Ο πρόεδρος της Δημοτικής Κοινωφελούς Επιχείρησης Καβάλας «ΔΗΜΩΦΕΛΕΙΑ» Παναγιώτης Αγγελίδης και η γενική διευθύντρια Άλκηστις Βλάχου, εκπροσωπώντας την Επιχείρηση, εκφράζουν τις θερμές και ειλικρινείς ευχαριστίες στον Σύλλογο «Φίλος» για την αδελφοποίηση Καβάλας – Νυρεμβέργης, για την χορηγία ύψους 1000 ευρώ στη διοργάνωση του Φεστιβάλ Cosmopolis.

Προηγήθηκε συνάντηση με τον πρόεδρο του Συλλόγου, Σωτήρη Ξώγνο, ο οποίος γι’ ακόμα μια φορά είναι συνοδοιπόρος του οράματος της Eπιχείρησης και συνεισφέρει τα μέγιστα όλα αυτά τα χρόνια στην επίτευξη των στόχων και στη διευκόλυνση του έργου της Επιχείρησης, μέσα από πλήθος χορηγιών και λοιπών δράσεων στήριξης.

«Χαιρόμαστε που στην πορεία των δράσεών μας βρίσκουμε ένθερμους υποστηρικτές, όπως ο Σύλλογος «Φίλος»  που έχουν αποδείξει επανειλημμένα, εδώ και πολλά χρόνια, τη μεγάλη κοινωνική ευθύνη και την ανιδιοτελή προσφορά τους προς τη «Δημωφέλεια» και τον Δήμο Καβάλας» τονίστηκε από τον κ. Αγγελίδη κατά τη συνάντηση με τον κ. Ξώγνο. Στο ίδιο πλαίσιο συζητήθηκαν και περαιτέρω δράσεις που θα ενισχύσουν τους δεσμούς ανάμεσα στις δύο πόλεις, κυρίως στον τομέα του Πολιτισμού.

Πρόλογος

Το ντελίβερι ανήκει σε αυτά τα επαγγέλματα του ιδιωτικού τομέα, τα οποία, διαχρονικά, απολαμβάνουν ελάχιστης προσοχής σε επίπεδο δημόσιας συζήτησης και κρατικής μέριμνας. Πρόκειται για ένα δύσκολο επάγγελμα, που χαρακτηρίζεται από αυξημένους σωματικούς κινδύνους, εξοντωτικά και σπαστά ωράρια, οικονομική επισφάλεια, δυσχερείς συνθήκες εργασίας, κακώς εννοούμενη ευελιξία και, μέχρι πρόσφατα, περιορισμένη συνδικαλιστική εκπροσώπηση. Σε αντίθεση με άλλες κατηγορίες εργαζομένων και πολιτών (εκπαιδευτικών, δημοσίων υπαλλήλων, συνταξιούχων κ. ά.) οι διανομείς δε βρέθηκαν ποτέ στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος σε συζητήσεις σχετικές με τα δικαιώματα του εργαζομένου. Να, όμως, που μια ομάδα καλλιτεχνών αποφάσισε να στηρίξει, μέσω της τέχνης που υπηρετεί, το περιθωριοποιημένο επάγγελμα.

Πλην των αστυνομικών δελτίων που φτάνουν στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο πλήρη συμβάντων, από αρνητικά έως μακάβρια, έρχονται κατά καιρούς στη δημοσιότητα αφηγήσεις διανομέων, αλλά πάντοτε με αφορμή μιας ή περισσοτέρων από τις παραπάνω αναφορές.

Η παράσταση «Ημερολόγιον Ντελίβερι», βασισμένη στα κείμενα του Σάκη Αποστολάκη, στον πολυχώρο Alte Fablon στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, σε σκηνοθεσία της Κλαίρης Χριστοπούλου είναι «πικρή» κωμωδία και είναι σε εξέλιξη.

Το έργο:

Έπειτα από 35 χρόνια δημοσιογραφίας ο Σάκης Αποστολάκης χάνει τη δουλειά του, όταν κλείνει η εφημερίδα “Ελευθεροτυπία”. Η ανεργία σε συνδυασμό με την έκπτωση της ποιοτικής δημοσιογραφίας τον οδηγούν να στραφεί στο επάγγελμα του διανομέα.

Συνδυάζοντας το ρεπορτάζ με τη νέα επαγγελματική του ταυτότητα αρχίζει να δημοσιεύει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το “Ημερολόγιον Ντελίβερι”, ένα χιουμοριστικό και πρωτότυπο ρεπορτάζ, μια ενδιαφέρουσα καταγραφή μετά σχολιασμών των κωμικοτραγικών επεισοδίων που αντιμετωπίζει στην εργασία του, τόσο από τους ιδιόρρυθμους πελάτες όσο και από τους εργοδότες του.

«Ξεκινάς τη δουλειά σου όπως κάθε μέρα και, πάνω κάτω, είσαι προετοιμασμένος
για το τι θα αντιμετωπίσεις. Ή τουλάχιστον, έτσι νομίζεις. Γιατί ο άνθρωπος δεν παύει να σε εκπλήσσει.»

Η παράσταση:

 Το ημερολόγιο του Σάκη Αποστολάκη είναι γραμμένο για να μιληθεί στη σκηνή και να μοιραστεί με το κοινό. Έχει μια εγγενή προφορικότητα, που πάει τον ακροατή- θεατή σεργιάνι στον χρόνο διεκπεραίωσης μιας αποστολής διανομέα. Η ίδια γλώσσα της καθημερινότητάς σου, η ιδιαίτερη στίξη, οι εγκοπές του λόγου, όλα τείνουν προς έναν τρόπο κουβεντιαστό, γεγονός που στο θέατρο θεωρείται αυτονόητο, αλλά δεν είναι καθόλου έτσι, επειδή οφείλεις να το ανακαλύψεις από την καρέκλα σου σε όλες τις παραμέτρους του.

Πανέξυπνα κείμενα- επεισόδια, χιουμοριστικά, δηκτικά, καταγγελτικά, με μια θαυμαστή αμεσότητα, όπως εκείνα του Τσιφόρου ή του Ψαθά, που οι παλιοί αγαπήσαμε είτε στα βιβλία είτε στο θέατρο ή στην ασπρόμαυρη τηλεόραση. Ένα όμως επεισόδιο ξέφυγε στην υπερβολή και αδίκησε κατάφορα την τάξη των ένστολων, ισοπεδώνοντας τα πάντα στην ΕΛ.ΑΣ, με τον χαρακτηρισμό «άχρηστοι άνθρωποι». Είναι προφανές, ότι ο συγγραφέας παρασύρθηκε από τον οίστρο του ή το μένος του εναντίον των καταστολέων και δικαίωσε του «μπαχαλάκηδες», περιφρονώντας το αυτό το Σώμα. Άλλωστε, όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίσα, αλλά όλα χρειάζονται.

Η μουσική του Ανδρέα Ασημακόπουλου ευχάριστη, σαν από κόμικς, απόλυτα συμβατή με τους γρήγορους ρυθμούς, θαρρείς έχει την ταχύτητα ενός ντελιβερά στο μηχανάκι ή στις σκάλες πολυκατοικίας.

 Η ευρηματική σκηνοθεσία της Κλαίρης Χριστοπούλου ικανοποιεί στο έπακρον και τον πιο δύσκολο θεατή. Τον καθιστά συμμέτοχο στα δρώμενα, επειδή εκμεταλλεύεται έξυπνα όλη την αίθουσα, κάθε της χώρο, επειδή δίνει φτερά στους ηθοποιούς με την καθοδήγησή της, επειδή η παράσταση ρέει σαν ταξιδάκι αναψυχής και, ταυτόχρονα, σαν κατήχηση συμπεριφοράς, ώστε κανείς δεν κοιτάζει ρολόι στα ενενήντα λεπτά της διάρκειάς της.

Το «Ημερολόγιον Ντελίβερι» συνιστά, επί της ουσίας, ένα τελετουργικό που δείχνει την έμπνευση και τη ρίζα του κι αυτή είναι η ελληνική νοοτροπία που βάζει ταμπέλες (βαθμίδες) στα επαγγέλματα: δουλειά γραφείου, υπαλλήλου, προϊσταμένου, δουλειά του ποδαριού, δουλειά ευκαιριακή, δουλειά έκτακτης ανάγκης, όπως διανομέας είτε πεζός για φυλλάδια είτε εποχούμενος σε δυο ρόδες για εστίαση. Η σχέση «δούναι- λαβείν» δεν είναι απλά μια διεκπεραίωση. Είναι μια διαδικασία αναζήτησης και σύνδεσης με την ελληνικότητα και τα νοήματά της, όπως η επικοινωνία.

Η ομάδα «Άνθρωπος στη Θάλασσα» διαθέτει ισχυρό σωσίβιο στα «κύματα» της σκηνής το χιούμορ και μια εξαιρετική λειτουργία ισχυρού πομπού. Προσκαλεί τους θεατές να συμμετάσχουν σε μία παράσταση – εμπειρία, με στόχο να δώσει ορατότητα στο επάγγελμα των διανομέων και να φωτίσει τις εργασιακές συνθήκες και διεκδικήσεις τους για ασφαλή και αξιοπρεπή εργασία, αναδεικνύοντας, παράλληλα, τις μικρές ιστορίες των ανθρώπων που, ενώ φτάνουν μέχρι το κατώφλι του σπιτιού μας, αντιμετωπίζονται – ενίοτε – σαν να είναι υπηρέτες μας.

«Κατάντησα ντελιβεράς μετά από 35 χρόνια δημοσιογραφίας;
Όχι ! Κατάντησα ελεύθερος άνθρωπος»

Τρεις εξαιρετικοί ηθοποιοί σε εγρήγορση, συνειδητοποιημένοι και εκπαιδευμένοι υποκριτές, μεταφέρουν το κοινό στον κόσμο των χαρακτήρων που υποδύονται και των ιστοριών που αφηγούνται. Καταφέρνουν με τους ρυθμούς τους και τις λέξεις που εκφέρουν να περάσουν στο κοινό διάθεση παρέας, ευφροσύνης αλλά και προβληματισμού. Πιστεύω πως αντιλαμβάνονται – όταν λειτουργεί θαυμάσια ο «καθρέφτης» – ότι δεν απευθύνονται ούτε στο συναίσθημα ούτε στη λογική, αλλά κατευθείαν στις διεργασίες του ασυνειδήτου τους. Τότε, οι θεατές αναγνωρίζουμε πόσο καλοί δότες είναι και, αντίστοιχα, εμείς κερδίζουμε τον τίτλο του καλού δέκτη. Εφόσον το γέλιο χαρίζει ατμόσφαιρα της ομαδικής διασκέδασης, η ψυχαγωγία επιτυγχάνεται και, ταυτόχρονα, ο στόχος του θεάματος. Το θέατρο μπορεί να γίνει κοινωνικό λειτούργημα, να διδάξει, να φέρει ψυχικές διεργασίες και επαναπροσδιορισμούς στάσεων ζωής.

Επιτρέψτε μου την ιδιαίτερη μνεία στον έξοχο Μάριο Μεβουλιώτη, ο οποίος με απογειώνει κάθε φορά που τον απολαμβάνω στο θέατρο. Από την πάλαι ποτέ «Ούγκα Κλάρα» και τα «Σκυλιά στο Πάρκο» του Εντουάρτ Άλμπι, τις «Εξομολογήσεις» του Παπαδιαμάντη, έως το «Ημερολόγιον Ντελίβερι».

Στο φινάλε, ο συγγραφέας εμφανίζεται ως ντελιβεράς και φέρνει πραγματικές πίτσες στην αίθουσα που μοιράζονται στο κοινό. Την ίδια στιγμή οι ηθοποιοί ενσαρκώνουν τον Σάκη Αποστολάκη που αυτοβιογραφείται επί σκηνής.

 Επίλογος

Θεωρητικά, οι συνθήκες αυτές θα έπρεπε να απασχολήσουν τα πολιτικά κόμματα που εκπροσωπούν τους λιγότερο ευνοημένους, αλλά, για λόγους που μας διαφεύγουν, αυτά έχουν δείξει περιορισμένο ενδιαφέρον. Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις των συνδικαλιστικών οργάνων των ντελιβεράδων προκάλεσαν την αντίδραση του Υπουργείου Εργασίας Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, το οποίο εξέδωσε εγκύκλιο με τίτλο «Δράσεις για την προστασία των εργαζομένων σε εργασίες μεταφοράς και διανομής προϊόντων με δίκυκλο», στην οποία τίθενται οι βάσεις για τη δημιουργία ενός πλαισίου προστασίας αυτού του, ομολογουμένως, δύσκολου επαγγέλματος.

Στην πραγματικότητα το θέμα είναι η διαχρονική αδιαφορία του πολιτικού συστήματος για εκείνες τις επαγγελματικές κατηγορίες που, αν και έχουν σαφέστατα θεμιτές διεκδικήσεις, αδυνατούν να εισακουστούν.

Συντελεστές:

Κείμενα: Σάκης Αποστολάκης

Σκηνοθεσία – Δραματουργία: Κλαίρη Χριστοπούλου

Σκηνικά: Μαρία Όσσα

Κοστούμια: ΠένηΝτάνη

Μουσική: Ανδρέας Ασημακόπουλος

Σχεδιασμός Φωτισμού: Βαλάντης Νέστωρας

Εμψύχωση κούκλας: Μάριος Μεβουλιώτης

Βοηθός σκηνοθέτη: Άννα Μαντά

Επί σκηνής: Μύριαμ-Σοφία Αρτζανίδου, Άννα-Μαρία Γάτου, Μάριος Μεβουλιώτης

Δημιουργικό αφίσας: Φωτεινή Φιλοξενίδου

Φωτογραφίες: Χρήστος Κυριαζίδης

Trailer: Γιώργος Γεωργακόπουλος

Μίξη – Ηχητική επεξεργασία: Mass Room Studio

Επικοινωνία: Νατάσσα Αστρεινίδη, Κατερίνα Κανδυλίδου

Παραγωγή: Άνθρωπος στη Θάλασσα ΑΜΚΕ
Η παράσταση πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

ΠΑΥΛΟΣ ΛΕΜΟΝΤΖΗΣ

Από το Μουσικό Σχολείο Καβάλας ανακοινώνονται τα ακόλουθα:

Με λύπη σας ανακοινώνουμε  ότι ο Πολωνός συνθέτης, Ζμπίγκνιεφ Πράισνερ, όπως μας διαμήνυσε με επιστολή του, δεν επιθυμεί να εμφανιστεί στη σημερινή συναυλία του Φεστιβάλ “Άδοντες και Ψάλλοντες εν τη καρδία”, καθώς διαφωνεί με τη σύνθεση των μελών της χορωδίας που επρόκειτο να παρουσιάσουν τα έργα του.
Η εν λόγω απροσδόκητη αλλαγή δεδομένων που σημειώθηκε την τελευταία στιγμή, καθιστά αδύνατη την υλοποίηση του αρχικού μας προγράμματος.

Τι αναφέρει ο συνθέτης

Ο Πολωνός συνθέτης, Ζμπίγκνιεφ Πράισνερ, ακύρωσε την συμμετοχή του στη συναυλία του Φεστιβάλ «Άδοντες και Ψάλλοντες εν τη καρδία», καθώς διαφώνησε με τη σύνθεση των μελών της χορωδίας που επρόκειτο να παρουσιάσουν τα έργα του.
Συγκεκριμένα ο συνθέτης αναφέρει: «Αγαπητό κοινό, όποιος ήθελε να συμμετάσχει απόψε στην συναυλία μου στο Αρχαίο Φιλίππων ενημερώνω ότι η συναυλία δεν θα πραγματοποιηθεί αν και ήρθαμε Καβάλα έτοιμοι να παίξουμε για εσάς.

Η συναυλία δεν θα γίνει λόγω της πίεσης, που δεν έχω βιώσει ποτέ στη ζωή μου, από την πλευρά του διοργανωτή του φεστιβάλ. Προσπάθησαν να μας αναγκάσουν να επιτρέψουμε πάνω από 100 νέους (που η παρουσία τους με εξέπληξε κατά την πρώτη πρόβα) που υποτίθεται ότι θα ενταχθούν στην επαγγελματική ορχήστρα και επαγγελματική χορωδία που μου υποσχέθηκαν σύμφωνα με το συμβόλαιο (πάνω από 100 νέοι σημαίνει περισσότερα από τους επαγγελματίες μουσικούς επί σκηνής). Δεν έχω τίποτα εναντίον των παιδιών, συνήθιζα να ηχογραφώ με παιδιά που ήταν επαγγελματικά προετοιμασμένα. Η μουσική μου είναι δύσκολη, χρειάζεται επαγγελματισμό από τους ερμηνευτές της. Η πλειοψηφία των νέων που γνώρισα στην Καβάλα δεν μπορούσε καν να διαβάσει τα λόγια, δεν είχε καμία δυνατότητα να παίξει με ορχήστρα και επιπλέον δεν ήταν καν προετοιμασμένοι να κάνουν μια τέτοια διοργάνωση. Η αντιπαράθεση επαγγελματιών μουσικών και παιδιών είναι επιβλαβής μόνο για τους δεύτερους. Μετά την απόφαση μου να κάνω συναυλία μόνο με επαγγελματίες μουσικούς και χορωδία ο διοργανωτής της συναυλίας με ενημέρωσε ότι προτιμούν να παραιτηθώ από την παράσταση των σολίστ μου και εμού για να επιτρέψουμε στα παιδιά να παίξουν απόψε αντί για εμάς.

Λυπάμαι πολύ που δεν θα μπορέσω να ερμηνεύσω τη μουσική μου που έχω ερμηνεύσει πολλές φορές στην Ελλάδα αλλά αυτή τη φορά δεν μπόρεσα να συμφωνήσω για τις απρόσμενες συνθήκες.

Η συναυλία θα μπορούσε να είναι μια μεγάλη ευκαιρία να γνωρίσετε νέους ανθρώπους που θα είχαν την ευκαιρία να δουν τον τρόπο που ετοιμάζονται τέτοιες συναυλίες από μουσικής πλευράς και να τις αντιμετωπίσουν ως masterclass. Τέτοιο μάθημα σίγουρα θα ήταν σημαντικό για την ανάπτυξη αυτών των νέων και σίγουρα ταλαντούχων μουσικών.»