Connect with us

Πολιτισμός

«Τα τρελά βατράχια» για πρώτη φορά στην Ελλάδα από το Κ.Θ.Β.Ε. σε μια παράσταση για όλη την οικογένεια!

«Τα-τρελά-βατράχια»-για-πρώτη-φορά-στην-Ελλάδα-από-το-ΚΘΒΕ.-σε-μια-παράσταση-για-όλη-την-οικογένεια!

Πρόλογος

Ο μύθος λέει ότι κάθε χρόνο τα βατράχια μεταναστεύουν από βορρά προς νότο. Μόνο λίγοι πείσμονες φρύνοι αρνούνται να συνταχθούν στο κονβόι της μεγάλης φυγής και κινούνται αντίθετα. Τους λένε τρελούς φρύνους, έκφραση που έγινε συνώνυμη της σθεναρής αντίστασης.

Η Mélody Mourey γράφει και σκηνοθετεί ένα έξυπνο έργο, ταυτόχρονα κωμικό και τραγικό, με φόντο μια αληθινή ιστορία που είναι, ωστόσο, άγνωστη στο ευρύ κοινό.

Πρόκειται για ένα κείμενο που σπάει τις συνηθισμένες γραφές – θεατρικές συμβάσεις και μας οδηγεί σε ένα, σχεδόν, κινηματογραφικό έπος που αφορά στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η παράσταση ανέβηκε στο Παρίσι το 2019 και παίζεται ως σήμερα με τεράστια επιτυχία. Μάλιστα, κέρδισε τρεις υποψηφιότητες για το βραβείο «molières» 2019 ( αντίστοιχου του tony): καλύτερης παράστασης, καλύτερου έργου, καλύτερης σκηνοθεσίας.

Υπόθεση

Στη Νέα Υόρκη του 1990, μία φοιτήτρια ψυχολογίας επισκέπτεται τον Στανισλάβ, έναν ηλικιωμένο γιατρό, για να της δώσει πληροφορίες σχετικά με τη δράση του παππού της, του Ευγένιου Λαζόφσκι, κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου. Μέσα από τις μνήμες του Στανισλάβ παρακολουθούμε μια περιπετειώδη και συναρπαστική ιστορία που περιγράφει το ιδιοφυές σχέδιο που κατέστρωσαν οι δύο γιατροί και κατάφεραν, ξεγελώντας τους Ναζί, να σώσουν τις ζωές χιλιάδων εβραίων κατοίκων του χωριού Rozwadów της Πολωνίας.

Το έργο βασίζεται στην αληθινή ιστορία των δύο γιατρών Eugene Lazowski και Stanislaw Matulewicz, που έκαναν τη δική τους αντίσταση, χρησιμοποιώντας το εμβόλιο του τύφου, ως αποδεικτικό μόλυνσης της περιοχής από τη θανατηφόρα ασθένεια. Τα «Τρελά Βατράχια» είναι μια περιπετειώδης κωμωδία που συνδυάζει το χιούμορ και την ευαισθησία, αναδεικνύοντας τη δύναμη των ανθρώπων εκείνων που τολμάνε να πάρουν το ρίσκο της αντίστασης, υπερασπιζόμενοι την ανθρωπιά και τη δικαιοσύνη.

Η συγγραφέας

Η Mélody Mourey είναι Γαλλίδα ηθοποιόςθεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτις.

Γεννήθηκε πριν από τριάντα χρόνια στη Τουλόν. Από την παιδική ηλικία είχε πάθος για το θέατρο. Γράφτηκε στο Ωδείο της Τουλόν και στη συνέχεια σπούδασε στο Sciences Po στο Aix-en-Provence . Κατόπιν μετακόμισε στο Παρίσι και φοίτησε στο Cours Simon ενώ έγινε συντάκτρια για το περιοδικό γενικού πολιτισμού L ‘Éléphant .

Μετά από επτά χρόνια δημοσιογραφίας στο παραπάνω περιοδικό, η Mélody Mourey έγραψε και σκηνοθέτησε τα «Τρελά βατράχια» (με περισσότερες από 500 παραστάσεις). Το δεύτερο έργο της «La Course des Géants», κι αυτό με τέσσερις υποψηφιότητες στα βραβεία Molières, περιοδεύει φέτος στη Γαλλία, στο Βέλγιο και στην Ελβετία. Το πρώτο της μυθιστόρημα «Max Tallent» κυκλοφόρησε τον Σεπτέμβριο του 2022, από τις εκδόσεις «Auzou».

Η παράσταση

Η συγγραφέας και σκηνοθέτις, αν και παρουσιάζει τα τραγικά γεγονότα εκείνης της εποχής με έναν εύπεπτο, παιγνιώδη τρόπο που θυμίζει κόμικς, δημιουργεί ένα πρωτότυπο και τολμηρό έργο, που θέτει ερωτήματα σχετικά με τη στάση των δυναστευομένων σε μια σκληρή κατοχική περίοδο και τον επαναπροσδιορισμό της απέναντι στους δυνάστες.

Πιστεύω, ότι η έρευνα της δημιουργού γύρω από τη ψυχολογία των ανθρώπων, κάτω από την πίεση της όποιας αρχής και στον οποιοδήποτε χρόνο, της έδωσε το αποτέλεσμα της συγχώνευσης ηθικής και αντίστασης στο κείμενό της, στο οποίο καθίσταται δυνατή η προσέγγιση της σχέσης μεταξύ εξουσιαζόμενου και εξουσιαστή, αλλά και μεταξύ της παραστατικής τέχνης του θεάτρου και της ανθρώπινης ιστορίας.

Αυτό που συμβαίνει στο παλκοσένικο του θεάτρου της Ε.Μ.Σ. στη μιάμιση ώρα που διαρκεί η ελληνική παράσταση του γαλλικού έργου, είναι ένα πανηγύρι στα όρια του μπουρλέσκο ύφους, όμως γοητευτικό και, αν κρίνω από τα ηχηρά γέλια των θεατών, άκρως διασκεδαστικό. Ξέφρενοι ρυθμοί μεν, αλλά με ισορροπίες. Οπότε, εκτιμούμε τη χημεία μεταξύ των ρόλων – χαρακτήρων και την αρμονία που βασιλεύει στη σκηνή στη διάρκεια της παράστασης. Όλα είναι τεχνηέντως ενορχηστρωμένα, μα και εύστοχα στα προφανή και στους υπαινιγμούς. Ευτυχής η διανομή. Άριστη η συνεργασία των συντελεστών. Το μεγάλο συν αυτής της προσπάθειας είναι το έμψυχο υλικό της.

Αν και το ιστορικό πλαίσιο της δράσης είναι ζοφερό, η σκηνοθέτις και συγγραφέας έχει επιλέξει το ύφος της κωμωδίας. Ως φόρος τιμής σ’ αυτό το μικροσκοπικό πολωνέζικο κομμάτι των ανθρώπινων όντων, που επαναστατεί ενάντια στις δυνάμεις του κακού, ρισκάροντας τη ζωή του.

Το σκηνικό της Hélie Chomiac είναι, κατά την άποψή μου, περιττό. Θα μπορούσε να εκλείψει παντελώς και να επικρατούσε η αφαίρεση, με μόνη εξαίρεση τις καρέκλες. Τα υπόλοιπα θα μπορούσαν να παρασταθούν θαυμάσια με φωτισμούς, με εικόνες στη μεγάλη οθόνη και με τη μίμηση. Έτσι, θα έδιναν μια διαφορετική, σύγχρονη και πολύ περισσότερο ενδιαφέρουσα διάσταση στο όλο εγχείρημα.

Αυτό το σκηνικό, πιθανώς να στήθηκε στο πνεύμα μιας οικογενειακής παράστασης, μοιάζει με ευκαιριακό σκαρίφημα ενός θιάσου περιοδείας στη μεγάλη περιφέρεια.

Ωστόσο, οι θεατές πηγαίνουμε, σχεδόν αστραπιαία, από ένα λιτό ιατρείο της πολεμικής περιόδου, σ’ ένα αμερικανικό μπαρ της δεκαετία του ’90, σ’ ένα πολωνέζικο σπίτι, σε ταχυδρομείο ή και στον δρόμο .

Η μουσική που συνέθεσε ο Simon Meuret συνοδεύει τις αποφάσεις και κινήσεις των δυο ηρώων – ιατρών και ενισχύει την παράδοξη φύση του έργου. Ο Simon είναι συνθέτης οπτικής μουσικής και το έργο του δίνει μια κινηματογραφική διάσταση στην παράσταση, ενώ «καθορίζει» τις στιγμές αγωνίας και συγκίνησης.

Αυτοί οι υπέροχοι «τρελοί» γιατροί Ευγένιος και Σταν (έξοχοι οι: Στέλιος Καλαϊτζής και Θάνος Φερετζέλης) είναι το ηρωικό παράδειγμα που χρειάζεται η περίσταση. Είναι «κολλητοί», ως ετερώνυμοι χαρακτήρες, απίστευτα συνεργάσιμοι, επιστήμονες και άνθρωποι, ουμανιστές κατ’ ουσία και πολυμήχανοι σε ελιγμούς, είναι το κέντρο βάρους μιας ευφυούς μηχανής που σαρώνει τη σκηνή έχοντας κινητήρια δύναμη το: «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», απενοχοποιώντας πλήρως την απάτη. Εθελοντές «διασώστες» κι επιτήδειοι καταφερτζήδες, θαρρείς από καιρό έτοιμοι να κάνουν τα πάντα για να σώσουν τους συμπατριώτες τους.

Είναι εκπληκτικό το πώς δύο τόσο αντίθετοι χαρακτήρες μπορούν να συνεργαστούν μπροστά στις αντιξοότητες. Ο ένας είναι παθιασμένος και σχεδόν απερίσκεπτος, ο άλλος οριακά θιασώτης της υπομονής και διστακτικός, αλλά τους ενώνει μια παιδική φιλία και, τελικά, αποφασίζουν να δράσουν. Με σπουδαίο, ιστορικό αποτέλεσμα!

Πραγματικά, οι ηθοποιοί που επωμίζονται τους δυο ρόλους, ξοδεύουν απίστευτη ενέργεια στη σκηνή και προσδίδουν ταχύτητα, γοργό ρυθμό και αφορμή για εκτόνωση του κοινού με τρανταχτά γέλια.

Ένα ωραίο εύρημα της πένας είναι ο αφηγητής. Πνευματικός οδηγός και, ταυτόχρονα, διαχειριστής του χρόνου. Τον μετακινεί εύστοχα, μαζί με την ψυχολόγο Ανασταζί , πίσω- μπρος και συγκεράζει τον σκηνικό με τον δραματικό χρόνο. Παρακολουθούμε τα δρώμενα στο παρόν, το οποίο διαλύεται κι ανανεώνεται συνεχώς. Χάρις στον αφηγητή, οι θεατές οργανώνουμε σε ορθές ενότητες τα χωρικά σημεία της παράστασης. Ο ίδιος μας οδηγεί και στον δραματικό χρόνο της μυθοπλασίας, επειδή η εξέλιξή της επηρεάζεται και από το παρελθόν και από το παρόν. Εμείς συσχετίζουμε σκηνικό και δραματικό χρόνο και καταλήγουμε γρήγορα στη συγχώνευση των δυο επιπέδων του μύθου, κατακτώντας το κείμενο με ό,τι θέλει να περάσει η συγγραφέας στο κοινό. Προσωπικά το συμπυκνώνω σε μια φράση: «αντιστέκομαι σημαίνει υπάρχω».

Ο Γιάννης Χαρίσης, ιδανικός στον ρόλο, αφηγείται τις αναμνήσεις του που δεν ανταποκρίνονται επακριβώς στην πραγματικότητα, εφόσον πρόκειται περί μυθοπλασίας εμπνευσμένη, ίσως, από τη «Λίστα του Σίντλερ», σε μια πιο αλέγκρα εκδοχή.

Ξεχωριστή σκηνή αυτή της παρωδίας του Αδόλφου Χίτλερ από έναν επιδέξιο κομέντιαν ηθοποιό, τον Αλέξανδρο Ζουριδάκη, απρόσμενα διασκεδαστική, άρα αποθεωτική.

Η Σταυρούλα Αραμπατζόγλου υποδύεται την νεαρή φοιτήτρια ψυχολογίας που κάνει τις ερωτήσεις στον αφηγητή και ,μαζί του, μας βάζει στην ιστορία που εξελίσσεται στα μάτια μας με τον τρόπο που, ήδη, περιέγραψα .

Ο Θάνος Κοντογιώργης, απολαυστικός στον ρόλο του σκληροτράχηλου, αλλά όχι αγνώμονα Ναζί.

Όλος ο θίασος του Κ.Θ.Β.Ε. στους υπόλοιπους ρόλους, σε πολύ καλές στιγμές του.

Τέλος, θα πω ότι η αποδοχή των μηχανισμών αφομοίωσης των ξένων προτύπων σε δεδομένη ιστορι­κή περίοδο, οδηγεί στην καθιέρωση – στη συνείδηση κοινού και δημιουργών – κάποιων ξένων δραματουργών και θεατρικών κωδί­κων που, σε συνδυασμό με τις όποιες υπάρχουσες αυτό­χθονες καταβολές, συγκροτούν την ιδιαίτερη φυσιογνωμία του εισαγόμενου θεάτρου. Σίγουρα, θα βρει κι άλλους συνεχιστές το είδος, στολισμένο βεβαίως, με το ελληνικό ταπεραμέντο.

Στο φινάλε, το κοινό αναγνωρίζει και επιβραβεύει τη δυναμική, ευρηματική, σκηνοθεσία της Melody Mourey, τη μετάφραση του Γιώργου Βουδικλάρη και τις εξαίσιες ερμηνείες του συνόλου των ηθοποιών του Κ.Θ.Β.Ε.

Επίλογος

Είδαμε μια ενδιαφέρουσα ιστορία μυθοπλαστική, αλλά εμπνευσμένη από πραγματικά γεγονότα που σημάδεψαν την Ιστορία της Πολωνίας.

Είδαμε ένα απαιτητικό κείμενο – για τους ερμηνευτές – με απολαυστικούς χαρακτήρες, σε μια μπουρλέσκο παράσταση.

Αυτό το έργο φέρει στη σκευή του την τόλμη και το πείσμα των δύο ηρώων – γιατρών, την εξυπνάδα και το χιούμορ της Γαλλίδας δημιουργού, αλλά και την άξια επαίνων ερμηνεία όλων των μελών του θιάσου, με την υπογραφή του Κ.Θ.Β.Ε.

Σπεύστε και απολαύστε το.

Συντελεστές

Μετάφραση: Γιώργος Βουδικλάρης

Σκηνοθεσία: Mélody Mourey

Σκηνογράφος: Hélie Chomiac

Επιμέλεια σκηνικών και κοστουμιών: Δανάη Πανά

Μουσική: Simon Meuret

Χορογραφίες – Επιμέλεια κίνησης: Νίνα Δίπλα

Φωτισμοί: Στέλιος Τζολόπουλος

Βοηθός σκηνοθέτη: Αλέξιος Τζίμας

Οργάνωση παραγωγής: Εύα Κουμανδράκη

Παίζουν οι ηθοποιοί:

Αντώνης Αντωνάκος (Ναζί 1/Σταθμάρχης/Τηλεφωνήτρια/Κάτοικος χωριού), Σταυρούλα Αραμπατζόγλου (Ανασταζί Λαζόφσκι), Κορίνα Βασιλοπούλου (Ταχυδρόμος/ Κάτοικος χωριού/Αλμπέρ), Αλέξανδρος Ζουριδάκης (Τερέζα/ Οκτάβ/ Χίτλερ), Στέλιος Καλαϊτζής (Ευγένιος Λαζόφσκι), Θάνος Κοντογιώργης (Λοχαγός Στάϊνμαν), Εύη Κουταλιανού (Σερβιτόρα/ Μαντλέν/ Κάτοικος χωριού), Χριστίνα Κωνσταντινίδου (Άννα Λαζόφσκι ), Βασίλης Παπαδόπουλος (Μίσα/ Ναζί 2), Βιργινία Ταμπαροπούλου (Ρεμπέκα Λάσκι/ Κάτοικος χωριού), Θάνος Φερετζέλης (Σταν Ματούλεβιτς), Γιάννης Χαρίσης (Αφηγητής)

ΠΑΥΛΟΣ ΛΕΜΟΝΤΖΗΣ

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading
Advertisement
Click to comment

You must be logged in to post a comment Login

Leave a Reply

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.

Πολιτισμός

Χορηγία του Συλλόγου «Φίλος» στο Φεστιβάλ Cosmopolis

Χορηγία-του-Συλλόγου-«Φίλος»-στο-Φεστιβάλ-cosmopolis

Ο πρόεδρος της Δημοτικής Κοινωφελούς Επιχείρησης Καβάλας «ΔΗΜΩΦΕΛΕΙΑ» Παναγιώτης Αγγελίδης και η γενική διευθύντρια Άλκηστις Βλάχου, εκπροσωπώντας την Επιχείρηση, εκφράζουν τις θερμές και ειλικρινείς ευχαριστίες στον Σύλλογο «Φίλος» για την αδελφοποίηση Καβάλας – Νυρεμβέργης, για την χορηγία ύψους 1000 ευρώ στη διοργάνωση του Φεστιβάλ Cosmopolis.

Προηγήθηκε συνάντηση με τον πρόεδρο του Συλλόγου, Σωτήρη Ξώγνο, ο οποίος γι’ ακόμα μια φορά είναι συνοδοιπόρος του οράματος της Eπιχείρησης και συνεισφέρει τα μέγιστα όλα αυτά τα χρόνια στην επίτευξη των στόχων και στη διευκόλυνση του έργου της Επιχείρησης, μέσα από πλήθος χορηγιών και λοιπών δράσεων στήριξης.

«Χαιρόμαστε που στην πορεία των δράσεών μας βρίσκουμε ένθερμους υποστηρικτές, όπως ο Σύλλογος «Φίλος»  που έχουν αποδείξει επανειλημμένα, εδώ και πολλά χρόνια, τη μεγάλη κοινωνική ευθύνη και την ανιδιοτελή προσφορά τους προς τη «Δημωφέλεια» και τον Δήμο Καβάλας» τονίστηκε από τον κ. Αγγελίδη κατά τη συνάντηση με τον κ. Ξώγνο. Στο ίδιο πλαίσιο συζητήθηκαν και περαιτέρω δράσεις που θα ενισχύσουν τους δεσμούς ανάμεσα στις δύο πόλεις, κυρίως στον τομέα του Πολιτισμού.

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading

Πολιτισμός

Η ομάδα «Άνθρωποι στη Θάλασσα» με την παράσταση «Ημερολόγιον Ντελίβερι» στον πολυχώρο «Alte Fablon» Θεσσαλονίκης

Η-ομάδα-«Άνθρωποι-στη-Θάλασσα»-με-την-παράσταση-«Ημερολόγιον-Ντελίβερι»-στον-πολυχώρο-«alte-fablon»-Θεσσαλονίκης

Πρόλογος

Το ντελίβερι ανήκει σε αυτά τα επαγγέλματα του ιδιωτικού τομέα, τα οποία, διαχρονικά, απολαμβάνουν ελάχιστης προσοχής σε επίπεδο δημόσιας συζήτησης και κρατικής μέριμνας. Πρόκειται για ένα δύσκολο επάγγελμα, που χαρακτηρίζεται από αυξημένους σωματικούς κινδύνους, εξοντωτικά και σπαστά ωράρια, οικονομική επισφάλεια, δυσχερείς συνθήκες εργασίας, κακώς εννοούμενη ευελιξία και, μέχρι πρόσφατα, περιορισμένη συνδικαλιστική εκπροσώπηση. Σε αντίθεση με άλλες κατηγορίες εργαζομένων και πολιτών (εκπαιδευτικών, δημοσίων υπαλλήλων, συνταξιούχων κ. ά.) οι διανομείς δε βρέθηκαν ποτέ στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος σε συζητήσεις σχετικές με τα δικαιώματα του εργαζομένου. Να, όμως, που μια ομάδα καλλιτεχνών αποφάσισε να στηρίξει, μέσω της τέχνης που υπηρετεί, το περιθωριοποιημένο επάγγελμα.

Πλην των αστυνομικών δελτίων που φτάνουν στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο πλήρη συμβάντων, από αρνητικά έως μακάβρια, έρχονται κατά καιρούς στη δημοσιότητα αφηγήσεις διανομέων, αλλά πάντοτε με αφορμή μιας ή περισσοτέρων από τις παραπάνω αναφορές.

Η παράσταση «Ημερολόγιον Ντελίβερι», βασισμένη στα κείμενα του Σάκη Αποστολάκη, στον πολυχώρο Alte Fablon στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, σε σκηνοθεσία της Κλαίρης Χριστοπούλου είναι «πικρή» κωμωδία και είναι σε εξέλιξη.

Το έργο:

Έπειτα από 35 χρόνια δημοσιογραφίας ο Σάκης Αποστολάκης χάνει τη δουλειά του, όταν κλείνει η εφημερίδα “Ελευθεροτυπία”. Η ανεργία σε συνδυασμό με την έκπτωση της ποιοτικής δημοσιογραφίας τον οδηγούν να στραφεί στο επάγγελμα του διανομέα.

Συνδυάζοντας το ρεπορτάζ με τη νέα επαγγελματική του ταυτότητα αρχίζει να δημοσιεύει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης το “Ημερολόγιον Ντελίβερι”, ένα χιουμοριστικό και πρωτότυπο ρεπορτάζ, μια ενδιαφέρουσα καταγραφή μετά σχολιασμών των κωμικοτραγικών επεισοδίων που αντιμετωπίζει στην εργασία του, τόσο από τους ιδιόρρυθμους πελάτες όσο και από τους εργοδότες του.

«Ξεκινάς τη δουλειά σου όπως κάθε μέρα και, πάνω κάτω, είσαι προετοιμασμένος
για το τι θα αντιμετωπίσεις. Ή τουλάχιστον, έτσι νομίζεις. Γιατί ο άνθρωπος δεν παύει να σε εκπλήσσει.»

Η παράσταση:

 Το ημερολόγιο του Σάκη Αποστολάκη είναι γραμμένο για να μιληθεί στη σκηνή και να μοιραστεί με το κοινό. Έχει μια εγγενή προφορικότητα, που πάει τον ακροατή- θεατή σεργιάνι στον χρόνο διεκπεραίωσης μιας αποστολής διανομέα. Η ίδια γλώσσα της καθημερινότητάς σου, η ιδιαίτερη στίξη, οι εγκοπές του λόγου, όλα τείνουν προς έναν τρόπο κουβεντιαστό, γεγονός που στο θέατρο θεωρείται αυτονόητο, αλλά δεν είναι καθόλου έτσι, επειδή οφείλεις να το ανακαλύψεις από την καρέκλα σου σε όλες τις παραμέτρους του.

Πανέξυπνα κείμενα- επεισόδια, χιουμοριστικά, δηκτικά, καταγγελτικά, με μια θαυμαστή αμεσότητα, όπως εκείνα του Τσιφόρου ή του Ψαθά, που οι παλιοί αγαπήσαμε είτε στα βιβλία είτε στο θέατρο ή στην ασπρόμαυρη τηλεόραση. Ένα όμως επεισόδιο ξέφυγε στην υπερβολή και αδίκησε κατάφορα την τάξη των ένστολων, ισοπεδώνοντας τα πάντα στην ΕΛ.ΑΣ, με τον χαρακτηρισμό «άχρηστοι άνθρωποι». Είναι προφανές, ότι ο συγγραφέας παρασύρθηκε από τον οίστρο του ή το μένος του εναντίον των καταστολέων και δικαίωσε του «μπαχαλάκηδες», περιφρονώντας το αυτό το Σώμα. Άλλωστε, όλα τα δάχτυλα δεν είναι ίσα, αλλά όλα χρειάζονται.

Η μουσική του Ανδρέα Ασημακόπουλου ευχάριστη, σαν από κόμικς, απόλυτα συμβατή με τους γρήγορους ρυθμούς, θαρρείς έχει την ταχύτητα ενός ντελιβερά στο μηχανάκι ή στις σκάλες πολυκατοικίας.

 Η ευρηματική σκηνοθεσία της Κλαίρης Χριστοπούλου ικανοποιεί στο έπακρον και τον πιο δύσκολο θεατή. Τον καθιστά συμμέτοχο στα δρώμενα, επειδή εκμεταλλεύεται έξυπνα όλη την αίθουσα, κάθε της χώρο, επειδή δίνει φτερά στους ηθοποιούς με την καθοδήγησή της, επειδή η παράσταση ρέει σαν ταξιδάκι αναψυχής και, ταυτόχρονα, σαν κατήχηση συμπεριφοράς, ώστε κανείς δεν κοιτάζει ρολόι στα ενενήντα λεπτά της διάρκειάς της.

Το «Ημερολόγιον Ντελίβερι» συνιστά, επί της ουσίας, ένα τελετουργικό που δείχνει την έμπνευση και τη ρίζα του κι αυτή είναι η ελληνική νοοτροπία που βάζει ταμπέλες (βαθμίδες) στα επαγγέλματα: δουλειά γραφείου, υπαλλήλου, προϊσταμένου, δουλειά του ποδαριού, δουλειά ευκαιριακή, δουλειά έκτακτης ανάγκης, όπως διανομέας είτε πεζός για φυλλάδια είτε εποχούμενος σε δυο ρόδες για εστίαση. Η σχέση «δούναι- λαβείν» δεν είναι απλά μια διεκπεραίωση. Είναι μια διαδικασία αναζήτησης και σύνδεσης με την ελληνικότητα και τα νοήματά της, όπως η επικοινωνία.

Η ομάδα «Άνθρωπος στη Θάλασσα» διαθέτει ισχυρό σωσίβιο στα «κύματα» της σκηνής το χιούμορ και μια εξαιρετική λειτουργία ισχυρού πομπού. Προσκαλεί τους θεατές να συμμετάσχουν σε μία παράσταση – εμπειρία, με στόχο να δώσει ορατότητα στο επάγγελμα των διανομέων και να φωτίσει τις εργασιακές συνθήκες και διεκδικήσεις τους για ασφαλή και αξιοπρεπή εργασία, αναδεικνύοντας, παράλληλα, τις μικρές ιστορίες των ανθρώπων που, ενώ φτάνουν μέχρι το κατώφλι του σπιτιού μας, αντιμετωπίζονται – ενίοτε – σαν να είναι υπηρέτες μας.

«Κατάντησα ντελιβεράς μετά από 35 χρόνια δημοσιογραφίας;
Όχι ! Κατάντησα ελεύθερος άνθρωπος»

Τρεις εξαιρετικοί ηθοποιοί σε εγρήγορση, συνειδητοποιημένοι και εκπαιδευμένοι υποκριτές, μεταφέρουν το κοινό στον κόσμο των χαρακτήρων που υποδύονται και των ιστοριών που αφηγούνται. Καταφέρνουν με τους ρυθμούς τους και τις λέξεις που εκφέρουν να περάσουν στο κοινό διάθεση παρέας, ευφροσύνης αλλά και προβληματισμού. Πιστεύω πως αντιλαμβάνονται – όταν λειτουργεί θαυμάσια ο «καθρέφτης» – ότι δεν απευθύνονται ούτε στο συναίσθημα ούτε στη λογική, αλλά κατευθείαν στις διεργασίες του ασυνειδήτου τους. Τότε, οι θεατές αναγνωρίζουμε πόσο καλοί δότες είναι και, αντίστοιχα, εμείς κερδίζουμε τον τίτλο του καλού δέκτη. Εφόσον το γέλιο χαρίζει ατμόσφαιρα της ομαδικής διασκέδασης, η ψυχαγωγία επιτυγχάνεται και, ταυτόχρονα, ο στόχος του θεάματος. Το θέατρο μπορεί να γίνει κοινωνικό λειτούργημα, να διδάξει, να φέρει ψυχικές διεργασίες και επαναπροσδιορισμούς στάσεων ζωής.

Επιτρέψτε μου την ιδιαίτερη μνεία στον έξοχο Μάριο Μεβουλιώτη, ο οποίος με απογειώνει κάθε φορά που τον απολαμβάνω στο θέατρο. Από την πάλαι ποτέ «Ούγκα Κλάρα» και τα «Σκυλιά στο Πάρκο» του Εντουάρτ Άλμπι, τις «Εξομολογήσεις» του Παπαδιαμάντη, έως το «Ημερολόγιον Ντελίβερι».

Στο φινάλε, ο συγγραφέας εμφανίζεται ως ντελιβεράς και φέρνει πραγματικές πίτσες στην αίθουσα που μοιράζονται στο κοινό. Την ίδια στιγμή οι ηθοποιοί ενσαρκώνουν τον Σάκη Αποστολάκη που αυτοβιογραφείται επί σκηνής.

 Επίλογος

Θεωρητικά, οι συνθήκες αυτές θα έπρεπε να απασχολήσουν τα πολιτικά κόμματα που εκπροσωπούν τους λιγότερο ευνοημένους, αλλά, για λόγους που μας διαφεύγουν, αυτά έχουν δείξει περιορισμένο ενδιαφέρον. Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις των συνδικαλιστικών οργάνων των ντελιβεράδων προκάλεσαν την αντίδραση του Υπουργείου Εργασίας Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, το οποίο εξέδωσε εγκύκλιο με τίτλο «Δράσεις για την προστασία των εργαζομένων σε εργασίες μεταφοράς και διανομής προϊόντων με δίκυκλο», στην οποία τίθενται οι βάσεις για τη δημιουργία ενός πλαισίου προστασίας αυτού του, ομολογουμένως, δύσκολου επαγγέλματος.

Στην πραγματικότητα το θέμα είναι η διαχρονική αδιαφορία του πολιτικού συστήματος για εκείνες τις επαγγελματικές κατηγορίες που, αν και έχουν σαφέστατα θεμιτές διεκδικήσεις, αδυνατούν να εισακουστούν.

Συντελεστές:

Κείμενα: Σάκης Αποστολάκης

Σκηνοθεσία – Δραματουργία: Κλαίρη Χριστοπούλου

Σκηνικά: Μαρία Όσσα

Κοστούμια: ΠένηΝτάνη

Μουσική: Ανδρέας Ασημακόπουλος

Σχεδιασμός Φωτισμού: Βαλάντης Νέστωρας

Εμψύχωση κούκλας: Μάριος Μεβουλιώτης

Βοηθός σκηνοθέτη: Άννα Μαντά

Επί σκηνής: Μύριαμ-Σοφία Αρτζανίδου, Άννα-Μαρία Γάτου, Μάριος Μεβουλιώτης

Δημιουργικό αφίσας: Φωτεινή Φιλοξενίδου

Φωτογραφίες: Χρήστος Κυριαζίδης

Trailer: Γιώργος Γεωργακόπουλος

Μίξη – Ηχητική επεξεργασία: Mass Room Studio

Επικοινωνία: Νατάσσα Αστρεινίδη, Κατερίνα Κανδυλίδου

Παραγωγή: Άνθρωπος στη Θάλασσα ΑΜΚΕ
Η παράσταση πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

ΠΑΥΛΟΣ ΛΕΜΟΝΤΖΗΣ

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading

Πολιτισμός

Ακύρωσε την συμμετοχή του στο “Άδοντες και Ψάλλοντες” ο Ζμπίγκνιεφ Πράισνερ

Ακύρωσε-την-συμμετοχή-του-στο-“Άδοντες-και-Ψάλλοντες”-ο-Ζμπίγκνιεφ-Πράισνερ

Από το Μουσικό Σχολείο Καβάλας ανακοινώνονται τα ακόλουθα:

Με λύπη σας ανακοινώνουμε  ότι ο Πολωνός συνθέτης, Ζμπίγκνιεφ Πράισνερ, όπως μας διαμήνυσε με επιστολή του, δεν επιθυμεί να εμφανιστεί στη σημερινή συναυλία του Φεστιβάλ “Άδοντες και Ψάλλοντες εν τη καρδία”, καθώς διαφωνεί με τη σύνθεση των μελών της χορωδίας που επρόκειτο να παρουσιάσουν τα έργα του.
Η εν λόγω απροσδόκητη αλλαγή δεδομένων που σημειώθηκε την τελευταία στιγμή, καθιστά αδύνατη την υλοποίηση του αρχικού μας προγράμματος.

Η εκδήλωση, ωστόσο, θα πραγματοποιηθεί από τους μαθητές των μουσικών σχολείων, την ίδια ώρα (20:30) και στον ίδιο χώρο (Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων), με έργα Ελλήνων και ξένων συνθετών.

Ο Διευθυντής
Ιωάννης Κακάρας

Τι αναφέρει ο συνθέτης

Ο Πολωνός συνθέτης, Ζμπίγκνιεφ Πράισνερ, ακύρωσε την συμμετοχή του στη συναυλία του Φεστιβάλ «Άδοντες και Ψάλλοντες εν τη καρδία», καθώς διαφώνησε με τη σύνθεση των μελών της χορωδίας που επρόκειτο να παρουσιάσουν τα έργα του.
Συγκεκριμένα ο συνθέτης αναφέρει: «Αγαπητό κοινό, όποιος ήθελε να συμμετάσχει απόψε στην συναυλία μου στο Αρχαίο Φιλίππων ενημερώνω ότι η συναυλία δεν θα πραγματοποιηθεί αν και ήρθαμε Καβάλα έτοιμοι να παίξουμε για εσάς.

Η συναυλία δεν θα γίνει λόγω της πίεσης, που δεν έχω βιώσει ποτέ στη ζωή μου, από την πλευρά του διοργανωτή του φεστιβάλ. Προσπάθησαν να μας αναγκάσουν να επιτρέψουμε πάνω από 100 νέους (που η παρουσία τους με εξέπληξε κατά την πρώτη πρόβα) που υποτίθεται ότι θα ενταχθούν στην επαγγελματική ορχήστρα και επαγγελματική χορωδία που μου υποσχέθηκαν σύμφωνα με το συμβόλαιο (πάνω από 100 νέοι σημαίνει περισσότερα από τους επαγγελματίες μουσικούς επί σκηνής). Δεν έχω τίποτα εναντίον των παιδιών, συνήθιζα να ηχογραφώ με παιδιά που ήταν επαγγελματικά προετοιμασμένα. Η μουσική μου είναι δύσκολη, χρειάζεται επαγγελματισμό από τους ερμηνευτές της. Η πλειοψηφία των νέων που γνώρισα στην Καβάλα δεν μπορούσε καν να διαβάσει τα λόγια, δεν είχε καμία δυνατότητα να παίξει με ορχήστρα και επιπλέον δεν ήταν καν προετοιμασμένοι να κάνουν μια τέτοια διοργάνωση. Η αντιπαράθεση επαγγελματιών μουσικών και παιδιών είναι επιβλαβής μόνο για τους δεύτερους. Μετά την απόφαση μου να κάνω συναυλία μόνο με επαγγελματίες μουσικούς και χορωδία ο διοργανωτής της συναυλίας με ενημέρωσε ότι προτιμούν να παραιτηθώ από την παράσταση των σολίστ μου και εμού για να επιτρέψουμε στα παιδιά να παίξουν απόψε αντί για εμάς.

Λυπάμαι πολύ που δεν θα μπορέσω να ερμηνεύσω τη μουσική μου που έχω ερμηνεύσει πολλές φορές στην Ελλάδα αλλά αυτή τη φορά δεν μπόρεσα να συμφωνήσω για τις απρόσμενες συνθήκες.

Η συναυλία θα μπορούσε να είναι μια μεγάλη ευκαιρία να γνωρίσετε νέους ανθρώπους που θα είχαν την ευκαιρία να δουν τον τρόπο που ετοιμάζονται τέτοιες συναυλίες από μουσικής πλευράς και να τις αντιμετωπίσουν ως masterclass. Τέτοιο μάθημα σίγουρα θα ήταν σημαντικό για την ανάπτυξη αυτών των νέων και σίγουρα ταλαντούχων μουσικών.»

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading
Advertisement

Προτεινόμενα