Connect with us

Πολιτισμός

«Η Βασίλισσα της Ομορφιάς» του Μάρτιν ΜακΝτόνα στο Θέατρο «Αυλαία»

«Η-Βασίλισσα-της-Ομορφιάς»-του-Μάρτιν-ΜακΝτόνα-στο-Θέατρο-«Αυλαία»

Πρόλογος

Η Βασίλισσα της Ομορφιάς αποτελεί το πρώτο μέρος της «Τριλογίας της Κοννεμάρα» μαζί με τα έργα «Το κρανίο της Κοννεμάρα» (1997) και «Άγρια Δύση» (2001). Ανέβηκε για πρώτη φορά στο θέατρο Druid στην πόλη Galway της Ιρλανδίας το 1996 και ακολούθησε μεγάλη περιοδεία και νέα ανεβάσματα.

Το έργο προτάθηκε για Βραβείο Laurence Olivier καλύτερου θεατρικού έργου, ενώ το ανέβασμά του στο Μπρόντγουει (1998) τιμήθηκε με τέσσερα βραβεία Tony.

Υπόθεση

Το έργο εκτυλίσσεται σε μια αγροτική περιοχή της Ιρλανδίας στη δεκαετία του ‘90, με κεντρικό θέμα την τοξική σχέση ανάμεσα σε μια αυταρχική ηλικιωμένη μάνα και την σαραντάρα κόρη της που την υπηρετεί, Μαγκ Φόλαν και Μωρίν αντίστοιχα, μια σχέση εξάρτησης που γίνεται αφόρητη, όταν για την κόρη παρουσιάζεται η τελευταία ευκαιρία να νιώσει τον αμφίδρομο έρωτα, γεγονός που για τη μάνα σημαίνει την ανεπιθύμητη προοπτική του γηροκομείου. Ανάμεσα στις δύο γυναίκες, που μια ζωή αλληλοσπαράσσονται, η ένταση κορυφώνεται όταν εμφανίζονται ο αμήχανος υποψήφιος εραστής της κόρης, ο Πάτο Ντούλαν, που θα μπορούσε να τη σώσει παίρνοντάς την μακριά και ο αθυρόστομος νεαρός αδελφός του, Ρέι, που παίζει έναν ρόλο καταλύτη. Η ακραία γραφή, το έντονο σασπένς, οι ανατροπές και το διαβρωτικό χιούμορ μετατρέπουν αυτήν την οικογενειακή τραγωδία σε ψυχόδραμα με προεκτάσεις τραγωδίας.

Ανάγνωση

Ο Μάρτιν ΜακΝτόνα χρησιμοποιεί τον ωμό ρεαλισμό για να αναδείξει μια κατάσταση εξάρτησης μητέρας- κόρης, η οποία αποτελεί ανατομία των οικογενειακών σχέσεων και βαθιά τομή στη σύγχρονη ζωή. Η σχέση της εβδομηντάχρονης Μαγκ Φόλαν και της σαραντάχρονης κόρης της Μωρίν είναι σχέση επιβολής, η οποία εκφράζεται μέσα από ακραία συναισθήματα που νιώθουν η μια για την άλλη. Καθώς ξετυλίγει την καθημερινότητά τους, ο Μακντόνα, εμβαθύνει στην ανθρώπινη ψυχή. Ο συγγραφέας επηρεασμένος από τον νατουραλισμό του Στρίντμπεργκ αναζητά αυτό που δεν φαίνεται. Πρόκειται για μία υπόγεια έκφραση συναισθημάτων που έχει ως όχημά της έναν ιδιαίτερο κυνισμό. Συνεπώς, μέσα από το θεατρικό έργο αναδεικνύεται ο απώτερος στόχος του ρεαλιστικού θεάτρου, που είναι η προσπάθεια για μεγαλύτερη πιστότητα της καθημερινής ζωής. Η αίσθηση της αληθοφάνειας βοηθά να ταυτιστεί ο θεατής με τους ήρωες και να βιώσει μία ανθρωποφαγική, οικογενειακή συμβίωση.

Είναι μια τραγωδία για την ανθρώπινη μοναξιά, τη διαβρωτική ψυχολογική μάχη ζήλειας, κτητικότητας, ψεύδους, αρρωστημένης εξάρτησης μεταξύ δυο γυναικών, εν προκειμένω μάνας και κόρης, αλλά θα μπορούσε να γενικευτεί σαν ανθρώπινη παθογένεια ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας, εποχής και τόπου, με καυστικό, βιτριολικό χιούμορ, με έντονο σασπένς και σοκαριστικές ανατροπές.

Ο συγγραφέας

Ο Μάρτιν ΜακΝτόνα είναι ένας από τους σημαντικότερους Βρετανούς συγγραφείς και σκηνοθέτες της νεότερης γενιάς. Τα έργα του εστιάζουν στην απεικόνιση της ακραίας βίας των καιρών μας, σωματικής και ψυχολογικής, κι έχουν κερδίσει την αγάπη του κοινού και πολυάριθμα βραβεία. Γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1970 από Ιρλανδούς γονείς και μεγάλωσε σε μια κοινότητα με ισχυρό το ιρλανδικό στοιχείο.

Απέρριψε νωρίς την παραδοσιακή εκπαίδευση, εγκατέλειψε το σχολείο στα 16 του και άρχισε να γράφει. Αρχικά, έγραψε 22 έργα για το ραδιόφωνο (απορρίφθηκαν όλα απ’ το BBC) και αρκετά σενάρια.

Γνώρισε την επιτυχία, όταν στράφηκε στη συγγραφή θεατρικών έργων. Εκτός από την «Τριλογία της Κοννεμάρα» έγραψε την «Τριλογία των Νησιών Άραν», που περιλαμβάνει τα έργα «Ο σακάτης του Ίνισμαν», «Ο υπολοχαγός του Ίνισμορ» και «Τα ξωτικά του Ινισίερ». Το έργο του «Ο πουπουλένιος», που τιμήθηκε με το βραβείο Ολίβιε καλύτερου νέου θεατρικού έργου, παρουσιάστηκε στο Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας το 2003.

Το 2004 μπήκε και στον χώρο του κινηματογράφου γράφοντας και σκηνοθετώντας την ταινία μικρού μήκους «Six Shooter», η οποία βραβεύτηκε με Όσκαρ. Ακολούθησαν οι μεγάλου μήκους ταινίες «In Bruges» (Αποστολή στην Μπριζ) (2008), «Επτά ψυχοπαθείς» (2012) και «Τρεις Πινακίδες έξω απ’ το Έμπινγκ, στο Μιζούρι» (2017), που τιμήθηκε με βραβεία BAFTA, Satellite, Χρυσές Σφαίρες, καθώς και με επτά υποψηφιότητες για Όσκαρ.

Η παράσταση

Η σκηνοθέτις Ελένη Σκότη σπάει το υπαρξιακό lockdown ενός ασφυκτικού, κλειστοφοβικού δωματίου – κουζίνα των Φόλαν, εισέρχεται στην κακοφορμισμένη ατμόσφαιρά του και σμιλεύει με κάθε ουσιαστική λεπτομέρεια πρόσωπα και πράγματα.

Το έργο ζωντανεύει πλήρως, όταν ο Πάτο – ένας εργάτης οικοδομών εκτός πόλης- μπαίνει στη ζωή της Μωρίν. Η σκηνή του πρωινού μετά την υποτιθέμενη ερωτική συνεύρεση, στην οποία η μάνα βρίσκει την κόρη της να επιδεικνύει τη σεξουαλική της κατάκτηση είναι τόσο ωμή, όσο και εξομολογητική.

Εισπράττουμε ένα κομμάτι του ιρλανδικού γοτθικού status στα καλύτερά του, όταν οι χαρακτήρες εκθέτουν τα τρωτά τους σημεία, ενώ τρομάζουμε, σχεδόν, όταν τους βλέπουμε να πλημμυρίζονται από οργή ή να επιδίδονται σε βίαιες συμπεριφορές. Η μητέρα γίνεται πιο δυνατή, καθώς αρχίζει να αποβάλλει τα σκληρά εξωτερικά της γνωρίσματα και να εκθέτει τις αδυναμίες της.

Το ειδύλλιο μεταξύ του Πάτο και της Μωρίν διαχέει μια μυρωδιά από τη σεξουαλική λαχτάρα του Τενεσσί Ουίλιαμς, ενώ τα όνειρα της απόδρασης των δυο εραστών από την κουρελιασμένη ζωή στο σπίτι της μαυρίλας και της καταχνιάς, δίνουν ευκαιρία στους εξαιρετικούς ηθοποιούς να απογειώσουν τις σκηνές.

Όταν ο Πάτο διαβάζει το γράμμα του προς τη «βασίλισσα της ομορφιάς» της πόλης, όπως αποκαλεί τη Μωρίν, μιλά για τη δική του μοναξιά και την επιθυμία για σύνδεση. Το κάνει ρεαλιστικά και δυνατά, που, προς στιγμήν, απομακρύνει τη συναισθηματική εστίαση του κοινού από το δράμα μητέρας- κόρης.

Η Σοφία Σεϊρλή στον ρόλο της τυραννικής μητέρας ενσαρκώνει έξοχα ένα φαινομενικά αθόρυβα χειριστικό πλάσμα, που, ωστόσο, κρύβει εντός του ένα ολόκληρο δαιμονικό εργοτάξιο σκαιότητας και σατραπισμού, σαν συμβολική -προέκταση της μοιρολατρίας και της συνθηκολόγησης που σαρώνει τους πάντες στο πέρασμά του, εξασφαλίζοντας ακόμα και μετά θάνατον την επιβίωσή του. Το έργο τελειώνει με την Μωρίν να «ντύνεται» Μαγκ και να λικνίζεται στην κουνιστή καρέκλα – θρόνο της μητέρας της.

Η Ράνια Σχίζα, η μεσήλικη Mωρίν των ανικανοποίητων πόθων και των παρακρούσεων, περιχαρακώνει τον μικρόκοσμό της με ήσσονος σημασίας νίκες επί της μητέρας της και αφήνει, άλλοτε με έκρυθμο μένος και άλλοτε με οδύνη, να εκλυθούν οι τελικοί σπασμοί για να ακουστεί ο βαθύς επιθανάτιος ρόγχος ενός ολόκληρου κόσμου που έχει παραδοθεί άνευ όρων στον λήθαργο και στην αδράνεια. Η απαράμιλλη ερμηνεία της ηθοποιού συγκλονίζει το κοινό. Της αξίζουν πολλοί έπαινοι.

Ο εξαιρετικός Ιωσήφ Ιωσηφίδης, ο ματαιωμένος εραστής Πάτο με τους έωλους οραματισμούς και τα θολά αισθήματα, διαγράφει υποκριτικά μια ακόμα ισχυρή πτυχή στον καμβά των τραγικών προσώπων-θυμάτων, όπως και ο ηφαιστειώδης νεαρός, ο Ρέι του Γιάννη Μάνθου, που περιφέρει πειστικά τις πληγωμένες σάρκες του εαυτού του, με απόγνωση και χωρίς καμιά ελπίδα διαφυγής, σ’ έναν Μπεκετικό κύκλο αλληλοεπιδράσεων των εμμονών του με το όνειρο μετανάστευσης στο Λονδίνο και με τη στείρα ζωή στο χωριό της Ιρλανδίας.

Μέσα στο καταπονημένο από τον χρόνο και την ένδεια σπίτι των δύο γυναικών, όπως αποτυπώνεται ατμοσφαιρικά και λειτουργικά στο σκηνικό του Γιώργου Χατζηνικολάου (μια κουζίνα με όλα τα χρειώδη, μια σόμπα –εργαλείο εμφατικής επικράτησης στην εξέλιξη της ιστορίας, ένας νιπτήρας που ζέχνει, ένα τραπέζι και μια κουνιστή καρέκλα σαν σύμβολο ψυχικών διαταραχών. Κάτω από τους ατμοσφαιρικούς φωτισμούς του Αντώνη Παναγιωτόπουλου, ο θεατής νιώθει όλη τη μοναξιά και την απομόνωση ανθρώπων και τόπου, που, σταδιακά, οδηγούν μάνα και κόρη στην τρέλα και στα άκρα.

Η παράσταση που σκηνοθέτησε η Ελένη Σκότη, με τη σφραγίδα ποιότητας της ομάδας «Νάμα», καλοζυγισμένη, μετρημένη, με σωστούς ρυθμούς βρίσκει τον πυρήνα του έργου και το αναδεικνύει. Ευτύχησε, επίσης, να έχει τέσσερις ηθοποιούς που στέκονται απολύτως στο ύψος των περιστάσεων.

Επίλογος

Η «Βασίλισσα της ομορφιάς» (Beauty Queen of Leenane) του Ιρλανδού συγγραφέα ΜάρτινΜακΝτόνα παρουσιάστηκε, για πρώτη φορά, στην Ελλάδα από τον Θύμιο Καρακατσάνη, τη σεζόν 1997-1998 με τον τίτλο «Ωραία μου βασίλισσα», στο θέατρο «Μπροντγουαίη» σε σκηνοθεσία Γιώργου Ρεμούνδου, τον ίδιο στο ρόλο της Μαγκ με Μωρίν την Άννα Βαγενά. Μια δεκαετία αργότερα το έργο γνώρισε μεγάλη επιτυχία σε σκηνοθεσία Νικαίτης Κοντούρη με την Έρση Μαλικένζου – μητέρα Μαγκ και κόρη – Μωρίν τη Ναταλία Τσαλίκη στο θέατρο «Βικτώρια» και τώρα ευτυχεί σε ένα εξαιρετικό ανέβασμα από την ομάδα «Νάμα» και την Ελένη Σκότη.

Συντελεστές

Παραγωγή: Ομάδα Νάμα

Μετάφραση: Η ομάδα των συντελεστών

Σκηνοθεσία: Ελένη Σκότη

Σκηνικά, Κοστούμια, Δ/νση Παραγ.: Γιώργος Χατζηνικολάου

Φωτισμοί: Αντώνης Παναγιωτόπουλος

Μουσική & Επιμέλεια ήχου: Στέλιος Γιαννουλάκης

Φωτογραφίες: Μαρία Αναματερού, Γιώργος Χατζηνικολάου

Βοηθοί σκηνοθέτιδος: Άννα Κούρα, Περσεφόνη Λαμπροκωστοπούλου

Οργάνωση παραγωγής: Μαρία Αναματερού

Παίζουν: Σοφία Σεϊρλή, Ράνια Σχίζα, Ιωσήφ Ιωσηφίδης, Γιάννης Μάνθος

ΠΑΥΛΟΣ ΛΕΜΟΝΤΖΗΣ

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading
Advertisement
Click to comment

You must be logged in to post a comment Login

Leave a Reply

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

Πολιτισμός

«Kouinta Pocket Theatre»: Ένα δωμάτιο τέχνης και επικοινωνίας στην καρδιά της πόλης!

«kouinta-pocket-theatre»:-Ένα-δωμάτιο-τέχνης-και-επικοινωνίας-στην-καρδιά-της-πόλης!

του Παύλου Λεμοντζή

Μια καινούργια θεατρική αίθουσα στο κέντρο ενός αστικού ιστού, ανεξαρτήτως διαστάσεών της, δεν είναι απλά ένα σημαντικό γεγονός για την πολιτιστική πραγματικότητα του τόπου. Είναι μια πολύπλευρη εκπαιδευτική ενασχόληση που αναδεικνύει ανάγκες και διαθέσεις, τόσο των κατοίκων όσο και των ιδιοκτητών του και αποσκοπεί στην πνευματική ανάπτυξη, στην αισθητική καλλιέργεια, στη δημιουργική έκφραση των καλλιτεχνών και πολιτών και στην ευαισθητοποίησή τους σε θέματα που αφορούν το στενότερο και ευρύτερο περιβάλλον τους. Φέρνει στο φως έναν εκφραστικό και καλλιτεχνικό πλούτο, που διαπερνάει τα στενά όρια της θεατρικής πραγματικότητας (αναφέρομαι στην ημικρατική σκηνή της Καβάλας) και γίνεται μέρος του κοινωνικού και πολιτιστικού γίγνεσθαι της τοπικής κοινωνίας.

Η Καβάλα μας υποδέχθηκε με χαρά μια ιδιωτική πρωτοβουλία, που αφορά στη δημιουργία ενός Χώρου Τέχνης, τη σημασία της οποίας η χώρα μας προήγαγε και μετέδωσε της σε ολόκληρο τον κόσμο.

Σήμερα το θέατρο που δεν επιζητεί ούτε να άρει την εγκεφαλικότητα ούτε να πουλήσει προϊόντα τρέχουσας κατανάλωσης, γνωρίζει πολύ καλά ότι οφείλει είτε να είναι πειραματικό είτε να μην υπάρχει.

Επειδή η «Κουίντα» λειτούργησε από την αρχή και συνεχίζει να λειτουργεί ως θεατρικό εργαστήρι, πέρασε από την έρευνα και στα επαγγελματικά μονοπάτια, θα έλεγα σ’ ένα πεδίο δράσης για τα μέλη της και, ταυτόχρονα, επικοινωνίας με τους συμπολίτες μας. Άλλωστε, στην Καβάλα υπάρχει ένα Δημοτικό Θέατρο και έτερον ουδέν. Το πάλαι ποτέ θεατράκι δόξας του Συνδέσμου Φίλων Γραμμάτων και Τεχνών έχει μαραθεί πια, οπότε η «Κουίντα» έκανε πολύ καλά και μετέτρεψε ένα συνηθισμένο μαγαζί σε θεατρικό χώρο, άρτια εξοπλισμένο, έστω σε μικρογραφία. Το μικρό, συχνά μεγαλουργεί. Σε πολλά επίπεδα.

Το θέατρο είναι μια πολύ ιδιαίτερη μορφή τέχνης που συμπεριλαμβάνει αρκετές: λογοτεχνία, χορό, μουσική, εικαστικές εγκαταστάσεις, αρχιτεκτονική, διακόσμηση, ραπτική κ.α. Η ίδια η λέξη εννοεί τον χώρο, τους ανθρώπους, τη δράση, την προετοιμασία, την τεχνική.

Βέβαια, η πιο σημαντική έννοια που κρύβει είναι αυτή της βιωματικής αποκάλυψης των «μυστηρίων» της ζωής.

Στο θέατρο καταλύεται ο χρόνος και η απόσταση και μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο επιτρέπεται η πραγματοποίηση της ανάπτυξης και της αλλαγής. Κι αυτό είναι μια ευκαιρία που έχει ο κάθε άνθρωπος, ο οποίος βιώνει τα πράγματα είτε εξωτερικά ως θεατής είτε εσωτερικά ως ενεργό κομμάτι της δημιουργικής διαδικασίας.

Η αξία του θεάτρου είναι μεγάλη. Είναι ένα δώρο που μας δόθηκε σε κάποια στιγμή της ιστορίας της ανθρωπότητας. Κι εγώ χαιρετίζω το “Kouinta Pocket Theater” και εύχομαι στους πρωτεργάτες Ναταλία- Άννα Βασιλέκα και Παύλο Σταυρόπουλο, που το έχτισαν με αγάπη και μεράκι: καλοστέριωτο, μακροημέρευση, επιτυχημένες παραστάσεις και δυναμική υποστήριξη από την ντόπια κοινωνία.

Έναρξη παραστάσεων και, μάλιστα για πρώτη φορά στην Ελλάδα, με το βραβευμένο με Tony Award θεατρικό έργο του Κρίστοφερ Ντουράνγκ «Βάνια, Σόνια, Μάσα και Σπάικ», στον νέο πανέμορφο θεατρικό χώρο «Kouinta Pocket Theatre» στην οδό Εθνάρχου Μακαρίου 19, στην Καβάλα.

Η απολαυστική κωμωδία του Ντουράνγκ συνδυάζει τον ατμοσφαιρικό κόσμο του Τσέχωφ με τη σύγχρονη εποχή, όπου τα social media, η ανάγκη για προβολή και πι ανησυχίες της νέας αλλά και της μέσης ηλικίας καθορίζουν τα όνειρα και τις ζωές μας!

Ο Βάνια και η ετεροθαλής αδελφή του Σόνια ζούνε μια ήσυχη ζωή σε μια αγροικία στην Πενσυλβάνια. Η αδελφή τους Μάσα που έφυγε πριν από πολλά χρόνια είναι πια μια διάσημη σταρ του κινηματογράφου. Όταν επιστρέφει απροειδοποίητα για ένα Σαββατοκύριακο στο σπίτι που μεγάλωσε μαζί με έναν φιλόδοξο και ανερχόμενο ηθοποιό, τον Σπάικ, οι ζωές των τριών αδελφών αναστατώνονται μέσα σε ένα παιχνίδι ανταγωνισμών, ενοχών και μεταμφιέσεων.

«Οι τρεις αδερφές», «Ο Βυσσινόκηπος» κι «Ο Γλάρος» συναντώνται στο πρώτο έργο του «Θέατρου τσέπης», υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Λεωνίδα Παπαδόπουλου, ο οποίος μελέτησε τον μεγάλο Ρώσσο συγγραφέα και γνωρίζει ότι το θέατρο του Τσέχωφ ονομάστηκε θέατρο φανταστικού ρεαλισμού, θέατρο ψυχολογικών λεπτομερειών και αναδιάπλασης της πραγματικότητας και καθοδηγεί μελετημένα έξι ταλαντούχους ηθοποιούς σε μια ενδιαφέρουσα παράσταση.

Καμιά τεχνική του παραδοσιακού θεάτρου δεν μπορεί να αποδώσει τις λεπτές ψυχολογικές αποχρώσεις των χαρακτήρων του τσεχωφικού θεάτρου. Η μετουσίωση του ηθοποιού στον τσεχωφικό χαρακτήρα πραγματοποιείται με πολλή άσκηση, με βάση την αυτοσυγκέντρωση, τη διαίσθηση και τη φαντασία, που, μαζί με τη γνώση, οδηγούν σε μια πλήρη συναισθηματική και οργανική ταύτιση.

Μετάφραση-Σκηνοθεσία: Λεωνίδας Παπαδόπουλος
Σκηνογραφία-Ενδυματολογία: Δομινίκη Βασιαγεώργη
Σχεδιασμός Φωτισμών: Βαγγέλης Μούντριχας
Κινησιολογική Επιμέλεια: Ελένη Μόμτσου
Επιμέλεια ήχου: Λιάνα Τζερεφού
Φωτογραφίες: Μαρία Τσακίρη
Γραφιστική Επιμέλεια: Μιχάλης Τουμανίδης

Ηθοποιοί: Ναταλία Άννα Βασιλέκα, Ελένη Μόμτσου, Παύλος Σταυρόπουλος, Γιώργος Τσάμης, Στεφανία Καραμανώλη, Νατάσα Σταύρακα

Το θέατρο έχει τη δύναμη ν’ αγγίξει τον κάθε άνθρωπο πιο έντονα και σε βάθος από κάθε άλλη τέχνη. Με μια αμεσότητα μοναδική, ανεπανάληπτη, για οποιοδήποτε θεατή, σε οποιοδήποτε χώρο και χρόνο.

Είναι μαγικό και άξιο θαυμασμού πόσα πράγματα μπορούν να χωρέσουν σε ένα θεατρικό έργο: Τα γεγονότα, οι σκέψεις, οι ιδέες, τα προβλήματα, ο ενθουσιασμός, η απογοήτευση, η φτώχεια, η φιλία, ο έρωτας, ο πόλεμος, η ειρήνη, το σοβαρό, το γελοίο, το κωμικό, το δραματικό, το μεγαλείο, η παραφροσύνη, το καλό, το κακό, η πατρίδα, η φύση, η επιστήμη, η βλακεία, η εξυπνάδα, ο πλούτος, η ερημιά, η ευτυχία, η οικογένεια, η μοναξιά, τα παιδιά, η λογική, η ηθική, το πρόστυχο, το όμορφο, το άσχημο, τα γηρατειά, τα νιάτα, η ζωή και ο θάνατος. Όλα τα παραπάνω μπορούν να μεταφερθούν από το σανίδι στην πλατεία αστραπιαία, να συνταράξουν τον θεατή και να τον κατευθύνουν με καθηλωτικό τρόπο εκεί που στοχεύει ο συγγραφέας.

Με μέσο μοναδικό και αξεπέραστο, τέλειο όργανο και τέλειο χειριστή οργάνου, τον ηθοποιό, το σώμα και τις αισθήσεις του ηθοποιού. Γι’ αυτό και αξεπέραστο στους αιώνες.

Ευχές για καλή συνέχεια σε όλους τους συντελεστές του θέατρου και της παράστασης και πάντα να μας χαρίζουν στιγμές πνευματικής ανάτασης.

ΠΑΥΛΟΣ ΛΕΜΟΝΤΖΗΣ

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading

Πολιτισμός

Σπάνιο νόμισμα από την γη των Φιλίππων επέστρεψε στην Ελλάδα

Σπάνιο-νόμισμα-από-την-γη-των-Φιλίππων-επέστρεψε-στην-Ελλάδα

Ένα σπάνιο εύρημα ανεκτίμητης αξίας από την γη των Φιλίππων μαζί με άλλες επίσης ανεκτίμητες αρχαιότητες επιστράφηκαν στην Ελλάδα πριν δυο ημέρες σε ειδική εκδήλωση στο Ελληνικό προξενείο στην Νέα Υόρκη των Ηνωμένων Πολιτείων παρουσία της Υπουργού Πολιτισμού κ. Λίνας Μενδώνη.

Τα αρχαία νομίσματα “Eid Mar”, που κόπηκαν το 42 π.Χ., αναφέρονται στη δολοφονία του Ιουλίου Καίσαρα. “Eid Mar” νομίσματα κόπηκαν για να πληρώσουν τα στρατεύματα του Βρούτου μετά την φυγή του από την Ελλάδα μετά τη δολοφονία του Καίσαρα. Τα χρυσά νομίσματα του Eid Mar είναι εξαιρετικά σπάνια και αυτό είναι μόνο ένα από τα τρία γνωστά νομίσματα του τύπου του.

Matthew Bogdanos, Λίνα Μενδώνη

Το νόμισμα εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη διεθνή αγορά τέχνης το 2016, όπου προσφέρθηκε προς πώληση στο Μόναχο χωρίς προέλευση. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε λαθραία στο Λονδίνο, όπου πουλήθηκε σε έναν αγοραστή με έδρα τις ΗΠΑ. Κατασχέθηκε από το Γραφείο του εισαγγελέα της Νέας Υόρκης τον Φεβρουάριο του τρέχοντος έτους κατά τη διάρκεια μιας κοινής έρευνας με πολλές ξένες υπηρεσίες επιβολής του νόμου.

“Ψυχή” του επαναπατρισμού των αρχαιοτήτων ήταν ο Βοηθός Εισαγγελέας του Μανχάταν και Διευθυντής της Μονάδας Εμπορίας Αρχαιοτήτων Matthew Bogdanos (Ματθαίος Μπογδάνος). Ο Ελληνοαμερικανός πρώην Πεζοναύτης έχει συνδέσει την ζωή του με την επιστροφή κλεμμένων αρχαιοτήτων σε όλο τον κόσμο στα μέρη από όπου είχαν κλαπεί. Ο Ματθαίος Μπογδάνος μίλησε στην Ελληνόφωνη εφημερίδα “Εθνικός Κήρυκας” στην τελετή επαναπατρισμού, σημειώνοντας ότι: “είναι τιμή που βρίσκομαι εδώ εκ μέρους του Εισαγγελέα για να επιστρέψω στην Ελλάδα την πατρίδα μου 29 εξαιρετικούς πολιτιστικούς θησαυρούς, μαρτυρίες της κοινής, ζωντανής πολιτιστικής μας κληρονομιάς. Είναι μια μέρα η σημερινή που μας δίνει τη δυνατότητα να συνεχίσουμε να κάνουμε τη δουλειά που κάνουμε με τους εταίρους μας εδώ στο Homeland Security Investigations και στο εξωτερικό στην Ελλάδα”, είπε ο Μπογδάνος, προσθέτοντας ότι : “ως περήφανος Ελληνοαμερικανός νιώθω πάντα ιδιαίτερα όταν επιστρέφουμε στην Ελλάδα ανεκτίμητες αρχαιότητες. Νιώθω έντονα για κάθε χώρα, αλλά προφανώς ίσως λίγο πιο έντονα για την Ελλάδα”.

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading

Πολιτισμός

Σ. Μποζούδης: Έστω και καθυστερημένα η Περιφέρεια ενισχύει το ΔΗΠΕΘΕ

Σ.-Μποζούδης:-Έστω-και-καθυστερημένα-η-Περιφέρεια-ενισχύει-το-ΔΗΠΕΘΕ

Για την χρηματοδότηση που θα λάβει το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας από την Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, μίλησε στην ΕΡΑ Καβάλας, ο πρόεδρός του, Σωκράτης Μποζούδης.

«Μετά από μεγάλες και συντονισμένες προσπάθειες, έγινε αντιληπτό από την Περιφέρεια Α.Μ.Θ., ότι πρέπει να συμμετάσχει στην οικονομική συνδρομή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.», τόνισε αρχικά στις δηλώσεις του ο κ. Μποζούδης.

«Η συμβολή – συμμετοχή της Περιφέρειας Α.Μ.Θ., υπήρχε στα χαρτιά μόνο, χωρίς καμιά οικονομική ενίσχυση…»

Όπως ανέφερε στη συνέχεια, κάθε χρόνο το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ., μέσα από μια προγραμματική σύμβαση, ενισχύεται οικονομικά για τις δράσεις του από τον Δήμο Καβάλας και το υπουργείο Πολιτισμού, κάτι που δεν συνέβαινε με την Περιφέρεια Α.Μ.Θ. που ήταν ένα από τα συμβαλλόμενα μέρη.

«Η συμβολή – συμμετοχή της Περιφέρειας Α.Μ.Θ., υπήρχε στα χαρτιά μόνο, χωρίς καμιά οικονομική ενίσχυση. Ευχαριστούμε πολύ τον περιφερειάρχη, τον κ. Μέτιο, για το ότι έστω και καθυστερημένα βρέθηκε ο τρόπος να αποτελέσει μια αρχή για το μέλλον της συμμετοχής της Π.Α.Μ.Θ., γιατί το θέατρο πρέπει να έχει και μια περιφερειακή συνείδηση, που την είχαμε βέβαια, αλλά κινούμασταν μόνο με τα δικά μας μέσα και πολύ περιορισμένα», σημείωσε στη συνέχεια ο πρόεδρος του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας.

«Θα βοηθήσει το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας για τις δράσεις του και ενδεχόμενα να το ενισχύσει, ώστε κάποιες παραστάσεις να μετακινούνται με μεγαλύτερη άνεση στην Περιφέρεια, χωρίς να σκεφτόμαστε τα έξοδα και τις μεγάλες δαπάνες…»

«Νομίζω ότι αυτή η οικονομική ενίσχυση θα βοηθήσει στο να υπάρξει και μια δυνατότητα του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας, να λειτουργήσει περιφερειακά και είναι σίγουρα μια πολύ καλή αρχή. Έγινε μια προσπάθεια μαζί με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κομοτηνής βέβαια. Η οικονομική συνδρομή αφορά και τους δυο. Νομίζω ότι είναι σημαντικό πλέον που έγινε αντιληπτό ότι και η Περιφέρεια πρέπει να ενισχύσει ένα θέατρο, το οποίο έχει μια αίγλη, που διοργανώνει το μοναδικό για τη Βόρεια Ελλάδα Φεστιβάλ Φιλίππων. Δεν ξέρω ακριβώς την κατανομή του ποσού, αλλά θα βοηθήσει το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας για τις δράσεις του και ενδεχόμενα να το ενισχύσει, ώστε κάποιες παραστάσεις να μετακινούνται με μεγαλύτερη άνεση στην Περιφέρεια, χωρίς να σκεφτόμαστε τα έξοδα και τις μεγάλες δαπάνες. Η επιτυχία αυτή ήρθε και με τη συνδρομή του δημάρχου Καβάλας, με τη δική μου δουλειά κι έγινε αποδεκτό από τον περιφερειάρχη, τον κ. Μέτιο, που τον ευχαριστούμε πολύ, όπως επίσης και τον αντιπεριφερειάρχη Καβάλας, Αλέξη Πολίτη, που διαβίβασε το αίτημά μας και το στήριξε. Στην τελευταία συνάντηση στην Κομοτηνή ευοδώθηκε η προσπάθεια. Είναι μια καλή αρχή τουλάχιστον για φέτος κι ελπίζουμε από εδώ και μετά να υπάρχει μια ακόμη μεγαλύτερη συνδρομή για να μπορέσει το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. να ανοίξει περισσότερο τα φτερά του», επισήμανε καταληκτικά ο κ. Μποζούδης.

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading
Advertisement

Προτεινόμενα