσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ο καθηλωτικός μονόλογος βασισμένος στην πολυβραβευμένη νουβέλα του Γιάννη Πάσχου, έρχεται για τρεις παραστάσεις στο Θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου, την Παρασκευή 8 και το Σάββατο 9 Νοεμβρίου στις 21.00 και την Κυριακή 10 Νοεμβρίου στις 19.00.
Για πρώτη φορά επιχειρείται θεατρικά, η προσέγγιση ενός θέματος που ακόμα θεωρείται ταμπού αφήνοντας μια επίγευση αισιοδοξίας στο θεατή. Ο συγγραφέας με εξαιρετική διαύγεια καταγράφει τις σκληρές αναμνήσεις του από τα χρόνια που πάλευε με ένα θηρίο που τότε δεν είχε όνομα.
Το έργο αποτελεί καταγραφή της δύναμη ενός ανθρώπου που με πίστη στον εαυτό του οδηγεί την ίδια του τη ζωή εκεί όπου ο ίδιος θέλει. Μέσα από την αφήγηση του ήρωα, μας παρουσιάζεται μια δύσκολη ιστορία ενηλικίωσης με χιούμορ και τρυφερότητα, ρίχνοντας φως σε ένα λεπτό αλλά διαχρονικά σημαντικό ζήτημα.
Ο συγγραφέας δεν ασχολείται με την δυσλεξία ως επιστήμονας αλλά ως άνθρωπος που αγωνίστηκε μια ολόκληρη ζωή για να μπορέσει να “υπάρχει” σε έναν κόσμο αφιλόξενο για νευροδιαφορετικούς.
Λίγα λόγια για την υπόθεση:
Ο ήρωάς μας μεγαλώνει σε ένα ορεινό χωριό της Ηπείρου. Ονειρεύεται και ανακαλύπτει τον κόσμο σχεδόν όπως κάθε παιδί, μα ένα «λάθος» που κουβαλάει τον στιγματίζει, τον απομονώνει και την ίδια στιγμή τον πεισμώνει. Με όχημα την μοναδική του ματιά για τα πράγματα, το χιούμορ αλλά και την αγάπη των ανθρώπων του, αντιμετωπίζει καταστάσεις που μοιάζουν να συνθέτουν το ψηφιδωτό ενός παράξενου, μαγικού κόσμου. Το παιδί ενηλικιώνεται, αλλά πόσα «λάθη» χωράνε σε ένα κόσμο γεμάτο «σωστούς» ανθρώπους; Θα καταφέρει άραγε να κατακτήσει την πιο ψηλή κορφή της φαντασίας του; Θα μπορέσει να είναι ποτέ σαν όλους τους άλλους;
Ο ιστότοπός μας χρησιμοποιεί cookies. Ορισμένα από αυτά είναι απαραίτητα για τη λειτουργία της ιστοσελίδας μας και άλλα μας βοηθούν να παρέχουμε το μέγιστο των υπηρεσιών μας. Επιλέξτε εσείς ποια cookies αποδέχεστε, τα οποία μπορείτε να αλλάξετε οποιαδήποτε στιγμή.
Αποδοχή
Αλλαγή ρυθμίσεων
Cookie Box Settings
Απόρρητο
Cookie Box Settings
Απόρρητο
Σεβόμαστε την ιδιωτικότητά σας
Επιλέξτε εσείς ποια cookies αποδέχεστε.
Ωστόσο, ορισμένα από αυτά είναι αναγκαία για την σωστή λειτουργία της ιστοσελίδας και μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα ορισμένες λειτουργίες να μην είναι πλέον διαθέσιμες. Για πληροφορίες σχετικά με τη διαγραφή των cookies, συμβουλευτείτε τη λειτουργία βοήθειας του προγράμματος περιήγησης.
Μάθετε περισσότερα σχετικά με τα cookies που χρησιμοποιούμε κάνοντας κλικ εδώ
Εδώ μπορείτε να ενεργοποιήσετε ή να απενεργοποιήσετε διαφορετικούς τύπους cookies:
Η ιστοσελίδα θα:
Remember which cookies group you accepted
Αποθηκεύει την ρύθμιση προτιμήσεων των cookies
Επιτρέπει τα cookies περιοδικής λειτουργείας
Πιστοποιεί ότι είστε συνδεμένος στον λογαριασμό σας
Αποθηκεύει την επιλεγμένη γλώσσα
Συγκεντρώνει πληροφορίες τι έχετε εισάγει στις φόρμες επικοινωνίας
Η ιστοσελίδα δεν θα:
Αποθηκεύσει τα στοιχεία της σύνδεσης σας
Αποθηκεύσει τις ρυθμίσεις των μέσων κοινωνικής δικτύωσης
Αποθηκεύσει την επιλεγμένη περιοχή και χώρα σας
Εντοπίσει τις σελίδες επισκέψεων και την αλληλεπίδραση σας με αυτές
Εντοπίσει την τοποθεσία και την περιοχή σας με βάση την διεύθυνση IP
Εντοπίσει τον χρόνο που δαπανάται σε κάθε σελίδα
Προσαρμόσει τις πληροφορίες και τη διαφήμιση στα ενδιαφέροντά σας με βάση π.χ. το περιεχόμενο που έχετε επισκεφτεί προηγουμένως
Συγκεντρώσει στοιχεία προσωπικής ταυτοποίησης, όπως όνομα και τοποθεσία.
Η ιστοσελίδα θα:
Remember which cookies group you accepted
Αποθηκεύει την ρύθμιση προτιμήσεων των cookies
Επιτρέπει τα cookies περιοδικής λειτουργείας
Πιστοποιεί ότι είστε συνδεμένος στον λογαριασμό σας
Αποθηκεύει την επιλεγμένη γλώσσα
Συγκεντρώνει πληροφορίες τι έχετε εισάγει στις φόρμες επικοινωνίας
Αποθηκεύσει τις ρυθμίσεις των μέσων κοινωνικής δικτύωσης
Αποθηκεύσει την επιλεγμένη περιοχή και χώρα σας.
Η ιστοσελίδα δεν θα:
Εντοπίσει τις σελίδες επισκέψεων και την αλληλεπίδραση σας με αυτές
Εντοπίσει την τοποθεσία και την περιοχή σας με βάση την διεύθυνση IP
Εντοπίσει τον χρόνο που δαπανάται σε κάθε σελίδα
Προσαρμόσει τις πληροφορίες και τη διαφήμιση στα ενδιαφέροντά σας με βάση π.χ. το περιεχόμενο που έχετε επισκεφτεί προηγουμένως
Συγκεντρώσει στοιχεία προσωπικής ταυτοποίησης, όπως όνομα και τοποθεσία.
Η ιστοσελίδα θα:
Remember which cookies group you accepted
Αποθηκεύει την ρύθμιση προτιμήσεων των cookies
Επιτρέπει τα cookies περιοδικής λειτουργείας
Πιστοποιεί ότι είστε συνδεμένος στον λογαριασμό σας
Αποθηκεύει την επιλεγμένη γλώσσα
Συγκεντρώνει πληροφορίες τι έχετε εισάγει στις φόρμες επικοινωνίας
Αποθηκεύσει τις ρυθμίσεις των μέσων κοινωνικής δικτύωσης
Αποθηκεύσει την επιλεγμένη περιοχή και χώρα σας
Εντοπίσει τις σελίδες επισκέψεων και την αλληλεπίδραση σας με αυτές
Εντοπίσει την τοποθεσία και την περιοχή σας με βάση την διεύθυνση IP
Εντοπίσει τον χρόνο που δαπανάται σε κάθε σελίδα
Η ιστοσελίδα δεν θα:
Προσαρμόσει τις πληροφορίες και τη διαφήμιση στα ενδιαφέροντά σας με βάση π.χ. το περιεχόμενο που έχετε επισκεφτεί προηγουμένως
Συγκεντρώσει στοιχεία προσωπικής ταυτοποίησης, όπως όνομα και τοποθεσία.
Η ιστοσελίδα θα:
Remember which cookies group you accepted
Αποθηκεύσει τις ρυθμίσεις των μέσων κοινωνικής δικτύωσης
Αποθηκεύσει την επιλεγμένη περιοχή και χώρα σας
Εντοπίσει τις σελίδες επισκέψεων και την αλληλεπίδραση σας με αυτές
Εντοπίσει την τοποθεσία και την περιοχή σας με βάση την διεύθυνση IP
Εντοπίσει τον χρόνο που δαπανάται σε κάθε σελίδα
Προσαρμόσει τις πληροφορίες και τη διαφήμιση στα ενδιαφέροντά σας με βάση π.χ. το περιεχόμενο που έχετε επισκεφτεί προηγουμένως
Συγκεντρώσει στοιχεία προσωπικής ταυτοποίησης, όπως όνομα και τοποθεσία.
You must be logged in to post a comment Login