Connect with us

Πολιτισμός

ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας: «IRЯINA» της Γιώτας Αργυροπούλου σε πανελλήνια πρώτή!

ΔΗΠΕΘΕ.-Καβάλας:-«irЯina»-της-Γιώτας-Αργυροπούλου-σε-πανελλήνια-πρώτή!

«…Το όνομα μου είναι Ιρίνα Σεργκέγιεβνα. Tο DNA μου περιέχει 10% νοσταλγία, 30% ανολοκλήρωτο μέλλον, 20% δίψα για χορό και 40% επιθυμία για κάτι που φλέγεται αλλά δεν έχει όνομα ακόμη…»

Κριτική από τον Παύλο Λεμοντζή

Το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας σε συνεργασία με το Θέατρο Τέχνης και τη blindspot theatre group παρουσιάζουν σε πανελλήνια πρεμιέρα την «IRЯINA», ένα έργο εμπνευσμένο από τις «Τρείς αδερφές» του Τσέχωφ. Η παράσταση κάνει πρεμιέρα στην Καβάλα, για 8 παραστάσεις και στη συνέχεια θα συνεχίσει την πορεία της στο ιστορικό Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν.

Ο τρεις αδελφές Πραζόρωφ: η Όλγα 28 χρόνων, η Μάσσα 23 και η μικρότερη Ίρινα γεννημένες στη Μόσχα, ζουν μαζί με τον αδελφό τους σε μια επαρχιακή πολύ στην οποία έφτασαν λόγω της μετάθεσης του στρατιωτικού πατέρα τους ο οποίος έχει πεθάνει πριν από έναν χρόνο.

Η μικρότερη αδελφή, η Ιρίνα, είκοσι χρόνων, δεν έχει ούτε δουλειά ούτε άντρα τον οποίο όμως ονειρεύεται ότι θα βρει στη Μόσχα. Όταν καταλαβαίνει ότι τελικά δεν θα πάνε στη Μόσχα αποφασίζει να παντρευτεί κάποιον που δεν αγαπά (συμβατικός γάμος απελπισίας) ο οποίος σκοτώνεται σε μονομαχία. Τελικά αποφασίζει να εργαστεί. Όλα αυτά στο έργο του Τσέχωφ.

Όπως ξέρουμε, υπάρχουν πολλοί ρόλοι στο πρωτότυπο έργο, πολλές ιστορίες, εκείνο όμως που κυριαρχεί είναι η πλήξη, η στασιμότητα, η αποπνικτική ατμόσφαιρα της επαρχίας, η απογοήτευση. Οι ελπίδες αποδεικνύονται φρούδες, τα όνειρα βγαίνουν πλάνες, όπως και το όνειρο της αντιμετώπισης όλων αυτών με την επιστροφή στη γενέθλια πόλη, εκεί όπου υπάρχει ζωή, κοσμική κίνηση, πολιτισμός, διασκέδαση, πιθανότητες για μια καλύτερη τύχη.

Το βασικό θέμα του έργου, όμως, είναι το να περιμένεις κάτι που δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί (πρόδρομος τού ¨Περιμένοντας τον Godot¨). Ίσως και να φταίμε εμείς, γιατί μας λείπει η τόλμη που θα μας επέτρεπε να σχίσουμε τη θολή γραμμή των οριζόντων κι όχι να δικαιώνουμε τον Καβάφη που’ γραφε «τώρα όμως που τη ζωή σου χάλασες στην κόχη εκείνη τη μικρή, σε όλη τη γη τη χάλασες».

Ο Αντόν Παύλοβιτς Τσέχωφ γράφει το 1901 ένα από τα μεγαλύτερα έργα του 20ού αιώνα με έντονους υπαρξιακούς και κοινωνικούς προβληματισμούς, στο οποίο οι ήρωες στρέφουν το βλέμμα στο παρελθόν εξιδανικεύοντάς το, παραμελώντας το παρόν.

Η Γιώτα Αργυροπούλου εμπνέεται από τους χαρακτήρες του Τσέχωφ που φαινομενικά αδρανούν, αλλά μέσα τους κοχλάζουν, πονούν, υποφέρουν. Μοιάζουν να πασχίζουν να ανέβουν κυλιόμενες σκάλες, όταν αυτές κατεβαίνουν. Η ζωή τους είναι σαν δηλητήριο που κατατρώει τα σωθικά τους. Ο καθένας ζει το δράμα του μέσα σε μια ιοβόλα στατικότητα που καταδεικνύει τη βαλτώδη καθημερινότητά τους, που θυμίζει κινούμενη άμμο, η οποία πρόκειται να καταπιεί έως και τον πιο αθώο, τον πιο άφθαρτο όπως η Ιρίνα στις Τρεις Αδελφές ή η Νίνα στον Γλάρο.

 Η Γιώτα Αργυροπούλου γράφει και σκηνοθετεί ένα καινούργιο έργο. Ένα δικό της αντιμιλιταριστικό κείμενο και το μοιράζει σε τρία στόματα. Που είναι η Ιρίνα, η κόρη που ζει σε ένα τέλμα. Και επαναστατεί και ονειρεύεται και φλυαρεί ανάμεσα στο χθες και στο σήμερα. Αναφέρει ως πρότυπα όλες τις γυναίκες που είναι σημεία αναφοράς στην ανθρωπότητα για την τόλμη τους, για την ιδιαιτερότητά τους για την τραγική κατάληξή τους. Γυναίκες ακτιβίστριες, γυναίκες συγγραφείς -επαναστάτριες, γυναίκες σύμβολα ελευθερίας και αγώνα. Από τη Βιρτζίνια Γουλφ στη Μελίνα Μερκούρη.

Στην παράσταση που κάνει πρεμιέρα στην Καβάλα, τρεις γυναίκες, τρεις εκδοχές της Ιρίνα Σεργκιέγεβνα συναντιούνται σε μια μέρα δύο επετείων: αυτή των γενεθλίων τους και κείνη του θανάτου του πατέρα.

 Το κοινό μεγάλο όνειρο, όπως είναι γνωστό, είναι να φτάσουν στη Μόσχα. Στη «Μόσχα» που δεν είναι απλά ένας τόπος, αλλά ένα σύμβολο και μία πράξη αυτοπραγμάτωσης, ένα μέλλον, μια φαντασίωση, μια χειρονομία προς το άγνωστο αύριο.

Το «IRЯINA» είναι μια νέα εκδοχή, ένα θεατρικό έργο που συνομιλεί δημιουργικά με το πρωτότυπο του Τσέχωφ. Ως νεότερη και πιο οραματίστρια από τις Τρεις Αδελφές, η Ιρίνα ενσαρκώνει διαχρονικά τη μορφή της Νέας Γυναίκας, εκείνης που διεκδικεί να ξεφύγει από τις συμβάσεις, να αμφισβητήσει τα όρια, να ονειρευτεί μια άλλη ζωή.

Με παράλληλη έμπνευση από τις προσωπικές και συλλογικές μνήμες της καλλιτεχνικής ομάδας και μέσα από μία πολύμηνη δημιουργική έρευνα, τα πρόσωπα της IRЯINA φτάνουν να συνομιλούν με το σήμερα και με τη σύγχρονη ιστορία μας.

Μέσα από αυτές τις μνήμες, οι τρεις ηθοποιοί δημιουργούν διαφορετικές εκδοχές της Ιρίνα, που συγκλίνουν σε ένα κοινό ερώτημα: ποια είναι η «Μόσχα» των γυναικών σήμερα; Τι διεκδικούν, τι θυμούνται, τι ονειρεύονται και τι είναι διατεθειμένες να χάσουν ή να θυσιάσουν; Το πιο σημαντικό για τους σημερινούς θεατές, η αποδόμηση του πατέρα. Μια έξυπνη παρομοίωση αυτού, με όλους τους μιλιταριστές φασίστες που ταλανίζουν την οικουμένη με πολέμους και σπέρνουν τον θάνατο σε αθώα θύματα.

Και ενώ ξέρουμε ότι οι νέες γενιές κατάφεραν να αλλάξουν τον κόσμο, να τον κάνουν περισσότερο εύχρηστο, πιο ευέλικτο, πιο προσβάσιμο, ξέχασαν το βασικό: τα δικαιώματα, ιδίως της γυναίκας, αυτά που ενστερνίζεται η «τρισδιάστατη» Ιρίνα.

Στον μεταμορφωμένο χώρο της σκηνής σε ένα ψυγείο ανθοπωλείου με λουλούδια αμάραντα, τα σώματα των τριών γυναικών ξεκινούν σαν ριζωμένα επιτύμβια ανάγλυφα, για να αρχίσουν σταδιακά να κινούνται προς την εποχή μας, όπου εκτυλίσσονται όσα περιέχει το αρχικό κείμενο του Τσέχωφ, μεταλλαγμένα σε σημερινές μέγγενες: την απομόνωση, την αγανάκτηση, την ελπίδα στη γη της Επαγγελίας- Μόσχα.

 Γεμίζοντας τον χώρο με φυτά, με σπαράγματα διαλόγων και μνήμες, οι καλές ηθοποιοί τον μετατρέπουν σε χώρο ασφυκτικά γεμάτο από όνειρα- ουτοπίες, σε έναν «κλωβό» θεάτρου όπου αυτοφυλακίζονται.

Ο ακροβολισμός τους στο μετωπικό επίπεδο μιας σκηνής που λειτουργεί ως παγίδα, οι ακροβασίες τους και η προσπάθειά τους να διαγκωνισθούν, να σκαρφαλώσουν και να περάσουν μέσα από τον εσμό αντικειμένων που μόνοι τους συσσωρεύουν στο σπίτι, παράγει την αίσθηση αδιεξόδου που επιδιώκει η ματιά της δραματουργού και σκηνοθέτριας Γιώτας Αργυροπούλου, η οποία δημιουργεί έτσι ένα καινούργιο έργο, σαν μία νέα θεατρική προσέγγιση στο πρωτότυπο μυθιστόρημα. Θα έλεγα μια περφόρμανς , μια μη γραμμική αφήγηση από τρία στόματα και σώματα.

Με εργαλεία τη σωματικότητα, τη φλύαρη -είναι αλήθεια – αφήγηση, τη μπιτάτη μουσική και τον τρελό χορό, η παράσταση ξεδιπλώνει μια «πρόβα μνήμης»: το έργο του Τσέχωφ θρυμματίζεται και ξανασυναρμολογείται μέσα από τις προσωπικές και συλλογικές ιστορίες των γυναικών που βρίσκονται στη σκηνή, ως μία ηρωίδα, στην πραγματικότητα πολλές ανά τον κόσμο.

Η Ιρίνα δεν περιμένει πια. Παίρνει τον λόγο και αφηγείται η ίδια (τριπρόσωπη) την ιστορία της, με τον τρόπο που η ομάδα blindspot theatre group παντρεύει διαφορετικές τέχνες: θέατρο, εικαστικά, κινηματογράφο, μουσική και σύγχρονες τεχνολογίες, με σκοπό τη δημιουργία μίας νέας αισθητικής γλώσσας.

Παράδειγμα, το σκηνικό της ευφάνταστης Μιχαήλας Πλιαπλιά, μετατρέπεται από ψυγείο λουλουδιών σε πολύβουο τρένο διαφυγής, πετώντας δέσμες φωτός στη σκηνή και στην αίθουσα.

 Η δραματουργική ανάλυση της Γιώτας Αργυροπούλου, έχοντας συνεργάτες τον Μιχάλη Κωνσταντάτο και τις καλά εκπαιδευμένες ηθοποιούς, μελετά την αναπαριστώμενη στο έργο πραγματικότητα και θέτει ερωτήσεις, όπως: ποια η χρονική περίοδος; Ποιος ο χώρος ( η συνθήκη); Ποιος είναι ο δεσμός του έργου με την εποχή της δημιουργίας του, την εποχή που αναπαριστά και τη δική μας επικαιρότητα; Πώς συνδέονται αυτές οι ιστορικότητες; Οι θεατές δίνουν απαντήσεις, ανάλογα τις προσλαμβάνουσές τους.

 Η ανάλυση, λοιπόν, διευκρινίζει τις αμφισημίες του έργου, αποσαφηνίζει μια άποψη της πλοκής, εφόσον παρουσιάζεται νέο κείμενο στην παράσταση με αυτοσχεδιασμούς, ωστόσο, συμμερίζεται μια ιδιαίτερη αντίληψη, αλλά φροντίζει να συμπεριλάβει την προοπτική και την πρόσληψη του θεατή, και δημιουργεί γέφυρες ανάμεσα στη μυθοπλασία και στην πραγματικότητα της εποχής μας.

 Πολύ καλές οι τρεις ηθοποιοί Ωρόρα Μαριόν, Μαριάνθη Παντελοπούλου, Ναταλία Σουίφτ, που ερμηνεύουν με λόγο, κίνηση και σώμα την Ιρίνα.

Η σκηνογραφία της Μιχαήλας Πλιαπλιά ζωντανεύει το χθες και το σήμερα και η μουσική της Μαριλένας Ορφανού συνοδεύει τη δράση και οριοθετεί το ύψος και το βάθος των συναισθημάτων σκηνής και πλατείας, εφόσον η ενσυναίσθηση βρίσκει θέση στα διαζώματά της.

Η Γιώτα Αργυροπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε Θεατρική Παράσταση στο Goldsmiths College (Πανεπιστήμιο του Λονδίνου) και Ιστορία της Τέχνης στο East London University.

Έχει εμφανιστεί σε θεατρικά έργα στην Αγγλία, την Ισπανία, την Ιταλία και την Ελλάδα, σε κλασικά κείμενα όπως η «Έντα Γκάμπλερ» του Ίψεν, ο «Άμλετ» του Σαίξπηρ (Οφηλία), η «Καταιγίδα» του Στρίντμπεργκ (Γκέρντα), σε σύγχρονα κείμενα όπως οι «Απόπειρες για τη ζωή της» του Μάρτιν Κριμπ και σε παραστάσεις όπως η «Μια Βελανιδιά» σε σενάριο και σκηνοθεσία του Τιμ Κράουτς.

 Έχει εμφανιστεί, μεταξύ άλλων, στις ταινίες μεγάλου μήκους «Πριν τα Μεσάνυχτα» του Ρίτσαρντ Λινκλέιτερ, «Λούτον» του Μιχάλη Κωνσταντάτου και στην κινηματογραφική εγκατάσταση «Το Αεροδρόμιο» του Τζον Ακόμφρα.

Είναι συνιδρύτρια της «ομάδας θεάτρου blindspot», στην οποία συμμετέχει και συμβάλλει καλλιτεχνικά σε όλες τις παραστάσεις της. Έγραψε το πρώτο της θεατρικό έργο με τίτλο «Hotel», το οποίο έκανε πρεμιέρα το 2015. Έκτοτε, δε σταμάτησε να δημιουργεί.

ΤΑΥΤΌΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Σύλληψη – Δραματουργία – Σκηνοθεσία: Γιώτα Αργυροπούλου

Κείμενο: Γιώτα Αργυροπούλου σε συνεργασία με τις ηθοποιούς μέσω αυτοσχεδιασμών

Καλλιτεχνικός συνεργάτης: Μιχάλης Κωνσταντάτος

Συμβολή στη δραματουργία: Igor Dobrcic

Σκηνογραφία: Μιχαήλα Πλιαπλιά

Μουσική: Μαριλένα Ορφανού (Someone Who Isn’t Me)

Κοστούμια: Βασιλεία Ροζάνα

Συμβολή στην κίνηση: Ίρις Καραγιάν

Σχεδιασμός ήχου: Νίκος Σωτηρέλης

Σχεδιασμός Φωτισμών: Γιάννης Καραμπάτσος

Οργάνωση και εκτέλεση παραγωγής: Άρης Λάσκος, blindspot theatre group

Βοηθός σκηνοθέτη: Παρασκευή Λυπημένου

Βοηθός παραγωγής: Πάνος Θεοδωρακόπουλος

Β’ βοηθός σκηνοθέτη: Γεωργιάνα Αννοπούλου

Βοηθός σκηνογράφου: Υρώ Ζερβούδη

Φωτογραφίας: Αλέξανδρος Κόκκας

* Ευχαριστούμε τους: Αλέξανδρο Τηλιόπουλο και το opbo studio, Γιάννη Φώτου, Νεφέλη Μυρωδιά, Σωτηρία Σμυρναίου.

Ερμηνεία: Ωρόρα Μαριόν, Μαριάνθη Παντελοπούλου, Ναταλία Σουίφτ

Συμπαραγωγή ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, Θέατρο Τέχνης, blindspot theatre group.

Με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού.

Η έρευνα για την παράσταση υποστηρίχθηκε από το Onassis AiR – Πρόγραμμα Διεθνούς Καλλιτεχνικής Φιλοξενίας και Έρευνας του Ιδρύματος Ωνάση

ΠΑΥΛΟΣ ΛΕΜΟΝΤΖΗΣ

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading
Advertisement
Click to comment

You must be logged in to post a comment Login

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Πολιτισμός

ΔΗΠΕΘΕ ΚΑΒΑΛΑΣ: Το πρόγραμμα της Α΄ Καλλιτεχνικής Περιόδου 2025–2026

ΔΗΠΕΘΕ-ΚΑΒΑΛΑΣ:-Το-πρόγραμμα-της-Α΄-Καλλιτεχνικής-Περιόδου-2025–2026

Πραγματοποιήθηκε τη Δευτέρα 6 Οκτωβρίου, στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου Καβάλας, η παρουσίαση του προγράμματος της Α’ Καλλιτεχνικής Περιόδου 2025–2026 του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας.

ΔΗΛΩΣΕΙΣ

Ο δήμαρχος Καβάλας, Θόδωρος Μουριάδης τόνισε ότι το ΔΗΠΕΘΕ αποτελεί σταθερό σημείο αναφοράς για τον πολιτισμό της πόλης, έναν θεσμό που υπηρετεί με συνέπεια την τέχνη του θεάτρου και λειτουργεί ως μοχλός πολιτιστικής ανάπτυξης. Συμπλήρωσε, δε, ότι η νέα καλλιτεχνική περίοδος, από τον Οκτώβριο έως τον Δεκέμβριο του 2025, περιλαμβάνει θεατρικές παραστάσεις, μουσικά και χορευτικά δρώμενα, καθώς και εκπαιδευτικές δράσεις για όλες τις ηλικίες, αναδεικνύοντας τη δημιουργική πολυμορφία και την εξωστρέφεια του οργανισμού.

Ο πρόεδρος του ΔΗΠΕΘΕ, Αρχέλαος Γρανάς αναφέρθηκε στην αγαστή συνεργασία με την καλλιτεχνική διεύθυνση και το διοικητικό προσωπικό, η οποία αποτυπώνεται τόσο στην ποιοτική αναβάθμιση των καλλιτεχνικών περιόδων όσο και στην επιτυχημένη πορεία του Φεστιβάλ Φιλίππων. Επεσήμανε τη διεύρυνση της απήχησης του θεσμού, την αυξημένη επισκεψιμότητα από πόλεις της βορείου Ελλάδας και τις ουσιαστικές σχέσεις με τους ερασιτεχνικούς θιάσους της περιοχής.

Η καλλιτεχνική διευθύντρια, Εύα Οικονόμου-Βαμβακά, παρουσίασε αναλυτικά το φετινό πρόγραμμα, δίνοντας έμφαση στις συνέργειες με κορυφαίους πολιτιστικούς φορείς, όπως η Εθνική Λυρική Σκηνή, το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν και τη blindspot theatre group. Ιδιαίτερη αναφορά έκανε στην εναρκτήρια παράσταση της περιόδου, «IRЯINA», σε κείμενο και σκηνοθεσία της Γιώτας Αργυροπούλου, ένα έργο εμπνευσμένο από τις «Τρεις Αδερφές» του Τσέχωφ, που παρουσιάζεται σε πανελλήνια πρεμιέρα στο Θέατρο «Αντιγόνη Βαλάκου» από 9 έως 19 Οκτωβρίου.

Η σκηνοθέτης της παράστασης «IRЯINA» Γιώτα Αργυροπούλου, μαζί με τις τρεις ηθοποιούς — Ωρόρα Μαριόν, Μαριάνθη Παντελοπούλου και Ναταλία Σουίφτ— ανέπτυξαν την κεντρική ιδέα της παράστασης μέσα από μια διαδικασία συλλογικής δημιουργίας, αντλώντας έμπνευση από το έργο του Τσέχωφ και τις προσωπικές τους μνήμες.

Η Μιχαήλα Πλιαπλιά, δημιουργός του σκηνικού, υπογράμμισε τη σημασία της συνεργασίας με το ΔΗΠΕΘΕ και τους συντελεστές, αναφέροντας ότι το σκηνικό μπορεί να λειτουργήσει ως βασικό μέσο που μπορεί να συμβάλει στην δραματουργική κορύφωση.

Η πρεμιέρα της παράστασης στην Καβάλα σηματοδοτεί την έναρξη μιας πλούσιας και πολυσυλλεκτικής καλλιτεχνικής περιόδου, που επιβεβαιώνει τον δημιουργικό παλμό του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας και τη θέση του ως φορέα πολιτισμού, διαλόγου και καλλιτεχνικής δημιουργίας.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

Οκτώβριος 2025

IRINA, μια σπουδή πάνω στις «Τρεις Αδερφές» του Τσέχωφ, σε κείμενο και σκηνοθεσία της Γιώτας Αργυροπούλου

Θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου

Πέμπτη 9, Παρασκευή 10, Σάββατο 11 Οκτωβρίου στις 21:00 & Κυριακή 12 Οκτωβρίου στις 19:00

Πέμπτη 16, Παρασκευή 17, Σάββατο 18 Οκτωβρίου στις 21:00 και Κυριακή 19 Οκτωβρίου στις 19:00

Τιμές εισιτηρίων: Γενική Είσοδος 14€, Μειωμένο 10€ (φοιτητικό, κάρτα ανεργίας, ΑΜΕΑ, Άνω των 65 ετών).

Συμπαραγωγή: ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, Blindspot theatre group

ΣΕΡΡΑ – Η Ψυχή Του Πόντου, με τη Χρύσα Παπά» σε κείμενο Γιάννη Καλπούζου και σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη

Παρασκευή 24 και Σάββατο 25 Οκτωβρίου 2025 στις 21:00

Παραγωγή: Sifa Production

Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ και 12 ευρώ μειωμένο

Νοέμβριος 2025

Πετριχώρα, σε σκηνοθεσία Χάρη Θώμου

Παρασκευή 14 & Σάββατο 15 Νοεμβρίου στις 21:00 και Κυριακή 16 Νοεμβρίου στις 19:00

Βασισμένη στο θρυλικό δημοτικό τραγούδι «Το Γιοφύρι της Άρτας» και τις βαλκανικές εκδοχές του, μας βυθίζει σε μιαν άλλη πραγματικότητα και μας παρουσιάζει την ιστορία της Λυγερής, από την πρώτη επαφή της με τη μοίρα, έως την τελική προδοσία από τον Πρωτομάστορα και τους υπόλοιπους συντοπίτες της, και το τραγικό χτίσιμό της στα θεμέλια του γεφυριού.

Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ και 12 ευρώ μειωμένο

Παραγωγή: DOT Ensemble ΑΜΚΕ

Οπερέτα «Θέλω να δω τον Πάπα!»

του Θεόφραστου Σακελλαρίδη σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Ευκλείδη

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2025 στις 18:00 & στις 21:00

Ελεύθερη Είσοδος.

Παραγωγή Εναλλακτική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Δεκέμβριος 2025

Οι Κάλπηδες, του Στρατή Μυριβήλη σε σκηνοθεσία Κώστα Παπακωνσταντίνου

Τετάρτη 3, Πέμπτη 4 και Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2025 στις 21:00

Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ και 12 ευρώ μειωμένο

Παραγωγή: «Ξανθίας» ΑΜΚΕ

My Mind Like the Sky και Kill the Movement- Ίρις Καραγιάν

(ΧΟΡΟΣ)

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2025 στις 21:00

Βαρέα και Ανθυγιεινά (συναυλία)

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2025 στις 21:00

Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 10 ευρώ

ΕΚΤΟΣ ΥΛΗΣ reloaded

του Κώστα Λεϊμονή σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνας Νικολαΐδη.

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2025 στις 18:00 και στις 21:00

Στον κεντρικό ρόλο ο Γεράσιμος Σκιαδαρέσης

Τιμές εισιτηρίων: 15 ευρώ και 12 ευρώ μειωμένο

Νοέμβριος – Δεκέμβριος 2025

Παιδική σκηνή

Ο Γύρος του Κόσμου σε 79 Μέρες

σε κείμενο και σκηνοθεσία Σοφίας Πάσχου

Τετάρτη 5 Νοεμβρίου- Παρασκευή 19 Δεκεμβρίου 2025

Καθημερινές πρωινές παραστάσεις για σχολεία.

Παραστάσεις για το κοινό: Κυριακή 23 Νοεμβρίου και Κυριακή 14 Δεκεμβρίου στις 12.00

Τιμές εισιτηρίων: Καθημερινές παραστάσεις για τα σχολεία 6 ευρώ

Γενική είσοδος στις ανοιχτές παραστάσεις 8 ευρώ

Συμπαραγωγή: ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας- ΔΗΠΕΘΕ Κοζάνης

Ιζαντόρα Ντακ

των Στέλλα Μιχαηλίδου / Κώστας Βόμβολου

Μιούζικαλ

Πέμπτη 27 Νοεμβρίου 2025

Πρωινές παραστάσεις για σχολεία.

Ελεύθερη Είσοδος.

Παραγωγή: Εναλλακτική Σκηνή Εθνικής Λυρικής Σκηνής

Εφηβική σκηνή

Οι Κάλπηδες

του Στρατή Μυριβήλη σε σκηνοθεσία Κώστα Παπακωνσταντίνου

Πέμπτη 4 και Παρασκευή 5 Δεκεμβρίου 2025

Πρωινές παραστάσεις για Γυμνάσια- Λύκεια

Τιμές εισιτηρίων: Καθημερινές παραστάσεις για τα σχολεία 6 ευρώ

Ερασιτεχνική Σκηνή

Σάββατο 20 στις 21:00, Κυριακή 21 στις 19:00, Δευτέρα 22 & Τρίτη 23 Δεκεμβρίου στις 21:00

Χριστουγεννιάτικες Ιστορίες

Οι ερασιτεχνικές ομάδες της πόλης, υπό τη γενική καθοδήγηση του Γιάννη Κουκιά, «καταλαμβάνουν» τη σκηνή του θεάτρου Αντιγόνη Βαλάκου για να μας διηγηθούν ιστορίες που θα μας μεταφέρουν στην πιο αγαπημένη εποχή του χρόνου.

Παράλληλες Δράσεις / Σεμινάρια

Νοέμβριος 2025 – Απρίλιος 2026

φηβικό Εργαστήριο

«What If Vol. 4»

Δύο τμήματα

Κάθε Δευτέρα

Α’ τμήμα 17:00-18:30

Β’ τμήμα 19:00-20:30

Διδάσκει η Ελευθερία Μελά

Εργαστήριο Αγωγής Προφορικού Λόγου και Ορθοφωνίας

«Ο Ποιητικός Εαυτός Επιστρέφει»

Κάθε Σάββατο 12:00-14:00

Διδάσκει η Δέσποινα Παπάζογλου

Διήμερο βιωματικό σεμινάριο επιμόρφωσης

σε ζητήματα καλλιτεχνικής εκπαίδευσης ατόμων με ή χωρίς αναπηρία

Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2025 ∙ 16.00 – 20.00

Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2025 ∙ 16.00 – 20.00

Από την Εθνική Λυρική Σκηνή.

(H συμμετοχή στο συγκεκριμένο εργαστήριο θα είναι δωρεάν για το κοινό. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.)

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading

Πολιτισμός

Η «IRЯINA» της Γιώτας Αργυροπούλου κάνει πρεμιέρα στο «Αντιγόνη Βαλάκου»

Η-«irЯina»-της-Γιώτας-Αργυροπούλου-κάνει-πρεμιέρα-στο-«Αντιγόνη-Βαλάκου»

«…Το όνομα μου είναι Ιρίνα Σεργκέγιεβνα. Tο DNA μου περιέχει 10% νοσταλγία, 30% ανολοκλήρωτο μέλλον, 20% δίψα για χορό και 40% επιθυμία για κάτι που φλέγεται αλλά δεν έχει όνομα ακόμη…»

Το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας σε συνεργασία με το Θέατρο Τέχνης και τη blindspot theatre group παρουσιάζουν σε πανελλήνια πρεμιέρα από την Πέμπτη 9 έως και την Κυριακή 12 και από την Πέμπτη 16 έως και την Κυριακή 19 Οκτωβρίου, στο θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου την IRЯINA, ένα έργο εμπνευσμένο από τις «Τρείς αδερφές» του Τσέχωφ. Η παράσταση θα κάνει πρεμιέρα στην Καβάλα, για 8 παραστάσεις και στη συνέχεια θα συνεχίσει την πορεία της στο ιστορικό Υπόγειο του Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν.

Τρεις γυναίκες, τρεις εκδοχές της Ιρίνας συναντιούνται μια μέρα διπλή: τη μέρα των γενεθλίων τους που συμπίπτει με την επέτειο του θανάτου του πατέρα. Το κοινό μεγάλο όνειρο είναι να φτάσουν στη Μόσχα. Στη «Μόσχα» που δεν είναι απλά ένας τόπος, αλλά ένα σύμβολο και μία πράξη αυτοπραγμάτωσης – ένα μέλλον, μια φαντασίωση, μια χειρονομία προς το άγνωστο.

Το έργο IRЯINA είναι μια νέα εκδοχή, ένα θεατρικό έργο που συνομιλεί δημιουργικά με το πρωτότυπο έργο του Τσέχοφ. Ως νεότερη και πιο οραματίστρια από τις Τρεις Αδελφές, η Ιρίνα ενσαρκώνει διαχρονικά τη μορφή της Νέας Γυναίκας· εκείνης που διεκδικεί να ξεφύγει από τις συμβάσεις, να αμφισβητήσει τα όρια, να ονειρευτεί μια άλλη ζωή. Με παράλληλη έμπνευση από τις προσωπικές και συλλογικές µνήμες της καλλιτεχνικής ομάδας και μέσα από μία πολύμηνη δημιουργική έρευνα, τα πρόσωπα της IRЯINA φτάνουν να συνοµιλούν με το σήµερα και με τη σύγχρονη ιστορία μας.

Μέσα από αυτές τις μνήμες, οι τρεις ηθοποιοί δημιουργούν διαφορετικές εκδοχές της Ιρίνας, που συγκλίνουν σε ένα κοινό ερώτημα: ποια είναι η «Μόσχα» των γυναικών σήμερα; Τι διεκδικούν, τι θυμούνται, τι ονειρεύονται και τι είναι διατεθειμένες να χάσουν ή να θυσιάσουν;

Με εργαλεία τη σωματικότητα, την αφήγηση, τη μουσική και τον χορό, η παράσταση ξεδιπλώνει μια «πρόβα μνήμης»: το έργο του Τσέχωφ θρυμματίζεται και ξανασυναρμολογείται μέσα από τις προσωπικές και συλλογικές ιστορίες των γυναικών που βρίσκονται στη σκηνή.

Η Ιρίνα δεν περιμένει πια. Παίρνει τον λόγο και αφηγείται η ίδια την ιστορία της.

Σύλληψη – Δραματουργία – Σκηνοθεσία: Γιώτα Αργυροπούλου

Κείμενο: Γιώτα Αργυροπούλου σε συνεργασία με τις ηθοποιούς μέσω αυτοσχεδιασμών

Καλλιτεχνικός συνεργάτης: Μιχάλης Κωνσταντάτος

Συμβολή στη δραματουργία: Igor Dobrcic

Σκηνογραφία: Μιχαήλα Πλιαπλιά

Μουσική: Μαριλένα Ορφανού (Someone Who Isn’t Me)

Κοστούμια: Βασιλεία Ροζάνα

Συμβολή στην κίνηση: Ίρις Καραγιάν

Σχεδιασμός ήχου: Νίκος Σωτηρέλης

Σχεδιασμός Φωτισμών: Γιάννης Καραμπάτσος

Οργάνωση και εκτέλεση παραγωγής: Άρης Λάσκος, blindspot theatre group

Βοηθός σκηνοθέτη: Παρασκευή Λυπημένου

Βοηθός παραγωγής: Πάνος Θεοδωρακόπουλος

Β’ βοηθός σκηνοθέτη: Γεωργιάνα Αννοπούλου

Βοηθός σκηνογράφου: Υρώ Ζερβούδη

* Ευχαριστούμε τους: Αλέξανδρο Τηλιόπουλο και το opbo studio, Γιάννη Φώτου, Νεφέλη Μυρωδιά, Σωτηρία Σμυρναίου.

Ερμηνεία: Ωρόρα Μαριόν, Μαριάνθη Παντελοπούλου, Ναταλία Σουίφτ

Συμπαραγωγή ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας, Θέατρο Τέχνης, blindspot theatre group.

Με την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού.

Η έρευνα για την παράσταση υποστηρίχθηκε από το Onassis AiR – Πρόγραμμα Διεθνούς Καλλιτεχνικής Φιλοξενίας και Έρευνας του Ιδρύματος Ωνάση

IRЯINA

Θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου

Πέμπτη 9 Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2025

(Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00 και Κυριακή στις 19:00

Γενική Είσοδος 14€

Μειωμένο 10€ (φοιτητικό, κάρτα ανεργίας, ΑΜΕΑ, Άνω των 65 ετών)

Προπώληση εισιτηρίων καθημερινά από τη Δευτέρα 6 Οκτωβρίου: 11.00 – 14.00 & 18.00 – 20.00 στο Θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου.

Ηλεκτρονική Προπώληση: https://www.more.com/gr-el/tickets/theater/irrina/

Για περισσότερες πληροφορίες και κρατήσεις θέσεων μπορείτε να καλείτε στα τηλέφωνα του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας 2510. 220876 (10:00-14:00).

ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading

Πολιτισμός

«DUENDE / Μονάχα αίμα ανθίζει εδώ» στο «ΑΥΛΑΙΑ» Θεσσαλονίκης!

«duende-/-Μονάχα-αίμα-ανθίζει-εδώ»-στο-«ΑΥΛΑΙΑ»-Θεσσαλονίκης!

ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΛΕΜΟΝΤΖΗ

Είναι απ’ τις λέξεις που δε μεταφράζονται εύκολα, γιατί, όπως και οι δικές μας λέξεις “φιλότιμο” και “λεβεντιά”, αποτελούν κομμάτι της ψυχής και δεν ορίζονται με λόγια. Ίσως θα μπορούσαμε να πούμε ότι το «duende» είναι η εσωτερική φλόγα που νιώθει κάποιος όταν ξεπερνά τον εαυτό του και τα όρια του στη δημιουργία. Η λέξη “duende” είναι από εκείνες που σε φέρνουν αντιμέτωπο με τον εαυτό σου, με το παρελθόν και το μέλλον σου. Περίεργο, γιατί έχει να κάνει τόσο με το παρόν και τη δυνατή στιγμή που ζούμε όσο καμία άλλη λέξη. Μερικοί τη συνδέουν με τέχνες, όπως τη μουσική, το θέατρο ή τον χορό.

Το πρώτο D μοιάζει με εκείνο το δυνατό βήμα που κάνεις, αποφασιστικά και παθιασμένα. Το UE μοιάζει με στροβίλισμα στον αέρα, σαν να χάνεσαι στη δημιουργικότητα και στη φαντασία. Με το ND πατάς ξανά στη γη, πιο αποφασιστικός από ποτέ, έχοντας περάσει τα όρια των ικανοτήτων σου. Το E είναι η ανάσα της ανακούφισης, η ανάσα της επιτυχίας. Κατόρθωσες, έστω και στιγμιαία, να φτάσεις σε ένα επίπεδο ενέργειας και δημιουργίας που δεν είχες φανταστεί ότι υπάρχει.

Το κείμενο για το «duende» προέρχεται από την διάλεξη που έδωσε ο Λόρκα τον Οκτώβριο του 1934 στο Μπουένος Άιρες, κατά τη διάρκεια της τότε περιοδείας που έκανε στην Λατινική Αμερική. Ο ποιητής δεν το είδε ποτέ δημοσιευμένο.

Στην παράσταση του Στέλιου Βραχνή, ο Λόγος, η Μουσική και το Σώμα ενώνονται σε ένα δυνατό οδοιπορικό μνήμης και συγκίνησης. Η μάνα νανουρίζει και θρηνεί, οι εραστές διεκδικούν την ύπαρξή τους σε έναν κόσμο που δεν τους χωρά, ενώ τα σώματα του Χορού γίνονται η ίδια η φωνή μιας πληγής, που παραμένει ανοιχτή και ζωντανή.

 Ο σκηνοθέτης καταφέρνει να μην υπερτερούν τα επί μέρους στοιχεία – μουσική, χορός, λόγος – αλλά να δημιουργηθεί ένα καλλιτεχνικό είδος που να συνενώνει όλα τα είδη παραστατικών τεχνών σε ένα απόσταγμα και να στήσει μια σκηνική τελετουργία γύρω από τον έρωτα, τον θρήνο και τον εμφύλιο σπαραγμό.

Σκηνές εικαστικής ομορφιάς, σκηνές ποιητικές και μια ομάδα από καλλίφωνους εξαιρετικούς καλλιτέχνες να ταξιδεύουν τους θεατές άδοντες και ψάλλοντες στην αιματοβαμμένη Ισπανία των πέτρινων χρόνων του εμφυλίου, γύρω στο 1936 με 39 και τη χώρα κατακόκκινη στη φιγούρα μιας γυναίκας, ακίνητης στο βάθος της σκηνής, να θρηνεί βουβά για το αδελφικό χυμένο αίμα.

Το επόμενο κομμάτι που σημαδεύει την αίθουσα, ο «καταραμένος» έρωτας ενός ζευγαριού, ο άνδρας από το ένα στρατόπεδο και η γυναίκα από το άλλο, κυνηγημένου ανελέητα ζευγαριού, με τον ανεκπλήρωτο κι αιματοβαμμένου έρωτά του. Το ντουέντε χάνεται μαζί τους, μέχρι να το φέρει και πάλι ο λόγος του Λόρκα στο προσκήνιο.

Ο συγγραφέας, καθηγητής, τραγουδοποιός και στιχουργός Θωμάς Κοροβίνης, ερμηνεύει τον ρόλο του λορκικού λόγου: Tο Ντουέντε είναι ένας ενθουσιασμός που απογειώνει τον άνθρωπο με τη συνεργασία του ενστίκτου – υποσυνείδητα ξεκινάει – το οποίο ανάβει τα φώτα της ψυχής του και βάζει το σώμα του στην υπηρεσία του. Γι’ αυτό και τα παραδείγματα που δίνει ο Λόρκα: μια υπέργηρη τσιγγάνα σηκώνεται στα καλά του καθουμένου, εκεί που οι άλλοι παίζουν χαρτιά, κεντάνε ή μιλάνε και μπαίνει μέσα σ’ ένα φλαμένκο χωρίς μουσική συνοδεία και εκπλήσσονται, ταράσσονται, εξίστανται όλοι, πώς ένας άνθρωπος που πλησιάζει τον θάνατο ανανίπτεται προς τα πάνω. Αυτή η αίσθηση του ενθουσιασμού και απογείωσης των ανθρώπινων δυνάμεων, μπορεί να μεταφερθεί στην τέχνη, στη ζωγραφική, στη σύνθεση στη συγγραφή, παντού – και το κάνει ο Λόρκα.

Ο Λόρκα μιλάει για το ντουέντε μέσα από μια εντελώς προσωπική ματιά, αντλώντας επιγραμματικά ιστορίες και παραδείγματα από την ισπανική πολιτιστική παράδοση. Όσο οικουμενικός κι αν είναι ένας καλλιτέχνης, γράφει ο μεταφραστής, θα εκφραστεί μέσα από τα οικεία και τα εθνικά.

Ο εθνισμός εδώ είναι μέσα στην φύση του δημιουργού, όχι στις προθέσεις του. Η Ισπανία λοιπόν, λέει ο Λόρκα, δονείται ακατάπαυστα σε όλους τους καιρούς από το ντουέντε, σαν χώρα πανάρχαιας μουσικής. Ο νεκρός στην Ισπανία είναι πιο ζωντανός απ’ οπουδήποτε αλλού κι ο ισπανικός λαός ατενίζει στοχαστικά τον θάνατο με τον δικό του μοναδικό τρόπο.

Ο Σταμάτης Κραουνάκης έχει μελοποιήσει δέκα ποιήματα του Λόρκα, μας παίρνει από το χέρι και μας πηγαίνει πίσω να πιάσουμε το νήμα το παλιό. Μας κάνει χατίρι που είναι εδώ, μαζί μας. Συνδέει την έναρξη του μεταπολεμικού μας διαφωτισμού με το παρόν.

 Ο Λόρκα σηματοδοτεί τον Θάνατο, την Αναγέννηση, την αντίσταση του Νότου, και ο Σταμάτης μάς βαπτίζει με το δικό του ντουέντε στα νερά της πολύπαθης Μεσογείου, κρατώντας το μύρο που του παραδίδουν ο Χατζιδάκις και ο Θεοδωράκης.

Αλλά, τι είναι το ντουέντε του Στέλιου Βραχνή;
Δεν είναι η μούσα που επικαλούνταν οι αρχαίοι δραματουργοί και όλοι οι καλλιτέχνες.
Δεν είναι ο άγγελος που κρύβεται μέσα σε όλες τις δημιουργίες.
Είναι η ένωση της τέχνης με το μονοπάτι του θανάτου, είναι το τραγούδι που βγαίνει σαν σιντριβάνι αίματος μέσα από τους τραγουδιστές του. Εξαίσιες μελωδίες του μέγιστου συνθέτη Σταμάτη Κραουνάκη, , από τους επί σκηνής μουσικούς και από τη πολυφωνική χορωδία των πρωταγωνιστών. Εντυπωσιακός ο συντονισμός όλων των δυνάμεων στη σκηνή. Πολλή προσοχή στη λεπτομέρεια, εξαιρετική συνεργασία των συντελεστών της παράστασης.

Το ντουέντε του δημιουργού περνάει στον εκτελεστή. Η μούσα θα παίξει τον ρόλο της θα πρέπει «να βγει από το παράθυρο». Το ντουέντε είναι το Άγιο Πνεύμα, το πνεύμα που ζει μέσα μας, ο δαίμονας. Το δαιμόνιο που προσπάθησε ο Σωκράτης να εξηγήσει και τελικά τον κατάστρεψε.

Ο Λόρκα γράφει βιωματικά από τις εμπειρίες του στην τέχνη και από την αγάπη του στα παραδοσιακά φλαμένγκο και τις ταυρομαχίες. Είναι Ανδαλουσιανός και αντιλαμβάνεται όπως κανένας άλλος την ένωση της τέχνης με τον θάνατο.

Αν είσαι εσύ η αγαπημένη μου,
γιατί δεν με κοιτάζεις πες μου

Κάποτε είχα μάτια να σε δω,
τώρα στην σκιά τα ‘χω δοσμένα

Η αλήθεια είναι ότι δεν χρειάζεται να πας σχολείο για να γίνεις καλλιτέχνης. Δεν χρειάζεται ποτέ να παρακολουθήσεις ένα μάθημα ή να παρακολουθήσεις ένα σεμινάριο πάνω σε αυτό. Μπορείς να είσαι μια σπλαχνική δύναμη σε οποιονδήποτε τομέα αν είσαι σε θέση να διοχετεύσεις τα συναισθήματά σου ελεύθερα και ανοιχτά και να είσαι πρόθυμος να αφήσεις τους άλλους να το αντιληφθούν. Αυτή είναι η ουσιαστική γοητεία της τέχνης: όλοι έλκονται βαθιά από το να βλέπουμε την ευαλωτότητα και να τη χρησιμοποιούμε για να έχουμε πρόσβαση σε αυτήν μέσα μας. Όλοι θέλουμε να νιώθουμε συνδεδεμένοι, έστω και για μια προσωρινή στιγμή.


Πρόκειται για συνεργασία της Εταιρείας Θεάτρου Πρόταση και του Ωδείου Καλαμαριάς «Μελωδία».

Πρωταγωνιστής ο Χορός: 23 εξαιρετικοί τραγουδιστές και ηθοποιοί και ένα τριμελές μουσικό σχήμα συνθέτουν το τελετουργικό τοπίο του λορκικού σύμπαντος. Τα σώματα δεν αφηγούνται μόνο μια ιστορία. Γίνονται κραυγή μνήμης, φωνή του εμφυλίου και της ατομικής παρόρμησης, που φιμώνεται.

Στο κέντρο της σκηνής, ο Θεσσαλονικιός λογοτέχνης Θωμάς Κοροβίνης ενσαρκώνει τον λορκικό λόγο με έναν ρόλο που «συνομιλεί» με τη δική του λογοτεχνική πορεία γύρω από τη μνήμη, τη Μεσόγειο και την υπαρξιακή παραβατικότητα.

Ποιητικό σημείωμα

Θωμάς Κοροβίνης:
ΛΟΡΚΑ
«Ποτέ δε θα χορτάσει η Μεσόγειος / ν’ ακούει το πιάνο, τη Μπερνάρντα, τον Ιγνάθιο / και τα καταραμένα σου τραγούδια / Φεντερίκο / Όμορφε / λυγερέ / και φλογισμένε / ποιητή και θεατρίνε / παρά που πήγες από βόλι φαλαγγίτικο / άταφος κι άκλαυτος / βορά κυνών / έν’ αυγουστιάτικο πρωί».

Το duende, λοιπόν, είναι μια δύναμη, όχι ένα έργο.

Είναι ένας αγώνας, όχι μια σκέψη. Έχω ακούσει έναν παλιό μαέστρο της κιθάρας να λέει: “Το duende δεν είναι στον λαιμό. Το duende ανεβαίνει μέσα σου, από τα πέλματα των ποδιών σου”, που σημαίνει το εξής: δεν είναι ζήτημα ικανότητας, αλλά αληθινού, ζωντανού τρόπου ζωής, αίματος, του αρχαιότερου πολιτισμού, δηλαδή μιας αυθόρμητης δημιουργίας.

Το ντουέντε… πού είναι το ντουέντε; Μέσα από την άδεια αψίδα έρχεται ένας άνεμος, ένας νοητικός άνεμος που φυσάει ασταμάτητα πάνω από τα κεφάλια των νεκρών, αναζητώντας νέα τοπία και άγνωστες πινελιές. Ένας άνεμος που μυρίζει δέρμα μωρού, θρυμματισμένο γρασίδι και πέπλο μεδουσών, αναγγέλλοντας το διαρκές βάπτισμα των νεογενημένων πραγμάτων.

Πρόκειται για μια παράσταση που πρέπει οπωσδήποτε να δουν οι καλλιτέχνες όλων των ειδών. Σκάψτε βαθιά μέσα σας, να είστε θαρραλέοι και ειλικρινείς ακόμα κι αν νιώθετε εκτεθειμένοι.

Συντελεστές

Δραματουργία / Σκηνοθεσία: Στέλιος Βραχνής

Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης

Μουσική / φωνητική επιμέλεια: Ελένη Δημοπούλου

Το Duende ερμηνεύει: Θωμάς Κοροβίνης

Πιάνο: Θάνος Σταμούλης

Τσέλο: Μαρία Τσόλκα

Κιθάρα: Κωστής Παλαιογιάννης

Βοηθός σκηνοθέτη: Πάνος Αναγνωστόπουλος

Βοηθός παραγωγής: Χαρά Σβάνου

Φωτογραφία: Γιάννης Πορτοκαλίδης, Απόστολος Λινάρδος

Επικοινωνία: Ρεβέκκα Ρουμελιώτη

Συμμετέχουν

Χαρά Σβάνου, Απόστολος Λινάρδος, Ναταλία Αποστολάκη, Αγγελίνα Δημητριάδη, Βάγια Θώμου, Γιώργος Καλημέρης, ΛένιαΚεσανλή, Ανδρέας Κεσανλής, Λίνα Κούτσικα, Ευγένης Κοψαχείλης, Αλεξάνδρα Μαγιοπούλου, Ελένη Ναβροζίδου, Φώτης Παπουτσής, Ηρώ Σαλάκου, Δέσποινα Σαραντίδη, Γιώργος Σαρίκης, Παναγιώτα Τατανάρη, Μαργαρίτα Τιλελή, Μαρία Τοπάλη, Κική Τσιτογιάννη

ΠΑΥΛΟΣ ΛΕΜΟΝΤΖΗΣ

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading
Advertisement

Προτεινόμενα