Το Θεσσαλικό Θέατρο σε συνεργασία με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Λάρισας παρουσιάζουν στο πλαίσιο του 64ου Φεστιβάλ Φιλίππων τη Δευτέρα 30 Αυγούστου στις 9 το βράδυ, στο Αρχαίο Θέατρο Φιλίππων την παράσταση «Τα αγάλματα περιμένουν» του Ανδρέα Φλουράκη σε σκηνοθεσία Κυριακής Σπανού.
Η παράσταση διαπραγματεύεται το ερώτημα «τι θα σώζαμε σήμερα σε περίοδο κινδύνου». Έμπνευση στάθηκε η επιχείρηση Απόκρυψης των αρχαιοτήτων όλων των Μουσείων της χώρας το 1940. Η σκηνοθέτις Κυριακή Σπανού, χαρακτηρίζει την παράσταση ως «μια απόπειρα για το λαϊκό θέατρο της νέας εποχής», μιλά για το όλο εγχείρημα, καθώς και για τα επόμενα επόμενα σχέδια του θεσσαλικού θεάτρου:
1-Τι κάνει μετά από αυτή την μεγάλη επιτυχία το θεσσαλικό θέατρο;
Την επικοινωνεί σε όσους περισσότερους ανθρώπους μπορεί, γιατί είναι κρίσιμο να ξανασκεφτούμε, αν υπάρχει κάτι που θα σώζαμε για το μέλλον… ως άτομα, ως χώρα, ως πόλη. Είναι μπροστά μας η παράσταση του Ηρωδείου στις 4 Σεπτεμβρίου και αδημονούμε να ακουστεί η ιστορία της Απόκρυψης στα μέρη που έγινε. Αδημονούμε και για την Καβάλα, γιατί επιχειρήσαμε να κάνουμε κάτι απόλυτα σύγχρονο που αφορά μια βαριά παράδοση. Γιατί το θέμα είναι σήμερα τί γράφουμε εμείς, τί παίζουμε, τί τραγουδάμε. Όλα τα άλλα έχουν γίνει.
2-Ποια είναι τα επόμενα σχέδια του θεσσαλικού θεάτρου για τον χειμώνα;
Αναμένουμε την εξέλιξη της πανδημίας, αλλά το Σεπτέμβριο θα κάνουμε την πρώτη συνάντηση στο πλαίσιο του Δικτύου Αρχαίου Δράματος στη Λάρισα και τον Οκτώβριο θα ξεκινήσουμε πρόβες για Τον Καλό άνθρωπο του Σετσουάν του Μπρεχτ με ένα πολύ ωραίο θίασο.
3-Πως βλέπετε στα επόμενα χρόνια το αρχαίο θέατρο;
Το σύγχρονο θέατρο θέλω να βλέπω, τα σύγχρονα έργα. Πολιτισμός με αυτοπεποίθηση σημαίνει παράγω νέα έργα, σύγχρονοι άνθρωποι γράφουν γι’ αυτά που τους καίνε στο παρόν. Αυτό επιδρά και στον τρόπο που βλέπουμε το αρχαίο θέατρο. Αναμετριόμαστε με τα αρχαία θέατρα, ως άνθρωποι που ζούμε σε μεγάλο βαθμό τη ζωή μας σε εξωτερικούς χώρους και άρα περνάει και η σύγχρονη θεατρική γλώσσα μέσα από το αρχαίο αμφιθέατρο και το αρχαίο δράμα.
4-«Τα αγάλματα περιμένουν»,Τι πολύτιμο διασώζω σε συνθήκες και απειλής κινδύνου εμείς σήμερα θα σώζαμε τα αγάλματα και την αρχαία κληρονομία;
Πολλοί κάνουν τον αγώνα, για τα «αγάλματα» για τον πλανήτη, αλλά όχι η πλειοψηφία. Η πλειοψηφία αμέριμνη πιστεύει στους τουρίστες που πληρώνουν εισιτήριο για να τα δει. Αν τα αγάλματα είναι μόνο τουριστική ατραξιόν και όχι πηγή νέων πλούσιων βιωμάτων για μας, τίποτα δε θα σωθεί στο εγγύς μέλλον. Κοιτάξετε τις αρχαιότητες του Σταθμού Βενιζέλου στη Θεσσαλονίκη. Θεωρείται απλό να ξεριζώνεις τις αρχαιότητες απ΄ τον τόπο τους και να τις πηγαίνεις αλλού λες και είναι κοντέινερ της Cosco.
5- Ποιο είναι το μήνυμα της παράστασης «Τα Αγάλματα περιμένουν;»
Το μήνυμα είναι ότι, αν κάτι αξίζει για τη ζωή μας, βρίσκουμε τρόπο να το σώσουμε. Το μέγα ζήτημα είναι να έχουμε στη ζωή μας κάτι που να αξίζει πολύ, σαν πρόσωπα και σα κοινωνία.
6-Ποια είναι η σκηνοθετική γραμμή της παράστασης;
Θα έλεγα ότι είναι μια απόπειρα για το λαϊκό θέατρο της νέας εποχής. Ένα θέατρο που συνθέτει χωρίς ταμπού την ποπ κουλτούρα, την επιστημονική φαντασία, το δημοτικό τραγούδι, το νεοελληνικό κιτς με το ντοκουμέντο σε μια υψηλής αισθητικής πρόταση. Μια μετα-επιθεώρηση επιστημονικής φαντασίας, πάνω σε ένα υπέροχο θέμα, φορτωμένο με πολλές ιδεοληψίες.
7-Υπαρχει κρίση στο θέατρο και αν ναι που οφείλεται;
Κρίση στην τέχνη του θεάτρου, υπάρχει πάντα όταν αναμασάμε τα ήδη γνωστά πράγματα. Όταν δεν έχουμε βρει τη γλώσσα να μιλήσουμε για τη δική μας πραγματικότητα. Βέβαια η ψυχαγωγία δεν έχει ποτέ κρίση.
8-Το θέατρο θεραπεύει ψύχη νου την αισθητική του ανθρώπου;
Θεραπεύεται όποιος θέλει να θεραπευτεί. Το θέατρο είναι εκεί για όσους διψούν και πεινούν κάτι περισσότερο στη ζωή τους, από την αέναα ψυχικά ίδια καθημερινότητά.
9-Ποσο επηρέασε η εμπορευματοποίηση του θεάτρου στη ελληνική κοινωνία;
Η εμπορευματοποίηση αυτή καθ’ εαυτή δεν είναι το πρόβλημα, εάν δεν είναι αρπαχτή. Οι αρπαχτές έχουν χαλάσει το γούστο του κοινού. Και γενικά η κοινωνία της αρπαχτής, της αντιγραφής και του «μαιμού» είναι το πρόβλημα. Που σκιάζουν και τις πολλές σημαντικές προσπάθειες που γίνονται. Όπως στην Καβάλα φέτος, η ανάγνωση όλου του Σολωμού (που οργάνωσε το ΔΗΠΕΘΕ Καβάλας και ο Θοδωρής Γκόνης) είναι κάτι συγκλονιστικό.
You must be logged in to post a comment Login