Connect with us

Πολιτισμός

Η «Ιφιγένεια εν Ταύροις» του Ευριπίδη στο κατάμεστο αρχαίο θέατρο Φιλίππων

Η-«Ιφιγένεια-εν-Ταύροις»-του-Ευριπίδη-στο-κατάμεστο-αρχαίο-θέατρο-Φιλίππων

Πρόλογος

«Βάρβαρο είναι να είσαι ξένος σε μια αφιλόξενη χώρα και να αγωνιάς για τη ζωή σου». (Ορέστης- Πυλάδης)

«Βάρβαρη είναι η αίσθηση του εαυτού, ως «πεταμένου- εκεί». (Ιφιγένεια- Ιέρειες Αρτέμιδος)

Η «Ιφιγένεια η εν Ταύροις» διδάχτηκε το 414 π.Χ. περίπου. Η «Ιφιγένεια η εν Αυλίδι» παραστάθηκε μετά τον θάνατον του Ευριπίδη, δηλαδή είναι έργο μεταγενέστερο, παρόλο που προηγείται σαν μύθος. Ωστόσο, η «Ιφιγένεια η εν Ταύροις» είναι ένα από τα πιο τεχνικά έργα του Ευριπίδη και μας κάνει κοινωνούς όλων των δεινών του οίκου των Ατρειδών.

Στην τραγωδία θίγονται ζητήματα, όπως η φιλία, η αδελφική αγάπη, ο νόστος για την πατρίδα, η αντίθεση ανάμεσα στον ελληνικό τρόπο ζωής και στα ήθη των βάρβαρων Ταύρων, που τελούν ανθρωποθυσίες και, τέλος, η εξαπάτηση ως μέσο για την εξασφάλιση της σωτηρίας.

Υπόθεση

Η Ιφιγένεια δε θυσιάστηκε στην Αυλίδα. Η Άρτεμις την αντικατέστησε στο βωμό μ’ ένα ελάφι και την έφερε στη χώρα των Ταύρων, ενώ οι Έλληνες τη θεωρούν θυσιασμένη. Η Ιφιγένεια γίνεται ιέρεια της Άρτεμης και συνεργεί στο προκαταρκτικό στάδιο αιματηρών θυσιών, προς τιμήν της θεάς.
Ο Ορέστης, μετά το φόνο της μητέρας του κι εφόσον αθωώνεται στην Αθήνα, κατατρύχεται από τις Ερινύες που διαφώνησαν με την απόφαση. Ο Απόλλωνας, στον οποίον καταφεύγει, του δίνει εντολή να πάει στην Ταυρίδα, να κλέψει το ξόανο της θεάς Άρτεμης και να το φέρει στην Αττική, στην περιοχή της Βραυρώνας, για να λυτρωθεί από τη μανία των Ερινυών.

Ο Ορέστης με τον ξάδελφό και πραγματικό του φίλο Πυλάδη συλλαμβάνονται στην ακτή της αφιλόξενης Ταυρίδας και οδηγούνται στον βασιλιά της χώρας, τον Θόα. Εκείνος δίνει εντολή να θυσιαστούν. Οι δυο νέοι οδηγούνται μπροστά στην Ιφιγένεια για σφαγή. Σ’ ένα πολύ μακρύ επεισόδιο ο Ευριπίδης μεθοδεύει την αναγνώριση των δύο αδελφών, που, έως εκείνη τη στιγμή, θεωρούσαν νεκρά το ένα το άλλο.
Οι δύο νέοι σχεδιάζουν και πετυχαίνουν απόδραση εξαπατώντας τον άρχοντα της χώρας. Όταν η απάτη αποκαλύπτεται, εμφανίζεται η Αθηνά – ως από μηχανής θεά – και ευλογεί την πράξη. Τα αδέρφια αναχωρούν με το άγαλμα της Άρτεμης για την Αθήνα.

Ο Χορός που εξιστορεί το δράμα συγκροτείται από γυναίκες Ελληνίδες, αιχμάλωτες στη χώρα των Ταύρων.

Ανάγνωση

Πίσω από την υπόθεση, με στοιχεία horror, τα πρόσωπα δεν μπορούν να κρύψουν την τραγική τους καταγωγή. Δέσμια, παγιδευμένα σε θεϊκές αποφάσεις καταφεύγουν σε τεχνάσματα και πανουργίες, για να ανταποκριθούν στο θεϊκό σχέδιο και να το υπηρετήσουν. Πέφτουν σε πληθώρα ασεβειών, παραβιάζουν εντολές, προσβάλλουν έθιμα, εξαπατούν, διακωμωδούν τις ιερές τελετές.

Βέβαια, στο έργο θριαμβεύει η λογική των Ελλήνων έναντι της αφελούς δεισιδαιμονίας των βαρβάρων. Ο Ευριπίδης, όμως, δεν παίρνει θέση. Συμπαθεί τους ήρωες αλλά δεν τάσσεται με σαφήνεια υπέρ των μεθόδων τους. Η «Ιφιγένεια εν Ταύροις» από μία άποψη είναι έργο φυγής. Κι άλλα δράματα του Ευριπίδη , γραμμένα μετά το 415 π.Χ., είναι παρόμοια, όπως η «Ελένη» και η «Ανδρομέδα». Ο ποιητής φαίνεται ότι σκόπιμα αποφεύγει την πραγματικότητα. Όλα αυτά διαδραματίζονται σε χώρες μακρινές, παρουσιάζουν παράδοξες περιπέτειες και έχουν αίσια έκβαση.

Στην «Ιφιγένεια» δεν υπάρχουν οι διαστάσεις του τραγικού που βρίσκουμε στον Αισχύλο και στον Σοφοκλή. Οι ήρωες έχουν χάσει το μέγεθός τους και συμπεριφέρονται σαν κοινοί άνθρωποι. Είναι φυσικό, επειδή βρισκόμαστε στην πιο δραματική περίοδο του Πελοποννησιακού πολέμου, στη Σικελική εκστρατεία, ενώ στην Αθήνα αμφισβητούνται όλες οι αξίες και όλοι οι θεσμοί. Επομένως, ο οξυδερκής ποιητής εντάσσει στο έργο του το πνεύμα της εποχής.

Η παράσταση

Ο Γιώργος Νανούρης, νεοφώτιστος στο αρχαίο δράμα, σκηνοθετεί την «Ιφιγένεια» ακολουθώντας, ίσως, απόψεις αναλυτών. Αρκετοί φιλόλογοι, στηριζόμενοι στην πλοκή του έργου και ιδιαίτερα στο τέλος του, θεωρούν ότι δε θα έπρεπε να χαρακτηρίζεται ως τραγωδία γι’ αυτό και το έχουν ονομάσει ρομαντικό δράμα ή μελόδραμα, τραγι-κωμωδία ή ακόμη και σύγχρονο θρίλερ. Τα κυριότερα επιχειρήματα, όσων αμφισβητούν ότι η Ιφιγένεια εν Ταύροις δεν είναι τραγωδία, μπορούν να συνοψιστούν στα εξής: Απουσιάζει από το έργο το τραγικό θέμα. Η έκβαση του δράματος δεν αφήνει πικρή γεύση, αλλά προκαλεί διάθεση χαράς και ευθυμίας. Η κεντρική ηρωίδα του έργου, Ιφιγένεια, δεν παρουσιάζει τα γνωρίσματα ενός αληθινού τραγικού χαρακτήρα. Δεν εντοπίζεται στο έργο τραγική κορύφωση, δηλαδή ο ήρωας δε φτάνει στο ακρότατο σημείο της τραγικότητας. Δεν υπάρχει διανοητικό βάθος και , τέλος, οι Ορέστης – Πυλάδης – Θόας δεν αποτελούν αυθεντικούς χαρακτήρες αλλά «συμβατικές φιγούρες».

Η μοίρα, ωστόσο, της Ιφιγένειας και του Ορέστη, επιτρέπει στον σκηνοθέτη να θεωρήσει το έργο μία τραγική κατάσταση.

Έτσι, λοιπόν, ο μελετημένος θεατής εισπράττει από την παράσταση με την υπογραφή Γιώργου Νανούρη και με τη λυρική και, ίσως, φιλολογική μετάφραση του σπουδαίου Γιώργου Ιωάννου τα εξής:

Κλασσική η ανάγνωση με καλές προθέσεις των συντελεστών. Επίπεδη, θα πρέπει να παραδεχτούμε, στέκεται ολόκληρη η διαδρομή του μύθου. Μάλιστα, στο πιο κρίσιμο σημείο της τραγωδίας, αυτό της γνωριμίας των δυο αδερφών, η απόδοση δεν έχει αγαθά αποτελέσματα. Παρόλες τις προσπάθειες της καλής ηθοποιού Λένας Παπαληγούρα με τις εσώψυχες φωνές της και τους εναγκαλισμούς στον αδερφό της Ορέστη, δεν απογειώνεται η συγκίνηση. Το ρίγος χλιαρό από τη φορτισμένη συναισθηματικά στιγμή της αναγνώρισης, όμως στιλιζαρισμένης στο πλαίσιο κινηματογραφικής σεκάνς. Όλκιμη η σκηνή σε επίπεδο εκφραστικό και νοηματικό, δε νιώσαμε στο έπακρον να αναδεικνύονται συνολικά και συνθετικά τα ποιοτικά εκείνα στοιχεία που τη συγκροτούν και συμβάλλουν στην επιτυχή δραματική λειτουργία της.

Το συγκεκριμένο σημείο της τραγωδίας πραγματώνεται έντεχνα από τον ποιητή, χάρη στο καινοτόμο εύρημα της επιστολής και της ανταλλαγής των όρκων στο πρώτο της σκέλος, ενώ στο δεύτερο, καθοριστικό ρόλο παίζουν τα τεκμήρια και η ανάμνηση στοιχείων του οικογενειακού παρελθόντος. Χάρη στην αριστουργηματική σκηνή της αναγνώρισης, όπως την εμπνεύστηκε ο Ευριπίδης, το κοινό αγωνιά για το πότε θα υπάρξει ψυχική λύτρωση και στους φορείς της δράσης. Αυτή η αγωνία μετριάζεται στην κλασικίζουσα παράσταση, από τον κωμικοτραγικό ενθουσιασμό που εκδηλώνουν τα δυο αδέρφια στη στιγμή της αναγνώρισης.

Ο εξαιρετικός Μιχάλης Σαράντης έχει το χάρισμα του «υποκρίνεσθαι» και «κινείσθαι». Ερμηνεύει με υπερβολή, όμως δυναμικά, έναν συναισθηματικό Ορέστη και ακολουθεί πιστά τις οδηγίες στο να χτίσει έναν χαρακτήρα σπασμωδικό, υπερκινητικό, τυλιγμένο στην χαρμολύπη και στην αστείρευτη ενέργεια.

Ο Νίκος Ψαράς ως Θόας, δουλεύει τον βασιλιά με υψηλή ένταση και καταφέρνει να αποδώσει τις πτυχές της τυφλής εξουσίας.

Ο Πυλάδης του Προμηθέα Αλειφερόπουλου , μια αμήχανη κι αβοήθητη φιγούρα, μακριά από τον κόσμο της λογικής και της φλεγματικότητας.

Η άποψη του σκηνοθέτη να συναντηθούν στο ίδιο πρόσωπο – Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη – οι ρήσεις του βουκόλου και του αγγελιοφόρου υπήρξε ένα σημείο τριβής, καθώς εκτελέστηκαν χωρίς ιδιαίτερα διακριτά στοιχεία, δεδομένου ότι απαγγέλλονται σε δύο διαφορετικής ατμόσφαιρας χρονικά σημεία. Η πρώτη, μέσα στο ζοφερό πλαίσιο μιας ύπουλης αταραξίας που επιβάλλει η τελετουργική ρουτίνα της ηρωίδας και η δεύτερη, κατά τη λύση της τραγωδίας.

Η Χάρις Αλεξίου ως θεά Αθηνά, αγαλματώδης, έκλεισε ήρεμα την παράσταση. Η στεντόρεια φωνή και το κατηγορηματικό ύφος της, δωρίζουν στο συνολικό σκηνικό πόνημα μια επιτυχή έκβαση. Ευτυχής η ιδέα από την παραγωγή, άλλωστε, να συμπεριλάβει στον θίασο την αγαπημένη τραγουδίστρια. Αποδείχθηκε ισχυρότατος πόλος έλξης θεατών.

Ωστόσο, θα πρέπει να πούμε ότι ο σκηνοθέτης αντιμετώπισε τον Χορό με την χορωδιακή του διάσταση, σαν μέλη ενός τελετουργικού, αξιοποιώντας στο έπακρο την εξαίσια πολυφωνία των χαρισματικών κοριτσιών. Πολύ καλή η κορυφαία Κίττυ Παϊταζόγλου, η οποία ήταν επιφορτισμένη με σχεδόν όλους τους στίχους που στην τραγωδία απαγγέλουν οι Ελληνίδες υπηρέτριες.

Οι άλλες γυναίκες (Νικόλ Κουνενιδάκη, Μαρία Κωνσταντά, Άννα Κωνσταντίνου, Δανάη Πολίτη, Βιβή Συκιώτη και Αρετή Τίλη), με χαρακτηριστική ακρίβεια γίνονται το μέλος (μουσική) της παράστασης. Είναι προφανές ότι δούλεψαν ευσυνείδητα και πειθαρχημένα υπό τους ήχους της σύνθεσης του Άγγελου Τριανταφύλλου. Απλώνονται έντεχνα στην ορχήστρα μελωδίες αποπνέουσες λυρισμό, σ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης.

Επιλογή σκηνοθεσίας το παραπάνω, η οποία λειτουργεί καταλυτικά , όπως στο Β΄ Στάσιμο σε συνδυασμό με τον λόγο, ενώ σ’ άλλες σκηνές καταλήγει σ’ ένα μακρόσυρτο παραδοσιακό τραγουδιστικό άκουσμα , θαρρείς της Κριμαίας, όπου και η Ταυρίδα- κατά τον μύθο- που χαρίζει τέρψη στο κοίλο.

Τα κοστούμια της Ιωάννας Τσάμη, απλά αλλά κλασσικά, μακριά από καθετί περιττό και «βαρύτιμο». Τα σκηνικά της Μαίρης Τσαγκάρη, μια λιτή, ενδιαφέρουσα εικαστική εγκατάσταση ναού, η οποία λειτουργεί ως χώρος με συμβολική διαχρονική ιερότητα.

Αξιοσημείωτη λεπτομέρεια το προσωπικό σχόλιο του σκηνοθέτη γι’ αυτά που σήμερα βιώνουμε και μας ταλαιπωρούν. «Η Ιφιγένεια, προκειμένου να δραπετεύσει από τη βάρβαρη χώρα των Ταύρων, σκαρφίζεται ένα τέχνασμα: διαδίδει ότι υπάρχει ένα μίασμα στην Ταυρίδα και ο μόνος τρόπος για να σωθούν οι άνθρωποι από αυτό είναι να μείνουν κλεισμένοι στα σπίτια τους.

Ασφαλώς, χειροκροτούμε την πρώτη προσπάθεια του Γιώργου Νανούρη στην αρχαία τραγωδία, επειδή περιδιάβηκε το κείμενο με σεβασμό, αναγνώρισε τη Θυμέλη ως κέντρο βάρους του δράματος και δόμησε συμπαθητικά μια παράσταση με ενάργεια και μ’ ένα καλό επιτελείο ηθοποιών. Πάντοτε δε, επικροτούμε τον μόχθο όλων των συντελεστών στο χτίσιμο του οικοδομήματος- παράσταση. Οι αδυναμίες που εντοπίζουμε συμβαίνουν και στις καλύτερες υπογραφές, που διαθέτουν στη σκευή τους εμπειρία και πολλή γνώση.

Ένα επαναλαμβανόμενο «πλην» στο αρχαίο θέατρο είναι η χρήση χειλοφώνων. Δυστυχώς, αφαίρει σημαντικό κομμάτι της συνολικής προσπάθειας, καταστρέφει την ποίηση, ξεφτίζει τις εικόνες και πληγώνει τη μετάφραση. Λυπηρό και άδικο για τους εργάτες του θέατρου και για τους θεατές.

Επίλογος

Ο Ευριπίδης παρουσιάζει τους δύο κεντρικούς ήρωες του δράματός του, την Ιφιγένεια και τον Ορέστη, να συγκρούονται όχι μόνο με την ατομική του ο καθένας ειμαρμένη, που την καθορίζουν οι χρησμοί, αλλά και με την αδυσώπητη μοίρα του αμαρτωλού οίκου των Ατρειδών, του οποίου αποτελούν τους τελευταίους γόνους. Η έκβαση της τραγωδίας αποκαλύπτει την κάθαρση της καταραμένης γενιάς τους, μα και τη δική τους σωτηρία και αποκατάσταση. Συνεπώς, η βασική ιδέα που υποβάλλει το έργο είναι ότι ο άνθρωπος ζει στα δόκανα μιας θεϊκής δύναμης, που τον κατευθύνει στη λύτρωση ή στην καταστροφή. Παρόλα αυτά, ο ίδιος μπορεί με τη δική του ενεργητικότητα και δράση να επηρεάσει την πορεία της ζωής του, όπως συμβαίνει με την Ιφιγένεια και τον Ορέστη, που με τη συντονισμένη επιστράτευση της ευφυΐας και της τόλμης τους, υπερκεράζουν το ίδιο το πεπρωμένο τους! Έτσι, όμως, καταξιώνεται η προσωπική ευθύνη, και η Αττική τραγωδία αναδεικνύεται, πράγματι, «ποίημα της ανθρώπινης ελευθερίας».

Συντελεστές

Μετάφραση Γιώργος Ιωάννου
Σκηνοθεσία Γιώργος Νανούρης
Μουσική Άγγελος Τριανταφύλλου
Φωτισμοί Αλέκος Γιάνναρος
Σκηνικά Μαίρη Τσαγκάρη
Κοστούμια Ιωάννα Τσάμη
Βοηθός σκηνοθέτη Γιώργος Παπαδάκης
Βοηθοί μουσικού Στέλλα Ζιοπούλου, Αρχοντούλα Μαρούση, Μαργαρίτα Χαλακατεβάκη

Βοηθός σκηνογράφου Κατερίνα Σιώσιου

Τρισδιάστατος σχεδιασμός σκηνικού Γιώργος Κατσούγκρης

Κατασκευή γυναικείων κοστουμιών Moutaki

Παίζουν: Λένα Παπαληγούρα (Ιφιγένεια), Μιχάλης Σαράντης (Ορέστης), Νίκος Ψαρράς (Θόας), Πυγμαλίων Δαδακαρίδης (Αγγελιοφόρος), Προμηθέας Αλειφερόπουλος (Πυλάδης), Κίττυ Παϊταζόγλου (Κορυφαία Χορού) και η Χάρις Αλεξίου (Αθηνά)

Χορός: Νικόλ Κουνενιδάκη, Μαρία Κωνσταντά, Άννα Κωνσταντίνου, Δανάη Πολίτη, Βιβή Συκιώτη, Αρετή Τίλη

Παραγωγή Το ΘΕΑΤΡΟ
Διεύθυνση παραγωγής Θεοδώρα Καπράλου
Επικοινωνία & Δημόσιες σχέσεις Όλγα Παυλάτου- Ρίτα Σίσιου

ΠΑΥΛΟΣ ΛΕΜΟΝΤΖΗΣ

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading
Advertisement
Click to comment

You must be logged in to post a comment Login

Leave a Reply

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

Πολιτισμός

Σ. Μποζούδης: Έστω και καθυστερημένα η Περιφέρεια ενισχύει το ΔΗΠΕΘΕ

Σ.-Μποζούδης:-Έστω-και-καθυστερημένα-η-Περιφέρεια-ενισχύει-το-ΔΗΠΕΘΕ

Για την χρηματοδότηση που θα λάβει το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας από την Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, μίλησε στην ΕΡΑ Καβάλας, ο πρόεδρός του, Σωκράτης Μποζούδης.

«Μετά από μεγάλες και συντονισμένες προσπάθειες, έγινε αντιληπτό από την Περιφέρεια Α.Μ.Θ., ότι πρέπει να συμμετάσχει στην οικονομική συνδρομή του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ.», τόνισε αρχικά στις δηλώσεις του ο κ. Μποζούδης.

«Η συμβολή – συμμετοχή της Περιφέρειας Α.Μ.Θ., υπήρχε στα χαρτιά μόνο, χωρίς καμιά οικονομική ενίσχυση…»

Όπως ανέφερε στη συνέχεια, κάθε χρόνο το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ., μέσα από μια προγραμματική σύμβαση, ενισχύεται οικονομικά για τις δράσεις του από τον Δήμο Καβάλας και το υπουργείο Πολιτισμού, κάτι που δεν συνέβαινε με την Περιφέρεια Α.Μ.Θ. που ήταν ένα από τα συμβαλλόμενα μέρη.

«Η συμβολή – συμμετοχή της Περιφέρειας Α.Μ.Θ., υπήρχε στα χαρτιά μόνο, χωρίς καμιά οικονομική ενίσχυση. Ευχαριστούμε πολύ τον περιφερειάρχη, τον κ. Μέτιο, για το ότι έστω και καθυστερημένα βρέθηκε ο τρόπος να αποτελέσει μια αρχή για το μέλλον της συμμετοχής της Π.Α.Μ.Θ., γιατί το θέατρο πρέπει να έχει και μια περιφερειακή συνείδηση, που την είχαμε βέβαια, αλλά κινούμασταν μόνο με τα δικά μας μέσα και πολύ περιορισμένα», σημείωσε στη συνέχεια ο πρόεδρος του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας.

«Θα βοηθήσει το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας για τις δράσεις του και ενδεχόμενα να το ενισχύσει, ώστε κάποιες παραστάσεις να μετακινούνται με μεγαλύτερη άνεση στην Περιφέρεια, χωρίς να σκεφτόμαστε τα έξοδα και τις μεγάλες δαπάνες…»

«Νομίζω ότι αυτή η οικονομική ενίσχυση θα βοηθήσει στο να υπάρξει και μια δυνατότητα του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας, να λειτουργήσει περιφερειακά και είναι σίγουρα μια πολύ καλή αρχή. Έγινε μια προσπάθεια μαζί με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Κομοτηνής βέβαια. Η οικονομική συνδρομή αφορά και τους δυο. Νομίζω ότι είναι σημαντικό πλέον που έγινε αντιληπτό ότι και η Περιφέρεια πρέπει να ενισχύσει ένα θέατρο, το οποίο έχει μια αίγλη, που διοργανώνει το μοναδικό για τη Βόρεια Ελλάδα Φεστιβάλ Φιλίππων. Δεν ξέρω ακριβώς την κατανομή του ποσού, αλλά θα βοηθήσει το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας για τις δράσεις του και ενδεχόμενα να το ενισχύσει, ώστε κάποιες παραστάσεις να μετακινούνται με μεγαλύτερη άνεση στην Περιφέρεια, χωρίς να σκεφτόμαστε τα έξοδα και τις μεγάλες δαπάνες. Η επιτυχία αυτή ήρθε και με τη συνδρομή του δημάρχου Καβάλας, με τη δική μου δουλειά κι έγινε αποδεκτό από τον περιφερειάρχη, τον κ. Μέτιο, που τον ευχαριστούμε πολύ, όπως επίσης και τον αντιπεριφερειάρχη Καβάλας, Αλέξη Πολίτη, που διαβίβασε το αίτημά μας και το στήριξε. Στην τελευταία συνάντηση στην Κομοτηνή ευοδώθηκε η προσπάθεια. Είναι μια καλή αρχή τουλάχιστον για φέτος κι ελπίζουμε από εδώ και μετά να υπάρχει μια ακόμη μεγαλύτερη συνδρομή για να μπορέσει το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. να ανοίξει περισσότερο τα φτερά του», επισήμανε καταληκτικά ο κ. Μποζούδης.

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading

Πολιτισμός

Οι Εύζωνες στο μετρό του Συντάγματος, σε μια ιδιαίτερη έκθεση φωτογραφίας!

Οι-Εύζωνες-στο-μετρό-του-Συντάγματος,-σε-μια-ιδιαίτερη-έκθεση-φωτογραφίας!

Ένα ξεχωριστό καλωσόρισμα περιμένει το κοινό από 1 έως 31 Μαρτίου 2023 στον κεντρικό σταθμό του Συντάγματος. Η Καβαλιώτισσα φωτογράφος Δήμητρα Χατζηαδάμ παρουσιάζει μέρος από την έκθεση φωτογραφίας, με τίτλο “ΕΥΖΩΝΕΣ | Οι φύλακες των αφανών”.  Η έκθεση που τελεί υπό την αιγίδα της Γενικής Γραμματείας Απόδημου Ελληνισμού και Δημόσιας Διπλωματίας και την υποστήριξη της ΣΤΑΣΥ (Σταθερές Συγκοινωνίες) πραγματοποιείται με αφορμή την Εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου.

Οι επισκέπτες θα έχουν την ευκαιρία να δούνε όπως ποτέ άλλοτε, σ΄ ένα σύγχρονο οπτικό αποτέλεσμα το επίλεκτο σώμα της Προεδρικής Φρουράς, θέαμα που δεν θα αφήσει κανέναν ασυγκίνητο. Το σύμβολο του Εύζωνα είναι το θέμα της έκθεσης φωτογραφίας, που αποτελείται από έντεκα λάβαρα ύψους 3 μέτρων, με σημείο αναφοράς τις 6 εντυπωσιακές αναπαραστάσεις των Ευζωνικών στολών. Την οπτική παρουσίαση συνοδεύουν βιωματικές μαρτυρίες, που συγκέντρωσε η φωτογράφος και μεταδίδουν την βαθιά ψυχή του Εύζωνα. Η συγκεκριμένη έκθεση άνοιξε για πρώτη φορά στην Μελβούρνη το 2021 και υποστηρικτής αυτής της δράσης, υπήρξε η Γενική Γραμματεία Αποδήμου Ελληνισμού και Δημόσιας Διπλωματίας.

Η Δήμητρα Χατζηαδάμ είναι η μοναδική φωτογράφος που εργάστηκε πάνω από 3 συνεχόμενα χρόνια με επιμονή, πάθος και όραμα για να καταγράψει την αθέατη καθημερινότητα των Ευζώνων. Το αποτέλεσμα του καλλιτεχνικού αυτού έργου είναι η έκθεση φωτογραφίας, που έχει ταξιδέψει ήδη με επιτυχία, σε 23 προορισμούς εντός και εκτός Ελλάδος. Κατάφερε να απαθανατίσει με περίσσιο σεβασμό και εκτίμηση το εξαίρετο σώμα του Ελληνικού στρατού, αποτυπώνοντας στιγμές του αξιώματός τους, αλλά και της ανθρώπινης πλευράς τους. Σκοπός της φωτογράφου είναι η έκθεση φωτογραφίας να συνεχίσει το ταξίδι της, επανασυστήνοντας τον Εύζωνα τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων, σε Έλληνες και φιλέλληνες.

Facebook: Dimitra Hatziadam

Instagram: Dimitra_hatziadam

YouTube:   Dimitra Hatziadam

Ιστορικό εκθέσεων:

ΑΘΗΝΑ 2016 | ΚΑΒΑΛΑ 2016 | ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 2017 | ΠΕΙΡΑΙΑΣ 2017 | ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑ 2018 | ΓΑΛΑΤΣΙ 2018| ΘΩΡΗΚΤΟ “Γ. ΑΒΕΡΩΦ” 2018 | ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΟ “ΑΜΑΛΙΑ” 2018 | ΧΑΝΙΑ 2018 | ΞΑΝΘΗ 2018 | ΒΑΡΣΟΒΙΑ 2018| ΡΕΘΥΜΝΟ 2019| ΒΟΡΕΙΟΣ ΑΡΚΤΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ 2019| ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ 2019 | ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟ 2020 | ΝΕΣΤΟΣ 2021| ΘΑΣΟΣ 2021| ΣΥΡΟΣ 2021| ΚΑΤΕΡΙΝΗ 2021| ΝΑΥΠΛΙΟ 2021| ΣΕΡΡΕΣ 2021| ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ 2021| ΚΑΡΔΙΤΣΑ 2022|

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading

Πολιτισμός

Μετά τη Θάσο η έκθεση «Η αρχαία Θάσος αλλιώς» ταξιδεύει στην Καβάλα

Μετά-τη-Θάσο-η-έκθεση-«Η-αρχαία-Θάσος-αλλιώς»-ταξιδεύει-στην-Καβάλα

Στην Καβάλα ταξιδεύει η έκθεση με θέμα «Η αρχαία Θάσος αλλιώς». Θα φιλοξενηθεί στο ισόγειο της Μεγάλης Λέσχης από τις 4 έως τις 12 Απριλίου.

Τα εγκαίνια της έκθεσης θα πραγματοποιηθούν την Τρίτη 4 Απριλίου στις 19:00 στο ισόγειο τής Μεγάλης Λέσχης.

Πρόκειται για την παρουσίαση 18 διοραμάτων πλαισιωμένων με playmobil με τα οποία επιχειρείται η ακριβής απεικόνιση της αρχαίας πόλης του Λιμένα.

Κτίρια, Πύλες, Πύργοι, Ναΐσκοι, Ιερά, Τείχη όπου διαδραματίστηκαν, στους αρχαϊκούς μέχρι τους ρωμαϊκούς χρόνους, σημαντικά γεγονότα που πλαισιώνουν όλη την ιστορία, τον πολιτισμό, την ανάπτυξη, την Πόλη Κράτους των Θασίων.

Μικρόσωμες πολύχρωμες φιγούρες των Playmobil «συνθέτουν» εικόνες, αναπαριστούν ιστορικά γεγονότα, περιγράφουν σκηνές καθημερινότητας, απεικονίζουν ποικίλες μορφές της Πόλης.

Το Βουλευτήριο, η Σκηνή του Αρχαίου Θεάτρου, οι πύλες του Διός και της Ήρας, του Ερμή, της Θεάς με το άρμα, τα διοικητικά κτίρια, τα Προπύλαια, η αψίδα του Καρακάλλα είναι κάποια από τα διοράματα που δεσπόζουν στην έκθεση.

Έτσι αστικοποιούνται, με κατανοητό και ευφάνταστο τρόπο, όσα θέλει να αφηγηθεί η έκθεση και η Ιστορία δημιουργώντας ένα απολαυστικό ταξίδι στον χρόνο για μικρούς και για μεγάλους.

Τίτλος: «Η αρχαία Θάσος αλλιώς»

Σχεδιασμός – υλοποίηση – Επιμέλεια: Αναστάσιος Μπίλιας

Έκθεση: Μεγάλη Λέσχη

Διάρκεια 4 – 12 Απριλίου

Ώρες λειτουργίας: 10:00 – 14:00 και 17:00 – 21:00

Είσοδος Ελεύθερη

Εγκαίνια

Τρίτη 4 Απριλίου

Ώρα: 19:00

Μεγάλη Λέσχη

Τηλέφωνο επικοινωνίας: (6946506997)

Αρωγοί της εκδήλωσης

Δήμος Καβάλας –Δημοφέλεια Καβάλας -Επιμελητήριο Καβάλας

Θασιακή ‘Ενωση Καβάλας-Σωματείο Επιπλοξυλουργών Καβάλας

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading
Advertisement

Προτεινόμενα