thasos.news
  • Αγροτικά
  • Αρχική
  • Αστυνομικά
  • Καβάλα
  • Νέα
  • Οικονομία
  • Όροι και Ασφάλεια
  • Περιφέρεια
  • Πολιτισμός
Connect with us
thasos.news thasos.news

thasos.news

Peter Weiss: «Η δολοφονία του Μαρά» / Ένα πολιτικό έργο στη σκηνή της Ε.Μ.Σ. από το Κ.Θ.Β.Ε.

  • Αρχική
  • Νέα Θάσου
    • Αυξάνονται-τα-ενοικιαζόμενα-καταλύματα-στην-Θάσο

      Αυξάνονται τα ενοικιαζόμενα καταλύματα στην Θάσο

    • Ο-Δήμος-της-Θάσου-σε-Διεθνείς-Εκθέσεις-Τουρισμού-στην-Βουλγαρία-και-στη-Ρουμανία

      Ο Δήμος της Θάσου σε Διεθνείς Εκθέσεις Τουρισμού στην Βουλγαρία και στη Ρουμανία

    • Κυριάκος-Σταυρίδης:-Εντυπώσεις-και-λαϊκισμός-με-το-δέντρο-που-έπεσε-στην-πλατεία-Καπνεργάτη

      Κυριάκος Σταυρίδης: Εντυπώσεις και λαϊκισμός με το δέντρο που έπεσε στην πλατεία Καπνεργάτη

    • Ολική-αναβάθμιση-της-ανατολικής-εξόδου-Λιμεναρίων

      Ολική αναβάθμιση της ανατολικής εξόδου Λιμεναρίων

    • Αντικατάσταση-σχαρών-όμβριων-υδάτων-στο-Λιμάνι-της-Θάσου

      Αντικατάσταση σχαρών όμβριων υδάτων στο Λιμάνι της Θάσου

  • Καβάλα
    • Νέες-εγκαταστάσεις-και-νέα-φιλοσοφία-για-τις-Οικονομικές-υπηρεσίες-του-δήμου-Καβάλας

      Νέες εγκαταστάσεις και νέα φιλοσοφία για τις Οικονομικές υπηρεσίες του δήμου Καβάλας

    • Τηλεδιάσκεψη-για-τη-δημιουργία-Δικτύου-Πόλεων-κατά-του-Αντισημιτισμού

      Τηλεδιάσκεψη για τη δημιουργία Δικτύου Πόλεων κατά του Αντισημιτισμού

    • Ο-Δήμος-Καβάλας-τίμησε-τη-Διεθνή-Ημέρα-Μνήμης-Θυμάτων-του-Εβραϊκού-Ολοκαυτώματος

      Ο Δήμος Καβάλας τίμησε τη Διεθνή Ημέρα Μνήμης Θυμάτων του Εβραϊκού Ολοκαυτώματος

    • Ο-Χαράλαμπος-Χρυσανίδης-ανακοινώνει-υποψηφιότητα-για-τον-Δήμο-Καβάλας

      Ο Χαράλαμπος Χρυσανίδης ανακοινώνει υποψηφιότητα για τον Δήμο Καβάλας

    • Ο-Δήμος-Παγγαίου-στηρίζει-τα-αιτήματα-των-αγροτών

      Ο Δήμος Παγγαίου στηρίζει τα αιτήματα των αγροτών

  • Περιφέρεια
    • Συνάντηση-του-Χρήστου-Μέτιου-με-τον-Κώστα-Παπακοσμά

      Συνάντηση του Χρήστου Μέτιου με τον Κώστα Παπακοσμά

    • Αλέξης-Πολίτης:-Έχουμε-τα-πλεονεκτήματα-για-την-ανάπτυξη-του-θρησκευτικού-τουρισμού

      Αλέξης Πολίτης: Έχουμε τα πλεονεκτήματα για την ανάπτυξη του θρησκευτικού τουρισμού

    • Ηλεκτρολογικές-εργασίες-και-περιποίηση-θάμνων-στο-οδικό-δίκτυο-της-ΠΕ-Καβάλας

      Ηλεκτρολογικές εργασίες και περιποίηση θάμνων στο οδικό δίκτυο της ΠΕ Καβάλας

    • Η-Π-Ε.-Καβάλας-στηρίζει-το-φιλανθρωπικό-έργο-των-ιερέων

      Η Π. Ε. Καβάλας στηρίζει το φιλανθρωπικό έργο των ιερέων

    • h-ΠΕ.-Καβάλας-καλεί-τους-πολιτιστικούς-φορείς-να-υποβάλλουν-προτάσεις-για-τις-δράσεις-του-2023

      H Π.Ε. Καβάλας καλεί τους πολιτιστικούς φορείς να υποβάλλουν προτάσεις για τις δράσεις του 2023

  • Πολιτισμός
    • Ο-αξιόποινος-μα-και-αξιέπαινος-«Συνεργός»-του-Γιώργου-Χριστοδούλου-από-το-ΔΗΠΕΘΕ-Καβάλας

      Ο αξιόποινος μα και αξιέπαινος «Συνεργός» του Γιώργου Χριστοδούλου από το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας

    • «h-tριλογία-του-Παραθερισμού»-του-Κάρλο-Γκολντόνι-από-το-ΚΘΒΕ-και-τη-«bijoux-de-kant».

      «H Tριλογία του Παραθερισμού» του Κάρλο Γκολντόνι από το Κ.Θ.Β.Ε. και τη «bijoux de kant».

    • cosmopolis-festival:-Ανοιχτή-Πρόσκληση-προς-Καλλιτέχνες-&-Φορείς

      COSMOPOLIS Festival: Ανοιχτή Πρόσκληση προς Καλλιτέχνες & Φορείς

    • Νίκος-Ξανθόπουλος:-Πέθανε-το-«παιδί-του-λαού»

      Νίκος Ξανθόπουλος: Πέθανε το «παιδί του λαού»

    • «Το-θείο-τραγί»-του-Γιάννη-Σκαρίμπα-από-την-ομάδα-«Γκραν-Γκινιόλ»-στη-«Μικρή-Σκηνή»-Θεσσαλονίκης

      «Το θείο τραγί» του Γιάννη Σκαρίμπα από την ομάδα «Γκραν Γκινιόλ» στη «Μικρή Σκηνή» Θεσσαλονίκης

  • Οικονομία
    • 1.182-νέες-επιχειρήσεις-άνοιξαν-μέσα-στην-κρίση

      1.182 νέες επιχειρήσεις άνοιξαν μέσα στην κρίση

    • Άλυτος-γρίφος-η-έλλειψη-προσωπικού-στον-τουρισμό

      Άλυτος γρίφος η έλλειψη προσωπικού στον τουρισμό

    • Θ-Σκυλακάκης:-Μέχρι-τα-10-δισ.-ευρώ-οι-συμβασιοποιήσεις-δανείων-του-Ταμείου-Ανάκαμψης-το-πρώτο-εξάμηνο-του-2023

      Θ. Σκυλακάκης: Μέχρι τα 10 δισ. ευρώ οι συμβασιοποιήσεις δανείων του Ταμείου Ανάκαμψης το πρώτο εξάμηνο του 2023

    • Διερευνητική-ήταν-η-πρώτη-εβδομάδα-των-εκπτώσεων

      Διερευνητική ήταν η πρώτη εβδομάδα των εκπτώσεων

    • Κρατήθηκαν-παρά-την-κρίση-τα-βιβλιοπωλεία-της-Καβάλας

      Κρατήθηκαν παρά την κρίση τα βιβλιοπωλεία της Καβάλας

  • Αγροτικά
    • Ανακοινώθηκαν-ενισχύσεις-για-τους-παραγωγούς-επιτραπέζιων-σταφυλιών-της-Π-Ε.-Καβάλας

      Ανακοινώθηκαν ενισχύσεις για τους παραγωγούς επιτραπέζιων σταφυλιών της Π. Ε. Καβάλας

    • Ανεβαίνει-επίπεδο-η-ανάπτυξη-του-πρωτογενούς-τομέα-στην-ΑΜΘ

      Ανεβαίνει επίπεδο η ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα στην ΑΜΘ

    • ΓΕΩΤΕΕ-–-ΑΜ:-Αναγκαία-η-οικονομική-ενίσχυση-για-τα-επιτραπέζια-σταφύλια 

      ΓΕΩΤΕΕ – ΑΜ: Αναγκαία η οικονομική ενίσχυση για τα επιτραπέζια σταφύλια 

    • Κ.-Παπαμερής:-Η-κατάσταση-είναι-πολύ-δύσκολη-για-τον-αγροτικό-κόσμο

      Κ. Παπαμερής: Η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη για τον αγροτικό κόσμο

    • leader:-Νέο-πρόγραμμα-μόνο-για-τα-προϊόντα-της-Καβάλας

      Leader: Νέο πρόγραμμα μόνο για τα προϊόντα της Καβάλας

  • Αστυνομικά
    • Παραμένει-στην-Διεύθυνση-Αστυνομίας-Καβάλας-ο-Ιωάννης-Καραμανλής

      Παραμένει στην Διεύθυνση Αστυνομίας Καβάλας ο Ιωάννης Καραμανλής

    • Καβάλα:-Συμμορία-έκλεβε-πορτοφόλια-και-κινητά-στις-λαϊκές

      Καβάλα: Συμμορία έκλεβε πορτοφόλια και κινητά στις λαϊκές

    • Καβάλα:-Διέρρηξαν-δύο-σπίτια-και-ένα-κατάστημα

      Καβάλα: Διέρρηξαν δύο σπίτια και ένα κατάστημα

    • Καβάλα:-Έκλεψαν-ζάντες-από-επιχείρηση-και-τις-πούλησαν-σε-άλλη

      Καβάλα: Έκλεψαν ζάντες από επιχείρηση και τις πούλησαν σε άλλη

    • Καβάλα:-Διέρρηξε-καταστήματα-και-έκλεψε-ΙΧ-και-μοτοποδήλατο

      Καβάλα: Διέρρηξε καταστήματα και έκλεψε ΙΧ και μοτοποδήλατο

Πολιτισμός

Peter Weiss: «Η δολοφονία του Μαρά» / Ένα πολιτικό έργο στη σκηνή της Ε.Μ.Σ. από το Κ.Θ.Β.Ε.

peter-weiss:-«Η-δολοφονία-του-Μαρά»-/-Ένα-πολιτικό-έργο-στη-σκηνή-της-ΕΜΣ-από-το-ΚΘΒΕ.
  • Share
  • Tweet

Πρόλογος

Το πολυσυζητημένο έργο το περιμέναμε πέρυσι. Η πανδημία και οι συνέπειές της εμπόδισαν την ολοκλήρωση της προετοιμασίας, η οποία διήρκησε σειρά μηνών. Πολυπρόσωπη παράσταση, απαιτητική στις πολλές παραμέτρους της, εξαντλητικές πρόβες εν μέσω απαγορεύσεων, πολλή δουλειά από όλους τους συντελεστές, όμως ο έμπειρος και ικανότατος ηνίοχος Κοραής Δαμάτης φέρνει, τελικά, ένα εντυπωσιακό «Άρμα Θέσπιδος», ένα άρτιο «παραστατικό» αποτέλεσμα στο εμβληματικό θέατρο της Ε.Μ.Σ και το Κ.Θ.Β.Ε. κάνει την πρεμιέρα του με περηφάνια που τη δικαιούται.

Δραματουργία

Το έργο πραγματεύεται τη φανταστική σύγκρουση μεταξύ του ακραίου ατομικισμού και της σκέψης μιας πολιτικής και κοινωνικής ανατροπής.

«Η δολοφονία του Μαρά» του PeterWeiss υλοποιεί σε μεγάλο βαθμό την αντίληψη του Μπέρτολτ Μπρεχτ (1898-1956) για το επικό θέατρο. Το επικό θέατρο ήταν η εναλλακτική του Μπρεχτ στο θέατρο της ψευδαίσθησης και της ενσυναίσθησης. Κατά τη διάρκεια τωνδεκαετιών του 1920, 1930, ο Μπρεχτ ανέπτυξε μια θεατρική θεωρία, βασισμένη στον μαρξισμό, που στρεφόταν κατά του αριστοτελικού αλλά και του αστικού δράματος της πρώιμης Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τον όρο «επικό θέατρο» το 1926. Έψαξε εντατικά για μια μορφή θεάτρου που ήταν κατάλληλη για την εποχή του και προσαρμοσμένη στη σύγχρονη, καπιταλιστική και «μορφωμένη» κοινωνία. Το κοινό, κατ’ αυτήν, πρέπει να αναλύει τα γεγονότα στη σκηνή, να βγάζει συμπεράσματα και να βρίσκει τις δικές του κινητήριες δυνάμεις. Το θέατρο, σύμφωνα με την μπρεχτική θεωρία, πρέπει να βλέπει κριτικά το εκμεταλλευτικό σύστημα της αστικής κοινωνίας και να συμμετέχει στην επαναστατική του αλλαγή. Επομένως, το κοινό δεν πρέπει να είναι παθητικό αλλά να ενεργοποιεί τη σκέψη που οδηγεί στη δράση.

Ανάγνωση

«Η δολοφονία του Μαρά» είναι μια παράσταση «θεάτρου μέσα στο θέατρο» ή πιο κυριολεκτικά, «θεάτρου μέσα στο ψυχιατρείο».

Σχεδόν είκοσι χρόνια μετά τη Γαλλική επανάσταση ο Μαρκήσιος ντε Σαντ, έγκλειστος στο άσυλο του Σαραντόν, εφαρμόζει τη μέθοδο της δραματοθεραπείας σκηνοθετώντας την ιστορία της δολοφονίας του πρωταγωνιστή της επανάστασης Ζαν Πωλ Μαρά, με «ηθοποιούς» τους ίδιους τους τρόφιμους του ασύλου. Βήμα-βήμα, καθώς εξελίσσονται στη «σκηνή» τα γεγονότα που οδήγησαν στη δολοφονία του Μαρά, τα όρια ανάμεσα στην ψευδαίσθηση και στην πραγματικότητα γίνονται δυσδιάκριτα και το έργο μετατρέπεται σε ένα αιχμηρό και επίκαιρο σχόλιο για την επανάσταση και τη σύγκρουση της ατομικής ελευθερίας με το ιστορικό και κοινωνικό καθήκον.
Η καταδίωξη και η δολοφονία του Ζαν-Πωλ Μαρά γράφτηκε από τον Γερμανό δραματουργό Πέτερ Βάις το 1963. Ένα σημαντικό πολιτικό έργο στα ίχνη του Μπρεχτ που, με αφορμή μία από τις πιο καθοριστικές περιόδους της παγκόσμιας Ιστορίας, θίγει διαχρονικά το ζήτημα της επανάστασης και των συνεπειών της.

Ιστορικό

Ανέβηκε για πρώτη φορά στη χώρα μας το 1965 από τον Κάρολο Κουν σε αψεγάδιαστη μετάφραση του Μάριου Πλωρίτη. Μερικά χρόνια αργότερα και συγκεκριμένα το 1989, ο Κοραής Δαμάτης το σκηνοθέτησε για το Εθνικό Θέατρο πάνω στην ίδια μετάφραση.

Έπειτα από 32 χρόνια ο ίδιος σκηνοθέτης επιχειρεί μια νέα προσέγγιση. Μια παράσταση για το Κ.Θ.Β.Ε. εμπλουτισμένη με τη γνώση και την εμπειρία των χρόνων αυτών, αλλά και μια ανάγνωση υπό το πρίσμα των σημερινών πολιτικών και κοινωνικών συνθηκών.

Αν και το έργο γράφτηκε το 1963 παραμένει σύγχρονο, ακριβώς γιατί ο Πέτερ Βάις είχε εξαιρετική αντίληψη για τους ανθρώπους και τα γεγονότα της εποχής του. Βέβαια, δεν είναι το έργο επίκαιρο, όπως σημειώνει ο σκηνοθέτης, αλλά δεν έχει αλλάξει τίποτα επί της ουσίας στις πράξεις και στην πολυπλοκότητα του σοφού εξολοθρευτή homosapiens.

Η υπόθεση

Ο Μαρκήσιος ντε Σαντ βρίσκεται κλεισμένος σε ένα ψυχιατρικό ίδρυμα. Σκηνοθετεί τους άλλους τρόφιμους σ’ ένα θεατρικό έργο που αφορά τις τελευταίες μέρες και τη δολοφονία του Μαρά. Στην ανάπτυξή του όμως, οι τρόφιμοι αρχίζουν σταδιακά να επηρεάζονται από τις καταστάσεις και βουλιάζουν όλο και περισσότερο στη βία, με αποτέλεσμα η παράσταση να ξεφύγει από τα λογικά όρια και να ακολουθήσει μια τελείως χαοτική εξέλιξη.

Ο γεννημένος το 1743 στην Ελβετία Ζαν Πολ Μαρά ήταν μια πολύ σημαντική μορφή για την προπαγάνδα υπέρ της Γαλλικής Επανάστασης. Εκδότης της εφημερίδας «Φίλος του λαού», είχε καταφέρει με τα πύρινα άρθρα του να βρεθεί στην κορυφή της εξουσίας, ενώ συνέβαλε με αυτά στην καταδίκη του Λουδοβίκου του 16ου. Ήταν μέλος της Λέσχης των Κορδελιέρων και ηγετική μορφή στην Επιτροπή Κοινής Σωτηρίας, που είχε δημιουργηθεί λίγους μήνες νωρίτερα, μέσα στην οποία πάρθηκαν αποφάσεις για μαζικές εκτελέσεις ανθρώπων που θεωρούνταν ύποπτοι συνωμοσίας κατά της Επανάστασης (σφαγές Σεπτεμβρίου).

Ανάμεσα στις αποφάσεις του ήταν και η πρόταση για την διάλυση των δεξιών Γιρονδίνων. Όταν ο Μαρά διέταξε τη σύλληψη 22 εξ’ αυτών, μια νεαρή οπαδός τους, η Σαρλόττα Κορνταί, αποφάσισε να τον δολοφονήσει. Ο Μαρά κρυβόταν από τους αντιπάλους του στους υπονόμους της πόλης. Έπασχε από κάποια δερματική ασθένεια και για τον λόγο αυτό πολύ συχνά χρησιμοποιούσε τα κρύα λουτρά για να ανακουφιστεί. Με την πρόφαση πως είχε να του αποκαλύψει συνωμότες, η Κορνταί τόλμησε να τον επισκεφτεί στο λουτρό. Εκεί βύθισε στο στήθος του ένα μαχαίρι προκαλώντας τον θάνατο του. Συνελήφθη και, μετά από δίκη, εκτελέστηκε στη λαιμητόμο.

«Σαν τον Χριστό, ο Μαρά αγαπούσε παράφορα τον λαό. Σαν τον Χριστό, ο Μαρά μισούσε τους βασιλιάδες, τους ευγενείς, τους ιερείς, τους αγύρτες και, σαν τον Χριστό, ποτέ δεν έπαψε να πολεμά αυτές τις μάστιγες του λαού» είχε γράψει ο Μαρκήσιος Ντε Σαντ για ένα από τα σημαντικότερα πρόσωπα της Γαλλικής Επανάστασης. Και έτσι ήταν.

Η δολοφονία του ενέπνευσε πολλούς συγγραφείς και καλλιτέχνες, ενώ παράλληλα αναπαραστάθηκε στον διάσημο πίνακα του Ζακ-ΛουιΝταβίντ «Ο θάνατος του Μαρά», ένα από τα γνωστότερα έργα της Γαλλικής Επανάστασης.

Ο συγγραφέας

Ο Πέτερ Βάις γεννήθηκε στη Γερμανία το 1916. Από το 1939 έζησε στη Στοκχόλμη όπου και πήρε τη σουηδική υπηκοότητα. Στρατευμένος συγγραφέας, μαρξιστής και εκφραστής του «Θεάτρου της σκληρότητας», εμπλεκόταν ενεργά στην πολιτική ζωή, καθώς έπαιρνε καθαρές θέσεις στις δημόσιες τοποθετήσεις του. Η «Δολοφονία το Μαρά» είναι το έργο που τον έκανε γνωστό, κυρίως μέσω της εξαιρετικής σκηνοθεσίας του Πήτερ Μπρουκ στο θέατρο, που στη συνέχεια μεταφέρθηκε και στον κινηματογράφο σημειώνοντας τεράστια επιτυχία. Με έντονες επιρροές, κυρίως από το θέατρο του Μπρεχτ αλλά και του Αρτώ, δημιούργησε το προσωπικό του στυλ γραφής, με το οποίο καταφέρνει μέχρι και σήμερα να μας κάνει να επαναπροσδιορίσουμε τις βεβαιότητές μας.

Η παράσταση

Συλλογική και ατομική ευθύνη

Σύμφωνα με τη σκηνοθετική προσέγγιση το έργο αναπτύσσεται από ηθοποιούς και τραγουδιστές, σε δύο παράλληλα επίπεδα. Επομένως, δεν υπάρχει γραμμική δράση.

Το πρώτο είναι εκείνο του δράματος. Εδώ τα γεγονότα ακολουθούν δύο τροχιές, εκείνη των ιστορικών συμβάντων που οδήγησαν στη δολοφονία του Μαρά και εκείνη ενός διαλόγου Μαρά – Σαντ που, πιθανότατα, δεν έγινε ποτέ αλλά στο έργο έχει τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Τον διάλογο αυτόν πυροδοτεί η αναζήτηση της απόλυτης αλήθειας μέσα από την αντιπαράθεση του εγώ (Σαντ) και του εμείς (Μαρά). Η Γαλλική επανάσταση είναι η αφορμή να αναδυθούν καινούργιες ιδέες, αλλά και νέα ερωτήματα για τα ατομικά και τα συλλογικά συμφέροντα και ελευθερίες, για τη δράση και την παθητικότητα, για τη ζωή και τον θάνατο. Στην καρδιά της συζήτησης βρίσκεται ο άνθρωπος αλλά και η φύση που, παρά την ιστορική τους εξέλιξη, μοιάζουν ακίνητοι σε σύγκριση με την ηλικία της γης, ωστόσο, ανώριμοι για την ενηλικίωσή τους.

Το δεύτερο επίπεδο αφορά στην πραγματικότητα που βιώνουν οι ίδιοι οι ηθοποιοί – έγκλειστοι του ψυχιατρείου, που υποδύονται τους ρόλους του έργου. Πρόκειται για μια μίξη ψυχοπαθών, περιθωριακών, αλλά και πολιτικών κρατουμένων με κοινό στόχο την απελευθέρωσή τους.

Το Κ.Θ.Β.Ε. και με την ευκαιρία της επετείου των 200 χρόνων από την έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης, ευτυχώς, επέλεξε αυτό το έργο. Η επετειακή συγκυρία, η αξεπέραστη οδηγητική ιδεολογικά και αισθητικά , η μετάφραση του σπουδαίου Μάριου Πλωρίτη και η ενδιαφέρουσα σκηνοθεσία του Κοραή Δαμάτη συντελούν, ώστε να επιδείξει ο μεγάλος πολιτιστικός αυτός φορέας, μια ευδόκιμη – θεατρικά – παράσταση. Ο Βάις με τον ουμανισμό που τον διακρίνει και μέσα από το πρίσμα των σύγχρονων προοδευτικών ιδεών, πρόβαλε στο κείμενό του τα ανεκπλήρωτα αιτήματα της προδομένης Γαλλικής Επανάστασης.

Ωστόσο, η σύλληψη είναι ολότελα ιδιότυπη. Ο βασικός «μύθος» στρέφεται, φυσικά, γύρω από τη δολοφονία του «αρχιεπαναστάτη» Μαρά απ’ τη Σαρλότ Κορνταί στις 13 Ιουλίου 1793. Ο Βάις, όμως, δεν «αναπαρασταίνει» τα γεγονότα. Τα παρουσιάζει «σαν παράσταση έργου με αυτό το θέμα, που είχε γραφτεί (τάχα) απ’ τον Μαρκήσιο ντε Σάντ και που παίχτηκε (τάχα) το 1808 στο Άσυλο Φρενοβλαβών του Σαραντόν», γράφει ο Μάριος Πλωρίτης, που μετέφρασε το έργο όταν πρωτοπαρουσιάστηκε στην Ελλάδα από τον Κουν. Παρόμοια σχόλια έχει κάνει και ο Πήτερ Μπρουκ, ο οποίος σκηνοθέτησε το έργο για το θέατρο και τον κινηματογράφο. Είπε ότι : «Το έργο είναι μια μοντέρνα μίξη όλων των καλύτερων θεατρικών συστατικών της εποχής: Μπρεχτ— διδακτικό— παράλογο— Θέατρο της Σκληρότητας. Είναι δυνατό, η κεντρική του σύλληψη ξεχωριστή, η φόρμα του κοφτή και αλάνθαστη. Από πρακτική εμπειρία μπορώ να πω πως η δύναμη της παράστασης έχει άμεση σχέση με την πλούσια φαντασία του υλικού».

Ο Κοραής Δαμάτης έχει ήδη κατακτήσει ένα μικρό μερίδιο από το έργο, αλλά διαθέτει και μια σπάνια ικανότητα να καθοδηγεί ομάδες, να συνθέτει κινησιολογικές αντιστίξεις, να συγκροτεί με ανθρώπινα μέλη μουσικές φαντασίες και εκφραστικά σύνολα. Οργάνωσε με γνώση, μέτρο, καλαισθησία , μια εμπνευσμένη παράσταση. Έστησε σε ενιαίο σύνολο ανθρώπους με ιδιαιτερότητες και απεικόνισε έναν ολόκληρο κόσμο.

Σύμφωνα με το «επικό θέατρο» που ενστερνίζεται ο σκηνοθέτης, το κοινό πρέπει να αποστασιοποιηθεί από το έργο. Η πολύπλοκη δομή και το δίδυμο Μαρά- Ντε Σαντ συμβάλλουν σε αυτό, επειδή το κοινό μπορεί να δει τα δραματικά γεγονότα από πέντε οπτικές γωνίες. Είναι οι προοπτικές του διευθυντή του ιδρύματος Κουλμιέ, του ριζοσπαστικού επαναστατικού αγκιτάτορα Μαρά, της δολοφόνου Κορνταί , του συγγραφέα και «ηθοποιού» ντε Σαντ και των ασθενών – χαρακτήρες που συμμετέχουν.

Οι ασθενείς δεν παίζουν μόνο τους ρόλους τους, αλλά και τον εαυτό τους. Κυριεύουν κυριολεκτικά τη σκηνή απ’ άκρη σ’ άκρη, μένουν στο σανίδι σε όλη τη διάρκεια της παράστασης και χαρίζουν γενναιόδωρα μοναδικά εικαστικά κάδρα. Η ασάφεια στη δομή του δικού τους παιχνιδιού, υπό την καθοδήγηση του Σαντ, αποτελεί προϋπόθεση για τη συνεχή παρέμβαση του Κουλμιέ. Γι ‘αυτό γίνεται ο ίδιος συμπαίκτης. Οι άνθρωποι που έχουν τη λειτουργία της χορωδίας ( έξοχα τα χορωδιακά μέρη) είναι κομμάτι της υπόθεσης και, ταυτόχρονα, έχουν καθήκοντα σχολιαστών, όπως στο διδακτικό θέατρο.

Το σκηνικό (Ανδρέα Βαρώτσου) έχει επίσης δυαδική υπόσταση. Το μπάνιο στο άσυλο ψυχασθενών υποδηλώνει την ιδέα της υγιεινής καθαριότητας, αλλά ταυτόχρονα έρχεται σε αντίθεση με την «ακαθαρσία» των κοινωνικών συνθηκών.

Τα κοστούμια της ΄Άννας Μαχαιριανάκη ξεπερνούνε την αληθοφάνεια μιας συνθήκης, εν προκειμένω του τέλους του 18ου αιώνα, και παίρνουν μια θέση πολύ πιο φιλόδοξη. Πολλαπλασιάζουν τις λειτουργίες τους και ενσωματώνονται στη δουλειά του συνόλου πάνω στα σκηνικά σημαίνοντα. Εδώ τα κοστούμια χρησιμοποιούνται ως αξία ταύτισης με το δραματικό πρόσωπο, επιτρέποντας στον θεατή να επισημαίνει το οτιδήποτε από τη δράση, τον χαρακτήρα, την κατάσταση, την ατμόσφαιρα και να μην εξαντλείται στην ολιγόλεπτη αρχική του παρατήρηση.

Η μουσική της Δήμητρας Γαλάνη, μια έκπληξη. Οι μουσικές γέφυρες, έντεχνα αριστουργήματα και με υπέροχο «άρωμα» Χατζιδάκι, προσφέρουν στον θεατή επί πλέον απόλαυση. Εξαιρετικός επιχρωματισμός και δημιουργία αισθήσεων που αντιστοιχεί στη δραματική κατάσταση. Η ατμόσφαιρα αντικατοπτρίζεται στη μουσική αλλά και ενισχύεται από αυτή. Είναι, θα λέγαμε, η δομή που δίνει ρυθμό σε ολόκληρη την παράσταση.

Ο πληθωρικός Κώστας Σαντάς ενσαρκώνει με απίστευτη ένταση και μέγιστη υποκριτική δεινότητα τον εκκεντρικό Ντε Σαντ, τον βασικό χαρακτήρα του έργου. Δίνει αστείρευτη ενέργεια στη σκηνή και τροφοδοτεί τεχνηέντως τους θεατές με αφορμές για φιλοσοφικούς διαλόγους , χρησιμοποιώντας σαρδόνιο χιούμορ και τη γνωστή μηδενιστική, ατομιστική προβληματική τού ήρωα που υποδύεται.

Ο Δημήτρης Σιακάρας , ένας Μαρά επαναστάτης με αιτία, ένας μπερδεμένος χαρακτήρας, δωρίζει στο κοινό και στην παράσταση μια πολυδιάστατη ερμηνεία. Βασανίζεται από τις μνήμες, κατατρύχεται από την απογοήτευση για την αποτυχία της επανάστασης κι ας επαίρεται φωνάζοντας «εγώ είμαι η επανάσταση» και υποφέρει από την παράξενη ασθένεια της δερματοπάθειας που τον έχει εγκλωβίσει σε μια μπανιέρα γεμάτη νερό. Συγκινεί το κοινό.

Η Μαριάννα Πουρέγκα είναι η Σαρλόττα Κορνταί που, ως άλλη «Ελευθερία που οδηγεί τον λαό» του Ντελακρουά, θεωρεί τη δολοφονία του Μαρά μια πράξη που θα απελευθερώσει την ανθρωπότητα. Η ερμηνεία της θυμίζει ευριπίδεια Ηλέκτρα κάποιες στιγμές κι άλλες σοφόκλεια Αντιγόνη. Κάποτε έβρισκε τις ιδέες του Μαρά ελκυστικές, αλλά κατέληξε απογοητευμένη από το αποτέλεσμα της επανάστασης. Βλέπει τον θάνατό του ως το πρώτο βήμα σε μια νέα επανάσταση. Κοντά στο τέλος, οραματίζεται τον δικό της θάνατο στη λαιμητόμο.

Ο Δημήτρης Τσιλινίκος είναι ο Κουλμιέ, ο διευθυντής του ψυχιατρείου συνοδευόμενος από την απαστράπτουσα , πανέμορφη διευθύντρια και σύζυγό του Γιολάντα Μπαλαούρα, ο οποίος με άφθονο νεύρο κινείται επιδέξια στη σκηνή και διακόπτει τη δουλειά του Ντε Σαντ για να επιβληθεί στο πείραμα της δραματοθεραπείας, ενώ παροτρύνει σαδιστικά τους επιστάτες να τιμωρήσουν με βία τους «επαναστάτες» ασθενείς στο φινάλε.

Ο Ορέστης Παλιαδέλης ερμηνεύει τον Ντυπερρέ, έτσι όπως ακριβώς πρέπει. Χειριστικός με τις γυναίκες, λάγνα σκέψη μονίμως, όμως δείχνει μια ικμάδα μετάνοιας, λίγο πριν τον φόνο του Μαρά, παρότι ήταν υπέρμαχος της ιδέας.

Η εξαιρετική ΄Αννη Τσολακίδου έχει τον πρέποντα κρυφό ερωτισμό ως Σιμόνη Εβράρ, μετρέσα του Μαρά, όμως του προσφέρει και αγάπη και φροντίδα, όπως η τροφός αρχαίου ελληνικού δράματος.

Ο Ζακ- Ρου του Δημήτρη Μορφακίδη υποστηρίζεται από τον έμπειρο ηθοποιό με πάθος και πολεμά εξίσου θερμά τη μισαλλοδοξία της εκκλησίας, την οποία υπηρετούσε στο παρελθόν. Καθηλωτική η ερμηνεία του.

Οι τέσσερις τραγουδιστές: Αριστοτέλης Ζαχαράκης, Σοφία Καλεμκερίδου, Νίκος Καπέλιος, Νίκος Κουσούλης, είναι ο Χορός, είναι τα μουσικά ιντερμέδια, είναι οι μελωδικοί αφηγητές, είναι το λυσάρι για τους θεατές. Εξαιρετικοί όλοι τους.

Ο Θάνος Φερετζέλης, ως Τελάλης, πρωτοστατεί στη σκηνή, κινεί τα νήματα όλων που «κρέμονται» στο στόμα του, εξηγεί και διακωμωδεί. Πλούσια κωμική φλέβα, αίλουρος στην κίνηση και με ιδιαίτερα βαθύ, καθαρό μέταλλο φωνής, ένας εξαιρετικός comedicrelief .

Άξιοι επαίνου όλοι οι ηθοποιοί του Κ.Θ.Β.Ε. που ενώνουν τις φωνές τους, το ταλέντο τους κι ερμηνεύουν τους «τρελούς» ασθενείς του ιδρύματος και τις νοσοκόμες – επιστάτες , σαν ένα καλοκουρδισμένο και εκπαιδευμένο σύνολο που απλώνει γενναιόδωρα στη σκηνή το σκηνοθετικό όραμα.

Σ’ αυτή την αναπαράσταση των συνεπειών της Γαλλικής Επανάστασης η σκηνοθεσία ακολουθεί τον συγγραφέα, ο οποίος επικεντρώνεται στο δίπολο φτωχός- πλούσιος και στα συνακόλουθα μέσα σε μια μικροδομή ενός φρενοκομείου κι εγείρει ερωτήματα σχετικά με την ταξική σύγκρουση και τη δύναμη της εκκλησίας στη Γαλλία του 18ου αιώνα. Όμως, τοποθετείται και στην τρέχουσα επικαιρότητα, επειδή η ανισότητα στην ανθρωπότητα πρυτανεύει μόνιμα. Ο διαχωρισμός «λαός και Κολονάκι» είναι διαχρονικός και υφίσταται σήμερα μεταλλαγμένος σε προνομιούχους ακολούθους δογμάτων και σε κοινωνικά απόκληρους ή ιδεολογικά απείθαρχους στην καθεστηκυία τάξη πραγμάτων.

Υπάρχουν σκηνές αναρχικού χιούμορ, ενοχλητικής βίας, υστερικών διαλόγων και παραληρηματικών μονολόγων που ασκούν κριτική τόσο στην προγενέστερη, όσο και στη μεταγενέστερη της Γαλλικής Επανάστασης πολιτική κατάσταση.

Πέρα από την πολιτική, η φύση της θρησκείας, το αμφιλεγόμενο της ανθρώπινης ύπαρξης, οι σεξουαλικές προτιμήσεις, ο ρόλος της βίας στην ιστορική εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, η μορφή της κοινωνίας και της εξουσίας, το δυαδικό σύστημα του καλού και του κακού, η έννοια της ελεύθερης βούλησης ακόμα και η λογοκρισία και η προπαγάνδα αποδομούνται και κριτικάρονται στη δράση.

Ωστόσο, όταν πέφτει η αυλαία μένουμε με την εντύπωση ότι η σύγκριση Ντε Σαντ- Μαρά βρίσκεται στις αντικρουόμενες ιδέες τους. Ο πρώτος, ως συγγραφέας του έργου μέσα στο έργο, έρχεται αντιμέτωπος με τον δεύτερο και την ιδεολογία του. Η διαφορά τους είναι η πάλη μεταξύ του φυσικού κόσμου και του νου, δηλαδή του εσωτερικού κόσμου.

Στο ΚΘΒΕ ανεβαίνει πρώτη φορά φέτος, ενώ αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως, κανένα άλλο έργο του συγγραφέα δεν παρουσιάστηκε νωρίτερα στις σκηνές του.

Σύμφωνα με τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή του ΚΘΒΕ Νίκο Κολοβό: «Ήταν ευδόκιμος ο χρόνος του ανεβάσματος μιας τόσο μεγάλης παραγωγής θα αναρωτηθεί κανείς; H Επανάσταση στην οποία πολύμηνα όλοι κληθήκαμε να προβούμε εν μέσω πανδημίας για το κατάκτημα της ελευθερίας έκφρασης που μετουσιώνεται σε θεατρική πράξη, με σημαία την ατομική και κατ’ επέκταση τη συλλογική ευθύνη, συμπλέει τόσο με το διαχρονικό ζήτημα που θίγει ο Βάις στη «Δολοφονία του Μαρά». Ένα επίκαιρο σχόλιο αιχμής για τις συγκρούσεις που ανακύπτουν μεταξύ των ορίων της ατομικής μας ελευθερίας έναντι του κοινωνικού καθήκοντος σε στιγμές βαρύνουσες ιστορικά».

Δείτε την παράσταση. Ξεχωριστή εμπειρία!

Συντελεστές

Μετάφραση: Μάριος Πλωρίτης

Σκηνοθεσία- Κίνηση: Κοραής Δαμάτης

Σκηνικά: Ανδρέας Βαρώτσος

Κοστούμια-Γλυπτικές μάσκες: Άννα Μαχαιριανάκη

Μουσική: Δήμητρα Γαλάνη

Φωτισμοί: Στέλιος Τζολόπουλος

Μουσική διδασκαλία: Χρύσα Τουμανίδου

Α΄ Βοηθός σκηνοθέτη: Αντρέας Κουτσουρέλης

Β΄ Βοηθός σκηνοθέτη: Χριστόφορος Μαριάδης

Βοηθός ενδυματολόγου: Δανάη Πανά

Βοηθός κινησιολόγου: Ευανθία Σωφρονίδου

Υπεύθυνη φροντιστηριακού υλικού: Χαρά Αργυρούδη

Βοηθός φωτιστή: Στάθης Φρούσσος

Οργάνωση παραγωγής: Εύα Κουμανδράκη

Φωτογράφιση παράστασης: Τάσος Θώμογλου

Σχεδιασμός δημιουργικού: ΣιμώνηΓρηγορούδη

Διανομή

Κώστας Σαντάς: Μαρκήσιος Ντε Σαντ

Δημήτρης Σιακάρας: Ζαν Πωλ Μαρά

Άννη Τσολακίδου: ΣιμόνηΕβράρ

Μαριάννα Πουρέγκα: ΣαρλότταΚορνταί

Ορέστης Παλιαδέλης: Ντυπερρέ

Δημήτρης Μορφακίδης: Ζακ Ρου

Θάνος Φερετζέλης: Τελάλης

Δημήτρης Τσιλινίκος: Κουλμιέ

Γιολάντα Μπαλαούρα: Κυρία Κουλμιέ

 

Τραγουδιστές: Αριστοτέλης Ζαχαράκης, Σοφία Καλεμκερίδου, Νίκος Καπέλιος, Νίκος Κουσούλης.

Ασθενείς: Λευτέρης Αγγελάκης, Λουκία Βασιλείου, Μάνος Γαλανής, Ελένη Γιαννούση, Γιάννης Γκρέζιος, Λευτέρης Δημηρόπουλος, Στέλιος Καλαϊτζής, Γιάννης Καραμφίλης, Αναστασία ΡαφαέλαΚονίδη, Χρήστος Μαστρογιαννίδης, Μαρία Μπενάκη, Χρίστος Νταρακτσής, Σταυριάνα Παπαδάκη, Παναγιώτης Παπαϊωάννου, Κατερίνα Σισίννι, Ευανθία Σωφρονίδου, Φωτεινή Τιμοθέου, Νίκος Τσολερίδης.

Συμμετέχουν επίσης: Τίμος Αρχοντίδης, Δημήτρης Δανάμπασης, Ευάγγελος Δρούγκας, Κατερίνα Ζησκάτα, Αλέξανδρος Καλτζίδης, Χρυσοβαλάντης Νέστωρας, Θεοχάρης Παπαδόπουλος.

Πληροφορίες

Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών

Πρεμιέρα: Παρασκευή 19 Νοεμβρίου, 21.00

Παραστάσεις: Τετάρτη, Κυριακή (19.00), Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο (21.00).

Προπώληση: www.ntng.gr | VIVA.GR | 11876 |WIND

Κεντρικό Εκδοτήριο Βασιλικού Θεάτρου:

Δευτέρα – Κυριακή (08:30-21:30)

Εκδοτήριο ΕΜΣ:

Τετάρτη- Κυριακή (14.00- 22.00)

Εκδοτήριο Μονής Λαζαριστών:

Τετάρτη- Κυριακή (14.00- 22.00)

Εκδοτήριο ΚΘΒΕ Πλατείας Αριστοτέλους:

Τρίτη- Σάββατο (11:00-19:00)

Γενική είσοδος: 13€

Άνω των 65 ετών: 10€

Εκπτωτικό Εισιτήριο 8€ (θέσεις Α’ εξώστη, Φοιτητικό/ πολύτεκνοι) – Θέσεις Β’ Εξώστη 5€

Ομαδικό εισιτήριο (για κρατήσεις άνω των 10 ατόμων): 8€. Απαραίτητη η προαγορά των εισιτηρίων, κατόπιν τηλεφωνικής κράτησης (Δευτέρα- Παρασκευή, πρωινές ώρες τηλ.: 2315200012).

Άνεργοι: 5€

ΑΜΕΑ: Δωρεάν με έκδοση εισιτήριου από τα ταμεία έως και 2 ώρες πριν από την παράσταση αυστηρά, με την επίδειξη σχετικής κάρτας.

Ατέλειες: Δωρεάν 10 θέσεις ανά παράσταση με έκδοση εισιτήριου από τα ταμεία έως και 2 ώρες πριν από την παράσταση αυστηρά

*Οι σκηνές του ΚΘΒΕ λειτουργούν ως covid free χώροι για θεατές που έχουν εμβολιαστεί και με τις δύο δόσεις του εμβολίου κατά της COVID-19 ή έχουν νοσήσει εντός του τελευταίου εξαμήνου. Για την είσοδό σας στην παράσταση είναι απαραίτητη η επίδειξη πιστοποιητικού πλήρους εμβολιασμού, είτε πιστοποιητικού νόσησης καθώς και πιστοποιητικού ταυτοπροσωπίας (αστυνομική ταυτότητα, διαβατήριο, δίπλωμα οδήγησης). H προσέλευση ανηλίκων (από 12 και άνω) προϋποθέτει την επίδειξη πιστοποιητικoύ εμβολιασμού ή νόσησης και ανηλίκων (από 4 έως 11 ετών) αρνητικού selftest με ισχύ 24 ωρών.

ΠΑΥΛΟΣ ΛΕΜΟΝΤΖΗΣ

 

Πηγή: KavalaWebNews

Related Topics:
Up Next

CosmoClassical: Οι Constantinos Chizaris & Friends και οι Flaurimba Duo μάγεψαν το κοινό της πόλης

Don't Miss

CosmoClassical: Ολοκληρώθηκε το πρώτο τριήμερo των μουσικών εκδηλώσεων

Continue Reading
Advertisement

You may like

Click to comment

You must be logged in to post a comment Login

Leave a Reply

Ακύρωση απάντησης

Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

Πολιτισμός

Ο αξιόποινος μα και αξιέπαινος «Συνεργός» του Γιώργου Χριστοδούλου από το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας

Ο-αξιόποινος-μα-και-αξιέπαινος-«Συνεργός»-του-Γιώργου-Χριστοδούλου-από-το-ΔΗΠΕΘΕ-Καβάλας

Πρόλογος

Γυναικοκτονία! Πιθανώς, πολλοί συντηρητικοί κύκλοι στην Ελλάδα να μην αποδέχονται τον συγκεκριμένο όρο και να τον θεωρούν μια απόπειρα να «φορεθεί» ιδεολογικό πρόσημο στις δολοφονίες, ενώ άλλοι, ακόμα πιο ακραίοι, ισχυρίζονται ότι αυτός ο όρος δεν μπορεί να αφορά τα επί της Ευρώπης δρώμενα.

Η αλήθεια είναι, βέβαια, πολύ διαφορετική. Ο όρος έχει καθιερωθεί επιστημονικά και ο ορισμός του έχει δοθεί από το Ευρωπαϊκό Ινστιτούτο για την Ισότητα των Φύλων.

Σύμφωνα, λοιπόν, μ’ αυτόν τον ορισμό «γυναικοκτονία» είναι: δολοφονίες γυναικών και κοριτσιών εξαιτίας του φύλου τους, οι οποίες διαπράττονται ή γίνονται ανεκτές τόσο από ιδιώτες όσο και από δημόσιους φορείς.

Ο όρος περιλαμβάνει μεταξύ άλλων τη δολοφονία γυναίκας ως αποτέλεσμα άσκησης βίας από ερωτικό σύντροφο, τον βασανισμό και τη δολοφονία γυναίκας ως αποτέλεσμα μισογυνισμού, τη δολοφονία γυναικών και κοριτσιών ως «εγκλήματα για λόγους τιμής» και λοιπές μορφές δολοφονίας, τη στοχευμένη δολοφονία γυναικών και κοριτσιών στο πλαίσιο ένοπλων συγκρούσεων, και περιπτώσεις γυναικοκτονίας οι οποίες συνδέονται με συμμορίες, το οργανωμένο έγκλημα, εμπόρους ναρκωτικών και την εμπορία γυναικών και κοριτσιών.

Ο συγγραφέας και σκηνοθέτης Γιώργος Χριστοδούλου ευαισθητοποιήθηκε από τα πολλά συμβάντα γυναικοκτονίας στη χώρα μας και έγραψε ένα έργο, τοποθετώντας μεν τα σύνορά του στην πόλη της Βέροιας, αλλά στην ανάπτυξή του τα αποσύρει και διευρύνει το «δια ταύτα», εφόσον το ζήτημα είναι οικουμενικό.

Το αυτό θέμα δεν είναι η πρώτη φορά που ανεβαίνει στο θέατρο. Πέρυσι παραστάθηκε στην Αθήνα το «Ουράνιο Τόξο» της Εύας Γκουντάρα, προηγήθηκε το «Γεύμα» της Λείας Βιτάλη, σαφώς και άλλα από την παγκόσμια δραματουργία, αλλά επειδή τα εγκλήματα συνεχίζονται, δυστυχώς, με τελευταίο αυτό της Νίκαιας, όπου εκ των υστέρων οι γείτονες που ήξεραν για την κακοποίηση της γυναίκας από τον σύζυγό της, έβλεπαν, άκουγαν κραυγές και δε μιλούσαν, λάλησαν στις κάμερες.

Υπόθεση

Μ’ αφορμή ένα αληθινό περιστατικό γυναικοκτονίας το 2020, στη Βέροια, που απασχόλησε έντονα την ελληνική κοινή γνώμη, ο Γιώργος Χριστοδούλου γράφει το θεατρικό έργο «Ο Συνεργός» το οποίο και σκηνοθετεί.

Ο Αποστόλης ζει ήρεμα τη ζωή του μαζί με τη γυναίκα του στο χωριό, όταν ένα βράδυ ο αγαπημένος του ξάδερφος θα του ομολογήσει πως σκότωσε την κοπέλα του, ζητώντας του να τον βοηθήσει να κρύψει το πτώμα. Εκείνος δέχεται και τότε ξεκινάει ένα γαϊτανάκι καταστροφής, ψεμάτων και ενοχών.

Σε μια εποχή που τα όρια του καλού και του κακού διερευνώνται εκ νέου, ο Γιώργος Χριστοδούλου, στην τρίτη του προσωπική σκηνοθεσία, μαζί με τους ηθοποιούς της παράστασης, προσπαθούν να κατανοήσουν το πώς ένας άνθρωπος αλλά και μια ολόκληρη κοινωνία, γίνεται πολύ εύκολα συνεργός.

 Ανάγνωση

Η έννοια του καλού και του κακού ορίζονται πάνω στη σχέση του ανθρώπου με τον ίδιο του τον εαυτό και ανάμεσα σε αυτόν με τους συνανθρώπους του. Το καλό και το κακό σχετίζονται με την ύπαρξη ήθους και την απώλεια ήθους σε έναν άνθρωπο, αντίστοιχα. Ο άνθρωπος γεννιέται χωρίς ήθος. Επομένως, το κακό ενυπάρχει σε αυτόν εκ γενετής. Ο «οπλισμός» του ανθρώπου και της κοινωνίας του με ήθος προϋποθέτει μία σχετική προδιάθεση του ατόμου, ώστε να δεχθεί να ασκηθεί σε πράξεις που θεμελιώνουν ένα σχετικό ηθικό υπόβαθρο. Άρα, το καλό είναι μία αξία διαφορετική από το κακό και είναι επίκτητη όπως και όλες οι ηθικές αρετές.

Επιπροσθέτως, η σιωπή για λόγους ευθυνοφοβίας περισσότερο, παρά αδιαφορίας, αυτοπτών μαρτύρων σε βίαια και ακραία περιστατικά και, μάλιστα, επαναλαμβανόμενα στην περιοχή τους, όχι μόνο ακυρώνει το απόφθεγμα «η σιωπή είναι χρυσός» αλλά επιβεβαιώνει το ρητό «ο σιωπών δοκεί συναινείν».

Οι δύο αυτές παράγραφοι θεωρώ ότι είναι το «δια ταύτα» του έργου που έγραψε ο Γιώργος Χριστοδούλου, έχοντας πηγή έμπνευσης ζοφερές καταστάσεις που αφορούν στα εγκλήματα έμφυλης βίας και με επίκεντρο την πασίγνωστη γυναικοκτονία του 2005 στη Βέροια.

Η παράσταση

Αδρεναλίνη στα ύψη. Κόκκινο της φωτιάς, σαν κι αυτή που σιγοκαίει από την αρχή της παράστασης. Σύντομα η θρυαλλίδα εκρήγνυται, γίνεται πυρκαγιά, τυλίγει τα πρόσωπα, οι σπίθες αγκαλιάζουν την πλατεία κι όταν χορταίνει το κακό καταλήγει σε μια ήρεμη, ήσυχη, στάχτη. Εκεί στ’ αποκαΐδια πάνω, οι τέσσερις εξαιρετικοί ηθοποιοί της παράστασης υποκλίνονται στο κοινό και η αίθουσα με τη σειρά της υποκλίνεται σ’ αυτούς. Και σε κείνους που έχτισαν αυτό το οικοδόμημα τέχνης ή, αν θέλετε, αυτό το ενενηντάλεπτο κατηχητικό.

Αν και η μεταφορά στο θέατρο πραγματικών γεγονότων, όπως αυτό του 2005 στην ελληνική επαρχία, με τα τόσο έντονα στοιχεία ναρκισσισμού και αγωνίας που εμφανίστηκαν στην τηλεόραση, είναι δύσκολη και προκλητική, εντούτοις, ο Γιώργος Χριστοδούλου κατάφερε να δομήσει ένα κείμενο γεμάτο δύναμη και εκφραστικότητα, που ίσως στην αρχή ξαφνιάζει τον απροετοίμαστο θεατή με την προσέγγιση του, αλλά σύντομα τον απορροφά απόλυτα. Τον καθιστά «ένορκο» απέναντι στον αυτουργό, τον αναγκάζει να ερευνήσει τον εσωτερικό του κόσμο, να ανιχνεύσει θέσεις και αντιθέσεις του στο ζήτημα της συνέργειας του αυτόπτη ή αυτήκοου μάρτυρα, να χρωματίσει την ενσυναίσθησή του με το λευκό της αθωότητας ή το μαύρο της ενοχής.

Η σκηνοθεσία από τον ίδιο τον συγγραφέα δίνει έμφαση στη λεπτομέρεια. Σκηνές εκρηκτικές σε γρήγορους ρυθμούς, θαρρείς ένα δάνειο από το «Σπιρτόκουτο» του Οικονομίδη, σκηνές ένοχης σιωπής που καθηλώνουν τον θεατή, εμβόλιμα βίντεο σε ρόλο επεξηγηματικό, μα και περιγραφικό και κινηματογραφικές σεκάνς που μεγεθύνουν την ουσία, ελληνικά τραγούδια λαϊκά και έντεχνα, θέματα υπαινικτικά για συναισθηματικές καταστάσεις ηρώων και, σαφώς, έξυπνη εκμετάλλευση όλων των χώρων του θέατρου.

Ο συγγραφέας κρατά τα αληθινά γεγονότα και προσθέτει το δικό του μυθοπλαστικό πλαίσιο της οικογένειας του συνεργού, ενώ τα πρόσωπα που παίρνουν μέρος στη δράση είναι ο ίδιος ο δράστης, η μητέρα του θύματος και η σύζυγος του συνεργού.

«Είχα στο μυαλό μου, μελετώντας την υπόθεση, ότι υπάρχει ένα πρόσωπο που μέσα σε ένα βράδυ γίνεται συνεργός σε ένα τέτοιου τύπου έγκλημα από το πουθενά» δηλώνει ο Γιώργος Χριστοδούλου, ο οποίος δεν προσεγγίζει την ιστορία του ούτε από την πλευρά του θύματος ούτε από την πλευρά του θύτη, αλλά μέσα από το πρίσμα του περίγυρου που εμπλέκεται ουσιαστικά σ’ αυτό το ανθρώπινο δράμα.

Θα μπορούσα να χαρακτηρίσω την παράσταση του Γιώργου Χριστοδούλου «διδακτικό θέατρο», επειδή, μέσα από τον ρεαλισμό του αποσκοπεί στο να κατηχήσει το κοινό, καλώντας το να επεξεργαστεί ένα θέμα- πρόβλημα, να κατανοήσει μια νοσηρή κατάσταση (παθογένεια κοινωνίας – βλέπω, σιωπώ, συγκαλύπτω), και να υιοθετήσει μετά τη θέαση μια συγκεκριμένη ηθική ή πολιτική στάση. ΄Άλλωστε η παράσταση προσφέρει με σαφήνεια τη δύναμη του μηνύματος: Γνωρίζω και σιωπώ, είμαι συνεργός!

Η διανομή ευτύχησε στην απόδοση των ερμηνευτών.

Η ερμηνεία ενός ηθοποιού, στο όποιο έργο καλείται να υπηρετήσει, ποικίλει από την προβλεπόμενη, την κανονισμένη υπόκριση από τον σκηνοθέτη -συγγραφέα, μέχρι μια προσωπική μεταφορά, μια πλήρη αναδημιουργία εκ μέρους του ηθοποιού με βάση τις ικανότητές του. Ακριβώς αυτό συμβαίνει στην παράσταση από τον Χρήστο Κοντογεώργη, τον Γιώργο Τριανταφυλλίδη, την Μαρία Προϊστάκη, οι οποίοι αναλαμβάνουν πλήρως την κατασκευή των σημασιών, ώστε η ερμηνεία τους δε συνιστά μια δεύτερη γλώσσα, αλλά το ίδιο το υλικό του θέματος.

Δυνατή ερμηνεύτρια και η Φανή Παναγιωτίδου στον ρόλο της μητέρας, η οποία μελετημένα αναταράσσει τα ηθικά διλήμματα του συνεργού, ας πούμε ανάμεσα στο οικογενειακό, στο καθαρά συναισθηματικό και στο κοινωνικό καθήκον.

Μέσα στο λευκό κυβιστικό σκηνικό του Αλέξανδρου Γαρνάβου και της Τζίνας Ηλιοπούλου – ένα πεδίο όπου η σιωπή και η έκρηξη αντιμάχονται, ενώ ξεχύνεται από τη γλάστρα στο δάπεδο το χώμα, υπόγειος θανατερός ρύπος βρωμίζοντάς το – το θέμα αναδύεται χωρίς να υποβιβάζεται η παράσταση σε λαϊκό μελό, σε μια σκηνική συνάντηση ρεαλισμού και ντοκουμέντου.

Η μουσική επιμέλεια του Γιάννη Λατουσάκη, ένα «ναΐφ» μοτίβο, ντύνει την παράσταση, ενώ οι φωτισμοί της Ναυσικάς Χριστοδουλάκου ακολουθούν τα συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα. Από το φως στο σκοτάδι και τανάπαλι.

Επίλογος

Μέσα από τη γλώσσα του συμμετοχικού θεάτρου, ο θεατής γίνεται ταυτόχρονα και πρωταγωνιστής, που δρα, αλληλεπιδρά και μπορεί να ανατρέψει την αρνητική συνθήκη που του παρουσιάζεται, με στόχο να αναζητηθεί συλλογικά η «λύση» και να προχωρήσει στη συλλογική δράση.

Τα τελευταία χρόνια, οι λέξεις γυναικοκτονία, σεξουαλική κακοποίηση, revenge porn βρίσκονται πλέον καθημερινά στις συζητήσεις όλων μας και ιδιαίτερα των νέων ανθρώπων που βιώνουν την αυξανόμενη βία.

Οφείλουμε, λοιπόν, να δώσουμε διέξοδο σε παλιές και νέες γενιές και να αναπτύξουμε τρόπους αντιμετώπισης και διαχείρισης της κλιμακούμενης έμφυλης βίας και των βαθιά εμπεδωμένων πατριαρχικών συμπεριφορών στην ελληνική κοινωνία.

Το θέατρο, πρωτίστως ως κοινωνικό λειτούργημα και ακολούθως ως ψυχαγωγία, είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος κατήχησης.

Το έργο συνεχίζει τις παραστάσεις του στο θέατρο «Επι Κολωνώ»

Συντελεστές

Σκηνοθεσία – κείμενο: Γιώργος Χριστοδούλου

Συμμετοχή στα Βίντεο-Τραγούδι: Αθηνά Σακαλή

Φωτισμοί: Ναυσικά Χριστοδουλάκου

Σκηνικά – Κοστούμια: Αλέξανδρος Γαρνάβος, Τζίνα Ηλιοπούλου

Παίζουν οι ηθοποιοί: Χρήστος Κοντογεώργης, Γιώργος Τριανταφυλλίδης, Μαρία Προϊστάκη, Φανή Παναγιωτίδου

ΠΑΥΛΟΣ ΛΕΜΟΝΤΖΗΣ

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading

Πολιτισμός

«H Tριλογία του Παραθερισμού» του Κάρλο Γκολντόνι από το Κ.Θ.Β.Ε. και τη «bijoux de kant».

«h-tριλογία-του-Παραθερισμού»-του-Κάρλο-Γκολντόνι-από-το-ΚΘΒΕ-και-τη-«bijoux-de-kant».

Πρόλογος

Κάρλο Γκολντόνι (Βενετία, 25 Φεβρουαρίου 1707 – Παρίσι, 6 Φεβρουαρίου 1793).

Τα έργα που γράφτηκαν, όσο ο συγγραφέας ήταν στην Ιταλία, δεν έχουν θρησκευτικό ή εκκλησιαστικό θέμα ούτε εκφράζουν σκέψεις για το θάνατο ή τη μετάνοια, κάτι που προκαλεί εντύπωση, λόγω της αυστηρής καθολικής ανατροφής του Γκολντόνι. Μετά τη μετοίκησή του στη Γαλλία η θέση του έγινε πιο ξεκάθαρη, καθώς τα έργα του είχαν έντονο αντι-εκκλησιαστικό τόνο και συχνά σατίριζαν την υποκρισία των μοναχών και της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας.

Ο Γκολντόνι ενδιαφερόταν για τις σχέσεις των ανθρώπων μεταξύ τους, τη φιλοσοφία, το κίνημα του Ουμανισμού, ενώ ασκούσε κριτική στην αλαζονεία, στην αδιαλλαξία και την κατάχρηση εξουσίας. Συχνά σατίριζε τους υπερόπτες ευγενείς και τους φτωχούς που δεν είχαν τιμιότητα και αξιοπρέπεια.

Το θεατρικό “Η τριλογία του παραθερισμού” περιλαμβάνει τρία μέρη: “Η μανία του παραθερισμού”, “Οι περιπέτειες του παραθερισμού”, “Το τέλος του παραθερισμού”.

Ένα έργο που, ενώ μαρτυρεί το μακρόχρονο παρελθόν του, περικλείει ταυτόχρονα όλους τους παλμούς του παρόντος. Παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το 1756.

Η οικονομική διάβρωση της αστικής ευδαιμονίας και η αναπότρεπτη καταφυγή σε ταπεινωτικές λύσεις συναλλαγής, η βαθιά λαχτάρα για αναχώρηση σε έναν τόπο που επιφυλάσσει ανανεωτικές εμπειρίες και η πυρετώδης προετοιμασία για το ταξίδι, η εξοχική έπαυλη όπου περιφέρονται μελαγχολικά πρόσωπα χαρτοπαίζοντας και επικοινωνώντας μεταξύ τους με θραύσματα λόγου και, πάνω απ’ όλα, το ερωτικό γαϊτανάκι, που περιστρέφεται παρασύροντας τους παίχτες σε κωμικοτραγικές εκρήξεις, οδηγούν απευθείας στον Τσέχωφ ( Βυσσινόκηπος, Τρεις αδελφές, Ο Γλάρος, Ο Θείος Βάνιας).

Υπόθεση

Ο Λεονάρντο και η αδελφή του Βιτόρια προετοιμάζονται πυρετωδώς να αναχωρήσουν για την εξοχή. Οι κοινωνικές συμβάσεις επιβάλλουν έναν πολυτελή τρόπο ζωής, στον οποίο όμως δυσκολεύονται να ανταποκριθούν, αφού τα χρέη τους από παλιότερα δάνεια τους έχουν ήδη πνίξει. Αλλά, πώς μπορεί ο Λεονάρντο να μείνει πίσω όταν η αγαπημένη του Τζακίντα αναχωρεί για διακοπές, και μάλιστα έχοντας συντροφιά έναν νεαρό και όμορφο αντεραστή; Η απόφαση για μια πολυέξοδη διαμονή στην εξοχή θα διογκώσει ακόμη περισσότερο τα οικονομικά τους προβλήματα και θα τους οδηγήσει στο δρόμο του συμβιβασμού.

Με άφθονο χιούμορ και πικρή ειρωνεία, ο Βενετός δραματουργός καυτηριάζει το πάθος των συμπατριωτών του για αυτοπροβολή μέσω του πολυτελούς παραθερισμού, χαρακτηρίζοντάς το «μανία και διαταραχή». Όμως, από τα μέσα του 18ου αιώνα, εποχή που γράφτηκε η «Τριλογία του παραθερισμού», μέχρι τις μέρες μας, ορισμένες νοοτροπίες παραμένουν ίδιες, υπονομεύοντας διαχρονικά την αξιοπρέπεια και ταπεινώνοντας την ανθρώπινη υπόσταση.

Ανάγνωση

Ο Κάρλο Γκολντόνι, στα τρία έργα που αποτελούν την “Τριλογία του παραθερισμού “, καυτηριάζει με άφθονο χιούμορ και πικρή ειρωνεία το πάθος των συμπατριωτών του για προβολή και κοινωνική αναγνώριση.

Νεόπλουτοι της εποχής (18ος αιώνας) αλλά και ξεπεσμένοι αριστοκράτες υφαίνουν το δικό τους γαϊτανάκι ματαιοδοξίας, σε ένα έργο με αποκαλυπτικά επίκαιρες αναφορές.

Ο Ιταλός θεατρικός συγγραφέας σκεφτόταν ήδη να σκηνοθετήσει ο ίδιος τις διασκεδάσεις και τις προσδοκίες όσων φτάνουν σε ευχάριστα, εξοχικά μέρη, έξω από τις χαοτικές πόλεις το 1761.

Αν ο Γκολντόνι ιστορούσε τότε τη μεγαλομανία των πρωτο – αστικών οικογενειών, που έβαζαν τις τελευταίες οικονομίες τους στην πρόσκαιρη διασκέδασή τους, έστω σε ένα σύντομο ταξίδι, σήμερα, όπως φαίνεται, οι συνήθειες των Ιταλών δεν έχουν αλλάξει καθόλου, γιατί όχι και των Ελλήνων, μια και το μεσογειακό ταπεραμέντο αγγίζει και τους δυο λαούς.

Οι τρελές προετοιμασίες που φέρνει μαζί της η αστική αναταραχή, αναδεικνύουν τις υπερβολές τους αλλά και τις απαράδεκτες αδυναμίες τους. Βασικά, σήμερα όπως και τότε, εμφανίζονται με κάθε ευκαιρία οι υπέρ ή υπο- δομές που συνδέονται με το κοινωνικό status: ένα οξύ και πιστό πορτρέτο της αστικής τάξης , καθώς ακολουθεί τη μόδα των διακοπών τυλιγμένο σε ένα πέπλο κοροϊδίας.

Το έργο είναι η ιστορία μιας κάστας ανθρώπων που ζει πέρα ​​από τις δυνατότητές της, σπαταλώντας απρόσεκτα το βιός της με παράλογο τρόπο.

«Η φιλοδοξία των μικρών θέλει να εμφανιστεί με τους μεγάλους, και αυτή είναι η γελοιότητα που προσπάθησα να βάλω σε προοπτική, να τη διορθώσω, αν είναι δυνατόν» , γράφει ο θεατρικός συγγραφέας. Το υλικό που γέννησε την «τριλογία των διακοπών» βασίζεται λοιπόν στην αλήθεια, όπως επισημαίνει στον αναγνώστη ο ίδιος ο συγγραφέας. Η ιδέα ήταν να δώσει ζωή σε τρεις διαδοχικές κωμωδίες: η πρώτη με τίτλο «Οι λαχτάρες για τις διακοπές» και οι τρελές προετοιμασίες της. το δεύτερο «Οι περιπέτειες των διακοπών» για να διηγηθεί την τρελή διαγωγή του και τέλος το τρίτο «Η επιστροφή από τις διακοπές» με τις οδυνηρές συνέπειες που προκύπτουν.

Η παράσταση

Βλέπουμε στη σκηνή «Σωκράτης Καραντινός» του Κ.Θ.Β.Ε. μια κωμωδία με διαχρονικό θέμα, «διαβολεμένη» πλοκή, έξοχα σχεδιασμένους χαρακτήρες, καλπάζοντες διαλόγους και με μια γλώσσα που τσακίζει κόκαλα, όταν μεταφράζεται με μαστοριά τέτοια, που να αναδεικνύει -όπως συνέβη με την άμεση, οικεία, εύληπτη από τον σημερινό θεατή μετάφραση του Γιώργου Δεπάστα – το ποιητικό ήθος, την οικουμενικότητα, διαχρονικότητα αλλά και επικαιρότητα του έργου του Γκολντόνι. Επειδή ο σοφός συγγραφέας και, γιατί όχι, κοινωνιολόγος, σατιρίζοντας τη λαιμαργία για υψηλό βιοτικό επίπεδο κοινών θνητών, την κακογουστιά, την ξιπασιά, την επιτήδευση, την υποκρισία, την ψευτιά, τον συμφεροντολογικό καιροσκοπισμό, τον σνομπισμό, την ψευτοδιανόηση στα σαλόνια της αστικής τάξης της εποχής του, ήξερε ότι τέτοιου είδους ματαιόδοξοι άνθρωποι θα υπάρχουν πάντοτε και παντού.

Ο Γιάννης Σκουρλέτης δημιουργεί, μ’ έναν φρέσκο τρόπο, μια απολαυστική τοιχογραφία εποχής σε ύφος burlesque, με χιούμορ και πικρή ειρωνεία, τονίζοντας και μεγεθύνοντας το πάθος και τη μανία των ξεπεσμένων αριστοκρατών για πολυτελή διαβίωση, προβολή και κοινωνική αναγνώριση. Μια ολόκληρη άρχουσα τάξη αγκιστρωμένη από την κενή ευδαιμονία της, δεν παραιτείται των προνομίων της και συνεχίζει τον τρελό χορό μιας ξέφρενης πολυτελούς ζωής, που έχει φτάσει στο χείλος του γκρεμού, βουλιαγμένη στα χρέη και την απώλεια της οικονομικής της δύναμης. Ακόμα και η καταστροφή, μπορεί να περιμένει «μετά τον παραθερισμό».

Η συνθήκη που επέλεξε για τη δράση είναι επαρχιακό «σκυλάδικο», όπου

«τα λουλούδια από μένα στην κυρία» συνάδουν με τα στραφταλιζέ χρώματα σαν το ασημί, το χρυσαφί, το άλικο των υπογείων, σε σκηνικά και κοστούμια του Κωνσταντίνου Σκουρλέτη, ο οποίος ευθύνεται και για τους ατμοσφαιρικούς φωτισμούς, ενώ η commedia dell’ arte συναντά το σύγχρονο underground – shop σ’ ένα ευφάνταστο σκηνικό γοητευτικής νυχτερινής αμαρτίας, ένα λαϊκό πλατό κάτω από τον υπαινικτικό τίτλο «Τραγωδία». Την αντιλαμβάνεται ο θεατής στο τρίτο μέρος, μετά τον γάμο, όπου οι ήρωες τον θέλουν σύμβολο στέγης της αγάπης τους, ενώ οι θεατές του βάζουν ένα ερωτηματικό.

Έτσι, η πρωτότυπη συνθήκη λειτουργίας μοιάζει πιο ευοίωνη και πιο ικανή να αναπτύξει όλη την ιδέα του 18ου αιώνα στο 2023, μέσα από αυτή.

Ευφυές σκηνοθετικό εύρημα η παρουσία του κερασφόρου από την έναρξη ακόμα, σαν μια παγανιστική μορφή, σαν μια διονυσιακή φιγούρα, ένα δείγμα έκλυσης ηθών ή διαστρέβλωσης της πραγματικότητας με μια ουτοπική «κατάκτηση» ευδαιμονίας.

Πιθανώς, να έλειπε τα τελευταία χρόνια αυτός ο πειραματικός χώρος σύζευξης των παραστατικών τεχνών, ένας χώρος που συστήνει τις τέχνες σε μια πιο χαλαρή ατμόσφαιρα, σαν να πίνεις το ποτό σου. Βλέπεις, λοιπόν, ένα κλασσικό έργο να παριστάνεται σύγχρονα και γνωρίζεις το θέατρο μέσα από τον τρόπο που έχεις μάθει να διασκεδάζεις. Εάν, μάλιστα, αναλογιστούμε πόση επιτυχία είχε παλιότερα η ρεβί – πίστας, και πόσο γερά αντέχουν έως σήμερα τα υπόγεια λαϊκομάγαζα, ακόμη πιο ευχάριστα αποδεχόμαστε το θέαμα που προσφέρει το Κ.Θ.Β.Ε στη σκηνή «Σωκράτης Καραντινός».

Γνωρίζουμε ότι καλός αγωγός ρεύματος είναι το νερό, τα μέταλλα, το ανθρώπινο σώμα. Στην παρούσα παράσταση ο καλός αγωγός είναι η μουσική. Η σκηνοθεσία θέλησε να θυμίζει θρίλερ κόντρα σε ό,τι διαμείβεται στη σκηνή. Έτσι, το μουσικό χαλί του Πάνου Ηλιόπουλου υπαινίσσεται το αντίθετο της κωμωδίας. Μια υπόθεση, ας πούμε, που έχει αγωνία, έχει ανατροπές και είτε το αρέσεις και το αφήνεις να σε συνεπάρει, να σε ταξιδέψει σ’ ένα μυστήριο είτε το απορρίπτεις και αφήνεις τον Μορφέα να σε αγκαλιάσει. Συμβαίνουν και τα δυο, σας διαβεβαιώνω.

Στο πρώτο μέρος απολαμβάνουμε τις ετοιμασίες για το ταξίδι σ’ ένα ρεσιτάλ παρεξηγήσεων, κωμικών ανατροπών κι ένα παιχνίδι γάτας – ποντικού, όπου ο έρωτας, η ζήλεια κι ο ανταγωνισμός έχουν τον πρώτο ρόλο. Στη συνέχεια, αφού μετά από πολλά δεινά πραγματοποιείται η φυγή στην εξοχή, μεταφερόμαστε κι εμείς στη θερινή ραστώνη και στις ανούσιες διασκεδάσεις των βαριεστημένων ευγενών. Ο έρωτας, για ακόμα μια φορά εμφανίζεται στο προσκήνιο, για να επαναπροσδιορίσει τις σχέσεις, όμως την επαναστατική του ορμή αναχαιτίζει ο φόβος της κοινωνικής κατακραυγής.

Στο τελευταίο κομμάτι επιστρέφουμε στο Λιβόρνο, για να παρακολουθήσουμε την αυλαία της γιορτής. Σπίτια σφραγίζονται, περιουσίες έχουν εξαφανιστεί, νέες συμφωνίες προσπαθούν να περισώσουν την όποια αξιοπρέπεια, μακριά όμως από μια πράξη τιμιότητας – η εξιλέωση δεν θα έρθει ποτέ.

Το μέγιστο προσόν της παράστασης είναι οι ερμηνείες των ταλαντούχων ηθοποιών. Ηθοποιοί με γερή θεατρική παιδεία, ασκημένη για τη λεπτομερειακή επεξεργασία του χαρακτήρα του ρόλου τους, του λόγου, της χειρονομίας, της στάσης και της κίνησής τους.

Η εντυπωσιακή Κλειώ- Δανάη Οθωναίου είναι μια κυκλοθυμική Τζακίντα που την κουράζει η ζήλεια του Λεονάρντο (Χρίστος Στυλιανού), έλκεται από την ομορφιά του Γουλιέλμο (Βασίλη Μπεσίρη) και προσπαθεί να αποδείξει στο ταίρι της ότι η αγάπη δεν επιβάλλεται αλλά εμπνέεται και ότι είναι ένα βαθύ συναίσθημα ανεπηρέαστο από εξωγενείς παράγοντες.

Ο εξαιρετικός Χρίστος Στυλιανού, με πανοπλία την ωραία του σκηνική παρουσία και όπλα του την υποκριτική του δεινότητα και την καθαρή του άρθρωση, ελίσσεται επιδέξια ανάμεσα στο ερωτικό πάθος και στην αλαζονική ζήλεια.

Αλλά ο χρωματισμός της κωμωδίας παίρνει πιο σκούρες, πιο νατουραλιστικές αποχρώσεις στο ρομάντζο, στην καρδιά του έργου. Ο συγγραφέας εξερευνά τα συναισθηματικά και πρακτικά προβλήματα του γάμου με μια συμπαθητική ματιά και δημιουργεί στον χαρακτήρα της Τζακίντα ένα πορτρέτο μιας νεαρής γυναίκας ασυνήθιστου βάθους και πολυπλοκότητας για την κωμωδία της περιόδου (ή μάλιστα οποιασδήποτε περιόδου). Περήφανη και έξυπνη, η ηρωίδα βλέπει στον γάμο σαν έναν δρόμο προς την ανεξαρτησία, εάν, φυσικά, μπορεί να γίνει ένα σωστό deal.

O Γιώργος Καύκας καταθέτει την εμπειρία του στον ρόλο του γλοιώδους, κουτσομπόλη Φερντινάντο που, μάλιστα, αρέσκεται να καταπίνει την αλόη που του κερνά ο ευειδής Τονίνο και μαζί με την Άννα Κυριακίδου, ως Σαμπίνα, πλάθουν ένα ευχάριστο δίδυμο.

Υπό την οξυδερκή σκηνοθετική καθοδήγηση του Γιάννη Σκουρλέτη, οι ερμηνείες των εξαιρετικών ηθοποιών του Κ.Θ.Β.Ε. αποκαλύπτουν τα ευάλωτα στοιχεία των χαρακτήρων, όπως τη βαρετή επιμονή του πατέρα σινιόρ Φίλιππο (Δημήτρη Κολοβού) προς τον ευνοούμενό του «γαμπρό» και δήθεν εύπορο Λεονάρντο, την επιπολαιότητα της Βιττόρια, αδερφής του Λεονάρντο ( απολαυστική η Εύα Φρακτοπούλου), το μπρίο της Κοστάντσα, γυναίκας άπληστης, που ονειρεύεται το εύκολο χρήμα ( Σοφία Καλεμκερίδου), την ηθική ακεραιότητα του Φουλτζέντσιο (Δημήτρη Σιακάρα), ο οποίος χαρίζει ιλαρές νότες στο κοινό με τις νουθεσίες του περί άσκοπων δαπανών σε περιττές αγορές.

Στη «φελινική» φιγούρα του υπηρέτη Τσέκο, ο καλός ηθοποιός Χρήστος Νταρακτσής δίνει μια ερμηνεία, που θα μπορούσες να τη χαρακτηρίσεις ως έναν φόρο τιμής στη σπουδαία Σαπφώ Νοταρά.

Ακόμη, συναντάμε τη Ροζίνα της Θεοφανώς Τζαλαβρά, όμορφη αλλά φτωχή, τον όμορφο αμφί Τονίνο, του Κωνσταντίνου Τσονόπουλου και την αξιαγάπητη υπηρέτρια Μπριτζίντα, της υπέροχης Μαίρης Ανδρέου, η οποία αντικατέστησε τάχιστα την απούσα Άννα Ευθυμίου.

Ένας προφανής ρόλος, ως μια χιουμοριστική μολιερική σεκάνς στο τρίτο μέρος , είναι αυτός του μίζερου Μπερναρντίνο, που ερμηνεύεται από τον έμπειρο Κώστα Σαντά.

Κανείς από το σύνολο των ερμηνευτών δεν υστερεί σε απόδοση και τα εύσημα αποδίδονται σε όλους τους συντελεστές γενναιόδωρα, με τα δυνατά χειροκροτήματα των θεατών.

Ο σκηνοθέτης Γιάννης Σκουρλέτης κατάφερε να περιορίσει την τριλογία σε ένα έργο διαχειρίσιμου μήκους, διατηρώντας τη γλώσσα, τη σατιρική κωμωδία, τα θέματα, τη δραματική ροή και την αφήγηση του Γκολντόνι. Η συγκέντρωση των τριών θεατρικών έργων σε μια παράσταση επέτρεψε να παρασταθεί ο επεξηγητικός διάλογος που τα συνέδεε ή που ενίσχυε θέματα, στάσεις ή σχέσεις, όπως είχαν εισαχθεί προηγουμένως. Ωστόσο, παραδόξως, υπάρχουν λίγα πράγματα που χρειάστηκε να αφαιρεθούν – ή να προστεθούν, για το θέμα αυτό – για να μεταφερθεί το έργο σε μια νέα εποχή, περίπου τρεις αιώνες αργότερα.

Επίλογος

Ο Βενετός θεατρικός συγγραφέας Γκολντόνι έγραψε δεκάδες κωμωδίες, τραγωδίες και λιμπρέτα όπερας στη μακρά και διακεκριμένη καριέρα του. Το πιο συχνά αναβιωμένο έργο του, τουλάχιστον στα αγγλικά, είναι πιθανότατα «Ο υπηρέτης των δύο αφεντάδων» (1743), ένα κλασικό έργο που χρησιμοποιεί χαρακτήρες και συμβάσεις της commedia dell’arte.

Όμως ο Γκολντόνι σεβόταν τον Μολιέρο και βρήκε τους τύπους και τη μορφή της κωμωδίας περιοριστικά. Οι μεταγενέστερες κωμωδίες του ώθησαν το ιταλικό θέατρο σε μια πιο ανθρώπινη και στοχαστική κατεύθυνση, με χαρακτήρες βγαλμένους από την κανονική ζωή και σενάρια που απέφευγαν τον αυτοσχεδιασμό και τις γενικές κωμικές φιγούρες.

Έτσι, στην αριστουργηματική «Τριλογία του παραθερισμού», ο Κάρλο Γκολντόνι σατιρίζει, με πικρό χιούμορ και περιπαικτική διάθεση, τα πάθη της ανθρώπινης φύσης, τη σπατάλη, την επιδειξιμανία, την υπερβολή, την αλαζονεία και τον εγωκεντρισμό. Καυτηριάζει, παράλληλα, την επιπόλαιη τάση των ανθρώπων να δανείζονται και να ξοδεύουν δίχως μέτρο, κατάσταση που τους οδηγεί μοιραία στην ηθική κρίση και στην οικονομική καταστροφή.

Εν πολλοίς, ο Γκολντόνι καταφέρνει να συνδυάσει το κοινωνικό υπόβαθρο (την οικογενειακή σφαίρα με τις συζυγικές διαμάχες και τα ξεσπάσματα των ερωτευμένων) με τις ηθικές προεκτάσεις της αστικής κρίσης.

Συντελεστές

Μετάφραση: Γιώργος Δεπάστας

Σκηνοθεσία: Γιάννης Σκουρλέτης

Σκηνικά – Κοστούμια – Φωτισμοί: Κωνσταντίνος Σκουρλέτης

Μουσική: Πάνος Ηλιόπουλος

Δραματουργική Επεξεργασία: Ασημένια Ευθυμίου

Βοηθός σκηνοθέτη: Χριστόφορος Μαριάδης

Βοηθός σκηνογράφου – ενδυματολόγου: Παρασκευή Μποκοβού

Β’ βοηθoί σκηνοθέτη: Αλέξανδρος Ζαφειριάδης, Αθηνά Καμπούρη, Φωτεινή Τιμοθέου

Οργάνωση παραγωγής: Αθανασία Ανδρώνη

Παίζουν: Άννα Ευθυμίου– Μαίρη Ανδρέου (Μπρίτζιντα)

Σοφία Καλεμκερίδου (Κοστάντσα)

Δημήτρης Καρτόκης (Πάολο)

Γιώργος Καύκας (Φερντινάντο)

Δημήτρης Κολοβός (Φιλίππο)

Άννα Κυριακίδου (Σαμπίνα)

Φαμπρίτσιο Μούτσο (Τίτα)

Βασίλης Μπεσίρης (Γκουλιέλμο)

Χρίστος Νταρακτσής (Τσέκο)

Κλειώ Δανάη Οθωναίου (Τζακίντα)

Κώστας Σαντάς (Μπερναρντίνο)

Δημήτρης Σιακάρας (Φουλτζέντσιο)

Χρίστος Στυλιανού (Λεονάρντο)

Θεοφανώ Τζαλαβρά (Ροζίνα)

Κωνσταντίνος Τσονόπουλος (Τονίνο)

Εύα Φρακτοπούλου (Βιττόρια)

Φιγκυράν-Μουσικός: Γιώργος Κωνσταντινίδης (Πασκουάλε)

* Η παράσταση είναι κατάλληλη για θεατές άνω των 16 ετών

ΠΑΥΛΟΣ ΛΕΜΟΝΤΖΗΣ

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading

Πολιτισμός

COSMOPOLIS Festival: Ανοιχτή Πρόσκληση προς Καλλιτέχνες & Φορείς

cosmopolis-festival:-Ανοιχτή-Πρόσκληση-προς-Καλλιτέχνες-&-Φορείς

Το Cosmopolis Festival, ολοκλήρωσε τον απολογισμό για το 2022, με αυξημένη κινητικότητα και ανταπόκριση κοινού, με 30.000 και πλέον θεατές στο σύνολο να έχουν επισκεφτεί τις 91 δράσεις, που πραγματοποιήθηκαν στη διάρκεια Ιούλιου-Δεκεμβρίου 2022.

Με 453 προσκεκλημένους καλλιτέχνες από 27 διαφορετικές χώρες, κατάφερε να αναδείξει τον κοσμοπολίτικο χαρακτήρα της πόλης αλλά και του ίδιου του φεστιβάλ, το οποίο για το 2023 μας υπόσχεται ένα ανανεωμένο πρόγραμμα με στόχο την εξωστρέφεια και τη συμμετοχικότητα.

Στο πλαίσιο προετοιμασίας του καλλιτεχνικού προγράμματος του 2023, το Cosmopolis festival προσκαλεί όλους τους ενδιαφερόμενους (καλλιτέχνες & φορείς πολιτισμού) να υποβάλλουν τις προτάσεις τους από σήμερα. Τις φόρμες συμμετοχής μπορείτε να τις βρείτε πατώντας EΔΩ

Καλή επιτυχία!

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading
Advertisement

Προτεινόμενα

  • Νέα Θάσου2 έτη ago

    Προκήρυξη Διεθνούς Διαγωνισμού Ποίησης εις Μνήμη του Πρωτοπρεσβύτερου Ποιητή Γεωργίου Ι. Διαμαντόπουλου. Με θέμα ꓽ «Υπάρχουν Άνθρωποι»

  • Νέα Θάσου2 έτη ago

    Θάσος: Αναστέλλεται η λειτουργία σχολικών τμημάτων και του «Θεαγένη»

  • Νέα Θάσου2 έτη ago

    Ο Δήμαρχος Θάσου για το πρόγραμμα ενίσχυσης επιχειρήσεων της ΑΜΘ με την διαδικασία της μη επιστρεπτέας προκαταβολής

  • Καβάλα2 έτη ago

    Καμπανάκι για την μείωση των δρομολογίων στη γραμμή Πρίνος-Καβάλα

  • Νέα Θάσου2 έτη ago

    Χορωδίες δήμου θάσου 2020

  • Νέα Θάσου2 έτη ago

    Ο Δήμος Θάσου κοντά στον πολίτη, δίνει χρήσιμες συμβουλές για την εξοικονόμηση ενέργειας

  • Νέα Θάσου2 έτη ago

    Ξεκινούν οι εγγραφές στην Παιδική Θεατρική Σκηνή του Δήμου Θάσου

  • Ελλάδα2 έτη ago

    Σε κακούργημα μετατρέπεται το αδίκημα βασανισμού των ζώων

thasos.news

Copyright © 2022 Thasos News | Όροι και Ασφάλεια | Created by yobibyte

Σεβόμαστε την ιδιωτικότητά σας

Ο ιστότοπός μας χρησιμοποιεί cookies. Ορισμένα από αυτά είναι απαραίτητα για τη λειτουργία της ιστοσελίδας μας και άλλα μας βοηθούν να παρέχουμε το μέγιστο των υπηρεσιών μας. Επιλέξτε εσείς ποια cookies αποδέχεστε, τα οποία μπορείτε να αλλάξετε οποιαδήποτε στιγμή.
Αποδοχή
Αλλαγή ρυθμίσεων
Cookie Box Settings Απόρρητο
Cookie Box Settings Απόρρητο

Σεβόμαστε την ιδιωτικότητά σας

Επιλέξτε εσείς ποια cookies αποδέχεστε. Ωστόσο, ορισμένα από αυτά είναι αναγκαία για την σωστή λειτουργία της ιστοσελίδας και μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα ορισμένες λειτουργίες να μην είναι πλέον διαθέσιμες. Για πληροφορίες σχετικά με τη διαγραφή των cookies, συμβουλευτείτε τη λειτουργία βοήθειας του προγράμματος περιήγησης. Μάθετε περισσότερα σχετικά με τα cookies που χρησιμοποιούμε κάνοντας κλικ εδώ

Εδώ μπορείτε να ενεργοποιήσετε ή να απενεργοποιήσετε διαφορετικούς τύπους cookies:

  • Block all
  • Essential
  • Functionality
  • Analytics
  • Advertising

Η ιστοσελίδα θα:

  • Αποθηκεύει την ρύθμιση προτιμήσεων των cookies
  • Επιτρέπει τα cookies περιοδικής λειτουργείας
  • Πιστοποιεί ότι είστε συνδεμένος στον λογαριασμό σας
  • Αποθηκεύει την επιλεγμένη γλώσσα
  • Συγκεντρώνει πληροφορίες τι έχετε εισάγει στις φόρμες επικοινωνίας

Η ιστοσελίδα δεν θα:

  • Αποθηκεύσει τα στοιχεία της σύνδεσης σας
  • Αποθηκεύσει τις ρυθμίσεις των μέσων κοινωνικής δικτύωσης
  • Αποθηκεύσει την επιλεγμένη περιοχή και χώρα σας
  • Εντοπίσει τις σελίδες επισκέψεων και την αλληλεπίδραση σας με αυτές
  • Εντοπίσει την τοποθεσία και την περιοχή σας με βάση την διεύθυνση IP
  • Εντοπίσει τον χρόνο που δαπανάται σε κάθε σελίδα
  • Προσαρμόσει τις πληροφορίες και τη διαφήμιση στα ενδιαφέροντά σας με βάση π.χ. το περιεχόμενο που έχετε επισκεφτεί προηγουμένως
  • Συγκεντρώσει στοιχεία προσωπικής ταυτοποίησης, όπως όνομα και τοποθεσία.

Η ιστοσελίδα θα:

  • Αποθηκεύει την ρύθμιση προτιμήσεων των cookies
  • Επιτρέπει τα cookies περιοδικής λειτουργείας
  • Πιστοποιεί ότι είστε συνδεμένος στον λογαριασμό σας
  • Αποθηκεύει την επιλεγμένη γλώσσα
  • Συγκεντρώνει πληροφορίες τι έχετε εισάγει στις φόρμες επικοινωνίας
  • Αποθηκεύσει τις ρυθμίσεις των μέσων κοινωνικής δικτύωσης
  • Αποθηκεύσει την επιλεγμένη περιοχή και χώρα σας.

Η ιστοσελίδα δεν θα:

  • Εντοπίσει τις σελίδες επισκέψεων και την αλληλεπίδραση σας με αυτές
  • Εντοπίσει την τοποθεσία και την περιοχή σας με βάση την διεύθυνση IP
  • Εντοπίσει τον χρόνο που δαπανάται σε κάθε σελίδα
  • Προσαρμόσει τις πληροφορίες και τη διαφήμιση στα ενδιαφέροντά σας με βάση π.χ. το περιεχόμενο που έχετε επισκεφτεί προηγουμένως
  • Συγκεντρώσει στοιχεία προσωπικής ταυτοποίησης, όπως όνομα και τοποθεσία.

Η ιστοσελίδα θα:

  • Αποθηκεύει την ρύθμιση προτιμήσεων των cookies
  • Επιτρέπει τα cookies περιοδικής λειτουργείας
  • Πιστοποιεί ότι είστε συνδεμένος στον λογαριασμό σας
  • Αποθηκεύει την επιλεγμένη γλώσσα
  • Συγκεντρώνει πληροφορίες τι έχετε εισάγει στις φόρμες επικοινωνίας
  • Αποθηκεύσει τις ρυθμίσεις των μέσων κοινωνικής δικτύωσης
  • Αποθηκεύσει την επιλεγμένη περιοχή και χώρα σας
  • Εντοπίσει τις σελίδες επισκέψεων και την αλληλεπίδραση σας με αυτές
  • Εντοπίσει την τοποθεσία και την περιοχή σας με βάση την διεύθυνση IP
  • Εντοπίσει τον χρόνο που δαπανάται σε κάθε σελίδα

Η ιστοσελίδα δεν θα:

  • Προσαρμόσει τις πληροφορίες και τη διαφήμιση στα ενδιαφέροντά σας με βάση π.χ. το περιεχόμενο που έχετε επισκεφτεί προηγουμένως
  • Συγκεντρώσει στοιχεία προσωπικής ταυτοποίησης, όπως όνομα και τοποθεσία.

Η ιστοσελίδα θα:

  • Αποθηκεύσει τις ρυθμίσεις των μέσων κοινωνικής δικτύωσης
  • Αποθηκεύσει την επιλεγμένη περιοχή και χώρα σας
  • Εντοπίσει τις σελίδες επισκέψεων και την αλληλεπίδραση σας με αυτές
  • Εντοπίσει την τοποθεσία και την περιοχή σας με βάση την διεύθυνση IP
  • Εντοπίσει τον χρόνο που δαπανάται σε κάθε σελίδα
  • Προσαρμόσει τις πληροφορίες και τη διαφήμιση στα ενδιαφέροντά σας με βάση π.χ. το περιεχόμενο που έχετε επισκεφτεί προηγουμένως
  • Συγκεντρώσει στοιχεία προσωπικής ταυτοποίησης, όπως όνομα και τοποθεσία.

Η ιστοσελίδα δεν θα:

  • Αποθηκεύσει τα στοιχεία της σύνδεσης σας
Αποθήκευση και Έξοδος