Πολιτισμός

«Η δωδέκατη νύχτα συν κάποιες ακόμα» του Κρίτωνα Ζαχαριάδη στο θέατρο «Σοφούλη»

ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΛΕΜΟΝΤΖΗ

Η θεατρική Θεσσαλονίκη, μετά την καλοκαιρινή ραστώνη, ήδη έχει σηκώσει την αυλαία της. Αν και το φεστιβάλ κινηματογράφου μονοπωλεί κάθε φθινόπωρο τα φώτα της δημοσιότητας, η αγάπη για το θέατρο πάντοτε περίσσευε σ’ αυτή την πόλη. Έτσι, ένας καθόλου ευκαταφρόνητος αριθμός σκηνών και θεατρικών σχημάτων, προσπαθεί να ανταποκριθεί στην αγάπη του θεατρόφιλου κοινού.

Εκτός από αυτό, θα πρέπει να πούμε ότι τα θεατρικά σχήματα της περιοχής τα χαρακτηρίζει η αγωνία της επιβίωσης. Η αντοχή τους δοκιμάζεται συνεχώς, καθώς αγωνίζονται να κρατήσουν το δυναμικό τους μακριά από τις «σειρήνες» της πρωτεύουσας.

Στη νέα εποχή που άνοιξε, το θέατρο Σοφούλη» επιμένει δυναμικά με την παρουσία του – μέσω εξαιρετικών συνεργασιών – να παρουσιάζει ποιοτικές παραγωγές για όλους τους θεατές, αλλά και να θέτει κάθε φορά τον πήχη ψηλότερα για το είδος και την μορφή του θεάματος που προσφέρει. Πιστό στον ελεύθερο και δυναμικό διάλογο μεταξύ σκηνής και πλατείας, το θέατρο αυτό αποτελεί και στοχεύει να συνεχίσει την παρουσίαση έργων με ιδιαίτερη σημασία για τον σημερινό δέκτη, προάγοντας μια γλώσσα διαλόγου, έναν δίαυλο επικοινωνίας με νέα υλικά, ενδιαφέροντες τρόπους, ποικίλες θεματολογίες, ώστε και οι θεατές να έχουν την ευκαιρία να εισαχθούν σε εποικοδομητικές συζητήσεις και να γίνουν συμμέτοχοι μιας αποκαλυπτικής, όσο και γόνιμης εμπειρίας. Όπως πρέπει να είναι η τέχνη του θεάτρου. Αυτό φυσικά δεν μπορεί να επιτευχθεί, αν δεν επιστρατευθεί το υπέροχο δώρο της φαντασίας, το οποίο διαθέτει ο πολυπράγμων Κρίτων Ζαχαριάδης. Ηθοποιός, συγγραφέας, σκηνοθέτης.

Το έργο

Η “Δωδεκάτη νύχτα συν κάποιες ακόμη” είναι το νέο θεατρικό έργο του Κρίτωνα Ζαχαριάδη. Πρόκειται για μια εξωφρενική κωμωδία καταστάσεων, όπου οι εξελίξεις διαδέχονται η μία την άλλη με φρενήρεις ρυθμούς.

Κι όλα ξεκινάνε σε μια πανδαισία φωτός και μουσικής. Εικόνες φευγαλέες. Άλλοτε χαρούμενες, άλλοτε σκοτεινές, άλλοτε επικές, που εναλλάσσονται σε ένα μουσικο-χορευτικο-θεατρικό καλειδοσκόπιο, καθώς ξετυλίγονται μια-μια οι ιστορίες:

Χρονολογικά βρισκόμαστε στα πρώτα χρόνια μετά την οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Δύο φίλοι παραγωγοί προσπαθούν να επαναλειτουργήσουν τη θεατρική τους επιχείρηση ανεβάζοντας την παράσταση “Η Δωδεκάτη Νύχτα” του Σαίξπηρ. Οι ηθοποιοί τους, τρεις ημέρες πριν την πρεμιέρα, διεκδικούν τα δεδουλευμένα των προηγούμενων ετών, δηλώνοντας πως δεν θα παίξουν εάν δεν εξοφληθούν γι’ αυτά.

Αδυνατώντας να διαχειριστούν τις απαιτήσεις των ηθοποιών και μη θέλοντας να υποκύψουν στον εκβιασμό τους, αποφασίζουν να ανεβάσουν οι ίδιοι δικό τους έργο μαζί με τους δύο συνεργάτες τους, τον λογιστή και τον υπεύθυνο δημοσίων σχέσεων. Από τα μισά του έργου μας και έπειτα, παρακολουθούμε ένα συνονθύλευμα θεατρικών τους έργων που είχαν ανεβάσει στο παρελθόν. Αυτά ήταν: Ρωμαίος και Ιουλιέτα, Αντώνιος και Κλεοπάτρα, Ο κατά φαντασίαν ασθενής, Ηλέκτρα, Οι τρεις αδερφές, Λεωφορείον ο Πόθος, Σταχτοπούτα, Ο μικρός Πρίγκιπας και η Δωδεκάτη Νύχτα.

Αντιλαμβάνεστε, λοιπόν, τι συμβαίνει, όταν θεατρικοί παραγωγοί αποφασίζουν να παραστήσουν τους ηθοποιούς έστω και για τρεις ημέρες!

Ξεχνούν λόγια, διαλέγουν μη συμβατά κοστούμια και έχουν να διαχειριστούν προσωπικά μυστικά, τα οποία έρχονται στην επιφάνεια με τον πιο ευτράπελο τρόπο, λίγα λεπτά πριν βγουν στη σκηνή.

Ο συγγραφέας Κρίτωνας Ζαχαριάδης με το έργο του θίγει τα οικονομικά, ταξικά, φυλετικά, ηθικά και οντολογικά θέματα του δυστοπικού εργασιακού περιβάλλοντος των ηθοποιών. Με τρόπο παράδοξα ξεκαρδιστικό, εστιάζει άμεσα ή έμμεσα στα παραπάνω προβλήματα, δίχως να στέκεται αποκλειστικά σε αυτά, αφού και οι διαπροσωπικές σχέσεις των ηρώων εξελίσσονται παράλληλα.

Διασταυρώνουν τα λόγια- ξίφη τους επί σκηνοίς οι:

Σταυριανός: Λαϊκός, κοιλιόδουλος και τσιγκούνης. Ένας τυχοδιώκτης στον χώρο του θεάτρου.

Τιμολέων: Φιλήδονος, ματαιόδοξος και κατεργάρης. Η ανάγκη τον ρίχνει στις θεατρικές παραγωγές.

Ουρβανός: Συμφεροντολόγος, διπρόσωπος και συμβιβασμένος. Το κέρδος οδηγεί τα θεατρικά του βήματα.

Ντάνι: Ρομαντικός, διαλλακτικός µα και ανακατωσούρας. Εραστής του θεάτρου µε πολλά απωθημένα.

Τέσσερα πρόσωπα ανακατεύονται και διαπλέκονται µε φόντο το… ταλαίπωρο θέατρο. Μα το θέατρο πάντα παίρνει την εκδίκησή του και σαν την καλή νεράιδα του παραμυθιού. Τους μεταμορφώνει σε… ηθοποιούς, που, μέσα από πάθη και σύγκρουση οδηγούνται στην απαραίτητη κάθαρση και στο ξεκαθάρισμα των μεταξύ των σχέσεων.

Ο συγγραφέας

Ο συγγραφέας, σκηνοθέτης και ηθοποιός Κρίτωνας Ζαχαριάδης έχει συμμετάσχει σε δεκατέσσερις τηλεοπτικές σειρές των μεγαλύτερων ελληνικών τηλεοπτικών σταθμών, Ant1, Mega, Alpha. Ενδεικτικά: “Στο παρά πέντε”, “Ίχνη”, “Αστυνόμος Μπέκας”, “Ιατρικό απόρρητο”, “Αν υπήρχες, θα σε χώριζα”, “7 ζωές”, “Φεύγα” κ.α. Θεατρικά, τηλεοπτικά και κινηματογραφικά, έχει συνεργαστεί με τους περισσότερους και τους πιο αξιόλογους ηθοποιούς και σκηνοθέτες. Σκηνοθετεί στην πόλη της Θεσσαλονίκης από το 2007 συνεργαζόμενος με πολλές θεατρικές σκηνές της πόλης, όπως “Ράδιο Σίτυ”, “Κολοσσαίον”, “Φαργκάνη”, “Θέατρο Σοφούλη”. Διακρίσεις και βραβεία συνοδεύουν το βιογραφικό του, όπως: Βραβεία Διαφήμισης Ερμής 2008, Πρωτότυπου Θεατρικού Κειμένου από τα Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης για το έργο του “Πελότα” και ακόμα πέντε από τα Θεατρικά Βραβεία Θεσσαλονίκης για το έργο του “Παλτό”, με πιο σημαντικό αυτό του Α΄ αντρικού ρόλου.

Στον χώρο του κινηματογράφου κατείχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο σε ποικίλες ταινίες όπως στο: “Μόνο για εσένα”, “Ισοβίτες” κ.ά. Τέλος, διοργάνωσε στη Θεσσαλονίκη, για επτά συνεχόμενα έτη, το πανευρωπαϊκό φεστιβάλ ταινιών μικρού μήκους “FILME”.

Συνεργάστηκε ως διευθυντής στα δυο μεγαλύτερα ΙΙΕΚ της Θεσσαλονίκης και σε σχολές χορού, μουσεία, ιδρύματα, παιδικές κατασκηνώσεις (σκηνοθέτησε 36 παιδικές και εφηβικές παραστάσεις)

Τα τελευταία χρόνια γράφει τα δικά του έργα, σκηνοθετεί παραστάσεις και ασχολείται με την οργάνωση τηλεοπτικών και κινηματογραφικών παραγωγών. Από το 2016 εργάζεται ως καθηγητής στα Θεατρικά Εργαστήρια του Θεάτρου Σοφούλη.

Η παράσταση

Από το 1956, οι ιδέες του Μπρεχτ έφεραν την επανάσταση στην συγγραφή θεατρικών έργων και τη μεθοδολογία της υποκριτικής, καθώς και στην παραγωγή ερμηνευτικών τεχνικών. Η καθ’ όλα μπρεχτική παράσταση του Ζαχαριάδη.

Το επικό έργο του Σαίξπηρ παρουσιάζεται ανακατεμένο μεν, αλλά σαν ιστορικό θέμα από την οπτική της δράσης στη σκηνή. Μέρη διαλόγου και αφήγησης βρίσκονται σε αλληλοδιαδοχή καθ’ όλη τη διάρκεια της παράστασης, έστω σε ύφος παρωδίας. Οι αλλαγές τόπου και χρόνου είναι συχνές και τα σαιξπηρικά έργα γεφυρώνονται από μια πρόταση ή μια αναφορά μετάβασης.

Άλλωστε, στο επικό θέατρο η σάρωση μιας συγκεκριμένης ιστορικής περιόδου παρουσιάζει ομοιότητες στον τρόπο με τον οποίο ο Όμηρος έγραψε την ποιητική αφήγηση της Ιλιάδας. Απ’ τη στιγμή που τα επικά έργα αφηγούνται ή αναφέρουν αρκετές εμπειρίες, το κοινό έχει την ευκαιρία να ταυτιστεί με τη δράση επί σκηνής.

Για να εξουδετερώσει το συναίσθημα που εκλύει καθένα έργο ξεχωριστά, ο σκηνοθέτης παρέχει μια ροή διηγήσεων, της οποίας πρωταρχικός στόχος είναι να παρατηρήσει τη δράση και να αναφερθεί στα γεγονότα με τον τρόπο που επέλεξε και ως συγγραφέας. Παρωδία.

Η τετράδα των απολαυστικών ηθοποιών: Σωκράτη Λογοθέτη,

Ματθαίο Παπαδόπουλο, Πλάτωνα Τσιπίδη και Γιώργο Τερζή, σε σύμπραξη με τις δυνάμεις των συντελεστών: Νίκης Τριανταφυλλίδου στις κινήσεις και χορογραφίες, Ανέστη Ατακτίδη στον σχεδιασμό φώτων, Θέμιδα Χρηστίδου στα σκηνικά και κοστούμια, προσπαθεί να δημιουργήσει στο κοινό τη διάθεση για διασκεδαστική περιπλάνηση στον γνωστό ή άγνωστο κόσμο του Σαίξπηρ.

Οι ηθοποιοί προβάλλουν επιχειρήματα, ελπίζοντας σε ορθές αποφάσεις και περιλαμβάνοντας την αλλαγή σε κοινωνικές συνθήκες. Για τη διασαφήνιση των διδακτικών στοιχείων του έργου, τα σκηνικά περιλαμβάνουν τη χρήση γενικής ψευδαίσθησης της σκηνής και του υπόλοιπου χώρου, την εξαφάνιση της αυλαίας, τη χρήση εναλλασσόμενων σκηνικών με το βίντεο, όμως, η βασική θέση της παράστασης είναι ότι τα ανθρώπινα όντα μπορούν να αλλάξουν ρόλους, να μεταπηδήσουν από το ένα έργο στο άλλο, να συγκρουστούν, να περιπλέξουνε ή να παρεξηγήσουν ιστορίες και ήρωες, ώστε ένας μη μυημένος θεατής στο σαιξπηρικό πάνθεο να διασκεδάσει, ενώ εκείνος που γνωρίζει πρόσωπα, θέματα και δράσεις να ξεναγηθεί μ’ έναν πολύ ιδιαίτερο κι ευχάριστο τρόπο στα διάσημα και πολυπαιγμένα έργα του Άγγλου δραματουργού.

Πρόκειται για μια έξυπνη, χιουμοριστική παράσταση που θα της ταίριαζε και ο χαρακτηρισμός «σουρεαλιστική κωμωδία καταστάσεων», στην οποία οι θεατές κάθε ηλικίας, ψυχαγωγούνται, μαθαίνουν, διασκεδάζουν.

Επίλογος

Θα μπορούσα να πω ότι το βιβλίο του Κρίτωνα Ζαχαριάδης είναι εμπνευσμένο από το αμερικάνικο έργο (των Μπόργκενσον, Λονγκ και Σίνγκερ), που σατιρίζει ανθρώπινες (και δη θεατρικές) αδυναμίες και που βασίζεται, όντως, στα άπαντα του Σαίξπηρ -τα οποία, βεβαίως, υφίστανται τα πάνδεινα μετά τη «μαγειρική» τους. Ίσως έτσι εξηγείται ότι στο Λονδίνο παίζεται δέκα χρόνια συνεχώς.

Είναι αυτονόητο, λοιπόν, ότι έχουμε να κάνουμε με μία σατιρική κωμωδία, χρησιμοποιώντας τόσο κωμικά όσο και δραματικά στοιχεία από το σαιξπηρικό έργο. Κατά συνέπεια, οι θεατές περιμέναμε την αποδόμηση του σαιξπηρικού έργου και την αναδόμησή του σε κάτι άλλο, σε παρωδία. Ο Κρίτων Ζαχαριάδης είναι δοκιμασμένος στο συγγραφικό και σκηνοθετικό του έργο και επιχειρεί εδώ μία καλή προσέγγιση των γνωστών κειμένων.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ

Κείμενο-Σκηνοθεσία: Κρίτωνας Ζαχαριάδης

Βοηθός σκηνοθέτη: Πέλη Χρυσανθοπούλου

Σύνθεση Μουσικής: Χάρης Γκατζόφλιας

Κινησιολογία- Χορογραφίες: Νίκη Τριανταφυλλίδου

Σκηνικά – Κοστούμια: Θέμιδα Χρηστίδου

Σχεδιασμός φώτων και ήχου: Ανέστης Ατακτίδης

Γραφιστικά: Λευτέρης Παπασταύρου

Μουσική Επιμέλεια: Χρύσα Καραμούζη

Art photography: parisz_photography

Φιλολογική Επιμέλεια: Πέτρος Χατζηδάκης, Κατερίνα Χαλαστάνη

Παίζουν (με αλφαβητική σειρά):

Σωκράτης Λογοθέτης

Ματθαίος Παπαδόπουλος

Γιώργος Τερζής

Πλάτωνας Τσιπίδης

ΠΑΥΛΟΣ ΛΕΜΟΝΤΖΗΣ

Πηγή: KavalaWebNews

Πολιτισμός

«Δεσποινίς Μαργαρίτα» στο θέατρο «Αμαλία» Θεσσαλονίκης

ΚΡΙΤΙΚΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΛΕΜΟΝΤΖΗ

Ο Ρομπέρτο Ατάϋντε γεννήθηκε το 1949 στη Βραζιλία. Επηρεάστηκε βαθιά από τα γεγονότα της εποχής και αναζήτησε με επιμονή την βαθύτερη ουσία της παιδείας, σε σχολές και πανεπιστήμια των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρώπης.

Τελικά εγκατέλειψε κάθε προσπάθεια για ακαδημαϊκή μόρφωση και άρχισε να γράφει. Το πρώτο του μυθιστόρημα ” Ο φίλος Ιονάθαν” γνώρισε μεγάλη επιτυχία. Στα 21 του, γράφει το θεατρικό “Δεσποινίς Μαργαρίτα” που τον κάνει ευρύτερα γνωστό στο κοινό. Συνέχισε με παραμύθια και ακόμα πέντε θεατρικά. Τα έργα του αναγνωρίστηκαν σ’ όλον τον κόσμο και, σε πολύ νεαρή ηλικία, κέρδισε το βραβείο “Μολιέρ”.

Υπόθεση

Πρόκειται για έναν έργο εμβληματικό της παγκόσμιας δραματουργίας, το οποίο ο συγγραφέας, σε ηλικία μόλις 24 ετών, εμπνεύστηκε και έγραψε κάτω από τη βαριά σκιά του δικτατορικού καθεστώτος της Βραζιλίας.

Η Δεσποινίς Μαργαρίτα είναι δασκάλα στην έκτη Δημοτικού. Με αφορμή τη δεδομένη εξουσία του δασκάλου προς τους μαθητές, την εξουσία που η γνώση μπορεί να παρέχει σ’ αυτόν που την κατέχει, ο Ρομπέρτο Ατάϋντε «αναλύει» με χειρουργική λεπτομέρεια, θεατρική μαστοριά, χιούμορ και φαντασία τον χαρακτήρα του εξουσιαστή, του εξουσιομανή, του αφελή που έγινε δικτάτορας.

Η Δεσποινίς Μαργαρίτα, υποτιμά, λοιδορεί, εξευτελίζει, τιμωρεί και εκφοβίζει αυτούς που δικαιούνται τα αγαθά της μάθησης και της γνώσης. Αλλά ο εξουσιαστής, ο ασκών την εξουσία, η δεσποινίς Μαργαρίτα, βουλιάζει στο σκηνικό που η ίδια έχει στήσει, προσπαθώντας να κρατηθεί στο βάθρο της εξουσίας της. Γι’ αυτό κι ο συγγραφέας χαρακτηρίζει το έργο «ιλαροτραγωδία».

Ανάγνωση

Φαινομενικά, η «Δεσποινίς Μαργαρίτα» προετοιμάζει τον θεατή για την είσοδο στη σκηνή μιας δασκάλας σε Δημοτικό σχολείο, στριφνής γεροντοκόρης, με συντηρητική εμφάνιση και ιδιοτροπίες. Θα κάνει στους μαθητές μια εισαγωγή στη διδακτέα ύλη, λίγο Βιολογία, Μαθηματικά, Ιστορία, Γραμματική…

Σύντομα γίνεται αντιληπτό ότι είναι ένα σκληρό και βίαιο έργο που ίσως γράφτηκε νωρίτερα απ΄ την εποχή του. Το μάθημα της δεσποινίδος Μαργαρίτας φλερτάρει με τη ζωή και το θάνατο, τη δικαιοσύνη και την αδικία, την ισότητα, το σεξ, μα πάνω απ’ όλα με την εξουσία.

Η δασκάλα είναι η εξουσία προσωποποιημένη και το μάθημά της δεν είναι τίποτα άλλο από ένα μάθημα ζωής. »Θα σας δείξω πώς είναι εκεί έξω, ποιο είναι το παιχνίδι με την εξουσία και πώς παίζεται. Θα συνειδητοποιήσετε αργά ή γρήγορα ότι εσείς θα έχετε πάντοτε άδικο, οι ασκούντες την εξουσία είναι παντοδύναμοι και θα σας συντρίψουν».

Η δεσποινίς Μαργαρίτα δεν αγαπάει τον εαυτό της. Αγαπάει όμως το παιδί που ήταν η ίδια κάποτε. Υπ’ αυτή την έννοια, αγαπάει και τα παιδιά. Δυο λέξεις στο κείμενο, η μία δίπλα στην άλλη, «απελπιστικά αναπόδραστα», δείχνουν καθαρά πως εκείνη γνωρίζει πολύ καλά πως το παιδί στον δρόμο προς την ενηλικίωση είναι έρμαιο της εκπαίδευσης. Πρέπει να «μορφωθεί» με εκείνο τον τρόπο ώστε να ενσωματωθεί στην πολιτεία όπου οι εκπαιδευτικοί της είναι «Δεσποινίδες Μαργαρίτες». Ενήλικος πια, ενταγμένος στο κοινωνικό σύστημα, θα είναι αδύνατον να αποδράσει από τη μορφή που έχει ήδη πάρει. Όπως η Δεσποινίς Μαργαρίτα.

Μάθημα ζωής με σύνθετα αλλά και πολλά απλά νοήματα-μηνύματα, ο μονόλογος του Ατάϋντε συγκλονίζει ακόμα και αποδεικνύεται προφητικός και επίκαιρος. Η κατάρρευση του καπιταλιστικού συστήματος με ό,τι ηθικό και πνευματικό συμπαρέσυρε βρίσκεται εδώ, σ ΄αυτόν τον μονόλογο.

Η παράσταση

Είμαι η Δεσποινίς Μαργαρίτα! Μία ανέραστη, κακότροπη, δύστροπη, συμπλεγματική και υστερική δασκάλα, που θέλει να διαμορφώσει τις ψυχές των μικρών μαθητών της και να τις πλάσει κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωση δική της, αλλά και της δύσμορφης κοινωνίας μέσα στην οποία πρόκειται να ζήσουν. Θέλει να τα εκπαιδεύσει στην υπακοή, στην πειθαρχία και στη συμμόρφωση στην εξουσία του χρήματος. Στην αίθουσα διδασκαλίας ξετυλίγει τη διττή της ταυτότητα. Της δασκάλας, μα και της γυναίκας που εξουσιάζει.

Ο Γιάννης Μαργαρίτης σκηνοθετεί και φωτίζει μία αλληγορία πάνω στη δύναμη της εξουσίας, όπως τη συναντάμε στην κοινωνία, στην οικογένεια, στο σχολείο, στην εκκλησία, στο κράτος.

Η σημαντική ηθοποιός Κατερίνα Μαραγκού είναι η δεσποινίς Μαργαρίτα, που ακροβατεί ανάμεσα στο λογικό και στο παράλογο της ανθρώπινης ύπαρξης. Ερμηνεύει με όλα της τα εκφραστικά μέσα έναν συγκλονιστικό μονόλογο, ο οποίος αποδεικνύεται προφητικός και επίκαιρος.

Η Δεσποινίς Μαργαρίτα έχει πολλές φωνές και πρόσωπα. Είναι ένας εξουθενωτικός μακρύς χρονικά μονόλογος, που απαιτεί από την ηθοποιό ερμηνευτικό χιούμορ, φαντασία στην απόδοση του χαρακτήρα του εξουσιομανή εξουσιαστή, που όμως είναι και αφελής, αν όχι ψυχικά ασθενής, αφού επιζητεί μετά μανίας μια καρέκλα εξουσίας, ενώ ανάμεσα σε αυτά αντιλαμβάνεται – στον άλφα ή βήτα βαθμό – πως αποτελεί μια εκπαιδευμένη για αυτόν τον ρόλο, μαριονέττα. Και κάπου ομολογεί πως αξίες στην αληθινή Παιδεία είναι η γνώση και η μάθηση.

Η Κατερίνα Μαραγκού ανταποκρίνεται πληρέστατα σε όλες τις απαιτήσεις – διακυμάνσεις του δύσκολου ρόλου, εντυπωσιάζει, συγκινεί και καταχειροκροτείται από τους θεατές.

Η σκηνοθεσία σκιαγραφεί με λεπτομέρεια, θεατρική μαστοριά, χιούμορ και φαντασία, τον χαρακτήρα του εξουσιαστή, του εξουσιομανή, του αφελή που γίνεται εξουσιαστής.

Καθοριστική η συμβολή του μέγιστου Σταμάτη Κραουνάκη στην πετυχημένη παράσταση.

Επίλογος

Το “Δεσποινίς Μαργαρίτα” ανέβηκε το 1975 στην Ελλάδα με την Έλλη Λαμπέτη. Σήμερα 47 χρόνια μετά το πρώτο του ανέβασμα και ενώ μεσολάβησαν και άλλες παραστάσεις του ίδιου έργου στην χώρα μας, η Κατερίνα Μαραγκού επανεμφανίζεται στην σκηνή του θεάτρου «ΑΜΑΛΙΑ» ερμηνεύοντας τον σημαντικό αυτό μονόλογο στην εξαιρετική μετάφραση του Κώστα Ταχτσή.

Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο Ρίο ντε Τζανέιρο το 1973 και σόκαρε τόσο που λίγες μέρες μετά την πρεμιέρα απαγορεύτηκε απ’ τη λογοκρισία. Έκτοτε ταξίδεψε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, ανέβηκε σε 30 χώρες, ερμηνεύτηκε από σπουδαίες ηθοποιούς όπως την Ανί Ζιραρντό στο Παρίσι ή την Εστέλ Πάρσονς στην Νέα Υόρκη.

Το ελληνικό κοινό γνώρισε τη «Δεσποινίδα Μαργαρίτα» το 1975 με την Έλλη Λαμπέτη, όπως αναφέρθηκε ήδη, σε σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη και μετάφραση Κώτσα Ταχτσή. Το έργο ενθουσίασε και στη συνείδηση του κοινού η ερμηνεία της Λαμπέτη παρέμεινε σημείο αναφοράς.

Από το 1994 και μετά η «Δεσποινίς Μαργαρίτα» ερμηνεύεται από πλήθος μεγάλων πρωταγωνιστριών: Λήδα Πρωτοψάλτη, Θέμις Μπαζάκα, Αννίτα Σαντοριναίου, Όλια Λαζαρίδου, Εφη Μουρίκη, κ.α. αλλά και από άνδρες όπως ο Γιώργος Μαρίνος κι ο Θόδωρος Γράμψας.

Συντελεστές:

Μετάφραση: Κώστας Ταχτσής
Σκηνοθεσία – Φωτισμοί: Γιάννης Μαργαρίτης
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Σκηνικά – Κοστούμια: CarmencitaBrojboiu
Με την Κατερίνα Μαραγκού

ΠΑΥΛΟΣ ΛΕΜΟΝΤΖΗΣ

Πηγή: KavalaWebNews

Πολιτισμός

«Κλυταιμνήστρα η (ε)κλυτή βασίλισσα» σε σκηνοθεσία Παύλου Λεμοντζή

Την θεατρική παράσταση «Κλυταιμνήστρα η (ε)κλυτή βασίλισσα», που ανεβαίνει στο Θέατρο «Αθήναιον» στη Θεσσαλονίκη, σκηνοθετεί ο Παύλος Λεμοντζής. Στην παράσταση συμμετέχουν επαγγελματίες συντελεστές.

Υπόθεση

Κλυταιμνήστρα, κόρη του Τυνδάρεω και της Λήδας, αδελφή της ωραίας Ελένης και των Διόσκουρων, γυναίκα του Αγαμέμνονα, βασιλιά των Μυκηνών. Η μεγαλοπρεπής βασίλισσα αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά – άγνωστα, αλλά συνάμα παρεξηγημένα και δυσερμήνευτα πρόσωπα της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας.

Σύμφωνα με την τραγωδία «Αγαμέμνονας» του Αισχύλου, η φονική λύσσα της Κλυταιμνήστρας πηγάζει από το γεγονός ότι ο άντρας της θυσίασε την κόρη τους Ιφιγένεια, για να φυσήξει άνεμος και να πλεύσουν τα καράβια στην Τροία. Η βασίλισσα – γυναίκα Κλυταιμνήστρα γίνεται αιμοδιψής και ανελέητη, όταν έρχεται η ώρα που θα πάρει εκδίκηση για τη θυσία της κόρης της.

Όμως, ήταν μόνο αυτός ο λόγος της ακατάσχετης μανίας που κυρίευσε την Κλυταιμνήστρα; Ο Ευριπίδης στην «Ιφιγένεια εν Αυλίδι», μας κάνει αναφορά στον πρώτο άντρα της Τάνταλο, βασιλιά της Πίσας, με τον οποίο η Κλυταιμνήστρα είχε ένα παιδί. Ο Αγαμέμνονας σκότωσε τον Τάνταλο, αλλά και το μωρό της Κλυταιμνήστρας, και στη συνέχεια βίασε την Κλυταιμνήστρα και την ανάγκασε να τον παντρευτεί.

Η Κλυταιμνήστρα στην αρχαία τραγωδία είναι ένα αρχέγονο σύμβολο εκδίκησης, όμως είναι και ένας χαρακτήρας με πολλές πτυχές και συναισθήματα. Αντιμετωπίζει την εκδίκηση, τον πόνο και την πολυπλοκότητα των μυθικών γεγονότων με τη δική της σκοτεινή διάσταση.

Η ιστορία της Κλυταιμνήστρας αντιπροσωπεύει τις πολυδιάστατες ανθρώπινες αντιδράσεις, τις πολυσύνθετες σχέσεις μεταξύ χαρακτήρων και συναισθημάτων όπως: ο πόνος, ο θυμός, η αγάπη, η προδοσία και η εκδίκηση.

Σημείωμα σκηνοθέτη

Η αρχαία ελληνική λογοτεχνία δημιούργησε πολλά πρόσωπα, που η επίδρασή τους στις καλές τέχνες συνεχίζεται μέχρι τις μέρες µας. Μερικά από αυτά έχουν ξεπεράσει τα όρια της ιστοριογραφίας. Η κοινωνία τα αντιμετωπίζει όχι µόνο ως πρόσωπα λογοτεχνικά, αλλά ως µέλη της, που μπορεί να τα ψέξει ή να τα επαινέσει. Σ’ αυτή την κατηγορία ανήκει και η Κλυταιμνήστρα. Είναι ένοχη ή όχι; Ποια ήταν η αληθινή αιτία της ανδροκτονίας; Ήταν η εκδίκηση της μητέρας ή της προδομένης γυναίκας; Ερωτήματα, χωρίς οριστικές απαντήσεις. Η Κλυταιμήστρα των αρχαίων κειμένων. Η «Κλυταιμνήστρα» του σήμερα, του αύριο.

Θέλοντας να αναδείξω τη διαχρονικότητά της αλλά και να φωτίσω τις αιτιάσεις της ηρωίδας, διασκεύασα μεταφρασμένα αποσπάσματα από την «Ιφιγένεια εν Αυλίδι» του Ευριπίδη, από τον «Αγαμέμνονα» της τριλογίας του Αισχύλου «Ορέστεια», από την «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή.

‘Έβαλα τον σύγχρονο λόγο στο στόμα της Κλυταιμνήστρας που, αποστασιοποιημένη πλέον, μιλάει στο κοινό και αναλύει το εσωτερικό της δίκιο. Άλλωστε, είναι εξαιρετικά συγκινητικό να μετατρέπει κανείς έναν κλασικό ήρωα σε ψυχολογική ύπαρξη, με συγκεκριμένη δομή προσωπικότητας και ψυχολογικής σημειολογίας.

Ποίηση, άρθρα, ομιλίες, σύγχρονα κείμενα, βίντεο, εικαστική τέχνη και μουσική συνθέτουν ένα θεατροποιημένο οδοιπορικό της Κλυταιμνήστρας, από την πρώτη εμφάνισή της στο αρχαίο δράμα, ως την τελευταία της.

ΠΑΥΛΟΣ ΛΕΜΟΝΤΖΗΣ

Ταυτότητα παράστασης

«Κλυταιμνήστρα η (ε)κλυτή βασίλισσα»

Μετάφραση αποσπασμάτων αρχαίων κειμένων: Γιώργος Ζωγράφος

Σύγχρονα κείμενα – σκηνοθεσία – μουσική επιμέλεια: Παύλος Λεμοντζής

Σκηνικά- κοστούμια: Γιάννης Πρώιος

Σχεδιασμός φώτων: Γιώργος Ζήγκας

Βίντεο art: Σοφία Γεωργαλή

Τελικό μοντάζ: Δημήτρης Χατζόγλου

Βοηθός σκηνοθέτη: Ιάσωνας Πετρίδης

Φωτογραφίες: Δημήτρης Τσιγκράκης

Graphic Design: The Red Tree

Ερμηνεύει η Μαρία Ανθίδου

Στο βίντεο οι απόφοιτοι της Δραματικής Σχολής «Ανδρέας Βουτσινάς»:

Τζο Λαζοπούλου, Δημήτρης Μπουζούδης, Ελίζα Μποτνάρου, Σπύρος Αλεξανδρίδης, Νίνα Νεκταρίδου, Μαντώ Φωτοπούλου, Ζωή Βασιλειάδη, Στέλλα Τσελεπίδη, Έλενα Πατυνιώτη, Κωνσταντίνα Μιχαηλίδου, Θεοδώρα Τασλή, Ματίνα Κυριακίδου, Κλαίρη Μπαρμπουνάκη, Χαρά Σβάνου, Φανή Ατζέμη, Μαρία Καπόγλου, Σμαράγδα Καρασσαβίδου

Υπεύθυνη καθηγήτρια η Σοφία Καρακάντζα

*Ευχαριστούμε τον διευθυντή της Σχολής «Ανδρέας Βουτσινάς», Παύλο Δανελάτο και την καθηγήτρια υποκριτικής Σοφία Καρακάντζα για την υποστήριξή τους.

Πληροφορίες

Θέατρο Αθήναιον Λεωφ. Βασιλίσσης Όλγας 35

Διάρκεια 70 λεπτά.

Ημέρες και ώρες παραστάσεων:
Σάββατο 9 Δεκεμβρίου 2023 στις 21:00
Κυριακή 10 Δεκεμβρίου 2023 στις 21:00
Σάββατο 16 Δεκεμβρίου 2023 στις 21:00
Κυριακή 17 Δεκεμβρίου 2023 στις 21:00

Εισιτήρια
Γενική είσοδος: 10 ευρώ
Προπώληση: http://more.com

Πηγή: KavalaWebNews

Πολιτισμός

Το CosmoClassical ολοκληρώνεται με δύο ξεχωριστές συναυλίες

Το Cosmopolis festival ολοκληρώνει το καλλιτεχνικό πρόγραμμα για το 2023 με την ενότητα CosmoClassical και δύο μοναδικές συναυλίες.

Την Παρασκευή 1 Δεκεμβρίου το φεστιβάλ φιλοξενεί στην κεντρική αίθουσα της Μεγάλης Λέσχης ένα ρεσιτάλ μουσικής δωματίου, με δύο εξαιρετικούς μουσικούς της πόλης. Ο Χρήστος Κόζαλης (βιολοντσέλο) και ο Γιάννης Κανάκης (πιάνο), ενώνουν τις δυνάμεις τους με στόχο να παρουσιάσουν ένα ιδιαίτερα απαιτητικό ρεπερτόριο και να το φτάσουν στα όριά του, προς τέρψιν του κοινού. Έργα με δεξιοτεχνικές προκλήσεις, φαντασία και συνθετική αρτιότητα μπλέκονται σε εκτελέσεις με παθιασμένη ακρίβεια, αλλά ενίοτε και με αυτοσχεδιαστική αναζήτηση.

H αυλαία πέφτει το Σάββατο 2 Δεκέμβρη με τη συναυλία «Εικόνες ενός πλωτού κόσμου». O Νίκος Νικόπουλος, ένας από τους πιο δραστήριους φλαουτίστες της γενιάς του, A’ κορυφαίος της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών και η Γωγώ Ξαγαρά, Α΄ κορυφαία αρπίστα της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών από το 2001, έρχονται να κλείσουν την χρονιά με ένα πρόγραμμα που περιδιαβαίνει τις ηπείρους, ζωντανεύοντας εικόνες και ηχοτοπία που το καθένα ακουμπά με τρόπο ιδιωματικό συναισθήματα που είναι πανανθρώπινα και οικουμενικά. Ο αισθησιασμός του Piazzolla απέναντι στη γαλήνη του Takemitsu, η αναζήτηση της ψυχικής ισορροπίας του Rochberg απέναντι στην συναισθηματική εμβίωση ενός γαλήνιου ξημερώματος όπως το περιγράφει ο Shankar, και ο ξεχειλίζοντας ρομαντισμός του Saint-Saens, είναι κάποιοι από τους κόμβους αυτής της περιδιάβασης.

Μεγάλη Λέσχη

Ώρα έναρξης συναυλιών 21.00

Προπώληση εισιτηρίων

–www.cosmopolisfestival.gr

-Κέντρο Πληροφόρησης Επισκεπτών| Ίωνος Δραγούμη & Ελ. Βενιζέλου

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το πρόγραμμα, τους φιλοξενούμενους καλλιτέχνες και τα εισιτήρια μπορείτε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα http://www.cosmopolisfestival.gr

Πηγή: KavalaWebNews