Connect with us

Πολιτισμός

«Addio del passato» της Λείας Βιτάλη στο “Kouinta Pocket Theatre”

«addio-del-passato»-της-Λείας-Βιτάλη-στο-“kouinta-pocket-theatre”

ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΛΕΜΟΝΤΖΗ

«Υπάρχουν πολλά περισσότερα πράγματα, Οράτιε, μεταξύ γης και ουρανού απ’ αυτά που η φαντασία σου μπορεί να συλλάβει».

-Ουίλιαμ Σαίξπηρ

Το θέμα είναι αρχετυπικό, η σύγκρουση δεδομένη, αλλά πάντα κριτήριο για την πρωτοτυπία που υπερβαίνει το αυτονόητο είναι ο τρόπος. H Βιτάλη διάλεξε δύσκολο, αλλά και γόνιμο δρόμο για να διαπραγματευτεί μια πράγματι τραυματική σχέση. Εν πρώτοις υπάρχει ένα υφολογικό δίλημμα που η σκηνοθεσία οφείλει να το λύσει ισορροπώντας σε τεντωμένο σχοινί.

Υπόθεση

Είναι χωρισμένες. Είναι μόνες. Γυναίκες της διπλανής πόρτας. Αλλά κουβαλάνε στην ψυχή τους ένα σκοτεινό μυστικό που τις έχει σημαδέψει. Μέσα σ’ ένα κλίμα αλλόκοτης τρέλας, μητέρα και κόρη, κλεισμένες στην κουζίνα ενός σύγχρονου αθηναϊκού σπιτιού, φτιάχνουν το πατροπαράδοτο κέικ με λεμόνι τραγουδώντας τις αγαπημένες τους άριες από όπερες. Συγχρόνως, με την ίδια ανάλαφρη διάθεση, κατασπαράζουν άγρια η μία την άλλη, φέρνοντας στο φως «εκείνο» το μυστικό που έκρυβαν σ’ όλη τη ζωή τους. Η καθεμιά από τη μεριά της βιώνει και αναπαριστά διαφορετικές εκδοχές της αλήθειας, κάνοντας έτσι ένα ταξίδι αυτογνωσίας μέχρι να κερδηθεί επιτέλους η καθαρτήρια συμφιλίωση. Το Addio del passato, που διαδραματίζεται ουσιαστικά στο χώρο της μνήμης, είναι ένα έργο για τις σχέσεις βιασμού μέσα στην οικογένεια, για μυστικά και τραύματα, για ανομολόγητες πράξεις, σκληρές αντιπαραθέσεις και ματαιωμένες φιλοδοξίες. Κυρίως, όμως είναι ένα έργο για την πολυπόθητη συμφιλίωση ανάμεσα στη μητέρα και την κόρη.

Ανάγνωση

Μέσα στη λέξη μητέρα ακούγεται η λέξη τέρας αλλά και το μη, το αποτρεπτικό του τέρατος, η ασφάλεια από την απειλή, όπως και στο mother ακούγεται το other, το άλλο, ένα άλλο όμως που είναι σε συνεχή γειτνίαση με το όμοιο. Η υπερφυσική δύναμη, η προστασία αλλά και η απειλή της καταστροφής μέσα από τη συγχώνευση. Ένα σημαίνον οικουμενικότητας που περιέχει τα πάντα. Τα αγαθά και τα καταστροφικά. Τα απειλητικά και τα προστατευτικά. Την έννοια της αρχαϊκής μητέρας συναντάμε στη μυθολογία, στις θρησκείες των λαών. Η παντοδύναμη μητέρα τροφός όλων των πλασμάτων. Καταστροφική και ιερή μητέρα. Η Γαία που ήταν σε θέση να καταστρέφει σύζυγο, παιδιά και κρατούσε στα χέρια της την τύχη της οικουμένης.

Να γίνεσαι η μητέρα της μητέρας σου. Ο γονιός του γονιού σου. Εύθραυστοι ψυχικά γονείς που, είτε είναι είτε προβάλλουν ως αβοήθητοι στα μάτια του παιδιού, ωθούν το παιδί να μεταμορφωθεί σε ένα παιδί – ενήλικα ή και υπερήλικα που δεν ζητά αλλά προσφέρει προστασία.  Το παιδί γίνεται κεραμίδι στο άσκεπο κεφάλι του γονιού. Ρούχο στο γυμνό του σώμα. Δεν είναι λίγα τα παιδιά που παρακινούνται να λειτουργήσουν ως γονείς τον γονιών τους. Είναι οδυνηρό, είναι επίπονο. Είναι σαν να σου έχουν βίαια υφαρπάξει την παιδική σου ηλικία.

Αναρωτιέται ο θεατής – και δη οι γυναίκες – «στην πραγματικότητα μπορούμε να επηρεάσουμε την μητέρα μας;»

Όλα παίζονται και υπόκεινται στου κανόνες ενός παιχνιδιού με αβέβαιη έκβαση και όχι πάντα γνωστούς και κοινά αποδεκτούς κανόνες. Η σχέση με τη μητέρα μας δεν συνίσταται μόνο από το «εδώ και τώρα», από το «τρέχον, το παρόν». Το πιο καθοριστικό της κομμάτι έχει να κάνει με ό,τι παραμένει ψυχικά ενεργό, από το παρελθόν.

Η παράσταση

Κυλάει  η παράσταση ανάμεσα στη πραγματικότητα και σε ένα τοπίο ονείρου από το παρελθόν. Επίκεντρο η σχέση ανάμεσα σε μια μάνα και την κόρη της. Η Σοφία και το Βασούλι της. Η σχέση τους καθορίζεται και από τα άλλα πρόσωπα της οικογένειας αλλά και από το παρελθόν της μητέρας και έτσι οι ηρωίδες, ακροβατούν σε ένα λεπτό σκοινί.

Μία μάνα  και μία κόρη  συναντιούνται στο πατρικό σπίτι για να εκτελέσουν μια οικογενειακή ιεροτελεστία: το παραδοσιακό κέικ της Τετάρτης. Μέσα στα σκεύη και τα υλικά της κουζίνας θα ανακατέψουν και τις μνήμες της κοινής τους ζωής, ανασύροντας μυρωδιές, ήχους, στιγμές και εν τέλει συναισθήματα. Το ταξίδι αυτό θα τους οδηγήσει αναπόφευκτα σε ένα ξεχασμένο τραύμα που έχει μείνει ανοιχτό.  Ήρθε η ώρα ν’ ακουστεί ή θα μείνει σιωπηλό για πάντα;

Η Ναταλία – Άννα Βασιλέκα  και η Έλενα Μόμτσου, μητέρα και κόρη, στο  «Αddio Del Passato»  (που στα ελληνικά σημαίνει «αντίο στα περασμένα») κινούνται από την πραγματικότητα στον  χώρο του υποσυνείδητου, ακροβατώντας έτσι υποκριτικά στα όρια του μαγικού ρεαλισμού.

Με εναλλαγές χιούμορ και συγκίνησης, η σκηνοθέτις   Ναταλία – Άννα Βασιλέκα χτίζει σιγά- σιγά την ατμόσφαιρα που θα οδηγήσει τις δύο ηρωίδες σε αμοιβαίες εξομολογήσεις και αποκαλύψεις. 

Η μουσική μοιάζει να αποτελεί συνεκτικό στοιχείο ανάμεσα στη μάνα και την κόρη . Άλλωστε και ο τίτλος του έργου παρεπέμπει ευθέως στην Τραβιάτα του Βέρντι!

Μια γυναίκα χωρισμένη με  παιδιά, επισκέπτεται κάθε εβδομάδα τη μητέρα της και φλυαρώντας και μαλώνοντας φτιάχνει με όλη τη μαγειρική τελετουργία ένα κέικ. Το τάιμινγκ του έργου, η διάρκειά του είναι ο χρόνος που χρειάζεται να ετοιμαστούν τα σκεύη, να γίνει η δοσολογία του μείγματος και να ψηθεί το γλυκό. Ένας τελετουργικός μεν αλλά ρεαλιστικός χρόνος. Αυτό υποβάλλεται στον θεατή ότι συμβαίνει χρόνια. Στο θεατρικό όμως παρόν που παρακολουθεί ο θεατής είναι η πρώτη τέτοια μέρα των επισκέψεων μετά τον θάνατο και την ταφή της μητέρας. Ο ρεαλισμός τινάζεται στον αέρα, αφού η μητέρα είναι νεκρή και η συνομιλία συμπυκνώνει δύο χρόνους, τον παρελθόντα (που αναλύεται και αναδύονται οι τραυματικές σχέσεις των δύο γυναικών), και τον παρόντα (όπου η κόρη, επιτέλους, απελευθερώνεται από τις εξαρτήσεις, τα συμπλέγματα, τις αναστολές και αντικρύζει την αλήθεια).

Αντιλαμβάνεται λοιπόν καθένας, πόσο δραματουργικά ενδιαφέροντα προβλήματα είχε να λύσει η συγγραφέας  Λεία Βιτάλη. Εντός του μετρήσιμου ωρολογιακού χρόνου εγκιβωτίζονται πολλές «στιγμές» ενός βίου, που κατέστησε τις δύο ηρωίδες ανταγωνιστικές.

«Στιγμές» όπου η στρατηγική της καθεμιάς, άλλοτε επιθετική άλλοτε αμυντική, δημιουργεί μια συνεχή εγρήγορση, ώστε τα οικεία δεινά να παροχετεύονται, να καταχωνιάζονται, να μεταλλάσσονται, να μεταμορφώνονται, αλλά συχνά να αναδύονται απειλητικά, γυμνά, ωμά.

Αυτός ο χρόνος της μνήμης φέρνει στην επιφάνεια ανομολόγητες πράξεις, ενώ παράλληλα η μητρική έγνοια αλλά και η  τόλμη λειτουργούν εξουσιαστικά, δυναστικά πάνω στην κόρη, σημαδεύοντας την προσωπικότητά της και καθορίζοντας την ενήλικη ζωή της και τον γάμο της. H συγγραφέας, όμως, με μεθοδικούς αναβαθμούς οδηγεί τη σύγκρουση σε μια καθαρτήρια έξοδο, όταν με τρόπο αποκαλυπτικό και ανατρεπτικό η κόρη ωθείται σε μια ταύτιση με τη μοίρα της μητέρας, που της λύνει όλους τους συμπλεγματικούς κόμπους.

Το έργο έχει ρυθμό, χιούμορ, νεύρο αλλά και μυστήριο και διαθέτει μια αρετή που την εκπέμπουν  πάντα τα καλά έργα. Αφήνει πτυχές και γωνίες αφώτιστες, κίνητρα ακατανόητα και σκοπούς συγκεχυμένους, αφού ποτέ κανείς δεν μπορεί να φτάσει «στον βαθύ λόγον της ψυχής, όσην επιπορευόμενος οδόν», για να θυμηθούμε τον Ηράκλειτο.

Εξαιρετικές οι δυο ερμηνεύτριες, αλλά επιτρέψτε μου να δώσω ένα αστεράκι παραπάνω στην Έλενα Μόμτσου. Πιθανώς ο ρόλος να είναι πιο αβανταδόρικος, αλλά η ηθοποιός μας δώρισε  ρίγη συγκίνησης σε υπερθετικό βαθμό.

Επίλογος

Έχουμε δηλαδή να κάνουμε με δια βίου σχέσεις. Μας ακολουθούν έως το τέλος. Αυτό φανερώνει και το μέγεθος της σημασίας αλλά και της πολυπλοκότητας τους. Άλλωστε η αξία της ‘’σημασίας’’ ποτέ δεν μπόρεσε να αποδεσμευτεί από τα ‘’δεσμά’’ της πολυπλοκότητας.
Ποιο πιστεύετε ότι είναι το πιο αιχμηρό κομμάτι μιας σχέσης ενός παιδιού με μια μητέρα; Σε ποιο βιβλίο σας υπάρχει περισσότερο;

Νομίζω ότι το πιο αιχμηρό κομμάτι είναι όταν το holding, το κράτημα, η αγκαλιά, δεν υπάρχει σαν κάτι το αυτονόητο. Όταν η μητρική αγάπη σου δίνεται υπό προϋποθέσεις, ή δεν σου δίνεται καθόλου, παρά μόνο σαν καθήκον, σαν διεκπεραίωση ενός ρόλου. Και τότε εσύ, το ‘’εκτός αγάπης’’ πλάσμα, αναζητάς, διεκδικείς, ζητιανεύεις, ψήγματα εγγύτητας ή  καταθέτεις τα όπλα, και παραιτείσαι από το αίτημα της αγάπης. Άρα, η  εκτός αιτήματος αγάπη είναι, κάπως,  σαν να πεθαίνεις.

Συντελεστές

Σκηνοθεσία: Ναταλία Άννα Βασιλέκα
Σκηνικά: Ν.Ο.
Φωτισμοί: Σαράντος Ζουρντός
Φωτογραφίες: Μαρία Τσακίρη
Video art: Microfilming
Μουσική Επιμέλεια: Παναγιώτης Λαζαρίδης
Μακιγιάζ: Μιχαέλα Σύρμαλη
Γραφιστική Επιμέλεια: Μιχάλης Τουμανίδης
Παραγωγή: Kouinta Theatre Productions

Ηθοποιοί: Έλενα Μόμτσου, Ναταλία Άννα Βασιλέκα

Υ.Σ. Είναι εξαιρετικά σημαντικό για την πόλη, να υπάρχει και να λειτουργεί ένα θέατρο από  Ιδιωτική πρωτοβουλία και να αποτελεί κοιτίδα πολιτισμού και, βέβαια, ενεργός κοινωνικός λειτουργός. Στην περίπτωση δε του «Θέατρου Τσέπης ΚΟΥΙΝΤΑ», ευχόμαστε να είναι εσαεί ένα μικρό θέατρο με μεγάλες παραστάσεις.

ΠΑΥΛΟΣ  ΛΕΜΟΝΤΖΗΣ

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading
Advertisement
Click to comment

You must be logged in to post a comment Login

Leave a Reply

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

Πολιτισμός

«Αόρατος» της Σοφίας Δήμου από την παιδική σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας

«Αόρατος»-της-Σοφίας-Δήμου-από-την-παιδική-σκηνή-του-ΔΗΠΕΘΕ-Καβάλας

«Οι άνθρωποι είναι λίγο σαν τα δέντρα. Ψάχνουν να ριζώσουν κάπου»

Η παιδική σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας παρουσιάζει το σύγχρονο έργο «Αόρατος» της Σοφίας Δήμου σε σκηνοθεσία της Βάσιας Χρονοπούλου.

Η ιστορία του μικρού Αλ που είναι από… Αλλού μάς μιλά για τη διαφορετικότητα, τις ανθρώπινες σχέσεις και την εφευρετικότητα της παιδικής ψυχής. Ο μικρός Αλ αφήνει την πατρίδα του για να εγκατασταθεί στην Ελλάδα. Η νέα του ζωή θα είναι γεμάτη από προκλήσεις. Μέσα στη σχολική τάξη όπου αισθάνεται αόρατος θα βρει τον τρόπο να επιβιώσει αλλά και να μάθει πολλά για τον εαυτό του. Το ίδιο θα συμβεί και σε όλους τους συμμαθητές του που μαθαίνουν τη δύναμη της αγάπης και της αποδοχής με τον πιο αναπάντεχο τρόπο. Η αλλιώτικη ιστορία του Αλ δεν έχει βασιλόπουλα ή μάγους. Δεν έχει καν ανθρώπους καλούς ή κακούς. Έχει απλά ανθρώπους. Ανθρώπους που αγαπούν, συγχωρούν, κάνουν λάθη και ζητούν συγγνώμη. Έχει όμως σφυρίχτρες και ουράνια τόξα και φιλίες και δέντρα και πολύ κλαρίνο. Και φυσικά έχει κι έναν μυστηριώδη καλό φίλο …γιατί όλες οι ιστορίες χρειάζονται και λίγο μυστήριο.

*Το έργο είναι εμπνευσμένο από το βραβευμένο μυθιστόρημα της Γιώτας Φώτου «Ο Αόρατος Πολ» των εκδόσεων Ψυχογιός.

Κείμενο: Σοφία Δήμου

Σκηνοθεσία – Κοστούμια: Βάσια Χρονοπούλου

Σκηνογραφία: Μιχαήλα Πλιαπλιά

Φωτισμοί: Δημήτρης Μπαλτάς

Κινησιολογία: Φωτεινή Μελετιάδου

Μουσική Σύνθεση: Νίκος Αντωνόπουλος

Παίζουν: Κωνσταντίνα Βέρρου Ζαχαρίας Γουέλα Θανάσης Κεφαλάς Αντώνης Σταμόπουλος

Παραστάσεις για το κοινό Κυριακή 24 Νοεμβρίου, Κυριακή 1 και 8 Δεκεμβρίου 2024 στις 12.00, στο θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου.

Περιορισμένος αριθμός πρωινών παραστάσεων θα δοθούν για τους μαθητές των σχολείων από τη Δευτέρα 4 Νοεμβρίου έως και την Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2024, στο θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου.

Τιμές εισιτηρίων: 8€ γενική είσοδος για τις παραστάσεις κοινού

     6€ μαθητικό για οργανωμένες πρωινές παραστάσεις

Ηλεκτρονική Προπώληση: https://www.ticketservices.gr/event/dipethe-kavalas-aoratos/

Για περισσότερες πληροφορίες και κρατήσεις μπορείτε να καλείτε στα τηλέφωνα του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας 2510. 220876 – 7 ώρες γραφείου.

ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας

**Ευχαριστούμε θερμά τον πρόεδρο Βουνοχωρίου Καβάλας κ. Βασίλη Ελευθεριάδη και την εταιρείαChrisanthidis delights για την πολύτιμη προσφορά τους.

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading

Πολιτισμός

Στο θέατρο «ΜΑΙΩΤΡΟΝ» για δεύτερη χρονιά η παράσταση «Τρίτη Τετάρτη Νυχτερινή» του Τζων Μιχάλη

Στο-θέατρο-«ΜΑΙΩΤΡΟΝ»-για-δεύτερη-χρονιά-η-παράσταση-«Τρίτη-Τετάρτη-Νυχτερινή»-του-Τζων-Μιχάλη

ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΛΕΜΟΝΤΖΗ

Θεωρώντας τον εαυτό της αυτουργό φόνου, μια αλαφιασμένη γυναίκα τηλεφωνεί στην αστυνομία με πρόθεση να παραδοθεί, ενώ στο διπλανό δωμάτιο βρίσκονται τα ακίνητα σώματα του συζύγου και της ερρωμένης του, που, υποτίθεται, ήταν και η καλύτερή της φίλη.

Στον επόμενο τόνο η αλήθεια ξεγυμνώνεται αργά μεν, εκκωφαντικά δε, καθώς όλοι αναζητούν στο τηλέφωνο το ζευγάρι των εραστών, αλλά μόνο αυτή μπορεί ν’ απαντήσει, ως μοναδική παρούσα στο σπίτι του συμβάντος.
Κι όσο περνάει η ώρα, τόσο αποκαλύπτονται τα κρίματα όλων και το τίμημα της ενοχής που αναλογεί στον καθένα.

Η ηρωίδα, αιωρούμενη μεταξύ ρεαλιστικού και φανταστικού, φανερώνει σταδιακά τη δική της αλήθεια, μέσα στην οδυνηρή επίγνωση της ρημαγμένης της ζωής.

Όταν κάποια στιγμή φθάνει η αστυνομία, η ξεκάθαρη εικόνα της πραγματικότητας ξεπροβάλλει σαν τιμωρία και, ίσως, σαν λύτρωση.

Ένα έργο τρυφερό και ανθρώπινο, που ανοίγει παράθυρο στο θέμα της γυναικείας κακοποίησης, όχι κατ’ ανάγκη της άσκησης σωματικής βίας, αλλά της ψυχικής τυραννίας, φέρνοντας τους νέους, κυρίως, θεατές, αντιμέτωπους με θέματα όπως η διαμόρφωση της προσωπικότητας, οι διαπροσωπικές σχέσεις, η δυσκολία στην επικοινωνία, η μοναδικότητα του ατόμου, η αποποίηση ευθυνών και η ευάλωτη θέση του αδύναμου.

  
Σημείωμα σκηνοθέτη
Σε μια εποχή που η υποκρισία, το προσωπικό συμφέρον και η κοινωνική ανευθυνότητα κάθε μορφής εξουσίας, τείνουν να γίνουν κανόνας – κόντρα στην λογική και την επιθυμία του μέσου πολίτη – ο Τζων Μιχάλης, με το θεατρικό μονόλογό του «ΤΡΙΤΗ ΤΕΤΑΡΤΗ ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ», καταγράφει αριστοτεχνικά με την πένα του, το καίριο ζήτημα της σχέσης εξουσιαστή – εξουσιαζόμενου και τις τραγικές, ενίοτε, συνέπειές του.

Μέσα από μια ιστορία, που θα μπορούσε κανείς με ευκολία να χαρακτηρίσει «προσωπικό δράμα», ο συγγραφέας διεισδύει στη σαθρή λογική όλων όσοι θεωρούν δεδομένη τη δική τους ισχύ.

Στοχοποιεί τη χρήση των μέσων επικοινωνίας, «εισβάλλει» σε αξίες που χάνονται, όπως η εμπιστοσύνη, το φιλότιμο, η ντροπή και το «καθαρό μέτωπο», όπως λέγανε οι παλιοί.

Τέλος, καταδικάζεται στο κείμενό του η άνανδρη – καθ΄ οιονδήποτε τρόπο – επίθεση εναντίων των γυναικών και, δυστυχώς, η απώλεια της ζωής τους.

Πρόκειται για ένα ψυχολογικό θρίλερ, που συναντάμε στην καθημερινότητα μας, συνήθως, ως αυτήκοες ή αυτόπτες μάρτυρες. Ωστόσο, το σαρκαστικό χιούμορ, διάσπαρτο μέχρι το απροσδόκητο φινάλε, κυριαρχεί και προβληματίζει.

Σταύρος Παρχαρίδης

Είναι προφανές ότι οι συγγραφέας Τζών Μιχάλης μελέτησε σε βάθος το φαινόμενο «κακοποίηση γυναικών», ως αποτέλεσμα ψυχολογικής πίεσης και ενέπλεξε στη μυθοπλασία του τα σημαινόμενα: Η συστηματική και διαδεδομένη ψυχολογική βία, η οποία αποτελεί κατάφωρη παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων, εδράζεται σε έμφυλες κοινωνικές δομές και δεν αποτελεί μια τυχαία πράξη, παρά μια βαθιά ριζωμένη πρακτική με ένα ευρύ φάσμα τραυματικών επιπτώσεων στην ψυχοσωματική ζωή των εμπλεκόμενων ανθρώπων.

Οι μορφές που μπορεί να λάβει αυτή η «αρρώστια» είναι ανάλογες του περιβάλλοντος, στο οποίο θα εμφανιστεί και οι πιο συνήθεις μορφές περιλαμβάνουν την ενδοοικογενειακή βία, τη συντροφική βία, τη σεξουαλική βία, τη σεξουαλική παρενόχληση, αλλά και τη συναισθηματική – ψυχολογική βία και, βεβαίως, τα συνεπακόλουθά τους, όπως η παραφροσύνη και το έγκλημα, ακόμα και με τη μορφή αυτοχειρίας.

 Όλα όσα εισπράξαμε, δηλαδή, στη φροντισμένη παράσταση του Σταύρου Παρχαρίδη, .με τη συγκλονιστική ερμηνεία της Βάσως Δήμογλου, η οποία, αξιοποιώντας στο έπακρον τα εκφραστικά της μέσα, βιώνει τον μονόλογο με ένταση, χιούμορ αλλά και με αγχωτικό ρυθμό.

Οι εναλλασσόμενες εντυπώσεις αποδομούν τον αρχικό της δυναμισμό, μέσα σ’ ένα δυστοπικό σκηνικό (Μαρία Παπατζέλου) από κούτες με πραμάτειες ή κούτες μετακόμισης , μπορεί μεταφοράς αντικειμένων – γιατί όχι, κούτες απορριμμάτων- ένα μπαούλο με σπαράγματα ζωής της ηρωίδας που αποκαλύπτονται σταδιακά κι ένα τηλέφωνο ως μέσο διαφυγής, αλλά και με συνεπίκουρους στην ατμόσφαιρα ψυχολογικού θρίλερ τους φωτισμούς της ομάδας και τη μουσική του Νίκου Πανδή.

Η σκηνοθεσία του Σταύρου Παρχαρίδη κρατά το κοινό σε εγρήγορση με τις εκπλήξεις και τη διαρκή κίνηση της πρωταγωνίστριας. Οι εναλλαγές του φωτός με το σκοτάδι στον ψυχικό της κόσμο προμηνύουν ανατροπές, οι οποίες έρχονται στο προσκήνιο και κρατούν δέσμιο το «δια ταύτα» ως το φινάλε. Εκεί ο θεατής αντιλαμβάνεται με σαφήνεια την καταστροφική επίδραση της προδοσίας, της απάτης, της κοροϊδίας, της μοναξιάς και της απόγνωσης στον ψυχισμό μιας γυναίκας.

Ρεαλιστική και τρυφερή η παράσταση αναδεικνύει, μέσα από τα κινούμενα κάδρα της, το στοιχείο της ενδοσκόπησης και διαποτίζει με ρεαλισμό τη ζοφερή πραγματικότητα.

Ιδιαιτέρως εντυπώθηκε στο κοινό και το τραγούδι «Ρόδα ολάνθιστα» του μουσικοσυνθέτη Νίκου Πανδή, σε στίχους του συγγραφέα και ερμηνεία από την Αναστασία Κόσμογλου.

Η παράσταση ανέβηκε για πρώτη φορά στο πλαίσιο του προγράμματος του Θεάτρου ΜΑΙΩΤΡΟΝ: το «ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ», ένα πετυχημένο πρόγραμμα που – σε πρώτη φάση -ξεκίνησε δίνοντας την ευκαιρία σε τρεις πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς να παρουσιάσουν το έργο τους.

Παραγωγή: Θέατρο ΜΑΙΩΤΡΟΝ
ΑΘΗΝΑΣ 21- ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

 Συντελεστές παράστασης:
Ερμηνεύει: Βάσω Δήμογλου.
Κείμενο: Τζων Μιχάλης
Σκηνοθεσία: Σταύρος Παρχαρίδης
Σκηνικά κοστούμια: Μαρία Παπατζέλου
Μουσική: Νίκος Πανδής
Φωτισμοί: Θέατρο ΜΑΙΩΤΡΟΝ
Φωτογραφίες: Σταύρος Παρχαρίδης
Διαφημιστικό Βίντεο: Γιώργος και Σταύρος Παρχαρίδης.

Το τραγούδι της παράστασης «Ρόδα ολάνθιστα» μελοποίησε ο Νίκος Πανδής σε στίχους του Τζων Μιχάλη και ερμηνεύει η Αναστασία Κόσμογλου.
Η παραγωγή του τραγουδιού έγινε στο Riverside Studio Thessaloniki από τον Σωκράτη Παπαιωάννου.

Το Σάββατο 9 και την Κυριακή 10 του μηνός, οι τελευταίες παραστάσεις στο «ΜΑΙΩΤΡΟΝ»!

ΠΑΥΛΟΣ ΛΕΜΟΝΤΖΗΣ

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading

Πολιτισμός

«Το χρονικό ενός δυσλεκτικού» στο Θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου

«Το-χρονικό-ενός-δυσλεκτικού»-στο-Θέατρο-Αντιγόνη-Βαλάκου

«Ας γίνει το παιδί ό,τι θέλει, δεν είναι ανάγκη να μάθει γράμματα!»

Μετά τις sold-out περσινές παραστάσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, ο καθηλωτικός μονόλογος βασισμένος στην πολυβραβευμένη νουβέλα του Γιάννη Πάσχου, έρχεται για τρεις παραστάσεις στο Θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου, την Παρασκευή 8 και το Σάββατο 9 Νοεμβρίου στις 21.00 και την Κυριακή 10 Νοεμβρίου στις 19.00.

Για πρώτη φορά επιχειρείται θεατρικά, η προσέγγιση ενός θέματος που ακόμα θεωρείται ταμπού αφήνοντας μια επίγευση αισιοδοξίας στο θεατή. Ο συγγραφέας με εξαιρετική διαύγεια καταγράφει τις σκληρές αναμνήσεις του από τα χρόνια που πάλευε με ένα θηρίο που τότε δεν είχε όνομα.

Το έργο αποτελεί καταγραφή της δύναμη ενός ανθρώπου που με πίστη στον εαυτό του οδηγεί την ίδια του τη ζωή εκεί όπου ο ίδιος θέλει. Μέσα από την αφήγηση του ήρωα, μας παρουσιάζεται μια δύσκολη ιστορία ενηλικίωσης με χιούμορ και τρυφερότητα, ρίχνοντας φως σε ένα λεπτό αλλά διαχρονικά σημαντικό ζήτημα.

Ο συγγραφέας δεν ασχολείται με την δυσλεξία ως επιστήμονας αλλά ως άνθρωπος που αγωνίστηκε μια ολόκληρη ζωή για να μπορέσει να “υπάρχει” σε έναν κόσμο αφιλόξενο για νευροδιαφορετικούς.

Λίγα λόγια για την υπόθεση:

Ο ήρωάς μας μεγαλώνει σε ένα ορεινό χωριό της Ηπείρου. Ονειρεύεται και ανακαλύπτει τον κόσμο σχεδόν όπως κάθε παιδί, μα ένα «λάθος» που κουβαλάει τον στιγματίζει, τον απομονώνει και την ίδια στιγμή τον πεισμώνει. Με όχημα την μοναδική του ματιά για τα πράγματα, το χιούμορ αλλά και την αγάπη των ανθρώπων του, αντιμετωπίζει καταστάσεις που μοιάζουν να συνθέτουν το ψηφιδωτό ενός παράξενου, μαγικού κόσμου. Το παιδί ενηλικιώνεται, αλλά πόσα «λάθη» χωράνε σε ένα κόσμο γεμάτο «σωστούς» ανθρώπους; Θα καταφέρει άραγε να κατακτήσει την πιο ψηλή κορφή της φαντασίας του; Θα μπορέσει να είναι ποτέ σαν όλους τους άλλους;

Κείμενο:Γιάννης Πάσχος

Σκηνοθεσία: Ντίνος Ψυχογιός

Παίζει ο Δημήτρης Μαμιός

Δραματουργική επεξεργασία: Ελένη Σπετσιώτη

Μουσική: Γιώργος Χριστιανάκης

Σκηνογραφία – Ενδυματολογία: Νίκη Ψυχογιού

Φωτισμοί: Μαριέττα Παυλάκη

Βοηθός Σκηνοθέτη: Σοφία Χατζηευθυμιάδη

Βοηθός Σκηνογράφου: Ζωή Κελέση

Φωτογραφίες: Σπύρος Κούρκουλας, Νίκη Ηλιοπούλου

Τρέιλερ: Σπύρος Κούρκουλας

Επικοινωνία: Γιώτα Δημητριάδη

Συμπαραγωγή: Ο2Ο ΑΜΚΕ.

«Το χρονικό ενός δυσλεκτικού»

Θέατρο Αντιγόνη Βαλάκου

Παρασκευή 8 και Σάββατο 9 Νοεμβρίου στις |21:00|

Κυριακή 10 Νοεμβρίου στις  |19.00|

Διάρκεια παράστασης: 80 λεπτά χωρίς διάλειμμα

Τρέιλερ https://www.youtube.com/watch?v=mI6UrP_hzjg

Τιμές εισιτηρίων:

15 € Γενική Είσοδος,

12 € Μαθητικό – Φοιτητικό-Άνω των 65 -Ανέργων – ΑΜΕΑ (με την επίδειξη των αντίστοιχων δικαιολογητικών κατά την είσοδο)

Ηλεκτρονική προπώληση: https://www.more.com/theater/to-xroniko-enos-dyslektikou-tou-gianni-pasxou-kabala/

Το βιβλίο “Το χρονικό ενός δυσλεκτικού” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Περισπωμένη.

Προπώληση εισιτηρίων καθημερινά από τη Δευτέρα 4 Νοεμβρίου, 11.00 – 14.00 & 18.00 – 20.00, στο Κέντρο πληροφόρησης επισκεπτών Δήμου Καβάλας (πρώην ΕΟΤ) στην Κεντρική Πλατεία, τηλ: 2510-620566.

Για περισσότερες πληροφορίες και κρατήσεις μπορείτε να καλείτε στα τηλέφωνα του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας 2510. 220876 (10:00-14:00).

ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καβάλας

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading
Advertisement

Προτεινόμενα