Connect with us

Πολιτισμός

«Ο φίλος μου ο Ντοστογιέφσκι» της Δήμητρας Παπαδοπούλου στην «ΚΑΤΙΝΑΡΑ»

«Ο-φίλος-μου-ο-Ντοστογιέφσκι»-της-Δήμητρας-Παπαδοπούλου-στην-«ΚΑΤΙΝΑΡΑ»

ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΛΕΜΟΝΤΖΗ

Μετά την πρώτη επιτυχημένη περιοδεία σε Ελλάδα και εξωτερικό η sold out παράσταση της Δήμητρας Παπαδοπούλου ταξιδεύει σε Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Αλεξανδρούπολη, Καβάλα και έπεται συνέχεια.

Σκηνοθεσία και πρωτότυπη μουσική: Κώστας Γάκης 

Μέσα από την γεμάτη χιούμορ και αληθινή συγκίνηση γραφή της Δήμητρας
Παπαδοπούλου, τη γεμάτη εναλλαγές και τρυφερότητα σκηνοθεσία του Κώστα Γάκη,
τις ανθρώπινες και μαγικές σκηνοθετικές και φωτιστικές πινελιές της Νατάσας
Φαίης Κοσμίδου και, φυσικά, την θεοπάλαβη και συγκινητική ερμηνεία του Παύλου Λουτσίδη, το σπουδαίο έργο του Ντοστογιέφσκι « Το Όνειρο ενός Γελοίου » έρχεται στο
σήμερα και «ζωντανεύει», με έναν εντελώς απροσδόκητο και φρέσκο τρόπο στη σκηνή.

Το έργο

Πρόκειται για μια σύγχρονη και διασκευασμένη πρόσληψη του έργου «Όνειρο ενός γελοίου» του Ρώσου συγγραφέα, που φέρει την υπογραφή της Δήμητρας Παπαδοπούλου, σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη. Ο ήρωάς του είναι ένας απλός και καθημερινός άνθρωπος.

Το κείμενο, ως προς την πορεία του και την αλληλουχία των σκέψεων και υπαρξιακών αναζητήσεων του Ντοστογιέφσκι, παραμένει ταυτόσημο με το πρωτότυπο. Μικρές παρεμβάσεις γίνονται για την επικαιροποίηση του κοινωνικού περικείμενου, όπως το προσφυγικό-μεταναστευτικό ζήτημα. Η διασκευή επιβεβαιώνει ότι ένα κλασικό έργο, ένα έργο που μιλά με πρωτοφανή τρόπο για την υπαρξιακή αγωνία, παραμένει καίριο, σύγχρονο και αφοπλιστικά ευθύβολο. 

Το έργο πραγματεύεται την οικονομική και κοινωνική- ταξική πτώση του ήρωα, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης που ξέσπασε στη Ελλάδα, ο οποίος αναγκάζεται να εγκαταλείψει την άνετη ζωή του και να μετακομίσει από το Νέο Ψυχικό σε ένα υπόγειο στον Άγιο Παντελεήμονα Αχαρνών. Μοναδικός δίαυλος επιβίωσης στην έκπτωτη αυτή συνθήκη αποτελεί μια όμορφη γυναίκα, η Εύα.

Ένα ερώτημα τον βασανίζει όσο τον παρακολουθούμε επί σκηνής και συμπάσχουμε με το δράμα του. «Να ζει κανείς ή να μη ζει;». Την απάντηση τη βρίσκει μόνος του με τη βοήθεια του πολύτιμου φίλου του Ντοστογιέφσκι. Τελικά, οι μετανάστες δε φαντάζουν τόσο αποκρουστικοί, οι πλατείες αποκτούν χρώμα και η ζωή νόημα, αφού η ανιδιοτελής αγάπη λειτουργεί ως αντίδοτο για όλες τις απώλειες.

 Η παράσταση

Κείμενο που, αν και περιγραφικό και κατά βάση αφαιρετικό, ο σημαντικός σκηνοθέτης, ηθοποιός και μουσικός Κώστας Γάκης, το μεταπλάθει από μύθο σε επινοήσεις και ισχυρισμούς που εμπεριέχουν αξίες αλήθειας. Μεγαλουργεί και μας χαρίζει έναν μονόλογο γεμάτο ζωντάνια, εφευρετικότητα και θεατρικότητα.

 Με έξυπνη σκηνική εγκατάσταση, ένα γραφείο, μια εργονομική καρέκλα, μια πάνινη κούκλα, πολλά μαξιλάρια στο πάτωμα και ένα φωτιστικό δαπέδου, η παράσταση μάς μεταφέρει στον κόσμο του ήρωα, πολύ κοντά στον σημερινό, αν όχι στον προσωπικό μας.

 Ο μονόλογος συνήθως καταδικάζεται ή περιορίζεται σε ορισμένες απαραίτητες χρήσεις, επειδή θεωρείται αντιδραματικό στοιχείο. Μάλιστα, του καταλογίζεται χαρακτήρα πληκτικό, μη ρεαλιστικό. Στην περίπτωσή μας, η εμπνευσμένη σκηνοθεσία και ο απολαυστικός ερμηνευτής Παύλος Λουτσίδης, η πρωτότυπη μουσική του Κώστα Γάκη, οι φωτισμοί της Νατάσας- Φαίης Κοσμίδου καταρρίπτουν εκκωφαντικά κάθε θεωρία του είδους και δωρίζουν στο κοινό μια νατουραλιστική παράσταση -απεικόνιση του κόσμου μας, έναν μονόλογο στοχασμού, εφόσον εμπεριέχει στιγμές βαθιάς σκέψης και συγκίνησης ενός προσώπου που αναλύεται σε εξομολογήσεις, ενώ η «φωνή» του συγγραφέα (της βάσης και της νέας γραφής που εκπορεύτηκε από αυτήν) φτάνει άμεσα στον θεατή, γοητεύει, συγκινεί, προκαλεί και κατηχεί.

Ο εξαιρετικός ηθοποιός Παύλος Λουτσίδης είναι ένας συνηθισμένος « νεοέλληνας», που βιώνει έντονες συναισθηματικές μεταπτώσεις, θρηνεί την μέχρι τώρα ζωή του και αναρωτιέται «Να ζει κανείς ή να μην ζει;» με μοναδική του παρέα το βιβλίο του Ντοστογιέφσκι. Μέσα από τις σελίδες του ανακαλύπτει το «πώς» αξίζει να ζει κανείς. Κινείται σε γρήγορους ρυθμούς, δοκιμάζει με απόλυτη επιτυχία τη διάδραση, μιλά κι εκφράζεται με άνεση και τόλμη στους «συνομιλητές του», αποφεύγει τις εξάρσεις, γήινος, αληθινός και οικοδομεί μια σχέση αξιοσημείωτης επικοινωνίας μεταξύ υποκριτή -πομπού και κοινού- δέκτη. Γι’ αυτό και ολόκληρη η αίθουσα είναι ο συνδιαλεγόμενος παρτενέρ του.

Η σκηνοθεσία του Κώστα Γάκη φέρνει στη σκηνή μιαν απάντηση για όλα τα αδιέξοδα του σημερινού κόσμου, για την αγάπη, για το όνειρο και για το μέλλον, που εμείς μπορούμε ακόμα να διαμορφώσουμε για μας και τα παιδιά μας, για την ίδια τη ζωή!

Ένα όνειρο γίνεται αιτία να αλλάξει ένας άνθρωπος για πάντα. Ένας άνθρωπος που μέχρι εκείνη τη νύχτα της δράσης, προετοιμαζόταν να βάλει τέλος στην ύπαρξή του σ’ ένα δυστοπικό περιβάλλον. Από το όνειρο και μετά, θα παλέψει για έναν κόσμο διαφορετικό, τόσο απίστευτα όμορφο και αληθινό, που μόνο ένας γελοίος άνθρωπος θα μπορούσε ποτέ, έστω και να πιστέψει, ότι μπορεί να υπάρξει!

 Το σκηνοθετικό εύρημα της ηχογραφημένης φωνής του «Ντοστογιέφσκι» που ακούγεται σε κάθε κρίσιμη στιγμή του ήρωα, σαν άλλος Δίας έτοιμος να τον κατακεραυνώσει για την βλασφημία του, προσφέρει έναν χιουμοριστικό αέρα στην αφήγηση μιας βυθισμένης ζωής σε αδιέξοδα, με την αυτοκτονία ως μόνη διέξοδο.

Οι συντελεστές αυτής της παράστασης, από τον συγγραφέα έως τον ερμηνευτή, γνωρίζουν ότι στον μονόλογο, εκτός του ότι πρέπει να ακολουθήσουν τους βασικούς κανόνες συγκεκριμένης γραφής με άξονα αναφορές κοινωνικές κι σημειολογικές, πρέπει να συνυπάρχει κι η αριστοτελική δομή. Αναγνώριση, κάθαρση του ήρωα και η λύση που δίνει ο θεατής ή ο υποκριτής ή ο ρόλος.

 Δομή και εκτέλεση, απολύτως πετυχημένη στο «Ο φίλος μου ο Ντοστογιέφσκι».

Επίλογος

 Η Δήμητρα Παπαδοπούλου, μας ξεναγεί με πάθος στο σημαντικότερο καταφύγιό της, τον ύπνο, όπως δήλωσε σε συνέντευξή της το 2012: «Εγώ γενικά ποτέ δεν άντεχα την πραγματικότητα ως έχει. Πάντοτε, λοιπόν, ήθελα να φτιάχνω φανταστικές ιστορίες, ή να κοιμάμαι. Επίσης, πολλές φορές σκεφτόμουν ότι αν όλα αυτά τα πράγματα είναι ένα παραμύθι, χέστηκα. Ζω σε ένα παιχνίδι και αν η πραγματικότητα είναι άλλη, δεν με νοιάζει, δεν μου αρέσει. Μου αρέσει το παραμύθι, δεν είμαι ελεύθερη να διαλέξω;».

Και ενώ όλο και περισσότεροι άνθρωποι γύρω τριγύρω, αντί να σου πουν «καλημέρα», σου λένε «έχω κατάθλιψη», η ίδια σώζει τον ήρωά της χάρη στα όνειρα: «Γενικά, το σύνθημα της εποχής πρέπει να είναι: Κοιμηθείτε. Κοιμηθείτε να ονειρευτείτε: Κλείστε την τηλεόραση, κόψτε την πολλή δουλειά και κοιμηθείτε, χριστιανοί μου, γιατί εκεί πέρα μπορεί να παίζεται ένα παιχνίδι, πάρα πολύ ωραίο.

Συντελεστές:

Κείμενο: Δήμητρα Παπαδοπούλου
Σκηνοθεσία: Κώστας Γάκης
Ερμηνεία: Παύλος Λουτσίδης
Συνεργασία στην Σκηνοθεσία: Νατάσα – Φαίη Κοσμίδου
Σκηνικά – κοστούμια: Αλφιέρη Εμμανουέλα
Σκηνικές κατασκευές/επισκευές: Στέφανος Λώλος
Πρωτότυπη μουσική: Κώστας Γάκης
Φωτισμοί: Νατάσα – Φαίη Κοσμίδου
Γραφιστικά: Αριστέα Γεωργιοπούλου
Οργάνωση παραγωγής: dictum factum production
Διάρκεια: 80 λεπτά

Η παράσταση περιοδεύει στα μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας!

ΠΑΥΛΟΣ ΛΕΜΟΝΤΖΗΣ

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading
Advertisement
Click to comment

You must be logged in to post a comment Login

Leave a Reply

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.

Πολιτισμός

«ΠΟΥ ΠΗΓΕ Η ΑΝΟΙΞΗ» Συγγραφέας: ΝΙΚΗ ΕΥΕΛΠΙΔΟΥ

«ΠΟΥ-ΠΗΓΕ-Η-ΑΝΟΙΞΗ»-Συγγραφέας: ΝΙΚΗ-ΕΥΕΛΠΙΔΟΥ

του Παύλου Λεμοντζή

 Η «Ελληνοεκδοτική» κυκλοφόρησε πρόσφατα ένα βιβλίο για παιδιά έως 10 ετών, με εικόνες από τη Ζαφειρούλα. Αφορά την κλιματική αλλαγή και το πώς μπορούμε να προστατεύσουμε το φυσικό περιβάλλον.

Το καλοκαίρι έφτασε και ο μικρός Αλέξανδρος κάνει τις διακοπές του σε μια πανέμορφη παραλία. Με μια βουτιά στον βυθό, γνωρίζει μια νέα «φίλη». Η γνωριμία αυτή αποκαλύπτει στον Αλέξανδρο πολλά από τα «μυστικά» της φύσης και του λύνει πολλές απορίες! Κάθε πότε αλλάζει το κλίμα στη Γη; Γιατί άλλες φορές ο πλανήτης μας ζεσταίνεται και άλλες παγώνει; Γιατί τα τελευταία χρόνια ολοένα «μεγαλώνουν» τα καλοκαίρια και όλοι αναρωτιούνται πού πήγε η Άνοιξη; Εμείς οι άνθρωποι μπορούμε να κάνουμε κάτι για να μη χαθεί μια από τις ωραιότερες εποχές του χρόνου;

Τα παιδιά κοιτάζουν τον κόσμο με διαφορετικά μάτια, χωρίς (κοινωνικές) προκαταλήψεις, χωρίς αντιστάσεις, χωρίς φυλετικά ή οικονομικά όρια. Κοιτάζοντας τον κόσμο με τα μάτια ενός παιδιού μπορούμε να βελτιώσουμε τη στάση μας απέναντι στη φύση, απέναντι στους άλλους, ίσως και την αντίληψή μας για τον ίδιο μας τον εαυτό.

 Τα παιδιά έχουν μια διαφορετική αντίληψη της πραγματικότητας και αυτό πιθανά να επηρεάζει και το πως φαντάζονται το μέλλον (τους), ποια είναι τα όνειρα τους, ποιες οι ελπίδες τους. Αρκεί να σκεφτούμε πως φανταζόμασταν εμείς το μέλλον στην ηλικία τους. Η κοινωνία, οι γονείς, οι θεσμοί, βάζουν τις βάσεις για το μέλλον των παιδιών (μας). Όμως, πως μπορεί να γίνει αυτό αφού η αντίληψή (μας) για το μέλλον και οι προσδοκίες από τη νέα γενιά είναι διαφορετικές;

 Το βιβλίο είναι ένα πρώτο βήμα στην κατανόηση των ανθρώπων από την παιδική ηλικία των επιπτώσεων στη φύση της κλιματικής αλλαγής, με ευθύνη των ίδιων των ανθρώπων. Η κλιματική αλλαγή επηρεάζει όλες τις περιοχές του κόσμου. Οι πάγοι στις πολικές περιοχές λιώνουν και η στάθμη της θάλασσας ανεβαίνει. Σε ορισμένες περιοχές, ακραία καιρικά φαινόμενα και έντονες βροχοπτώσεις εμφανίζονται όλο και συχνότερα, ενώ άλλες περιοχές δοκιμάζονται από καύσωνες και ξηρασίες μεγάλης έντασης. Πρέπει να αναληφθούν δράσεις για το κλίμα τώρα, διαφορετικά οι επιπτώσεις αυτές θα ενταθούν.

Η κλιματική αλλαγή αποτελεί πολύ σοβαρή απειλή και οι συνέπειές της επηρεάζουν πολλές διαφορετικές πτυχές της ζωής μας.

Η συγγραφέας Nίκη Ευελπίδου

Η Νίκη Ευελπίδου είναι Καθηγήτρια στο Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι ενθουσιώδης γεωλόγος και ασχολείται ενεργά με τη γεωμορφολογία, τις μεταβολές στάθμης θάλασσας, την παλαιογεωγραφία, τα γεωγραφικά συστήματα πληροφοριών και τη μελέτη και μοντελοποίηση φυσικών κινδύνων.
Το ερευνητικό της έργο περιλαμβάνει περισσότερες από 300 δημοσιεύσεις σε διε­θνή και ελληνικά επιστημονικά περιοδικά, 30 συγγράμματα με τη μορφή βιβλίων ή πανεπιστημιακών σημειώσεων, ενώ έχει δώσει πλήθος διαλέξεων και σεμιναρίων στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει διοργανώσει περισσότερα από 100 εκπαιδευτικά σεμινάρια, συνέδρια και ημερίδες, εθνικού αλλά και διεθνούς ενδιαφέροντος. Είναι δύο φορές βραβευμένη από την Ακαδημία Αθηνών για την προσφορά της στη γεωλογική γνώση του ελληνικού χώρου. Έχει διατελέσει επόπτρια στο Γνωστικό Πεδίο Φυσικές Επιστήμες, Τεχνολογία και Μαθηματικά, στο Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής.
Η Νίκη Ευελπίδου αγαπά τη γνώση, τη μάθηση, την προσφορά και τα παιδιά και η νέα σειρά παραμυθιών της είναι το επιστέγασμα όλων αυτών.

Zafouko Yamamoto

Η Ζαφειρούλα Σιμοπούλου χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο Zafouko Yamamoto για να εικονογραφεί παιδικά βιβλία. Ζει και εργάζεται στη Θεσσαλονίκη, όπου σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο.

ΠΑΥΛΟΣ ΛΕΜΟΝΤΖΗΣ

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading

Πολιτισμός

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ μια ζωή θρύλος! (Επιμέλεια Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης)

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ-μια-ζωή-θρύλος!-(Επιμέλεια-Ελπιδοφόρος-Ιντζέμπελης)

του Παύλου Λεμοντζή

Ο Ολυμπιακός ήταν, είναι και θα είναι κάτι περισσότερο από ομάδα…

Στον παλμό της κερκίδας ο δαφνοστεφής αιώνιος έφηβος μεταμορφώνεται κάθε φορά σε σύμβολο αγώνα: του αγώνα ενός ζωντανού Θρύλου που ενώνει και εμπνέει, υπερβαίνει τα όρια του γηπέδου και κατακλύζει την καρδιά ενός λαού…

Σαράντα τέσσερις συγγραφείς μέσα από τις ιστορίες τους μοιράζονται μνήμες και αποτυπώνουν συναισθήματα· το πάθος της νίκης, το παραλήρημα στους θριάμβους, την απογοήτευση στις ήττες, αναβαπτίζοντας τον αναγνώστη στην ιστορία του Ολυμπιακού Συνδέσμου Φιλάθλων Πειραιώς.

Ύμνοι και ιστορικά στοιχεία για την ομάδα των φτωχών, του χειμαζόμενου Πειραιά του 1925 κι ένα επετειακό βιβλίο για τα 100 χρόνια ζωής του «Θρύλου» Ολυμπιακού στα ελληνικά και στα ξένα γήπεδα. Κομμάτια- σπαράγματα από αληθινά γεγονότα που έζησαν και κατέγραψαν σημαντικές υπογραφές της χώρας.

Περιγραφές γλαφυρές, ηθογραφικά στοιχεία, ντοκουμέντα, πίστη και δάκρυα, χαρές και γέλια, αναφορές σε σπουδαίους παίκτες, αναφορές σε πουλημένους διαιτητές, σχόλια και κυριακάτικες τελετουργίες πριν και μετά τους αγώνες, ταξίδια με προσδοκίες και επιστροφές θριάμβου ή μελαγχολίας, ο Μίκης Θεοδωράκης σε φιλικό καφέ με τον Παπάζογλου, τον Αχιλλέα Γραμματικόπουλο και άλλους στο σπίτι του, η φανέλα του Ολυμπιακού -δώρο από την UNRRA μαζί με μπάλες, αλάνες και γήπεδα με κορυφαίο αυτό του Καραϊσκάκη.

 Αφηγήσεις κινηματογραφικές θα συναντήσει ο αναγνώστης , κυρίως από τις παλιές εποχές, εκείνες του ραδιοφώνου και των ιαχών στους δρόμους από το Φάληρο έως τη Δραπετσώνα, το Πέραμα και το Κερατσίνι.

 Έφηβοι, ενήλικες, τεχνίτες, παραπαίδια σε μηχανουργία, εργάτες του λιμανιού και των μεταλλουργείων, σχημάτισαν και όρθωσαν και επέκτειναν σε όλη τη χώρα την ομάδα, ως ιδέα!

Αξίζει να διαβάσει κανείς αυτό το σπονδυλωτό βιβλίο – λογοτέχνημα, αλλά φόρο τιμής στην κόκκινη ομάδα, όμως λείπουν κάποια μελανά στοιχεία. Σαφώς χωρούσαν σε ένα τέτοιο αφιέρωμα.

Εγώ σαν παλιός Καβαλιώτης θυμάμαι ένα περιστατικό και σας το παραθέτω χωρίς φόβο και πάθος: Στις 19.1.1997, μετά τη λήξη του ποδοσφαιρικού αγώνα Καβάλας – Ολυμπιακού με σκορ 1 – 2, ο βουλευτής Καβάλας του ΠΑΣΟΚ Ιωάννης Τσακλίδης θεώρησε ότι η ομάδα του αδικήθηκε. Εισέβαλε λοιπόν στον αγωνιστικό χώρο και επετέθη στον διαιτητή για ένα ολοφάνερο «πέτσινο» πέναλτι που καταλόγισε σε βάρος της τοπικής ομάδας. Οι αστυνομικοί που καιροφυλακτούσαν δεν μπορούσαν να επέμβουν λόγω της βουλευτικής ασυλίας. Λίγον καιρό μετά τέθηκε θέμα άρσης της βουλευτικής του ασυλίας, ώστε να δικαστεί για τα αδικήματα της αυθαίρετης εισόδου στον αγωνιστικό χώρο, της βιαιοπραγίας και εξύβρισης σε αθλητικό χώρο. Την Τρίτη το βράδυ η Βουλή καταψήφισε την άρση της ασυλίας του κ. Τσακλίδη με 187 ψήφους κατά, 55 υπέρ, 8 «παρών» και 4 λευκά.

Σήμερα, όταν μιλάμε για οπαδούς φανατικούς εννοούμε τους «οργανωμένους», αυτούς που ζουν και αναπνέουν μόνο για την ομάδα τους και όλη την εβδομάδα περιμένουν με μεγάλη αγωνία το ματς της Κυριακής.

Αυτούς που πηγαίνουν στο γήπεδο 3 ώρες πριν από την έναρξη του αγώνα κι όταν ξεκινήσει, αντί να βλέπουν τι γίνεται στον αγωνιστικό χώρο και στο παιχνίδι, ανάβουν πυρσούς, πετούν καπνογόνα και φωνάζουν ομαδικά διάφορα συνθήματα.

Είναι εκπληκτικό πόσο ενημερωμένοι είναι για τους ποδοσφαιριστές της ομάδας τους με απίστευτες λεπτομέρειες, σοβαρές και ασόβαρες.

 Φυσικά, στο επιμελημένο από τον Ελπιδοφόρο Ιντζέμπελη βιβλίο -λεύκωμα της «Ελληνοεκδοτικής», υπάρχουν πλείστες όσες αναφορές και στους αγώνες των αιωνίων αντιπάλων Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού. Όμως, είναι πολύ πιο απολαυστικά τα γεγονότα, όταν ο αναγνώστης πιάσει στο χέρι του το βιβλίο και ανατρέξει στις σελίδες του. Σαράντα τέσσερις καταξιωμένοι συγγράφεις, καταθέτουν τις εμπειρίες τους. Στο τέλος θα βρείτε πλούσιο φωτογραφικό υλικό από την πορεία της ομάδας -Θρύλος!

Γράφουν οι:

Ανδρέας Ανδριανόπουλος, Γρηγόρης Αζαριάδης, Κώστας Ακρίβος, Αλέξανδρος Ασωνίτης, Χάρης Βάγιας, Μηνάς Βιντιάδης, Γιώργος Γερακάρης, Νίκος Γερακάρης, Ελένη Γεωργοστάθη, Νίκος Δελαγραμμάτικας, Γεράσιμος Δενδρινός, Ελπιδοφόρος Ιντζέμπελης, Θοδωρής Ιντζέμπελης, Αντώνης Καρπετόπουλος, Γιώργος Κεντρωτής, Τάσος Κοντογιαννίδης, Κώστας Κρεμμύδας, Μάρκος Κρητικός, Αχιλλέας Κυριακίδης, Δημήτρης Κωνσταντάρας, Δημήτρης Κωστόπουλος, Θανάσης Λιακόπουλος, Νίκος Μάλλιαρης, Ανδρέας Μήτσου, Στέφανος Μίλεσης, Πολύνα Γ. Μπανά, Παντελής Μπουκάλας, Κωνσταντίνος Μπούρας, Απόστολος Μπρέντας, Γιώργος Ξενάριος, Γιάννης Πανούσης, Γιάννης Πατσώνης, Πέπη Ραγκούση, Ντίνα Σαρακηνού, Θανάσης Σκρουμπέλος, Ανδρέας Στάικος, Αλέξης Σταμάτης, Σταύρος Σταυρόπουλος, Μάνος Στεφανίδης, Κώστας Στοφόρος, Ιώ Τσοκώνα, Άγγελος Χαριάτης, Διονύσης Χαριτόπουλος, Θανάσης Χειμωνάς.

ΠΑΥΛΟΣ ΛΕΜΟΝΤΖΗΣ

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading

Πολιτισμός

Όταν η ψυχή βουτά βαθιά για να ανασάνει με “Τα πράσινα βατραχοπέδιλα”

Όταν-η-ψυχή-βουτά-βαθιά-για-να-ανασάνει-με-“Τα-πράσινα-βατραχοπέδιλα”

Υπάρχουν βιβλία που δεν αρκούνται στο να ειπωθούν – σε κοιτάζουν στα μάτια και σε αναγκάζουν να δεις μέσα σου. Το μυθιστόρημα «Τα πράσινα βατραχοπέδιλα» της Κωνσταντίνας Δημητρίου δεν είναι απλώς μια ιστορία έρωτα είναι μια κατάδυση στις πιο μυστικές, δύσκολες, σιωπηλές πλευρές της ανθρώπινης ύπαρξης.
Με φόντο την Καβάλα, η ηρωίδα Αριάδνη επιστρέφει για να δώσει τις πιο προσωπικές της μάχες — με τον έρωτα, την απώλεια, αλλά και με την ίδια της τη συνείδηση.
Μια αφήγηση που ακροβατεί ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι, και μας θυμίζει πως καμιά φορά, για να βγεις στην επιφάνεια, πρέπει πρώτα να βουτήξεις πολύ βαθιά…

Ντίνα μου, σου εύχομαι ολόψυχα καλοτάξιδο!

Η υπόθεση, όπως αναγράφεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Πόση δύναμη μπορεί να κρύβει μια γυναίκα μέσα της; Πόσο μπορεί να κρατήσει τη σιωπή της;
Η Αριάδνη επιστρέφει, μετά από τεσσεράμισι χρόνια απουσίας, στην Καβάλα, την πόλη όπου μεγάλωσε και αγαπάει, αλλά αναγκάστηκε να αποχωριστεί για να παλέψει μόνη με τα θηρία του μυαλού της. Τα νίκησε ή τη νίκησαν;
Αυτό προσπαθούσε να καταλάβει αποφεύγοντας να εμπιστευτεί και να δεσμευτεί με οποιονδήποτε. Είχε μια αγγελική φωνή που την καταξίωσε γρήγορα στο καλλιτεχνικό στερέωμα, αποκτώντας τα πάντα. Μέχρι που γνώρισε τον Ρήγα και ερωτεύτηκε κεραυνοβόλα, κάτι που δεν πίστευε πως θα συνέβαινε ποτέ στη ζωή της. Δεν άκουσε το ένστικτό της που ούρλιαζε.
Ο Άρης, που την αγαπάει από την πρώτη μέρα που τη γνώρισε, έχει μοναδικό σκοπό της ζωής του να τη φέρει κοντά του. Γι’ αυτόν είναι η δίδυμη φλόγα του, ο ίδιος του ο εαυτός.
Ένας σύγχρονος Δον Κιχώτης, ορκισμένος ιππότης για την αγάπη της δικής του Δουλτσινέας, υπέμενε τα πάντα. Ένα μελαγχολικό βράδυ, της απλώνει το χέρι μες στη βροχή, κι εκείνη δεν αντιστέκεται. Όλα γίνονται φυσιολογικά ξανά ή μήπως όχι;
Εξακολουθεί να είναι άραγε ο φύλακας άγγελός της; Οι άνθρωποι αλλάζουν με τα χρόνια, ειδικά όταν απομακρύνονται. Μπορεί κανείς να μείνει τόσο αφοσιωμένος σε οποιαδήποτε αγάπη;
Εκείνη ξέρει ότι το μέλλον της θα είναι καλό, μόνο αν τακτοποιήσει καλά το παρόν. Είναι δεμένη και με τους δυο η Αριάδνη, δύο διαφορετικά μυστικά τους ενώνουν.
Συγκρούσεις, εσωτερικές αναζητήσεις, μπλεγμένο κουβάρι η μεταξύ τους ζωή, που όταν ξετυλιχθεί, θα τους βγάλει απ’ τον λαβύρινθο ή θα τους εγκλωβίσει αιώνια; Γιατί αν κοιτάξεις το μέλλον, αυτό αλλάζει… και τότε αλλάζουν τα πάντα!

Η Κωνσταντίνα Δημητρίου γεννήθηκε στην Καβάλα το 1977. Σπούδασε Σχέδιο Μόδας και Γραφιστική, όμως η μεγάλη της αγάπη ήταν πάντα το γράψιμο. Δημιούργησε και πούλησε την πρώτη της σχολική εφημερίδα σε ηλικία 9 ετών και ως μαθήτρια γυμνασίου έγραψε άρθρα σε τοπικές εφημερίδες για σχολικά προβλήματα. Ως ελεύθερη επαγγελματίας, συνεργάστηκε με τοπικές εφημερίδες καθώς και το τοπικό τηλεοπτικό κανάλι. Το γράψιμο ήταν πάντα για εκείνη το καταφύγιο, η καλύτερη παρέα, η αναζήτηση και η βελτίωση του εαυτού της. Για χρόνια ονειρευόταν να γίνει συγγραφέας, ένιωσε έτοιμη όμως στα 42 της χρόνια. Κατά το τέλος της συγγραφής αυτού του βιβλίου, της ζητήθηκε να συνυπογράψει το σενάριο για την ταινία «Beautiful Chaos» η οποία δημιουργείται από μια ομάδα νέων παιδιών, με όνειρα, θέληση και όραμα σαν το δικό της, όπου η αγάπη είναι και θα είναι το παν στη ζωή κάθε ανθρώπου!

Πηγή: KavalaWebNews

Continue Reading
Advertisement

Προτεινόμενα