Connect with us

Πολιτισμός

Μπαλέτο ΕΛΣ: Η «Xρυσή Εποχή» του ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΡΗΓΟΥ στο Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών

Μπαλέτο-ΕΛΣ:-Η-«xρυσή-Εποχή»-του-ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ-ΡΗΓΟΥ-στο-Θέατρο-της-Εταιρείας-Μακεδονικών-Σπουδών

ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΛΕΜΟΝΤΖΗ

Μετά τη μεγάλη παγκόσμια πρεμιέρα στο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου και την επιτυχημένη παρουσίαση στην Αθήνα την άνοιξη του 2025, η «Χρυσή εποχή» του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, με την υπογραφή του Κωνσταντίνου Ρήγου, παρουσιάζεται στη Θεσσαλονίκη, στο Θέατρο Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Δημήτρια 2025.

H «Χρυσή εποχή» μιλάει για το σήμερα και το αύριο του χορού, αλλά την ίδια στιγμή λειτουργεί σαν ένας αντικατοπτρισμός της 35ετούς πορείας του Κωνσταντίνου Ρήγου, όπου οι έννοιες της ειρωνείας και της νοσταλγίας μοιάζουν ταυτόσημες.

Από την ΚΣΟΤ, την άνοιξη του ελληνικού χορού κατά τη δεκαετία του ’90 και το χοροθέατρο ΟΚΤΑΝΑ, στο Θέατρο Τέχνης, το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το Εθνικό Θέατρο, το Φεστιβάλ Αθηνών και την Εθνική Λυρική Σκηνή, το εικονοκλαστικό καλλιτεχνικό αποτύπωμα του Κωνσταντίνου Ρήγου υπερβαίνει τα όρια του χορού και συνομιλεί με τις τέχνες που τον περιβάλλουν.

Η καλλιτεχνική του ταυτότητα παραμένει ανήσυχη, ανατρεπτική, προβοκατόρικη, αιχμηρή, αλλά και γεμάτη συναισθήματα.

 Στην ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα του θεάτρου της Ε.Μ.Σ. η παράσταση ξεκίνησε με την εμβληματική ρήση του Δαφωτιστή Βολταίρου: «Διαφωνώ με αυτά που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες» γραμμένη στην αγγλική στο τεράστιο video wall, συνοδευόμενη από την «Τραβιάτα» του Βέρντι, ενώ ο πρώτος χορευτής δίνει το στίγμα της πολύχρονης δουλειάς του Κωνσταντίνου Ρήγου. Σαφώς, πρόκειται για κατάθεση προσωπική προς το κοινό, ότι εγώ είμαι ρηξικέλευθος χορογράφος, ναι, τολμηρός, ίσως αιρετικός, αλλά με περγαμηνές και διεθνή αποδοχή. Ωστόσο, θα τον χαρακτηρίσω αβίαστα ανοικτό ουμανιστή, καθώς όλοι χειροκροτήσαμε με δύναμη το δικό του «Σύμβολο της Πίστεως», έναν ύμνο στη συμπερίληψη και μια μεγάλη αγκαλιά στα πλάσματα της οικουμένης, ανεξαρτήτως χρώματος, ιδεολογίας, δόγματος, εργασίας, λόγου ύπαρξη τους.

Ο Κωνσταντίνος Ρήγος κάνοντας μια αναδρομή στις παραστάσεις που δημιούργησε από το 1990 έως σήμερα, σημειώνει: «Χρυσή εποχή, ένα νέο κύμα θα σαρώσει τα πάντα, εικόνες από το παρελθόν ή από το μέλλον, σκέψεις για τον έρωτα, την πίστη, την απουσία, την εγκατάλειψη. Ο άνθρωπος αλλά και ο τόπος. Είμαστε ντυμένοι ή γυμνοί όπως ο αυτοκράτορας; Είμαστε ελεύθεροι ή πολιορκημένοι; Είμαστε μαριονέτες του θεού ή ταξιδιώτες στον χειμώνα, κουβαλώντας πάντα μέσα μας τις νύχτες του καλοκαιριού;

Σε ένα ρινγκ παλεύουμε με τον εαυτό ή με τη σκιά μας, μέσα σε λίμνες σκοτεινές αλλά και γαλάζιες. Ζούμε στη χώρα του ποτέ, σε ουτοπικές Αρκαδίες, σε μαγεμένους Κιθαιρώνες, σεουτοπίες ή σε αόρατες πόλεις; Γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή μας αλλά και την ανθρωπότητα, ένα mixtape από μουσικές και τραγούδια σε γραμμόφωνα, μπομπίνες, πικάπ, γουόκμαν, boombox αλλά και μια μικρή ορχήστρα που συνοδεύει, όπως στον Τιτανικό, την ανθρωπότητα που χάνεται. Μια μουσική Βαβέλ. Ψάχνουμε την ειρήνη ή ένα κομμάτι της “Αμερικής”;

Τι είναι αυτός ο λευκός θόρυβος γύρω μας; Ίσως ένας άνεμος που σαρώνει αυτά τα 35 χρόνια δημιουργίας, υπερβαίνοντας τα όρια της σκέψης, της κίνησης, της ερμηνείας, τα όρια του σώματος. Άλλωστε το σώμα θυμάται! Κάποτε είχα συναντήσει έναν λυπημένο βατραχάνθρωπο και μου μίλησε για την τρελή ευτυχία, που μοιάζει με την ωραία κοιμωμένη μέσα μας, έτοιμη να εκραγεί μετά από μια αιφνίδια αποσυμπίεση σε ένα ξενοδοχείο που περνάν οι εποχές. Και τελικά πάμε στο πρώτο ερώτημα: Μήπως είστε της εκδρομής; Happy End».

 Σε μια σκηνή λουσμένη στα πολύχρωμα φώτα, οριοθετημένη από το χρυσό background, στεφανωμένη από τα έξοχα ευρήματα του Ρήγου – δάνεια από προηγούμενες δουλειές του- όπως η υπέροχη χορεύτρια με τα κόκκινα, ως φλόγα ελευθερίας που κανείς δεν κατάφερε να σβήσει, ακόμα κι όταν ανέβηκε στη δάδα του αγάλματος Ελευθερίας της Ν.Υ. , όπως η καθηλωτική σεκάνς της επίσκεψης του Πάτροκλου στον Αχιλλέα, ερμηνευμένη συγκλονιστικά από δυο εξαίρετους χορευτές σε μια υπέροχη και συγκινητική διασκευή του τραγουδιού «Απόψε φίλα με» του Καζαντζίδη, εκείνη της ιστορίας αγάπης που χόρεψε υπό τους ήχους κοντραμπάσου ένα καταπληκτικό ζευγάρι χορευτών, όπως οι συλλογικοί χοροί με τις μουσικές επιλογές του Θοδωρή Ρέγκλη, από το «Ξενοδοχείο Καλιφόρνια» των “Eagles”, το «the sound of silence» των Σάιμον και Γκαρφάγκελ ή τα tecno κομμάτια.

 Με τη «Χρυσή εποχή» ο Κωνσταντίνος Ρήγος εισάγει το λεξιλόγιο του χοροθεάτρου στο Μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, δημιουργώντας ένα νέο έργο για το μέλλον της τέχνης του χορού, μέσα σε ένα απρόβλεπτο blend των στιγμών που σημάδεψαν την 35ετή πορεία του, σε μια συνομιλία με νέα υλικά και σημερινές επιρροές. Στιγμές που αποτελούνται από παλιά υλικά, αλλά με σημερινή ματιά, στιγμές που μιλούν σήμερα για αυτά που πέρασαν, κάνοντας μια προβολή στο αύριο.

Στη σκηνή του θεάτρου της Ε.Μ.Σ. η παράσταση του Κωνσταντίνου Ρήγου, παρά τη χρυσή βροχή που πλαισιώνει προστατευτικά όλο το βάθος και τα πλαϊνά της σκηνής, κρύβει αρκετά σκοτεινά μυστικά και μια εξομολόγηση ζωής, θα έλεγε κάποιος, μια και ο Ρήγος έχει βάλει έναν διαθλαστικό φακό και παρατηρεί σκόρπιες φάσεις από τη ζωή του ίσως, κάνοντας τη «Χρυσή εποχή» το μανιφέστο ενός παιδιού των κλάμπς.

Μέσα σε αυτήν τη λάμψη της δικής του, πολύ προσωπικής γλώσσας που δύσκολα κατηγοριοποιείται, είναι προβοκατόρικη, αιχμηρή και βαθιά συναισθηματική, και μέσα από μια δημιουργικότητα που ρέει ασταμάτητα κάθε θεατής ξεχνάει το καθιερωμένο πλαίσιο μιας παράστασης και βυθίζεται στο δικό του ταξίδι, εκεί όπου κάθε νόημα και αφήγηση έχουν διαφορετική σημασία και αξία, μνήμη και ενσάρκωση.

Στη «Χρυσή εποχή», βλέπουμε έναν νεαρό στο δωμάτιό του να βγάζει τον δίσκο από τη θήκη του και να τον τοποθετεί στο πλατό του πικαπ. Δεν φαίνεται καθαρά, αλλά ο δίσκος έχει κολλημένη στην ετικέτα την ταινία του ετικετογράφου DYMO (όλοι το θυμόμαστε), με τα ανάγλυφα γράμματα που γράφουν το όνομα του κατόχου του ιστορικού βινυλίου: Κωνσταντίνος Ρήγος.

Με τις μουσικές επιλογές του Κωνσταντίνου Ρήγου και με συνεργάτη τον Θοδωρή Ρέγκλη στην πρωτότυπη μουσική δημιουργία, η «Χρυσή εποχή» έχει τον ήχο ενός ξέφρενου χορευτικού πάρτι, στη διάρκεια του οποίου «παίζουν» από πειραγμένες μελαγχολικές συνθέσεις του Βέρντι και του Μπιζέ έως ελληνικά τραγούδια των Χιώτη, Λοΐζου και Μαμαγκάκη, αλλά και ροκ και τζαζ επιτυχίες των δεκαετιών του ’60 και του ’70.

Από την άρια «Addio del passato» και τον στίχο από το Hotel California «Some dance to remember, some dance to forget» έως τα κείμενα και τα τραγούδια, η «Χρυσή εποχή» μας θυμίζει ότι, καθώς δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτό που είμαστε, οφείλουμε να συνεχίζουμε να χορεύουμε για να υπάρχουμε.

Στη δραματουργία συνεργάζεται η Έρι Κύργια, το εικαστικό έργο υπογράφει ο Πέτρος Τουλούδης, τα κοστούμια η Daglara, τους φωτισμούς ο Χρήστος Τζιόγκας και τα βίντεο ο Βασίλης Κεχαγιάς.

Με τους Χορευτές του Μπαλέτου της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.

Ένα ιλιγγιώδες πάρτι σε μια αίθουσα θεάτρου, ένα μαχητικό μανιφέστο για το άγνωστο αύριο, τα μεγάλα «πιστεύω» και οι διαχρονικές καλλιτεχνικές εμμονές του Κωνσταντίνου Ρήγου μέσα σε μια παράσταση με club ατμόσφαιρα που απογειώνει το κοινό.

Με ηλεκτρονική χορευτική μουσική, εκτυφλωτικούς φωτισμούς και με 13 εξαιρετικούς χορευτές που, άλλοτε σαν μια αλλόκοτη μάζα που επιβιώνει στον ξέφρενο ρυθμό, άλλοτε σαν καλοκουρδισμένοι στρατιώτες μιας αυστηρής χορογραφίας και άλλοτε με απρόσμενα ντουέτα, ανάμεσα στον ρομαντισμό και την απόγνωση, η «Χρυσή Εποχή» συνοψίζει τα 35 χρόνια του Ρήγου από την άνοιξη του χοροθεάτρου έως τη νεοκλασική αυστηρότητα του Μπαλέτου της ΕΛΣ.

Κατάλληλο για θεατές άνω των 16 ετών.

 Υπάρχουν έντονες εναλλαγές φωτισμού που μπορεί να ενοχλήσουν άτομα με προβλήματα όρασης.
Συμπαραγωγή με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου

Μέγας Δωρητής ΕΛΣ & Δωρητής παράστασης: Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ)

Εθνική Λυρική Σκηνή σε συμπαραγωγή με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου

Μπαλέτο ΕΛΣ

Η χρυσή εποχή
Κωνσταντίνος Ρήγος
Συμπαραγωγή με το Φεστιβάλ Χορού Βελιγραδίου

Χορογραφία, σκηνικά: Κωνσταντίνος Ρήγος

Μουσική: Θοδωρής Ρέγκλης

Δραματουργία: Έρι Κύργια

Εικαστικό έργο: Πέτρος Τουλούδης

Κοστούμια: Daglara

Φωτισμοί: Χρήστος Τζιόγκας

Βίντεο: Βασίλης Κεχαγιάς

Χορεύουν:
Βαγγέλης Μπίκος, Μάνες Αλμπέρντι, Γιάννης Γκάντσιος, Σταύρος Ικμπάλ, Έλενα Κέκκου, Γιάννης Μητράκης, Πέτρος Νικολίδης, Μαρίτα Νικολίτσα, Ντανιέλε Πεκοράρι, Στέφανο Πιετραγκάλλα, Αριάδνη Φιλιππάκη, ΓιώργοςΧατζόπουλος, Δέσποινα Χρυσοστόμου

*Στην παράσταση εμφανίζονται γυμνά σώματα.

ΠΑΥΛΟΣ ΛΕΜΟΝΤΖΗΣ

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading
Advertisement
Click to comment

You must be logged in to post a comment Login

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Πολιτισμός

ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας: «IRЯINA» της Γιώτας Αργυροπούλου σε πανελλήνια πρώτή!

ΔΗΠΕΘΕ.-Καβάλας:-«irЯina»-της-Γιώτας-Αργυροπούλου-σε-πανελλήνια-πρώτή!

«…Το όνομα μου είναι Ιρίνα Σεργκέγιεβνα. Tο DNA μου περιέχει 10% νοσταλγία, 30% ανολοκλήρωτο μέλλον, 20% δίψα για χορό και 40% επιθυμία για κάτι που φλέγεται αλλά δεν έχει όνομα ακόμη…»

Κριτική από τον Παύλο Λεμοντζή

Το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας σε συνεργασία με το Θέατρο Τέχνης και τη blindspot theatre group παρουσιάζουν σε πανελλήνια πρεμιέρα την «IRЯINA», ένα έργο εμπνευσμένο από τις «Τρείς αδερφές» του Τσέχωφ. Η παράσταση κάνει πρεμιέρα στην Καβάλα, για 8 παραστάσεις και στη συνέχεια θα συνεχίσει την πορεία της στο ιστορικό Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν.

Ο τρεις αδελφές Πραζόρωφ: η Όλγα 28 χρόνων, η Μάσσα 23 και η μικρότερη Ίρινα γεννημένες στη Μόσχα, ζουν μαζί με τον αδελφό τους σε μια επαρχιακή πολύ στην οποία έφτασαν λόγω της μετάθεσης του στρατιωτικού πατέρα τους ο οποίος έχει πεθάνει πριν από έναν χρόνο.

Η μικρότερη αδελφή, η Ιρίνα, είκοσι χρόνων, δεν έχει ούτε δουλειά ούτε άντρα τον οποίο όμως ονειρεύεται ότι θα βρει στη Μόσχα. Όταν καταλαβαίνει ότι τελικά δεν θα πάνε στη Μόσχα αποφασίζει να παντρευτεί κάποιον που δεν αγαπά (συμβατικός γάμος απελπισίας) ο οποίος σκοτώνεται σε μονομαχία. Τελικά αποφασίζει να εργαστεί. Όλα αυτά στο έργο του Τσέχωφ.

Όπως ξέρουμε, υπάρχουν πολλοί ρόλοι στο πρωτότυπο έργο, πολλές ιστορίες, εκείνο όμως που κυριαρχεί είναι η πλήξη, η στασιμότητα, η αποπνικτική ατμόσφαιρα της επαρχίας, η απογοήτευση. Οι ελπίδες αποδεικνύονται φρούδες, τα όνειρα βγαίνουν πλάνες, όπως και το όνειρο της αντιμετώπισης όλων αυτών με την επιστροφή στη γενέθλια πόλη, εκεί όπου υπάρχει ζωή, κοσμική κίνηση, πολιτισμός, διασκέδαση, πιθανότητες για μια καλύτερη τύχη.

Το βασικό θέμα του έργου, όμως, είναι το να περιμένεις κάτι που δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί (πρόδρομος τού ¨Περιμένοντας τον Godot¨). Ίσως και να φταίμε εμείς, γιατί μας λείπει η τόλμη που θα μας επέτρεπε να σχίσουμε τη θολή γραμμή των οριζόντων κι όχι να δικαιώνουμε τον Καβάφη που’ γραφε «τώρα όμως που τη ζωή σου χάλασες στην κόχη εκείνη τη μικρή, σε όλη τη γη τη χάλασες».

Ο Αντόν Παύλοβιτς Τσέχωφ γράφει το 1901 ένα από τα μεγαλύτερα έργα του 20ού αιώνα με έντονους υπαρξιακούς και κοινωνικούς προβληματισμούς, στο οποίο οι ήρωες στρέφουν το βλέμμα στο παρελθόν εξιδανικεύοντάς το, παραμελώντας το παρόν.

Η Γιώτα Αργυροπούλου εμπνέεται από τους χαρακτήρες του Τσέχωφ που φαινομενικά αδρανούν, αλλά μέσα τους κοχλάζουν, πονούν, υποφέρουν. Μοιάζουν να πασχίζουν να ανέβουν κυλιόμενες σκάλες, όταν αυτές κατεβαίνουν. Η ζωή τους είναι σαν δηλητήριο που κατατρώει τα σωθικά τους. Ο καθένας ζει το δράμα του μέσα σε μια ιοβόλα στατικότητα που καταδεικνύει τη βαλτώδη καθημερινότητά τους, που θυμίζει κινούμενη άμμο, η οποία πρόκειται να καταπιεί έως και τον πιο αθώο, τον πιο άφθαρτο όπως η Ιρίνα στις Τρεις Αδελφές ή η Νίνα στον Γλάρο.

 Η Γιώτα Αργυροπούλου γράφει και σκηνοθετεί ένα καινούργιο έργο. Ένα δικό της αντιμιλιταριστικό κείμενο και το μοιράζει σε τρία στόματα. Που είναι η Ιρίνα, η κόρη που ζει σε ένα τέλμα. Και επαναστατεί και ονειρεύεται και φλυαρεί ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Αναφέρει ως πρότυπα όλες τις γυναίκες που είναι σημεία αναφοράς στην ανθρωπότητα για την τόλμη τους, για την ιδιαιτερότητά τους για την τραγική κατάληξή τους. Γυναίκες ακτιβίστριες, γυναίκες συγγραφείς -επαναστάτριες, γυναίκες σύμβολα ελευθερίας και αγώνα. Από τη Βιρτζίνια Γουλφ στη Μελίνα Μερκούρη.

Στην παράσταση που κάνει πρεμιέρα στην Καβάλα, τρεις γυναίκες, τρεις εκδοχές της Ιρίνα Σεργκιέγεβνα συναντιούνται σε μια μέρα δύο επετείων: αυτή των γενεθλίων τους και κείνη του θανάτου του πατέρα.

 Το κοινό μεγάλο όνειρο, όπως είναι γνωστό, είναι να φτάσουν στη Μόσχα. Στη «Μόσχα» που δεν είναι απλά ένας τόπος, αλλά ένα σύμβολο και μία πράξη αυτοπραγμάτωσης, ένα μέλλον, μια φαντασίωση, μια χειρονομία προς το άγνωστο αύριο.

Το «IRЯINA» είναι μια νέα εκδοχή, ένα θεατρικό έργο που συνομιλεί δημιουργικά με το πρωτότυπο του Τσέχωφ. Ως νεότερη και πιο οραματίστρια από τις Τρεις Αδελφές, η Ιρίνα ενσαρκώνει διαχρονικά τη μορφή της Νέας Γυναίκας, εκείνης που διεκδικεί να ξεφύγει από τις συμβάσεις, να αμφισβητήσει τα όρια, να ονειρευτεί μια άλλη ζωή.

Με παράλληλη έμπνευση από τις προσωπικές και συλλογικές μνήμες της καλλιτεχνικής ομάδας και μέσα από μία πολύμηνη δημιουργική έρευνα, τα πρόσωπα της IRЯINA φτάνουν να συνομιλούν με το σήμερα και με τη σύγχρονη ιστορία μας.

Μέσα από αυτές τις μνήμες, οι τρεις ηθοποιοί δημιουργούν διαφορετικές εκδοχές της Ιρίνα, που συγκλίνουν σε ένα κοινό ερώτημα: ποια είναι η «Μόσχα» των γυναικών σήμερα; Τι διεκδικούν, τι θυμούνται, τι ονειρεύονται και τι είναι διατεθειμένες να χάσουν ή να θυσιάσουν; Το πιο σημαντικό για τους σημερινούς θεατές, η αποδόμηση του πατέρα. Μια έξυπνη παρομοίωση αυτού, με όλους τους μιλιταριστές φασίστες που ταλανίζουν την οικουμένη με πολέμους και σπέρνουν τον θάνατο σε αθώα θύματα.

Και ενώ ξέρουμε ότι οι νέες γενιές κατάφεραν να αλλάξουν τον κόσμο, να τον κάνουν περισσότερο εύχρηστο, πιο ευέλικτο, πιο προσβάσιμο, ξέχασαν το βασικό: τα δικαιώματα, ιδίως της γυναίκας, αυτά που ενστερνίζεται η «τρισδιάστατη» Ιρίνα.

Στον μεταμορφωμένο χώρο της σκηνής σε ένα ψυγείο ανθοπωλείου με λουλούδια αμάραντα, τα σώματα των τριών γυναικών ξεκινούν σαν ριζωμένα επιτύμβια ανάγλυφα, για να αρχίσουν σταδιακά να κινούνται προς την εποχή μας, όπου εκτυλίσσονται όσα περιέχει το αρχικό κείμενο του Τσέχωφ, μεταλλαγμένα σε σημερινές μέγγενες: την απομόνωση, την αγανάκτηση, την ελπίδα στη γη της Επαγγελίας- Μόσχα.

 Γεμίζοντας τον χώρο με φυτά, με σπαράγματα διαλόγων και μνήμες, οι καλές ηθοποιοί τον μετατρέπουν σε χώρο ασφυκτικά γεμάτο από όνειρα- ουτοπίες, σε έναν «κλωβό» θεάτρου όπου αυτοφυλακίζονται.

Ο ακροβολισμός τους στο μετωπικό επίπεδο μιας σκηνής που λειτουργεί ως παγίδα, οι ακροβασίες τους και η προσπάθειά τους να διαγκωνισθούν, να σκαρφαλώσουν και να περάσουν μέσα από τον εσμό αντικειμένων που μόνοι τους συσσωρεύουν στο σπίτι, παράγει την αίσθηση αδιεξόδου που επιδιώκει η ματιά της δραματουργού και σκηνοθέτριας Γιώτας Αργυροπούλου, η οποία δημιουργεί έτσι ένα καινούργιο έργο, σαν μία νέα θεατρική προσέγγιση στο πρωτότυπο μυθιστόρημα. Θα έλεγα μια περφόρμανς , μια μη γραμμική αφήγηση από τρία στόματα και σώματα.

Με εργαλεία τη σωματικότητα, τη φλύαρη -είναι αλήθεια – αφήγηση, τη μπιτάτη μουσική και τον τρελό χορό, η παράσταση ξεδιπλώνει μια «πρόβα μνήμης»: το έργο του Τσέχωφ θρυμματίζεται και ξανασυναρμολογείται μέσα από τις προσωπικές και συλλογικές ιστορίες των γυναικών που βρίσκονται στη σκηνή, ως μία ηρωίδα, στην πραγματικότητα πολλές ανά τον κόσμο.

Η Ιρίνα δεν περιμένει πια. Παίρνει τον λόγο και αφηγείται η ίδια (τριπρόσωπη) την ιστορία της, με τον τρόπο που η ομάδα blindspot theatre group παντρεύει διαφορετικές τέχνες: θέατρο, εικαστικά, κινηματογράφο, μουσική και σύγχρονες τεχνολογίες, με σκοπό τη δημιουργία μίας νέας αισθητικής γλώσσας.

Παράδειγμα, το σκηνικό της ευφάνταστης Μιχαήλας Πλιαπλιά, μετατρέπεται από ψυγείο λουλουδιών σε πολύβουο τρένο διαφυγής, πετώντας δέσμες φωτός στη σκηνή και στην αίθουσα.

 Η δραματουργική ανάλυση της Γιώτας Αργυροπούλου, έχοντας συνεργάτες τον Μιχάλη Κωνσταντάτο και τις καλά εκπαιδευμένες ηθοποιούς, μελετά την αναπαριστώμενη στο έργο πραγματικότητα και θέτει ερωτήσεις, όπως: ποια η χρονική περίοδος; Ποιος ο χώρος ( η συνθήκη); Ποιος είναι ο δεσμός του έργου με την εποχή της δημιουργίας του, την εποχή που αναπαριστά και τη δική μας επικαιρότητα; Πώς συνδέονται αυτές οι ιστορικότητες; Οι θεατές δίνουν απαντήσεις, ανάλογα τις προσλαμβάνουσές τους.

 Η ανάλυση, λοιπόν, διευκρινίζει τις αμφισημίες του έργου, αποσαφηνίζει μια άποψη της πλοκής, εφόσον παρουσιάζεται νέο κείμενο στην παράσταση με αυτοσχεδιασμούς, ωστόσο, συμμερίζεται μια ιδιαίτερη αντίληψη, αλλά φροντίζει να συμπεριλάβει την προοπτική και την πρόσληψη του θεατή, και δημιουργεί γέφυρες ανάμεσα στη μυθοπλασία και στην πραγματικότητα της εποχής μας.

 Πολύ καλές οι τρεις ηθοποιοί Ωρόρα Μαριόν, Μαριάνθη Παντελοπούλου, Ναταλία Σουίφτ, που ερμηνεύουν με λόγο, κίνηση και σώμα την Ιρίνα.

Η σκηνογραφία της Μιχαήλας Πλιαπλιά ζωντανεύει το χθες και το σήμερα και η μουσική της Μαριλένας Ορφανού συνοδεύει τη δράση και οριοθετεί το ύψος και το βάθος των συναισθημάτων σκηνής και πλατείας, εφόσον η ενσυναίσθηση βρίσκει θέση στα διαζώματά της.

Η Γιώτα Αργυροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε Θεατρική Παράσταση στο Goldsmiths College (Πανεπιστήμιο του Λονδίνου) και Ιστορία της Τέχνης στο East London University.

Έχει εμφανιστεί σε θεατρικά έργα στην Αγγλία, την Ισπανία, την Ιταλία και την Ελλάδα, σε κλασικά κείμενα όπως η «Έντα Γκάμπλερ» του Ίψεν, ο «Άμλετ» του Σαίξπηρ (Οφηλία), η «Καταιγίδα» του Στρίντμπεργκ (Γκέρντα), σε σύγχρονα κείμενα όπως οι «Απόπειρες για τη ζωή της» του Μάρτιν Κριμπ και σε παραστάσεις όπως η «Μια Βελανιδιά» σε σενάριο και σκηνοθεσία του Τιμ Κράουτς.

 Έχει εμφανιστεί, μεταξύ άλλων, στις ταινίες μεγάλου μήκους «Πριν τα Μεσάνυχτα» του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, «Λούτον» του Μιχάλη Κωνσταντάτου και στην κινηματογραφική εγκατάσταση «Το Αεροδρόμιο» του Τζον Ακόμφρα.

Είναι συνιδρύτρια της «ομάδας θεάτρου blindspot», στην οποία συμμετέχει και συμβάλλει καλλιτεχνικά σε όλες τις παραστάσεις της. Έγραψε το πρώτο της θεατρικό έργο με τίτλο «Hotel», το οποίο έκανε πρεμιέρα το 2015. Έκτοτε, δε σταμάτησε να δημιουργεί.

ΤΑΥΤΌΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Σύλληψη – Δραματουργία – Σκηνοθεσία: Γιώτα Αργυροπούλου

Κείμενο: Γιώτα Αργυροπούλου σε συνεργασία με τις ηθοποιούς μέσω αυτοσχεδιασμών

Καλλιτεχνικός συνεργάτης: Μιχάλης Κωνσταντάτος

Συμβολή στη δραματουργία: Igor Dobrcic

Σκηνογραφία: Μιχαήλα Πλιαπλιά

Μουσική: Μαριλένα Ορφανού (Someone Who Isn’t Me)

Κοστούμια: Βασιλεία Ροζάνα

Συμβολή στην κίνηση: Ίρις Καραγιάν

Σχεδιασμός ήχου: Νίκος Σωτηρέλης

Σχεδιασμός Φωτισμών: Γιάννης Καραμπάτσος

Οργάνωση και εκτέλεση παραγωγής: Άρης Λάσκος, blindspot theatre group

Βοηθός σκηνοθέτη: Παρασκευή Λυπημένου

Βοηθός παραγωγής: Πάνος Θεοδωρακόπουλος

Β’ βοηθός σκηνοθέτη: Γεωργιάνα Αννοπούλου

Βοηθός σκηνογράφου: Υρώ Ζερβούδη

Φωτογραφίας: Αλέξανδρος Κόκκας

* Ευχαριστούμε τους: Αλέξανδρο Τηλιόπουλο και το opbo studio, Γιάννη Φώτου, Νεφέλη Μυρωδιά, Σωτηρία Σμυρναίου.

Ερμηνεία: Ωρόρα Μαριόν, Μαριάνθη Παντελοπούλου, Ναταλία Σουίφτ

Συμπαραγωγή ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, Θέατρο Τέχνης, blindspot theatre group.

Με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού.

Η έρευνα για την παράσταση υποστηρίχθηκε από το Onassis AiR – Πρόγραμμα Διεθνούς Καλλιτεχνικής Φιλοξενίας και Έρευνας του Ιδρύματος Ωνάση

ΠΑΥΛΟΣ ΛΕΜΟΝΤΖΗΣ

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading

Πολιτισμός

ΔΗΠΕΘΕ ΚΑΒΑΛΑΣ: Το πρόγραμμα της Α΄ Καλλιτεχνικής Περιόδου 2025–2026

ΔΗΠΕΘΕ-ΚΑΒΑΛΑΣ:-Το-πρόγραμμα-της-Α΄-Καλλιτεχνικής-Περιόδου-2025–2026

Πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 6 Οκτωβρίου, στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Καβάλας, η παρουσίαση του προγράμματος της Α’ Καλλιτεχνικής Περιόδου 2025–2026 του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας.

ΔΗΛΩΣΕΙΣ

Ο δήμαρχος Καβάλας, Θόδωρος Μουριάδης τόνισε ότι το ΔΗΠΕΘΕ αποτελεί σταθερό σημείο αναφοράς για τον πολιτισμό της πόλης, έναν θεσμό που υπηρετεί με συνέπεια την τέχνη του θεάτρου και λειτουργεί ως μοχλός πολιτιστικής ανάπτυξης. Συμπλήρωσε, δε, ότι η νέα καλλιτεχνική περίοδος, από τον Οκτώβριο έως τον Δεκέμβριο του 2025, περιλαμβάνει θεατρικές παραστάσεις, μουσικά και χορευτικά δρώμενα, καθώς και εκπαιδευτικές δράσεις για όλες τις ηλικίες, αναδεικνύοντας τη δημιουργική πολυμορφία και την εξωστρέφεια του οργανισμού.

Ο πρόεδρος του ΔΗΠΕΘΕ, Αρχέλαος Γρανάς αναφέρθηκε στην αγαστή συνεργασία με την καλλιτεχνική διεύθυνση και το διοικητικό προσωπικό, η οποία αποτυπώνεται τόσο στην ποιοτική αναβάθμιση των καλλιτεχνικών περιόδων όσο και στην επιτυχημένη πορεία του Φεστιβάλ Φιλίππων. Επεσήμανε τη διεύρυνση της απήχησης του θεσμού, την αυξημένη επισκεψιμότητα από πόλεις της βορείου Ελλάδας και τις ουσιαστικές σχέσεις με τους ερασιτεχνικούς θιάσους της περιοχής.

Η καλλιτεχνική διευθύντρια, Εύα Οικονόμου-Βαμβακά, παρουσίασε αναλυτικά το φετινό πρόγραμμα, δίνοντας έμφαση στις συνέργειες με κορυφαίους πολιτιστικούς φορείς, όπως η Εθνική Λυρική Σκηνή, το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν και τη blindspot theatre group. Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στην εναρκτήρια παράσταση της περιόδου, «IRЯINA», σε κείμενο και σκηνοθεσία της Γιώτας Αργυροπούλου, ένα έργο εμπνευσμένο από τις «Τρεις Αδερφές» του Τσέχωφ, που παρουσιάζεται σε πανελλήνια πρεμιέρα στο Θέατρο «Αντιγόνη Βαλάκου» από 9 έως 19 Οκτωβρίου.

Η σκηνοθέτης της παράστασης «IRЯINA» Γιώτα Αργυροπούλου, μαζί με τις τρεις ηθοποιούς — Ωρόρα Μαριόν, Μαριάνθη Παντελοπούλου και Ναταλία Σουίφτ— ανέπτυξαν την κεντρική ιδέα της παράστασης μέσα από μια διαδικασία συλλογικής δημιουργίας, αντλώντας έμπνευση από το έργο του Τσέχωφ και τις προσωπικές τους μνήμες.

Η Μιχαήλα Πλιαπλιά, δημιουργός του σκηνικού, υπογράμμισε τη σημασία της συνεργασίας με το ΔΗΠΕΘΕ και τους συντελεστές, αναφέροντας ότι το σκηνικό μπορεί να λειτουργήσει ως βασικό μέσο που μπορεί να συμβάλει στην δραματουργική κορύφωση.

Η πρεμιέρα της παράστασης στην Καβάλα σηματοδοτεί την έναρξη μιας πλούσιας και πολυσυλλεκτικής καλλιτεχνικής περιόδου, που επιβεβαιώνει τον δημιουργικό παλμό του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας και τη θέση του ως φορέα πολιτισμού, διαλόγου και καλλιτεχνικής δημιουργίας.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Οκτώβριος 2025

IRINA, μια σπουδή πάνω στις «Τρεις Αδερφές» του Τσέχωφ, σε κείμενο και σκηνοθεσία της Γιώτας Αργυροπούλου

Θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου

Πέμπτη 9, Παρασκευή 10, Σάββατο 11 Οκτωβρίου στις 21:00 & Κυριακή 12 Οκτωβρίου στις 19:00

Πέμπτη 16, Παρασκευή 17, Σάββατο 18 Οκτωβρίου στις 21:00 και Κυριακή 19 Οκτωβρίου στις 19:00

Τιμές εισιτηρίων: Γενική Είσοδος 14€, Μειωμένο 10€ (φοιτητικό, κάρτα ανεργίας, ΑΜΕΑ, Άνω των 65 ετών).

Συμπαραγωγή: ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, Blindspot theatre group

ΣΕΡΡΑ – Η Ψυχή Του Πόντου, με τη Χρύσα Παπά» σε κείμενο Γιάννη Καλπούζου και σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη

Παρασκευή 24 και Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2025 στις 21:00

Παραγωγή: Sifa Production

Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ και 12 ευρώ μειωμένο

Νοέμβριος 2025

Πετριχώρα, σε σκηνοθεσία Χάρη Θώμου

Παρασκευή 14 & Σάββατο 15 Νοεμβρίου στις 21:00 και Κυριακή 16 Νοεμβρίου στις 19:00

Βασισμένη στο θρυλικό δημοτικό τραγούδι «Το Γιοφύρι της Άρτας» και τις βαλκανικές εκδοχές του, μας βυθίζει σε μιαν άλλη πραγματικότητα και μας παρουσιάζει την ιστορία της Λυγερής, από την πρώτη επαφή της με τη μοίρα, έως την τελική προδοσία από τον Πρωτομάστορα και τους υπόλοιπους συντοπίτες της, και το τραγικό χτίσιμό της στα θεμέλια του γεφυριού.

Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ και 12 ευρώ μειωμένο

Παραγωγή: DOT Ensemble ΑΜΚΕ

Οπερέτα «Θέλω να δω τον Πάπα!»

του Θεόφραστου Σακελλαρίδη σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Ευκλείδη

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2025 στις 18:00 & στις 21:00

Ελεύθερη Είσοδος.

Παραγωγή Εναλλακτική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Δεκέμβριος 2025

Οι Κάλπηδες, του Στρατή Μυριβήλη σε σκηνοθεσία Κώστα Παπακωνσταντίνου

Τετάρτη 3, Πέμπτη 4 και Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2025 στις 21:00

Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ και 12 ευρώ μειωμένο

Παραγωγή: «Ξανθίας» ΑΜΚΕ

My Mind Like the Sky και Kill the Movement- Ίρις Καραγιάν

(ΧΟΡΟΣ)

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2025 στις 21:00

Βαρέα και Ανθυγιεινά (συναυλία)

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2025 στις 21:00

Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 10 ευρώ

ΕΚΤΟΣ ΥΛΗΣ reloaded

του Κώστα Λεϊμονή σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνας Νικολαΐδη.

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2025 στις 18:00 και στις 21:00

Στον κεντρικό ρόλο ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης

Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ και 12 ευρώ μειωμένο

Νοέμβριος – Δεκέμβριος 2025

Παιδική σκηνή

Ο Γύρος του Κόσμου σε 79 Μέρες

σε κείμενο και σκηνοθεσία Σοφίας Πάσχου

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου- Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2025

Καθημερινές πρωινές παραστάσεις για σχολεία.

Παραστάσεις για το κοινό: Κυριακή 23 Νοεμβρίου και Κυριακή 14 Δεκεμβρίου στις 12.00

Τιμές εισιτηρίων: Καθημερινές παραστάσεις για τα σχολεία 6 ευρώ

Γενική είσοδος στις ανοιχτές παραστάσεις 8 ευρώ

Συμπαραγωγή: ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας- ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης

Ιζαντόρα Ντακ

των Στέλλα Μιχαηλίδου / Κώστας Βόμβολου

Μιούζικαλ

Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2025

Πρωινές παραστάσεις για σχολεία.

Ελεύθερη Είσοδος.

Παραγωγή: Εναλλακτική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Εφηβική σκηνή

Οι Κάλπηδες

του Στρατή Μυριβήλη σε σκηνοθεσία Κώστα Παπακωνσταντίνου

Πέμπτη 4 και Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2025

Πρωινές παραστάσεις για Γυμνάσια- Λύκεια

Τιμές εισιτηρίων: Καθημερινές παραστάσεις για τα σχολεία 6 ευρώ

Ερασιτεχνική Σκηνή

Σάββατο 20 στις 21:00, Κυριακή 21 στις 19:00, Δευτέρα 22 & Τρίτη 23 Δεκεμβρίου στις 21:00

Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες

Οι ερασιτεχνικές ομάδες της πόλης, υπό τη γενική καθοδήγηση του Γιάννη Κουκιά, «καταλαμβάνουν» τη σκηνή του θεάτρου Αντιγόνη Βαλάκου για να μας διηγηθούν ιστορίες που θα μας μεταφέρουν στην πιο αγαπημένη εποχή του χρόνου.

Παράλληλες Δράσεις / Σεμινάρια

Νοέμβριος 2025 – Απρίλιος 2026

φηβικό Εργαστήριο

«What If Vol. 4»

Δύο τμήματα

Κάθε Δευτέρα

Α’ τμήμα 17:00-18:30

Β’ τμήμα 19:00-20:30

Διδάσκει η Ελευθερία Μελά

Εργαστήριο Αγωγής Προφορικού Λόγου και Ορθοφωνίας

«Ο Ποιητικός Εαυτός Επιστρέφει»

Κάθε Σάββατο 12:00-14:00

Διδάσκει η Δέσποινα Παπάζογλου

Διήμερο βιωματικό σεμινάριο επιμόρφωσης

σε ζητήματα καλλιτεχνικής εκπαίδευσης ατόμων με ή χωρίς αναπηρία

Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2025 ∙ 16.00 – 20.00

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2025 ∙ 16.00 – 20.00

Από την Εθνική Λυρική Σκηνή.

(H συμμετοχή στο συγκεκριμένο εργαστήριο θα είναι δωρεάν για το κοινό. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.)

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading

Πολιτισμός

Η «IRЯINA» της Γιώτας Αργυροπούλου κάνει πρεμιέρα στο «Αντιγόνη Βαλάκου»

Η-«irЯina»-της-Γιώτας-Αργυροπούλου-κάνει-πρεμιέρα-στο-«Αντιγόνη-Βαλάκου»

«…Το όνομα μου είναι Ιρίνα Σεργκέγιεβνα. Tο DNA μου περιέχει 10% νοσταλγία, 30% ανολοκλήρωτο μέλλον, 20% δίψα για χορό και 40% επιθυμία για κάτι που φλέγεται αλλά δεν έχει όνομα ακόμη…»

Το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας σε συνεργασία με το Θέατρο Τέχνης και τη blindspot theatre group παρουσιάζουν σε πανελλήνια πρεμιέρα από την Πέμπτη 9 έως και την Κυριακή 12 και από την Πέμπτη 16 έως και την Κυριακή 19 Οκτωβρίου, στο θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου την IRЯINA, ένα έργο εμπνευσμένο από τις «Τρείς αδερφές» του Τσέχωφ. Η παράσταση θα κάνει πρεμιέρα στην Καβάλα, για 8 παραστάσεις και στη συνέχεια θα συνεχίσει την πορεία της στο ιστορικό Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν.

Τρεις γυναίκες, τρεις εκδοχές της Ιρίνας συναντιούνται μια μέρα διπλή: τη μέρα των γενεθλίων τους που συμπίπτει με την επέτειο του θανάτου του πατέρα. Το κοινό μεγάλο όνειρο είναι να φτάσουν στη Μόσχα. Στη «Μόσχα» που δεν είναι απλά ένας τόπος, αλλά ένα σύμβολο και μία πράξη αυτοπραγμάτωσης – ένα μέλλον, μια φαντασίωση, μια χειρονομία προς το άγνωστο.

Το έργο IRЯINA είναι μια νέα εκδοχή, ένα θεατρικό έργο που συνομιλεί δημιουργικά με το πρωτότυπο έργο του Τσέχοφ. Ως νεότερη και πιο οραματίστρια από τις Τρεις Αδελφές, η Ιρίνα ενσαρκώνει διαχρονικά τη μορφή της Νέας Γυναίκας· εκείνης που διεκδικεί να ξεφύγει από τις συμβάσεις, να αμφισβητήσει τα όρια, να ονειρευτεί μια άλλη ζωή. Με παράλληλη έμπνευση από τις προσωπικές και συλλογικές µνήμες της καλλιτεχνικής ομάδας και μέσα από μία πολύμηνη δημιουργική έρευνα, τα πρόσωπα της IRЯINA φτάνουν να συνοµιλούν με το σήµερα και με τη σύγχρονη ιστορία μας.

Μέσα από αυτές τις μνήμες, οι τρεις ηθοποιοί δημιουργούν διαφορετικές εκδοχές της Ιρίνας, που συγκλίνουν σε ένα κοινό ερώτημα: ποια είναι η «Μόσχα» των γυναικών σήμερα; Τι διεκδικούν, τι θυμούνται, τι ονειρεύονται και τι είναι διατεθειμένες να χάσουν ή να θυσιάσουν;

Με εργαλεία τη σωματικότητα, την αφήγηση, τη μουσική και τον χορό, η παράσταση ξεδιπλώνει μια «πρόβα μνήμης»: το έργο του Τσέχωφ θρυμματίζεται και ξανασυναρμολογείται μέσα από τις προσωπικές και συλλογικές ιστορίες των γυναικών που βρίσκονται στη σκηνή.

Η Ιρίνα δεν περιμένει πια. Παίρνει τον λόγο και αφηγείται η ίδια την ιστορία της.

Σύλληψη – Δραματουργία – Σκηνοθεσία: Γιώτα Αργυροπούλου

Κείμενο: Γιώτα Αργυροπούλου σε συνεργασία με τις ηθοποιούς μέσω αυτοσχεδιασμών

Καλλιτεχνικός συνεργάτης: Μιχάλης Κωνσταντάτος

Συμβολή στη δραματουργία: Igor Dobrcic

Σκηνογραφία: Μιχαήλα Πλιαπλιά

Μουσική: Μαριλένα Ορφανού (Someone Who Isn’t Me)

Κοστούμια: Βασιλεία Ροζάνα

Συμβολή στην κίνηση: Ίρις Καραγιάν

Σχεδιασμός ήχου: Νίκος Σωτηρέλης

Σχεδιασμός Φωτισμών: Γιάννης Καραμπάτσος

Οργάνωση και εκτέλεση παραγωγής: Άρης Λάσκος, blindspot theatre group

Βοηθός σκηνοθέτη: Παρασκευή Λυπημένου

Βοηθός παραγωγής: Πάνος Θεοδωρακόπουλος

Β’ βοηθός σκηνοθέτη: Γεωργιάνα Αννοπούλου

Βοηθός σκηνογράφου: Υρώ Ζερβούδη

* Ευχαριστούμε τους: Αλέξανδρο Τηλιόπουλο και το opbo studio, Γιάννη Φώτου, Νεφέλη Μυρωδιά, Σωτηρία Σμυρναίου.

Ερμηνεία: Ωρόρα Μαριόν, Μαριάνθη Παντελοπούλου, Ναταλία Σουίφτ

Συμπαραγωγή ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, Θέατρο Τέχνης, blindspot theatre group.

Με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού.

Η έρευνα για την παράσταση υποστηρίχθηκε από το Onassis AiR – Πρόγραμμα Διεθνούς Καλλιτεχνικής Φιλοξενίας και Έρευνας του Ιδρύματος Ωνάση

IRЯINA

Θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου

Πέμπτη 9 Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2025

(Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 19:00

Γενική Είσοδος 14€

Μειωμένο 10€ (φοιτητικό, κάρτα ανεργίας, ΑΜΕΑ, Άνω των 65 ετών)

Προπώληση εισιτηρίων καθημερινά από τη Δευτέρα 6 Οκτωβρίου: 11.00 – 14.00 & 18.00 – 20.00 στο Θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου.

Ηλεκτρονική Προπώληση: https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/irrina/

Για περισσότερες πληροφορίες και κρατήσεις θέσεων μπορείτε να καλείτε στα τηλέφωνα του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας 2510. 220876 (10:00-14:00).

ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading
Advertisement

Προτεινόμενα