Πολιτισμός

«Addio del passato» της Λείας Βιτάλη στο “Kouinta Pocket Theatre”

ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΛΕΜΟΝΤΖΗ

«Υπάρχουν πολλά περισσότερα πράγματα, Οράτιε, μεταξύ γης και ουρανού απ’ αυτά που η φαντασία σου μπορεί να συλλάβει».

-Ουίλιαμ Σαίξπηρ

Το θέμα είναι αρχετυπικό, η σύγκρουση δεδομένη, αλλά πάντα κριτήριο για την πρωτοτυπία που υπερβαίνει το αυτονόητο είναι ο τρόπος. H Βιτάλη διάλεξε δύσκολο, αλλά και γόνιμο δρόμο για να διαπραγματευτεί μια πράγματι τραυματική σχέση. Εν πρώτοις υπάρχει ένα υφολογικό δίλημμα που η σκηνοθεσία οφείλει να το λύσει ισορροπώντας σε τεντωμένο σχοινί.

Υπόθεση

Είναι χωρισμένες. Είναι μόνες. Γυναίκες της διπλανής πόρτας. Αλλά κουβαλάνε στην ψυχή τους ένα σκοτεινό μυστικό που τις έχει σημαδέψει. Μέσα σ’ ένα κλίμα αλλόκοτης τρέλας, μητέρα και κόρη, κλεισμένες στην κουζίνα ενός σύγχρονου αθηναϊκού σπιτιού, φτιάχνουν το πατροπαράδοτο κέικ με λεμόνι τραγουδώντας τις αγαπημένες τους άριες από όπερες. Συγχρόνως, με την ίδια ανάλαφρη διάθεση, κατασπαράζουν άγρια η μία την άλλη, φέρνοντας στο φως «εκείνο» το μυστικό που έκρυβαν σ’ όλη τη ζωή τους. Η καθεμιά από τη μεριά της βιώνει και αναπαριστά διαφορετικές εκδοχές της αλήθειας, κάνοντας έτσι ένα ταξίδι αυτογνωσίας μέχρι να κερδηθεί επιτέλους η καθαρτήρια συμφιλίωση. Το Addio del passato, που διαδραματίζεται ουσιαστικά στο χώρο της μνήμης, είναι ένα έργο για τις σχέσεις βιασμού μέσα στην οικογένεια, για μυστικά και τραύματα, για ανομολόγητες πράξεις, σκληρές αντιπαραθέσεις και ματαιωμένες φιλοδοξίες. Κυρίως, όμως είναι ένα έργο για την πολυπόθητη συμφιλίωση ανάμεσα στη μητέρα και την κόρη.

Ανάγνωση

Μέσα στη λέξη μητέρα ακούγεται η λέξη τέρας αλλά και το μη, το αποτρεπτικό του τέρατος, η ασφάλεια από την απειλή, όπως και στο mother ακούγεται το other, το άλλο, ένα άλλο όμως που είναι σε συνεχή γειτνίαση με το όμοιο. Η υπερφυσική δύναμη, η προστασία αλλά και η απειλή της καταστροφής μέσα από τη συγχώνευση. Ένα σημαίνον οικουμενικότητας που περιέχει τα πάντα. Τα αγαθά και τα καταστροφικά. Τα απειλητικά και τα προστατευτικά. Την έννοια της αρχαϊκής μητέρας συναντάμε στη μυθολογία, στις θρησκείες των λαών. Η παντοδύναμη μητέρα τροφός όλων των πλασμάτων. Καταστροφική και ιερή μητέρα. Η Γαία που ήταν σε θέση να καταστρέφει σύζυγο, παιδιά και κρατούσε στα χέρια της την τύχη της οικουμένης.

Να γίνεσαι η μητέρα της μητέρας σου. Ο γονιός του γονιού σου. Εύθραυστοι ψυχικά γονείς που, είτε είναι είτε προβάλλουν ως αβοήθητοι στα μάτια του παιδιού, ωθούν το παιδί να μεταμορφωθεί σε ένα παιδί – ενήλικα ή και υπερήλικα που δεν ζητά αλλά προσφέρει προστασία. Το παιδί γίνεται κεραμίδι στο άσκεπο κεφάλι του γονιού. Ρούχο στο γυμνό του σώμα. Δεν είναι λίγα τα παιδιά που παρακινούνται να λειτουργήσουν ως γονείς τον γονιών τους. Είναι οδυνηρό, είναι επίπονο. Είναι σαν να σου έχουν βίαια υφαρπάξει την παιδική σου ηλικία.

Αναρωτιέται ο θεατής – και δη οι γυναίκες – «στην πραγματικότητα μπορούμε να επηρεάσουμε την μητέρα μας;»

Όλα παίζονται και υπόκεινται στου κανόνες ενός παιχνιδιού με αβέβαιη έκβαση και όχι πάντα γνωστούς και κοινά αποδεκτούς κανόνες. Η σχέση με τη μητέρα μας δεν συνίσταται μόνο από το «εδώ και τώρα», από το «τρέχον, το παρόν». Το πιο καθοριστικό της κομμάτι έχει να κάνει με ό,τι παραμένει ψυχικά ενεργό, από το παρελθόν.

Η παράσταση

Κυλάει η παράσταση ανάμεσα στη πραγματικότητα και σε ένα τοπίο ονείρου από το παρελθόν. Επίκεντρο η σχέση ανάμεσα σε μια μάνα και την κόρη της. Η Σοφία και το Βασούλι της. Η σχέση τους καθορίζεται και από τα άλλα πρόσωπα της οικογένειας αλλά και από το παρελθόν της μητέρας και έτσι οι ηρωίδες, ακροβατούν σε ένα λεπτό σκοινί.

Μία μάνα και μία κόρη συναντιούνται στο πατρικό σπίτι για να εκτελέσουν μια οικογενειακή ιεροτελεστία: το παραδοσιακό κέικ της Τετάρτης. Μέσα στα σκεύη και τα υλικά της κουζίνας θα ανακατέψουν και τις μνήμες της κοινής τους ζωής, ανασύροντας μυρωδιές, ήχους, στιγμές και εν τέλει συναισθήματα. Το ταξίδι αυτό θα τους οδηγήσει αναπόφευκτα σε ένα ξεχασμένο τραύμα που έχει μείνει ανοιχτό. Ήρθε η ώρα ν’ ακουστεί ή θα μείνει σιωπηλό για πάντα;

Η Ναταλία – Άννα Βασιλέκα και η Έλενα Μόμτσου, μητέρα και κόρη, στο «Αddio Del Passato» (που στα ελληνικά σημαίνει «αντίο στα περασμένα») κινούνται από την πραγματικότητα στον χώρο του υποσυνείδητου, ακροβατώντας έτσι υποκριτικά στα όρια του μαγικού ρεαλισμού.

Με εναλλαγές χιούμορ και συγκίνησης, η σκηνοθέτις Ναταλία – Άννα Βασιλέκα χτίζει σιγά- σιγά την ατμόσφαιρα που θα οδηγήσει τις δύο ηρωίδες σε αμοιβαίες εξομολογήσεις και αποκαλύψεις.

Η μουσική μοιάζει να αποτελεί συνεκτικό στοιχείο ανάμεσα στη μάνα και την κόρη . Άλλωστε και ο τίτλος του έργου παρεπέμπει ευθέως στην Τραβιάτα του Βέρντι!

Μια γυναίκα χωρισμένη με παιδιά, επισκέπτεται κάθε εβδομάδα τη μητέρα της και φλυαρώντας και μαλώνοντας φτιάχνει με όλη τη μαγειρική τελετουργία ένα κέικ. Το τάιμινγκ του έργου, η διάρκειά του είναι ο χρόνος που χρειάζεται να ετοιμαστούν τα σκεύη, να γίνει η δοσολογία του μείγματος και να ψηθεί το γλυκό. Ένας τελετουργικός μεν αλλά ρεαλιστικός χρόνος. Αυτό υποβάλλεται στον θεατή ότι συμβαίνει χρόνια. Στο θεατρικό όμως παρόν που παρακολουθεί ο θεατής είναι η πρώτη τέτοια μέρα των επισκέψεων μετά τον θάνατο και την ταφή της μητέρας. Ο ρεαλισμός τινάζεται στον αέρα, αφού η μητέρα είναι νεκρή και η συνομιλία συμπυκνώνει δύο χρόνους, τον παρελθόντα (που αναλύεται και αναδύονται οι τραυματικές σχέσεις των δύο γυναικών), και τον παρόντα (όπου η κόρη, επιτέλους, απελευθερώνεται από τις εξαρτήσεις, τα συμπλέγματα, τις αναστολές και αντικρύζει την αλήθεια).

Αντιλαμβάνεται λοιπόν καθένας, πόσο δραματουργικά ενδιαφέροντα προβλήματα είχε να λύσει η συγγραφέας Λεία Βιτάλη. Εντός του μετρήσιμου ωρολογιακού χρόνου εγκιβωτίζονται πολλές «στιγμές» ενός βίου, που κατέστησε τις δύο ηρωίδες ανταγωνιστικές.

«Στιγμές» όπου η στρατηγική της καθεμιάς, άλλοτε επιθετική άλλοτε αμυντική, δημιουργεί μια συνεχή εγρήγορση, ώστε τα οικεία δεινά να παροχετεύονται, να καταχωνιάζονται, να μεταλλάσσονται, να μεταμορφώνονται, αλλά συχνά να αναδύονται απειλητικά, γυμνά, ωμά.

Αυτός ο χρόνος της μνήμης φέρνει στην επιφάνεια ανομολόγητες πράξεις, ενώ παράλληλα η μητρική έγνοια αλλά και η τόλμη λειτουργούν εξουσιαστικά, δυναστικά πάνω στην κόρη, σημαδεύοντας την προσωπικότητά της και καθορίζοντας την ενήλικη ζωή της και τον γάμο της. H συγγραφέας, όμως, με μεθοδικούς αναβαθμούς οδηγεί τη σύγκρουση σε μια καθαρτήρια έξοδο, όταν με τρόπο αποκαλυπτικό και ανατρεπτικό η κόρη ωθείται σε μια ταύτιση με τη μοίρα της μητέρας, που της λύνει όλους τους συμπλεγματικούς κόμπους.

Το έργο έχει ρυθμό, χιούμορ, νεύρο αλλά και μυστήριο και διαθέτει μια αρετή που την εκπέμπουν πάντα τα καλά έργα. Αφήνει πτυχές και γωνίες αφώτιστες, κίνητρα ακατανόητα και σκοπούς συγκεχυμένους, αφού ποτέ κανείς δεν μπορεί να φτάσει «στον βαθύ λόγον της ψυχής, όσην επιπορευόμενος οδόν», για να θυμηθούμε τον Ηράκλειτο.

Εξαιρετικές οι δυο ερμηνεύτριες, αλλά επιτρέψτε μου να δώσω ένα αστεράκι παραπάνω στην Έλενα Μόμτσου. Πιθανώς ο ρόλος να είναι πιο αβανταδόρικος, αλλά η ηθοποιός μας δώρισε ρίγη συγκίνησης σε υπερθετικό βαθμό.

Επίλογος

Έχουμε δηλαδή να κάνουμε με δια βίου σχέσεις. Μας ακολουθούν έως το τέλος. Αυτό φανερώνει και το μέγεθος της σημασίας αλλά και της πολυπλοκότητας τους. Άλλωστε η αξία της ‘’σημασίας’’ ποτέ δεν μπόρεσε να αποδεσμευτεί από τα ‘’δεσμά’’ της πολυπλοκότητας.
Ποιο πιστεύετε ότι είναι το πιο αιχμηρό κομμάτι μιας σχέσης ενός παιδιού με μια μητέρα; Σε ποιο βιβλίο σας υπάρχει περισσότερο;

Νομίζω ότι το πιο αιχμηρό κομμάτι είναι όταν το holding, το κράτημα, η αγκαλιά, δεν υπάρχει σαν κάτι το αυτονόητο. Όταν η μητρική αγάπη σου δίνεται υπό προϋποθέσεις, ή δεν σου δίνεται καθόλου, παρά μόνο σαν καθήκον, σαν διεκπεραίωση ενός ρόλου. Και τότε εσύ, το ‘’εκτός αγάπης’’ πλάσμα, αναζητάς, διεκδικείς, ζητιανεύεις, ψήγματα εγγύτητας ή καταθέτεις τα όπλα, και παραιτείσαι από το αίτημα της αγάπης. Άρα, η εκτός αιτήματος αγάπη είναι, κάπως, σαν να πεθαίνεις.

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Ναταλία Άννα Βασιλέκα
Σκηνικά: Ν.Ο.
Φωτισμοί: Σαράντος Ζουρντός
Φωτογραφίες: Μαρία Τσακίρη
Video art: Microfilming
Μουσική Επιμέλεια: Παναγιώτης Λαζαρίδης
Μακιγιάζ: Μιχαέλα Σύρμαλη
Γραφιστική Επιμέλεια: Μιχάλης Τουμανίδης
Παραγωγή: Kouinta Theatre Productions

Ηθοποιοί: Έλενα Μόμτσου, Ναταλία Άννα Βασιλέκα

Υ.Σ. Είναι εξαιρετικά σημαντικό για την πόλη, να υπάρχει και να λειτουργεί ένα θέατρο από Ιδιωτική πρωτοβουλία και να αποτελεί κοιτίδα πολιτισμού και, βέβαια, ενεργός κοινωνικός λειτουργός. Στην περίπτωση δε του «Θέατρου Τσέπης ΚΟΥΙΝΤΑ», ευχόμαστε να είναι εσαεί ένα μικρό θέατρο με μεγάλες παραστάσεις.

ΠΑΥΛΟΣ ΛΕΜΟΝΤΖΗΣ

Πηγή: KavalaWebNews

Πολιτισμός

Αρχέλαος Γρανάς: Ήταν εξαιρετικό το φετινό Φεστιβάλ Φιλίππων

Την απόλυτη ικανοποίησή του για την πορεία που κατέγραψε το φετινό φεστιβάλ Φιλίππων, εξέφρασε στο πλαίσιο δηλώσεων που έκανε στην ΕΡΑ Καβάλας, ο πρόεδρος του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας, Αρχέλαος Γρανάς.

«Πάντοτε το Φεστιβάλ Φιλίππων το περιμέναμε στην Καβάλα σαν κάτι το ιδιαίτερο, αλλά φέτος ήταν κάτι πραγματικά εξαιρετικό. Ακούγοντας πάρα πολλούς συμπολίτες μας που το παρακολούθησαν, αλλά διαβάζοντας και εφημερίδες από γειτονικούς νομούς, που πραγματικά εγκωμίασαν το φετινό Φεστιβάλ Φιλίππων», σημείωσε αρχικά ο πρόεδρος του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας.

«Νομίζω ότι αυτή η δουλειά έχει γίνει με μεγάλο κόπο και έχει ανταμειφθεί και το κοινό, αλλά και εμείς οι οποίοι συμμετείχαμε σε όλη αυτή τη διαδικασία…»

«Νομίζω ότι καταφέραμε να προσελκύσουμε τέτοιες παραστάσεις, ώστε να μπορέσουμε πραγματικά να αισθανθούμε όλοι ικανοποιημένοι από αυτό που μας προσέφεραν. Κατορθώσαμε να το επιτύχουμε αυτό με μεγάλες προσπάθειες, γιατί κάποιοι είπαν ότι ούτως ή άλλως αυτά τα έργα θα ερχόταν. Δεν είναι έτσι, δεν έρχονται έτσι, διότι η συνεννόηση γίνεται πρώτα με το ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας, για να δώσουν τις παραστάσεις τους στο αρχαίο θέατρο Φιλίππων. Νομίζω ότι αυτή η δουλειά έχει γίνει με μεγάλο κόπο και έχει ανταμειφθεί και το κοινό, αλλά και εμείς οι οποίοι συμμετείχαμε σε όλη αυτή τη διαδικασία, χωρίς να έχουμε ιδιαίτερα προβλήματα, πέρα από κάποιες βροχοπτώσεις που άλλαξαν συγκεκριμένες παραστάσεις», επισήμανε στη συνέχεια των όσων είπε στην ΕΡΑ Καβάλας, ο Αρχέλαος Γρανάς.

«Τώρα που ολοκληρώθηκε το φεστιβάλ Φιλίππων πραγματικά ευχαριστούμε όλους όσοι βοήθησαν να διεξαχθεί χωρίς προβλήματα…»

«Θεωρώ ότι εκείνο που έχουμε στο νου μας για την επόμενη χρόνια και αρχίζουμε τις επαφές μας και θα έχουμε νεότερα πολύ σύντομα, είναι να δούμε πώς θα μπορέσουμε πραγματικά να κρατήσουμε μία σταθερή επιτυχία σε αυτό το φεστιβάλ. Με την καλλιτεχνική μας διευθύντρια την κ. Οικονόμου Βαμβακά που αγαπάει πραγματικά αυτό που κάνει και το κάνει με τεράστια επιτυχία. Τώρα που ολοκληρώθηκε το φεστιβάλ Φιλίππων πραγματικά ευχαριστούμε όλους όσοι βοήθησαν να διεξαχθεί χωρίς προβλήματα, κυρίως τους εθελοντές μας και όλους αυτούς που το χρηματοδότησαν, όπως ο δήμος Καβάλας, η Περιφέρεια που για πρώτη φορά φέτος χρηματοδότησε το φεστιβάλ και βέβαια διάφορες εταιρείες που συνέδραμαν κατά κάποιο τρόπο και έχουμε ήδη στείλει μία ανακοίνωση που τους ευχαριστούμε θερμά για την προσφορά τους. Νομίζω ότι όλοι όσοι συμμετείχαν κατέβαλαν τεράστια προσπάθεια, ώστε να μην έχουμε καμία εμπλοκή σε διάφορα θέματα που μπορούσαν να προκύψουν ανά πάσα στιγμή με τη μεγάλη κοσμοσυρροή», υπογράμμισε καταληκτικά ο πρόεδρος του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας.

Πηγή: KavalaWebNews

Πολιτισμός

Ευχαριστήριο του ΔΗΠΕΘΕ για το Φεστιβάλ Φιλίππων

To 67ο Φεστιβάλ Φιλίππων πέρασε πια στην ιστορία κι εμείς αισθανόμαστε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε όλους όσοι συνέβαλαν και φέτος στη μεγάλη επιτυχία του.

Ο Πρόεδρος κ. Αρχέλαος Γρανάς, το Διοικητικό Συμβούλιο, η Καλλιτεχνική Διευθύντρια κ. Εύα Οικονόμου – Βαμβακά και οι εργαζόμενοι του θεάτρου ευχαριστούμε θερμά όλο τον κόσμο που στήριξε με τη συγκινητική παρουσία του τις εκδηλώσεις του Φεστιβάλ σε όλη τη διάρκεια του καλοκαιριού και στη συνέχεια όλους αυτούς που συνέβαλαν έμπρακτα στην υλοποίησή του.

Πρώτα και πάνω απ’ όλα ευχαριστούμε τους εθελοντές του 67ου Φεστιβάλ Φιλίππων που για μια ακόμη χρονιά ήταν συγκινητικά κοντά μας.

Ευχαριστούμε επίσης το Δήμο Καβάλας που χρηματοδότησε το σύνολο των δράσεων του Φεστιβάλ, το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού με την υποστήριξη του οποίου πραγματοποιήθηκε το 8ο Διεθνές Εργαστήριο Αρχαίου Δράματος καθώς και το EFFEA European Festivals Fund for Emerging Artists, που συνέβαλε στη πραγματοποίηση και μετακίνηση της παραγωγής «Φωτογραφίες» ενώνοντας τις δράσεις μας με τις δράσεις σπουδαίων Φεστιβάλ του Εξωτερικού, και χαρίζοντας μας πολύτιμη εξωστρέφεια.

Ευχαριστούμε ακόμα την Αρχαιολογική Υπηρεσία Καβάλας και ιδιαίτερα τους αρχαιοφύλακες που ξενύχτησαν μαζί μας, την Υπηρεσία Καθαριότητας και την Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου Καβάλας, το ΕΚΑΒ, την Αστυνομική Διεύθυνση και την Τροχαία Καβάλας, τον Αστυνομικό Σταθμό Κρηνίδων, τον Οργανισμό Λιμένος, το ΚΤΕΛ Καβάλας που μας ταξίδευε, το Περιφερειακό Τμήμα Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού Καβάλας που σε όλες τις παραστάσεις παρείχε αφιλοκερδώς τις πολύτιμες υπηρεσίες του και την Ιατρική Εταιρεία Καβάλας για την προσφορά απινιδωτή.

Παράλληλα ευχαριστούμε τους χορηγούς μας: Εnergean Oil & Gas S.A., τη Βιομηχανία Σωλήνων Πολυαιθυλενίου ΒΕΗ αλλά και τους χορηγούς επικοινωνίας μας ΕΡΤ 3, ΕΡΤ Καβάλα, Cosmote Τv, Εφημερίδα των Συντακτών, ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ, ελculture.gr, in2Life, TETRAGWNO.GR, Theatermag.gr. για την έμπρακτη υποστήριξή τους.

Ευχαριστούμε τέλος, συνολικά όλα τα ΜΜΕ και το δημοσιογραφικό κόσμο, που συνέβαλαν ουσιαστικά με το χρόνο και το χώρο που μας διέθεσαν, στην επιτυχία της μεγάλης αυτής διοργάνωσης.

Κι επειδή πίσω από κάθε παράσταση κρύβεται η συμβολή πολλών ξεχωριστών ανθρώπων, ευχαριστούμε το διοικητικό (Τόνια Μανάλη, Έφη Πριμικυρλίδου, Βέρα Λαζαρίδου, Χρύσα Πουρτουλίδου, Ολυμπία Σουγκάρη, Στέισι Χίντρι) και το τεχνικό (Γιώργος Μαστοράκης, Γιάννης Σταυρίδης, Κώστας Γαρουφαλίδης, Γιώργος Τριανταφυλλίδης, Παναγιώτης Λαζαρίδης) προσωπικό του ΔΗΠΕΘΕ που στήριξε με τις ιδέες και την ενέργεια του το σύνολο των δράσεων. Τέλος ευχαριστούμε τον Αλέξανδρο Κόκκα για τον ιδιαίτερο γραφιστικό σχεδιασμό του 67ου Φεστιβάλ αλλά και όλους τους καλλιτέχνες που συμμετείχαν στις παραγωγές μας και έδωσαν την ψυχή και το μυαλό τους σε αυτές. Τίποτα δεν θα ήταν εφικτό χωρίς αυτούς.

Aλλά επειδή το «ευχαριστώ» είναι μια λέξη μόλις εννέα γραμμάτων που αδυνατεί να συμπεριλάβει όλα τα συναισθήματα που μας γέμισε το 67 Φεστιβάλ Φιλίππων και τη διαδρομή στο φως που μας χάρισε, βάζουμε μια άνω τελεία και αποχαιρετάμε πλήρεις το καλοκαίρι ανανεώνοντας το ραντεβού μας για του χρόνου, όπου ελπίζουμε και πάλι, όλοι μαζί, να συν-δημιουργήσουμε ένα Φεστιβάλ ακόμα πιο φωτεινό από το φετινό.

ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας

Πηγή: KavalaWebNews

Πολιτισμός

Την Κυριακή η συναυλία Ελευθερίας Αρβανιτάκη και Ελεονώρας Ζουγανέλη

H συναυλία ΞΑΝΑ ΜΑΖΙ της Ελ. Αρβανιτάκη- Ελ. Ζουγανέλη που δεν μπόρεσε να πραγματοποιηθεί λόγω βροχής στις 30.8 ΜΕΤΑΦΕΡΕΤΑΙ για την ΚΥΡΙΑΚΗ 8.9 στις 21:00 στο Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων. Τα εισιτήρια που είχαν εκδοθεί ισχύουν κανονικά και θα μεταφερθούν αυτόματα στη νέα ημερομηνία. Αν κάποιος/α δεν επιθυμεί να την παρακολουθήσει, καλείται να επιστρέψει το φυσικό εισιτήριο στα σημεία φυσικής προπώλησης και να του επιστραφούν τα χρήματά του έως και την Τετάρτη 4.9.

Θα ακολουθήσει νέα ανακοίνωση για τα ηλεκτρονικά εισιτήρια.

Υ.Γ. Οι κάτοχοι ονομαστικών προσκλήσεων του 67 Φεστιβάλ Φιλίππων καλούνται να δηλώσουν ξανά την πρόθεσή τους να τις χρησιμοποιήσουν έως την Τετάρτη 4.9, ενώ ο έλεγχος ταυτοπροσωπίας θα γίνεται στην είσοδο του θεάτρου τη μέρα της συναυλίας.

Σας περιμένουμε για να γιορτάσουμε ΞΑΝΑ ΜΑΖΙ το κλείσιμο του 67^ου Φεστιβάλ Φιλίππων στο φυσικό του χώρο.

Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να καλείτε στα τηλέφωνα του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας 2510. 220876 ώρες γραφείου.

ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας