Ο Αντιπεριφερειάρχης Ανάπτυξης κ. Αλέξανδρος Ιωσηφίδης, εκφώνησε τον πανηγυρικό της ημέρας κατά την επίσημη δοξολογία που τελέστηκε στον Καθεδρικό Ιερό Ναό του Αποστόλου Παύλου, στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων για την εθνική επέτειο της 25^ης Μαρτίου στην Καβάλα.

Συγκεκριμένα ο κ. Ιωσηφίδης ανέφερε:

Μια μεγάλη επέτειο γιορτάζουμε κυρίες και κύριοι. Τον σημαντικότερο σταθμό της ιστορίας μας. Το πιο φωτεινό και ολόχρυσο πανηγυρίζουμε. Ένα υπέροχο μεγαλείο μέσα στα τόσα αμέτρητα της πατρίδας μας θαυμάζουμε. Είναι το αξέχαστο, το δοξασμένο 21, που δείχνει όλο το θάρρος και τη δύναμη της φυλής μας, όλη την τόλμη, όλη την υπερηφάνεια και την αξιοπρέπεια που κρύβει μέσα της η αθάνατη ελληνική ψυχή. Καθετί που περνά ξεχνιέται και χάνεται. Υπάρχουν όμως γεγονότα, τόσο ζωντανά, τόσο μεγάλα, τόσο φωτεινά που νικούν το χρόνο και περνούν στην αιωνιότητα.

Γιορτάζουμε ακόμα το γνήσιο καρπό της πίστεως του γένους των Ρωμιών στα μεγάλα ιδανικά του, τη δυναμική και θριαμβική έκφρασή της, όπως τα κατέγραψε η ιστορία.

Γιορτάζουμε και συνάμα τιμούμε.

Τιμούμε του αγώνες, τις θυσίες, το αίμα όλων εκείνων των επώνυμων και ανώνυμων πατριωτών.

Γιατί η Επανάσταση του 1821 δεν είναι έργο των ολίγων, ούτε κίνημα κοινωνικό, όπως αυτά που γνώρισε η παγκόσμια ιστορία, πολύ δε περισσότερο δεν ήταν ταξικό κίνημα. Η Επανάσταση του ’21 πέρα και πάνω από όλα είναι ένα κίνημα εθνικό και είναι έργο ολόκληρου του Ελληνικού λαού. Στο ξεσηκωμό πήρε μέρος όλο το γένος χωρίς καμία διάκριση.

Πλούσιοι και φτωχοί, λόγιοι και απλοί άνθρωποι, γαιοκτήμονες και ακτήμονες, προύχοντες, ιερείς, μοναχοί, ναυτικοί, δάσκαλοι και έμποροι, οι κλέφτες των βουνών και οι πειρατές της θάλασσας γεμάτοι από αρετή και πατριωτισμό, έθρεψαν τον άνισο και γιγάντιο εκείνο αγώνα.

Νικούν τη λήθη και μένουν ως φως στη μνήμη μας, ζωντανά παραδείγματα δόξας, ανδρείας και μεγαλοπρέπειας του Ελληνισμού. Στις 22 Μαρτίου η Καλαμάτα απελευθερώνεται. Στις 25 Μαρτίου από το μοναστήρι της Αγ. Λαύρας θα ορκιστούν όλοι μαζί Ελευθερία ή Θάνατος. Σύντομα η λάβα της επανάστασης θα παρασύρει όλους τους Έλληνες στο διάβα της. Ανάμεσα στους πολλούς υπάρχουν και αυτοί που ξεχωρίζουν. Ο Κολοκοτρώνης στα Δερβενάκια, στην Αλαμάνα ο Διάκος, ο Ανδρούτσος στη Γραβιά, ο Ζαφειράκης στη Νάουσα, στο Γέροντα ο Μιαούλης, ο Κανάρης έκανε στο λιμάνι της Χίου πυροτέχνημα την ναυαρχίδα του Καρά Αλή, ο Καραϊσκάκης, ο Παπαφλέσσας, ο Νικηταράς και τόσοι άλλοι και με ορατό τον κίνδυνο να αδικήσω τους χιλιάδες άγνωστους ήρωες του αγώνα, των οποίων τα ονόματα δεν θα μάθουμε ποτέ. Μαζί τους πολέμησαν και πολλές γυναίκες με την Μπουμπουλίνα και τη Μαντώ Μαυρογένους να ξεχωρίζουν. Όλοι μαζί έγραψαν με χρυσές σελίδες στο βιβλίο της ελληνικής ιστορίας. Οι νίκες τους και η θυσία τους εμπνέουν ακόμα τους Έλληνες.

Η Χίος, τα Ψαρά, το Σούλι, το Κούγκι, το Αρκάδι, η Αλαμάνα, το Βαλτέτσι και το Μεσολόγγι γίνονται βωμός μαρτυρίου και μας διδάσκουν πως μπορεί να ζήσει κανείς ελεύθερος.

Σήμερα τιμούμε ευλαβικά όλους αυτούς τους γνωστούς και άγνωστους που θυσιάστηκαν για τη λευτεριά της πατρίδας μας. Είναι μέρα διπλής γιορτής. Της προσωπικής και της εθνικής μας παλιγγενεσίας. Τη μέρα αυτή που διάλεξε ο Θεός να εξαγγείλει στην ανθρωπότητα το μήνυμα της έλευσης του μονογενή του Υιού, την ίδια μέρα η Ελευθερία επανερχόταν στην πατρίδα μας. Ο λαός μας ταύτισε αυτά τα δύο γεγονότα ως θεϊκή ευλογία του αγώνα του για την Ελευθερία. Με πιο χαρακτηριστικό το όνειρο που είδε ο αρχιστράτηγος του αγώνα Θ. Κολοκοτρώνης το Θεό να βάζει την υπογραφή του για την ελευθερία της πατρίδας και ο Θεός την υπογραφή του δεν τη παίρνει πίσω.

Η απαρχή της σωτηρίας και ανάστασης του Γένους των Ελλήνων ταυτίστηκε με την απαρχή της σωτηρίας και ανάστασης των ανθρώπων. Από τη μια η μνήμη του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και από την άλλη η έναρξη της εθνικής παλιγγενεσίας. Δεν ήταν τυχαίο γεγονός η έναρξη του αγώνα στις 25 Μαρτίου. Κοινός παρονομαστής των δύο αυτών γεγονότων είναι η ανυπολόγιστη αξία της ελευθερίας. Σήμερα ακούσαμε το απολυτίκιο «Σήμερον της σωτηρία ημών το κεφαλαιόν, και του απ αιώνος μυστηρίου η φανέρωσης». Έκλεισε το κεφάλαιο της σκλαβιάς στην αμαρτία και στη φθορά των ανθρώπινων ψυχών με την έξωση μας από τον παράδεισο. Και άνοιξε με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου το κεφάλαιο της λύτρωσης και της αιώνιας ζωής. Στο 1821 η Ελευθερία σαρκώνεται στην απόφαση των Ελλήνων να αποτινάξουν την τυραννία από τους Οθωμανούς και να διεκδικήσουν το αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπου και λαού για αυτοδιάθεση.

Αλήθεια, ποιος λαός και ποια φυλή στον κόσμο, ύστερα από τόσους αιώνες μακροχρόνιας σκλαβιάς, θα μπορούσε να κρατήσει άφθαρτα και αμείωτα τα εθνικά του ιδανικά μέσα από τους κατατρεγμούς και τις καταπιέσεις, στην ακατάσχετη ροή των αιώνων; Μέσα από τη δουλεία οι Έλληνες όχι μόνο διατήρησαν τη συνείδηση της εθνικής τους υπόστασης αλλά συγκέντρωσαν μέσα τους ηθικές και πνευματικές δυνάμεις ανυπολόγιστες κρατώντας «πάντα ανοιχτά πάντα άγρυπνα τα μάτια της ψυχής τους».

Σε αυτό συνέβαλε στο μέγιστο βαθμό η Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία είναι παρούσα σε όλες τις τουρκοκρατούμενες ελληνικές κοινότητες, συντηρεί σχολεία, μπολιάζει τους υπόδουλους με κοινές πεποιθήσεις περί της εθνικής τους ταυτότητας, υπαγορεύει κοινούς κανόνες ζωής και κυρίως μαθαίνει στους σκλαβωμένους την ελληνική γλώσσα, με αποτέλεσμα να εξασφαλιστεί, μέσα στους 4 αιώνες της σκλαβιάς, η ενότητα, η αλληλεγγύη και η ελπίδα της λευτεριάς.

Και επειδή πολλοί υποτιμούν, και για να είμαι πιο ειλικρινής αμφισβητούν, το ρόλο της Εκκλησίας και την προσφορά της στον αγώνα, έχω να τους υπενθυμίσω τα ακόλουθα. Ότι οι Έλληνες οπλαρχηγοί ορκιστήκαν στο όνομα της Αγίας Τριάδος και της Ελλάδος και ο αγώνας τους ήταν για την  πίστη του Χριστού την Αγία και της πατρίδος την ελευθερία. Η Εκκλησία μας πλήρωσε και αυτή βαρύ φόρο αίματος τόσο κατά την επανάσταση όσο και πριν από αυτήν. Ο Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’, και ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός είναι οι πιο σημαντικές αποδείξεις θυσίας κληρικών στο βωμό της Ελευθερίας της πατρίδας. Συγχρόνως η ψυχή των Ρωμιών θερμαινόταν από τα εθνικο-απελευθερωτικά κηρύγματα  του Εθναπόστολου Πατρο – Κοσμά του Αιτωλού. 

Κλείνοντας την ομιλία μου εδώ από την ομορφότερη γωνιά της Ελληνικής Μακεδονίας μας, την Αποστολοβάδιστη Καβάλα μας, να σας υπενθυμίσω  ότι ανήκουμε σε μια χώρα που είναι μικρή στο χώρο αλλά απέραντη στο χρόνο. Είναι μια φλούδα γης, είναι ένα πέτρινο ακρωτήρι στη Μεσόγειο που δεν έχει άλλο αγαθό παρά τη θάλασσα, το φως του ήλιου και τον αγώνα του λαού της όπως τόσο εύστοχα αναφέρει ο μεγάλος ποιητής Γιώργος Σεφέρης.

Ευλαβείς προσκυνητές λοιπόν σήμερα, κλίνουμε νοερά το γόνυ μπροστά στους τάφους των αθάνατων νεκρών μας και υψώνουμε με ευγνωμοσύνη το νου και την καρδιά μας στους ελευθερωτές , στους ήρωες  και μάρτυρες των ηρωικών αγώνων του 1821. Τους ατενίζουμε με υπερηφάνεια,  γιατί κρατήσαμε μέχρι τώρα αυτά που μας παράδωσαν και τους υποσχόμαστε ότι είμαστε έτοιμοι και στο μέλλον να υποστούμε κάθε θυσία για να υπερασπιστούμε τα όσια και τα ιερά της φυλής και να διατηρήσουμε κάθε σπιθαμή του Ελληνικού χώρου. Να διατηρήσουμε τις παραδόσεις μας και να καταπολεμήσουμε τη διχόνοια κάνοντας πράξη την ομόνοια, την ενότητα και την αδερφοσύνη. Να οδηγήσουμε την Ελλάδα στην πρόοδο και την ευημερία . Τούτη την ώρα ας τους διαβεβαιώσουμε πως το παράδειγμα τους θα μας εμπνέει και θα μας καθοδηγεί πάντα στον εθνικό μας δρόμο και ότι θα φανούμε άξιοι απόγονοι αξίων προγόνων. Όλοι μαζί ας προσπαθήσουμε «να στήσουμε και πάλι μες στο ουράνιο θείο φως, μια Ελλάδα μεγάλη»

Ζήτω η 25 Μαρτίου του 1821

Ζήτω η Ελλάδα μας.